بیماری ای که الیکا عبدالرزاقی با آن دستوپنجه نرم میکند را بشناسید
تاریخ انتشار: ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۸۵۴۲۵۱
صراط:
عبدالرزاقی درباره معلولیت خود گفت «من در یازده سالگی دچار یک بیماری به نام گیلن باره شدم و بدنم از کمر به پایین فلج شد و پای راستم برنگشت و پای چپ برگشت. آن زمان گفتند این بیماری در مناطق مرطوب زیاد است و در جایی مثل انگلستان زیاد است.
سندرم گیلن باره یک اختلال نادر است که بر اثر آن سیستم ایمنی بدن، که معمولاً تنها به ارگانیسمهای متجاوز حمله میبرد، شروع به حمله به اعصاب بدن میکند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این احساس میتواند به سرعت گسترش پیدا کند و در نهایت تمام بدن فلج شود. در اغلب موارد، گیلن باره یک فوریت پزشکی محسوب میشود. بیشتر افراد مبتلا به این سندرم برای درمان باید در بیمارستان بستری شوند.
علت دقیق بیماری گیلن باره مشخص نیست، اما در اغلب موارد به دنبال بیماریهای عفونیای مثل عفونتهای تنفسی یا آنفولانزای معده یا همان گاستروانتریت (بیماری التهابی معدهای روده ای) رخ میدهد.
هیچ درمان شناخته شدهای برای سندرم گیلن باره وجود ندارد، اما روشهای کنترلیای هست که میتوانند از عوارض این بیماری و طول مدت آن بکاهند. بیشتر افراد مبتلا به این بیماری بهبودی خود را بازمی یابند، گرچه در برخی هم موارد ممکن است آثار این بیماری مثل ضعف، بی حسی یا خستگی تا مدتها در بیمار باقی بماند.
علل بیماری گیلن باره
علت سندرم گیلن باره هنوز به طور دقیق مشخص نیست. این اختلال معمولاً چند روز یا چند هفته بعد از یک عفونت تنفسی یا گوارشی رخ میدهد. در موارد نادر، انجام عمل جراحی یا زدن واکسن میتواند باعث بروز این بیماری شود. موارد اندکی هم از بروز این سندرم به دنبال ابتلا به ویروس زیکا گزارش شده.
ریسک فاکتورهای بیماری گیلن باره
سندرم گیلن باره همهی گروههای سنی را میتواند درگیر کند، اما ریسک بروز این بیماری در مردان و جوانان بزرگسال بیشتر است.
این عوامل ممکن است باعث بیماری گیلن باره شوند:
عمدتاً بر اثر ابتلا به کامپیلوباکتر، نوعی باکتری که اغلب در گوشت نیم پز پرندگان اهلی (مرغ، خروس، بوقلمون، غاز و غیره) وجود دارد.
ویروس آنفولانزا
سیتومگالوویروس
ویروس اپشتین بار
ویروس زیکا
هپاتیت آ، بی، سی وای
ذات الریه ناشی از باکتری مایکوپلاسما
انجام عمل جراحی
لنفوم هاجکین
در موارد نادر بر اثر زدن واکسن آنفولانزا یا واکسنهای دوران کودکی
نشانههای بیماری گیلن باره
سندرم گیلن باره اغلب با احساس ضعف و سوزن سوزن شدن در پاها آغاز میشود که این احساس به تدریج به بالاتنه و دستها گسترش پیدا میکند. در نیمی از موارد ابتلا به این بیماری، نشانهها از دستها یا صورت آغاز میشوند. با پیشرفت بیماری، ضعف عضلات تبدیل به فلج شدن میشود.
نشانههای بیماری گیلن باره ممکن است به این ترتیب باشد:
احساس سوزن سوزن شدن در انگشتان دست، انگشتان پا، مچ پا یا مچ دست
احساس ضعف در پاها که به بالاتنه گسترش یابد
راه رفتن به شکل متزلزل یا ناتوانی در راه رفتن یا بالا رفتن از پلهها
سخت شدن حرکات چشم یا صورت، از جمله در هنگام صحبت کردن، جویدن یا بلعیدن
احساس درد شدید که ممکن است به صورت مداوم یا مانند کرامپ (انقباضات غیر ارادی و دردناک) باشد و شبها تشدید یابد
سخت شدن کنترل ادرار یا مدفوع
بالا رفتن ضربان قلب
بالا یا پایین رفتن فشار خون
سخت شدن نفس کشیدن
افراد مبتلا به سندرم گیلن باره بیشترین ضعف را معمولاً ظرف دو تا چهار هفتهی بعد از آغاز نشانهها تجربه میکنند.
عوارض بیماری گیلن باره
سندرم گیلن باره روی اعصاب بدن تأثیر میگذارد. از آنجایی که عصبها وظیفهی کنترل حرکات و عملکردهای بدن را بر عهده دارند، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است دچار این مشکلات شوند:
سخت شدن تنفس: ضعف یا از کارافتادگی ناشی از این بیماری میتواند عضلاتی که تنفس شما را کنترل میکنند را هم درگیر کند، مسألهای که میتواند منجر به مرگ شود. تا حدود ۳۰ درصد افراد مبتلا به این سندرم وقتی برای درمان در بیمارستان بستری میشوند موقتاً به دستگاه تنفس مصنوعی نیاز دارند تا به نفس کشیدن آنها کمک شود.
