مرور نکاتی از زندگی حضرت امیرالمؤمنین(ع) / چرا در شب ضربت خوردن امام علی(ع) فرزندان آن حضرت در مسجد نبودند؟
تاریخ انتشار: ۲۴ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۷۹۳۳۱۳۳
امام حسن مجتبی علیه‌السلام در شب نوزدهم رمضان، قصد داشتند پدر بزرگوار خود را تا مسجد همراهی کنند، اما امام علی علیه‌السلام ایشان را قسم دادند به مسجد نیاید و آن حضرت هم امر پدر و امام خود را اطاعت کردند. ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۰۳:۱۹ فرهنگی دین ، قرآن و اندیشه نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، ابن ملجم مرادی قبل‌ها یکی از یاران و دوستداران امام علی علیه‌السلام بود که وقتی پیش‌بینی آن حضرت مبنی بر اقدام خود به قتل ایشان را شنید، نتوانست باور کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
خبرگزاری تسنیم در گفت‌وگویی که با حجت‌الاسلام سید کاظم ارفع، سخنران و پژوهشگر دینی انجام داده به بررسی نکات مهمی از زندگی سراسر خیر و برکت حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام پرداخته است. آن طور که این محقق دینی شرح می‌دهد، در همان شب یعنی شب نوزدهم رمضان و شب ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، حجر بن عدی در مسجد کوفه بود که متوجه نجوای اشعث بن قیس و ابن ملجم شد و متوجه شد که آنها قصد تعرض به جان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را دارند. او قصد انجام چنین کاری را داشت. به همین علت با سرعت از مسجد بیرون آمد که حضرت را آگاه کند. اما امام علی علیه السلام از راه دیگری به مسجد آمده بودند و حجر زمانی که ناامید از پیدا کردن و دیدار با حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به مسجد رسید، خبر ضربت زدن امام علی علیه السلام را شنید. او همچنین ادامه می‌دهد: امام علی علیه السلام دارای ویژگی‌های خاص و مسائل خارق‌العاده‌ای بودند که می‌توان از آنها به عنوان معجزه حضرت و کرامات وجود مقدس ایشان نام برد. یکی آنها قضاوت‌های محیرالعقول آن حضرت بود که موجب شگفتی و اعتراف مخالفان و کسانی که به امامت و برتری آن حضرت نسبت به دیگر اصحاب پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله اعتقاد نداشتند هم بود. به عنوان مثال طبری در پایان خلافت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام اشاره می‌کند به قضاوت‌های شگفت‌آور آن حضرت که هیچ‌کس مانند ایشان قادر به چنین قضاوت‌هایی نبود. فارغ از ارائه بینه و شهود که در قضاوت‌های معمولی مطرح است، آن حضرت با شواهد و قراینی که فقط از علم بسیار گسترده و فراگیر آن حضرت ناشی می‌شد، مسائل را حل و حکم صادر می‌کردند. این قضاوت‌ها و قدرت حضرت در این مسائل باعث شده بود که خلیفه دوم با خواهش و تمنا از آن حضرت بخواهد معضلات سخت قضایی در دوره خلافتش را برطرف کنند.
دلیل عدم حضور امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در مسجد
به چه علتی در شب ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام، امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در مسجد کوفه حضور نداشتند تا مانع از اقدام خبیثانه ابن ملجم شوند؟
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام خودشان مانع حضور آن دو فرزند بزرگوارشان علیهماالسلام شدند. طبق نقل‌هایی که در تاریخ داریم، امام حسن مجتبی علیه السلام قصد داشتند پدر بزرگوار خود را تا مسجد همراهی کنند، اما امام علی علیه السلام او را قسم دادند به مسجد نیاید و امام حسن علیه السلام هم امر پدر و امام خود را اطاعت کردند.
چه دلیلی در این اتفاق بود؟
دلیل این کار واضح است. چون حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از توطئه قتل خود و اینکه در این سحرگاه به شهادت می‌رسند، آگاه بودند. به همین علت اگر امام حسن و امام حسین علیهماالسلام در آنجا حضور داشتند خطر متوجه جان ایشان بود و تداوم امامت در معرض تهدید قرار می‌گرفت. بر همین اساس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام اجازه ندادند این بزرگواران همراه ایشان در مسجد کوفه حضور داشته باشند.
