به نقل از «ایران آنلاین»

جلوه شفقت ومهربانی

تاریخ انتشار: ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۸۸۰۳۸۸

دبیر گروه پایداریپانزدهم ماه مبارک رمضان مصادف با میلاد دومین پیشوای مسلمانان، امام حسن مجتبی(ع) است. نخستین ثمره کانون عصمت و طهارت که در دامان نبوت تربیت یافت و به تصریح سیره‌نویسان یکی از نسخه‌های کامل بشریت و اسوه حسنه‌ای بود که قول و فعلش بیانگر تعالیم مکتب اسلام است.

وقتی مژده ولادت نوزاد علی (ع) و فاطمه(س) را به پیامبراکرم(ص)دادند، شادمانه  خود را به خانه دخترش رساند و فرمود، فرزند مرا بیاورید وهنگامی که نوزاد را به آغوش کشید، با لبخندی پذیرای وی شده و گفت: «خدایا این کودک، پسر من است، من او را دوست دارم،  تو نیز او را دوست بدار و هر کس را هم  که او را دوست می‌دارد، دوست بدار.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

»  
سپس سنت اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ نوزاد را بنیان ‌نهاده و نام «حسن» را که تا آن زمان رایج نبود، برای او برگزید. امام حسن مجتبی (ع) با مردم از موضع شفقت و دوستی برخورد می‌کرد و دشمنان را به دیده کسانی می‌نگریست که نیازمند دلسوزی هستند.
از این رو در سیره اخلاقی امام حسن (ع)  جلوه‌های محبت بیش از هر چیزی هویداست و شاید به همین دلیل باشد که آن حضرت(ع) را با لفظ «کریم اهل بیت» ستوده‌اند.
امام حسن (ع)با اخلاق کریمانه از دیگر هم عصران خود متمایز می‌شد و به تصریح سیره‌نگاران، بسیاری از مردم که برخی از آنان از مخالفان سرسخت حضرتش بودند، پیش از آنکه با منطق زبان تسلیم وی شوند، مقهور عظمت روحی و اخلاقی حضرتش می‌شدند.
آن حضرت (ع) کمالات اخلاقی و فضایل ممتاز را از جد بزرگوارخود، همچنین پدر و مادرش به ارث برده و بحق مصداق و تجسم عینی آیه کریمه، «ادفع بالتی هی احسن، فاذالذی بینک و بینه عداوه کانه ولی حمیم» (بدی‌ها را به نیکی پاسخ داده و با آن کس که با تو دشمنی می‌کند دوست و یاور باش) بود.
فروتنی امام حسن مجتبی(ع) که نشانگر کمال و بلندی مقام آن حضرت است، موجب شده بود تا با صبر و بردباری با اطرافیان برخورد کند و تقصیر و زشتکاری آنان را با احسان و نیکویی پاسخ دهد.
آن حضرت (ع) در احترام به شخصیت افراد هیچ ملاحظه خاصی را در نظر نمی‌گرفت و برای همه طبقات اجتماع به طور یکسان احترام
قائل بود.
با افراد عادی همنشین می‌شد و با آنان حشر و نشر داشت و به این رویه حتی در دوران خلافت نیزعمل می‌کرد، امتیازی که در هیچ یک از فرمانروایان دیده نشده است.
آری، آیین اسلام تنها مکتبی است که با ارائه  چنین الگوهای کاملی در کنار دستورالعمل‌ها و تعالیم ممتاز، قول و فعل را ملازم همدیگر ساخته و آهنگ ابدی گرفته است.
قرآن کریم نیز با توجه به نقش این گونه الگوها از آنان به عنوان دلایل حقانیت دین و حجت حق یاد کرده و میزان و معیار سنجش خوب از بد و عامل تحرک و پویایی افراد و جوامع برشمرده است.

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: امام حسن آن حضرت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۸۸۰۳۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پاسخ آیت‌الله فیاضی به سؤالی پیرامون رفع اضطراب

آیت الله غلامرضا فیاضی در درس اخلاق دفتر مقام معظم رهبری در قم به بیان راهکارهایی برای برخورد مناسب «برای رفع اضطراب‌ و پریشانی» پرداخت که تقدیم شما خواهد شد:

سؤال پرسیدند که برای رفع اضطراب و استرس هایی که بدون منشأ خاصی به انسان وارد می‌شود و از طریق پزشکی هم حل نشده چه کار باید کرد؟

قرآن می فرماید: «الَّذِینَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»، همین.

آدم اهل فکر باشد، اهل تامل باشد، توجه کند که به این دنیا نیامده که برای اینکه مثل حیوان زندگی کند، بلکه در این دنیا به دید اینکه به قول حضرت امیرالمومنین علیه السلام، دنیا تجارت خانه‌ای بیش نیست، آمده است.

تمام سعی او این باشد هر چه که عقل و شرع برای او تعیین کرده‌اند، جدی بگیرد و در این صورت ، مواردی که برای او مایه اضطراب و هم‌ّوغم ّ آینده باشد، از این موارد خیالش آسوده است.