تداوم بی حسی و دیگر آثار بیماری: بیشتر افراد مبتلا به این بیماری یا به طور کامل بهبود مییابند یا بی حسی، ضعف یا احساس سوزن سوزن شدن ناشی از آن به صورت جزئی در آنها باقی میماند.
درد: تا حدود نیمی از مبتلایان این سندرم دچار دردهای شدید عصبی میشوند که ممکن است با مصرف دارو تسکین یابد.
بروز مشکل در ادرار و مدفوع کردن: این بیماری ممکن است باعث تنبلی رودهها و احتباس ادرار (ناتوانی در دفع ادرار) هم شود.
لخته شدن خون: کسانی که بر اثر این سندرم توان راه رفتن را از دست میدهند، ریسک لخته شدن خون در آنها وجود دارد. برای جلوگیری از این مشکل ممکن است توصیه شود از داروهای رقیق کنندهی خون و جورابهای واریس استفاده کنند.
زخم بستر: ناتوانی در راه رفتن ریسک ایجاد زخم بستر را هم در فرد به وجود میآورد. جا به جایی مکرر ممکن است به جلوگیری از این مشکل کمک کند.
عود بیماری: حدود ۳ درصد از مبتلایان این سندرم بعد از مدتی بهبودی با بازگشت دوبارهی بیماری رو به رو میشوند.
اگر نشانههای اولیهی سندرم گیلن باره شدید باشند این مسأله ریسک بروز عوارض بلند مدت را به طور چشمگیری افزایش میدهد. در موارد نادر هم ممکن است این بیماری عوارضی مثل سندرم دیسترس تنفسی (سختی در تنفس) یا حملهی قلبی داشته باشد که میتواند منجر به مرگ شود.
انواع بیماری گیلن باره
زمانی تصور میشد سندرم گیلن باره انواع مختلفی ندارد، اما حالا میدانیم که این بیماری به اشکال مختلفی بروز پیدا میکند. چهار نوع اصلی این سندرم عبارتند از:
پلی نوروپاتی التهابی میلین زدای حاد (AIDP): رایجترین نشانهی آن ضعف عضلات است که از پایین تنه آغاز میشود و به بالاتنه گسترش پیدا میکند.
سندرم میلر فیشر (MFS): با فلج چشم آغاز میشود. یکی دیگر از نشانههای آن راه رفتن به شکل متزلزل است.
نوروپاتی آکسون حرکتی حاد (AMAN)
نوروپاتی آکسون حسی حرکتی حاد (AMSAN)
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
در صورت احساس سوزن سوزن شدن مختصر در انگشتان دست یا پا که به نظر نمیرسد در حال پیشروی یا تشدید باشد به پزشک مراجعه کنید. در صورت داشتن این نشانهها فوراً باید کمک پزشکی دریافت کنید:
احساس سوزن سوزن شدن که از پاها یا انگشتان پا آغاز شده و حالا در حال گسترش به سمت بالا است
احساس ضعف یا سوزن سوزن شدن که به سرعت در حال گسترش است
سخت شدن تنفس یا تنگی نفس هنگام دراز کشیدن
پریدن آب دهان در گلو
سندرم گیلن باره یک بیماری جدی است که نیاز فوری به بستری شدن دارد، چون میتواند به سرعت تشدید پیدا کند. هر چه زودتر درمان را شروع کنید، احتمال گرفتن نتیجهی مناسب بالاتر میرود.
منبع: روزیاتو
منبع: صراط نیوز
کلیدواژه: احساس سوزن سوزن شدن افراد مبتلا بیماری گیلن باره سندرم گیلن باره احساس ضعف نشانه ها ی بیماری راه رفتن باره ی بر اثر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۸۵۴۲۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سندرم درس (DRESS) چیست؟ / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟
عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.
متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.
سندرم درسسندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.
بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.
عللسندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد ویروس
- آنتی بیوتیک ها
- آلوپورینول
- مگزیلتین
- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی
- عوامل بیولوژیک
شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:
- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS
- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها
- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)
علائمبرخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.
علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:
- تب
- بثورات پوستی یا جوش
- ائوزینوفیلی
- لنفوسیتوز آتیپیک
- تورم غدد لنفاوی
- التهاب اندام های داخلی
تشخیصسندرم DRESS می تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است. به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:
- سابقه بستری شدن در بیمارستان
- راش حاد
- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است
علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:
- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد
- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل
- درگیری حداقل یک اندام داخلی
- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی
در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ای از معیارها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV6 هم می شود.
درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.
پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.
کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.
علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.
سایر درمان های موثر عبارت اند از:
- سرکوب کننده های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین
- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی
- ایمونوگلوبولین داخل وریدی
- پلاسمافرزیس
عوارضحتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.
یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.
آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.
بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.
تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.
کانال عصر ایران در تلگرام