بیشتر بخوانید: مرور مطالب کمترمطرح‌شده از زندگی امام حسن(ع)/ آقازاده‌ای که به‌ازای خدمتش بهره‌ای از پول و مقام نخواست
بررسی حکمت و رویدادها در معراج نبی مکرم اسلام(ص)/ آیا امکان دارد پیامبر(ص) خداوند را دیده باشد؟
اطلاع حجر بن عدی از توطئه قتل حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
می‌دانیم که ابن ملجم به همراه چند نفر از خوارج توطئه قتل امام علی علیه السلام را داشتند. در این میان، آیا شخصی از شیعیان و دوستداران آن حضرت متوجه این قصد ظالمانه نشد؟
اتفاقاً در همان شب یعنی شب نوزدهم رمضان و شب ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، حجر بن عدی در مسجد کوفه بود که متوجه نجوای اشعث بن قیس و ابن ملجم شد و متوجه شد که آنها قصد تعرض به جان حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را دارند.
با این وجود چرا امام علی علیه السلام را از این حیله و توطئه آگاه نکرد؟
او قصد انجام چنین کاری را داشت. به همین علت با سرعت از مسجد بیرون آمد که حضرت را آگاه کند. اما امام علی علیه السلام از راه دیگری به مسجد آمده بودند و حجر زمانی که ناامید از پیدا کردن و دیدار با حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به مسجد رسید، خبر ضربت زدن امام علی علیه السلام را شنید.
خوب است بدانیم که حجر بن عدی در زمان به خلافت رسیدن حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از یاران خاص آن حضرت شد و بسیار به ساحت مقدس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام ایمان و ارادت داشت. او متوجه خیانت‌های اشراف و قبایل کوفه از جمله اشعث بن قیس کندی که از قبیله او بود، شد. برای همین سعی فراوان در دفاع از ساحت مقدس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در مقابل این خائنین داشت. او در عین حال در هر سه جنگ مشهور امام علی علیه السلام یعنی جنگ‌های جمل، صفین و نهروان حضور داشت و از فرماندهان درجه اول سپاه حضرت به شمار می‌رفت و چنان شوق و عشق به حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام داشت که حضرت درباره او فرمود خدا تو را از شهادت محروم نگرداند که من گواهی می‌دهم که تو از اهل شهادت هستی.
عنوانی که رسول خدا صلی‌الله علیه و آله به حضرت دادند
یکی از عنوان‌هایی که به حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام داده می‌شود، کنیه «ابو تراب» است. چرا آن حضرت را با این عنوان خوانده‌اند؟
این کنیه را رسول خدا صلی‌الله علیه و آله به حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام دادند. ماجرا به دوران اوایل هجرت پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله از مکه به مدینه مربوط است. آن زمان غزوه‌ای به نام ذوالعشیره برای آن حضرت پیش آمد که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در آن همراه پیامبر صلی‌الله علیه و آله بودند. آنها در منطقه‌ای که مستقر شده بودند جنگی پیش نیامد. برخی از افراد سپاه اسلام از جمله حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام به همراه عمار یاسر برای گشت زنی به اطراف رفته بودند. آنها در گشت زنی خود به باغی از قبیله بنی مدلج رسیدند.
امام علی علیه السلام همان طور که مشغول تماشای کار کردن باغبانان بودند، در آنجا به خواب رفتند. پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در جست‌وجوی حضرت امیرالمؤمنین وارد باغ شدند و وقتی حضرت را در آن حالت دیدند، ایشان را بیدار کرده و فرمودند: «ابو تراب! تو را چه می‌شود؟»
این اولین بار بود که این تعبیر به کار برده شد. از آنجا که لباس حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام خاکی شده بود، پیامبر صلی‌الله علیه و آله ایشان را ابو تراب نامیدند. درواقع این عبارت یک عبارت عاطفی بود که پیامبر به خاطر دیدن حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در آن وضعیت خاکی به او گفتند.