برای اینکه می داند که خدا از خودش به او مهربان تر است، مگر یکی از اسامی خدا، ارحم الراحمین نیست؟ یعنی هر چقدر والدین شما، بهترین دوست و دلسوز شما باشد، یک میلیاردم آن رحمت و لطف خدا نمی‌شود. چون رحمت و لطف خدا بی پایان است. رحمت دیگران اگه واقعیت داشته باشد محدود است و محدود نسبت به نامحدود هیچ است. این امر را باید توجه داشته و سعی کنیم خدا را فراموش نکنیم.

همه عواملی که باعث اضطراب می‌شوند، چیز محدودی هستند، چون خدا ولی انسان است و خدا این طور است که «أ لیس بکاف عبده».

خداوند متعال فرموده: بشر شعورت کجا رفته است؟ عقلت کجا رفته؟ مگر می‌شود خدا کفایت کار بنده خودش را به عهده نگیرد.

امام در هواپیمای فرانسوی نشسته و بختیار نخست وزیر شاه هم در ایران دستور داده چهار بمب افکن بلند شده و وقتی که امام می‌نشیند، هواپیمای امام را بمباران کنند. خیلی ها فکر می کنند که امام دچار اضطراب است، در صورتی که خیلی هم از من و شما حالشان عادی تر است، چرا؟ چون متوجه است که خدا عالم را اداره میکند. حالا بختیار در این امر در مقابل قدرت الهی کسی نیست.

«إِنْ یَنْصُرْکُمُ اللهُ فَلا غالِبَ لَکُمْ وَ إِنْ یَخْذُلْکُم فَمَنْ ذَا الَّذی یَنْصُرُکُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَ عَلَی اللهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ».

خیال و اضطراب به این خاطر است که انسان غفلت می کند و دچار وسوسه شیطان می شود.

ما اگر بخواهیم، باید استغفار در سحر را جزو برنامه زندگی خود قرار دهیم که این قلب باید موانعش رفع شود.

امام در همین فرمایشات و در برخی کتاب‌های دیگر مباحثی دارد که قلب را خدا ساخته برای اینکه خودش در آنجا استقرار پیدا کند.

«اَلْقَلْبُ حَرَمُ اَللَّهِ فَلاَ تُسْکِنْ حَرَمَ اَللَّهِ غَیْرَ اَللَّهِ» .

زنگارهای حاصل از غفلت های گذشته، جز با استغفار و صلوات بر پیغمبر اکرم صلی الله علیه و اله و سلم پاک نمی‌شوند.

اگر پاک کنیم، خداوند متعال ساکن و مستقر میشود.

بله برای اینکه مشکلمان حل شود، باید اول نگاه کنیم که خودمان در ارتباط با خدا چه گیر کاری داریم؟

بهترین راه این است که وقتی به حرم می‌رویم، بعد از زیارت دو رکعت نماز بخوانیم و به حضرت معصومه سلام الله علیها هدیه کنیم؛ سپس سر به سجده گذاشته و صد بار بگوییم «اللهم العن هارون و مامون»، بعد به بی بی عرض کنیم که آمده‌ایم محضر شما برای اینکه بفهمیم کجای کار ما عیب دارد.

آن وقت یک قلم و کاغذی دست گرفته و عیب های خود را یادداشت می کنیم.

اگر به نمازمان اهمیت نمی‌دهیم، می نویسیم بی اعتنایی به نماز؛ اگر به پدر و مادرمان اهمیت نمی‌دهیم باید بنویسیم بی اعتنایی به پدر و مادر؛ اگر به همسرمان آن طوری که باید برخورد خوب داشته باشیم، می نویسیم و بالاخره همه این ها را را یکی یکی می‌نویسیم، بعد که تمام شد اگه چیزی به نظرمان نیامد، هفت صلوات می‌فرستیم که بلکه اگر چیز دیگری هم هست یادمان بیاید و اگر به یادمان آمد باز می نویسیم، بعد زیر نوشته های خود می نویسیم: خدایا من در محضر این بی بی تعهد می کنم که دیگر این غفلت‌ها را نداشته باشم، خودت هم کمکم کن .

از حضرت معصومه سلام الله علیها بخواهید که عنایت کند تا بتوانید غفلت‌های گذشته را به صورت جدی ترک کنید و استغفار در سحر هم به دنبال اینکه بهترین اعمال است داشته باشید.

اگر تصمیم بگیرید که یک سال کامل در سحرها صد بار استغفار کنید، دیگر دلهره و اضطراب نخواهید داشت. لفظ نجس خارجی را هم ننویسید، چون ما باید فرهنگ نجس آنها را مثل خودشان نجس بدانیم و نوکر بی مواجب آنها نباشیم، برای اینکه یکی از فرهنگ آن ها زبانشان است که ما نباید ترویج کنیم.