ظاهراً معاویه ملعون هم با همین عبارت، قصد آزار حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را می‌کرد.
چون پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در یک حالت عاطفی این کنیه را به حضرت علی داده بودند، آن حضرت از این کنیه راضی و خرسند بودند. اما بعدها معاویه که در برابر امام علی علیه السلام ایستاد به خاطر فکر ناقص و خبیثانه خود برای تحقیر و کوچک کردن حضرت امیرالمؤمنین، آن حضرت را ابو تراب خطاب می‌کرد، در حالی که آن حضرت می‌فرمودند: «معاویه نمی‌فهمد من از این کنیه‌ای که رسول‌الله به من داده بسیار راضی و خشنود هستم.»
کرامات و معجزات حضرت
در مورد کرامت‌های حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام مطالبی عنوان شده است. در منابع مستند در مورد کرامت‌ها و معجزه‌های آن حضرت چه مطالبی نوشته شده است؟
حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام دارای ویژگی‌های خاص و مسائل خارق‌العاده‌ای بودند که می‌توان از آنها به عنوان معجزه حضرت و کرامات وجود مقدس ایشان نام برد. یکی آنها قضاوت‌های محیرالعقول آن حضرت بود که موجب شگفتی و اعتراف مخالفان و کسانی که به امامت و برتری آن حضرت نسبت به دیگر اصحاب پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله اعتقاد نداشتند هم بود.
به عنوان مثال طبری در پایان خلافت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام اشاره می‌کند به قضاوت‌های شگفت‌آور آن حضرت که هیچ‌کس مانند ایشان قادر به چنین قضاوت‌هایی نبود. فارغ از ارائه بینه و شهود که در قضاوت‌های معمولی مطرح است، آن حضرت با شواهد و قراینی که فقط از علم بسیار گسترده و فراگیر آن حضرت ناشی می‌شد، مسائل را حل و حکم صادر می‌کردند. این قضاوت‌ها و قدرت حضرت در این مسائل باعث شده بود که خلیفه دوم با خواهش و تمنا از آن حضرت بخواهد معضلات سخت قضایی در دوره خلافتش را برطرف کنند.
پیش‌بینی‌های خارق‌العاده
همچنین حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام پیش‌بینی‌های بسیار عجیبی از حوادث آینده داشتند که در نهج البلاغه به برخی از پیش‌بینی‌های ایشان اشاره و در برخی از کتب تاریخی نیز منعکس شده است. به عنوان مثال پیش‌بینی آن بزرگوار از وقوع حادثه جان‌سوز کربلا هنگامی که به سمت صفین می‌رفتند. گویا آن حضرت وقتی در کربلا فرود آمدند، محل فرود آمدن امام حسین علیه السلام و اصحاب و خاندان آن حضرت و محل به شهادت رسیدن آنان و محل به اسارت درآمدن عزیزان آن حضرت را به دیگران نشان دادند.
همچنین پیش‌بینی راجع به سقوط بنی‌امیه و روی کار آمدن بنی‌عباس، پیش‌بینی درباره هجوم مغولان و فجایعی که به بار می‌آورند و امثال این موارد. اینها از معجزات و کرامات حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام بود.
معجزه‌ای از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
اما نمونه‌های دیگری هم از کرامات آن حضرت وجود دارد. مثلاً حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام هنگامی که در کوفه به عنوان خلیفه حضور داشتند، روزی بر فراز منبر بودند که ناگهان در مقابل چشمان حیرت‌زده مردم اژدهایی از یکی از درب‌های مسجد وارد شد و مردم با مشاهده آن، وحشت‌زده فرار کردند. آن اژدها آمد جلوی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و ایشان همان طور که بالای منبر بودند، به او توجه داشتند.
اژدها بر دم خود ایستاد و سرش را نزدیک حضرت آورد و حضرت با او سخن می‌گفتند و بعد از مدتی اژدها از همان‌جایی که آمده بود بازگشت. مردم که شگفت‌زده شده بودند، آمدند و از حضرت پرسیدند این مسئله چه بود و این اژدها چه ماجرایی داشت؟ حضرت فرمودند این اژدها از بزرگان جنیان بود. سؤالی داشت که پاسخش را دریافت کرد و رفت.
به سبب این واقعه شگفت، مردم کوفه آن درب مسجد را «باب الثعبان» نامیدند. ثعبان به معنای اژدهاست و درب مسجد به این اسم معروف شده بود. اما در زمان حاکمیت بنی‌امیه برای اینکه معجزه حضرت به فراموشی سپرده شود، فیلی را در مقابل آن درب قرار دادند و به عنوان اینکه مردم از دری وارد می‌شدند که این فیل مقابلش بود، آن درب باب الفیل نام گرفت، که تا امروز هم چنین اسمی دارد.
هدیه‌ای آسمانی
در مورد شمشیر حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام هم مطالبی عنوان شده است. آیا صحت دارد که این شمشیر از آسمان‌ها و از سوی خدای متعال به آن حضرت هدیه شده است؟
در خصوص ذوالفقار امام علی علیه السلام دو نقل قول وجود دارد: در نقل قولی گفته شده که این شمشیر یک شمشیر استثنایی بوده و متعلق به یکی از سران مشرکین به نام امیه بن خلف بوده که در جنگ بدر کشته شد و در تقسیم غنائم، این شمشیر سهم پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله شد. آن حضرت هم در جنگ احد هنگامی که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در اثر کثرت شمشیر زدن در برابر دشمنان سلاحش شکست، ذوالفقار را به ایشان دادند.
نقل قول دیگر این است که می‌گوید وقتی شمشیر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام شکست، جبرئیل علیه السلام ذوالفقار را از آسمان آورد و به رسول خدا صلی‌الله علیه و آله داده و ایشان، آن شمشیر را به حضرت امیرالمؤمنین سپردند. همان موقع از آسمان ندایی شنیده شد که می‌گفت: «لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار».
به نظر می‌رسد که نقل دوم صحیح‌تر باشد و این شمشیر آسمانی باشد و ذوالفقار جزو میراث خاص امامت است که از امام پیشین به امام بعدی به ارث می‌رسد. ذوالفقار در حال حاضر در اختیار حضرت صاحب‌الزمان ارواحنا له الفدا قرار دارد. در روایات عنوان شده که وقتی آ حضرت ظهور می‌کنند، ذوالفقار هم در دست ایشان است.
انتهای پیام/
R1522/P/S4,37/CT2 واژه های کاربردی مرتبط شب‌های قدر ماه مبارک رمضان امام علی (ع)منبع: تسنیم
کلیدواژه: شب های قدر ماه مبارک رمضان امام علی ع شب های قدر ماه مبارک رمضان امام علی ع حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه السلام حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام اما امام علی علیه السلام امام علی علیه السلام حضرت امیرالمؤمنین حضرت امیرالمؤمنین ع علیه السلام امام حسین علیه شب ضربت خوردن مسجد کوفه حجر بن عدی امام حسن ابن ملجم پیش بینی قضاوت ها آن حضرت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۷۹۳۳۱۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دعا برای زیاد شدن نور چشم | دستورالعمل برای زیاد شدن نور چشم
لذت زندگی همراه با عافیت بر کسی پوشیده نیست عافیتی همه جانبه که همه گونه درد و بیماری و رنج را از بدن انسان را در بر بگیرد، بخشی از این عافیت و سلامت مربوط به سلامت چشم می‌شود.
شفاء در پناه قرآن و اسلامآیهای در قرآن کریم داریم که می‌فرماید: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَهٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ لا یزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَساراً؛ واز قرآن، آن چه شفا و رحمت است برای مؤمنان نازل می‌کنیم؛ و ستمگران را جز خسران (و زیان) نمی‌افزاید. خدا که خودش طبیب و شفا دهنده‌ی همه بیماری‌ها و رنج‌ها هست، در این آیه قرآن را مایه شفا و رحمت معرفی می‌کند.
همچنین حضرت امیرالمومنین علیه السلام می‌فرماید: واستشفوا بنوره فإنه شفاء الصدور؛ از نور آن شفا بجویید که شفابخش سینه هاست. از طرف دیگر برای سوره‌های قرآن خاصیت‌هایی ذکر شده که در صورت تلاوت آنها اثراتش در زندگی مادی و معنوی ما کاملا مشهود خواهد بود. اینها را گفتیم که بگوییم هر دردی در پناه اسلام و قرآن قابل درمان هست از جمله زیاد شدن نور چشم.
دعا برای زیاد شدن نور چشمبسیاری از ما که به بیماری‌های چشمی مبتلا هستم حداقل برای یکبار هم که شده سراغ یک دعا برای زیاد شدن نور چشم رفته ایم. بزرگان دینی ما توصیه‌هایی داشته اند برای اینکه نور چشم مان زیاد شود در این فرصت اول می‌خواهیم سراغ سوره‌ها و آیه‌هایی برویم که برای نور چشم توصیه شده اند و بعد از آن به سراغ دعا‌هایی که در این زمینه آمده است.
اولین توصیه قرآنی برای زیاد شدن نور چشم همین نگاه کردن به قرآن است. امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: «هر کس قرآن را از روى آن تلاوت کند چشم وى نیز از قرآن بهره بردارى مى نماید و از عذاب او و پدر و مادرش هم کاسته مى شود گرچه با کفر از دنیا رفته باشند» همچنین از پیامبر گرامی اسلام روایت شده که فرمودند: «هر کس پیوسته به قرآن بنگرد، تا زنده است، از بهره بینایی برخوردار می‌شود» پس خود نگاه کردن به قرآن باعث زیاد شدن نور چشم می‌شود.
خواندن آیت الکرسیدر آثار و خواص خواندن آِیت الکرسی همین زیاد شدن نور چشم را عنوان کرده اند. از حضرت علی روایت شده که فرمودند: «زمانی که کسى مبتلا به چشم درد شود آیه الکرسى را به نیّت شفا بخواند و [اگر]به دل یقین داشته باشد که خوب می‌شود به راستى، إن شاء اللَّه، درمان یابد» در بحث دعا برای زیاد شدن نور چشم به آیت الکرسی زیاد اشاره شده است ولی در روایات تنها به خواندن آیت الکرسی برای نور چشم اشاره شده است ولی میان مردم هم رایج است که بعد از نماز دست‌ها را روی چشم می‌گذارند و آیت الکرسی می‌خوانند هر چند در روایات خواندن آیت الکرسی با این کیفیت نیامده ولی از سید بن طاووس نقل شده که: نور چشم شخصى ضعیف شد.
در خواب، شخصی را دید که به او می‌گوید این کلمات را بخوان: «أُعِیذُ نُورَ بَصَرِی بِنُورِ اللَّهِ الَّذِی لَا یُطْفَى؛ پناه می‌دهم روشنى چشم خود را به نور خدا که خاموش نمی‌شود» سپس دست‌هاى خود را بر چشمان خود بمال و به دنبال آن آیه الکرسى را بخوان. راوى گوید: پس، آن مرد چنان کرد، چشم‌هایش خوب شد و به دفعات، دیگران نیز این را تجربه کرده و از آن نتیجه گرفتند»
سوره حمد؛ شفای چشمبرای سوره حمد خواص بسیاری ذکر شده و در واقع سوره حمد نسخه‌ای هست برای همه آلام و درد‌هایی که ممکن است داشته باشیم در روایتی از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمودند: «چنانچه بر مردهای ۷۰ بار سوره حمد خواندید و زنده شد تعجب نکنید.»، اما یک از خواص عجیب این سوره در باره نور چشم هست چرا که پیامبر فرمودند: «چون کسی را درد چشم باشد یا در بینایی او ضعفی باشد در اول ماه، چون هلال ماه را ببیند دست بر چشم خود بنهد و سوره فاتحه را ۱۰ بار با نیت خالص و توجه به معنی آن بخواند و در آخر سوره مبارکه «توحید» را ۳بار بخواند بعد از آن ۷بار بگوید: «یا ربِّ قَوِّ بَصَری».
سپس بگوید: «اللهم اکف انت الکافی، اللهم عاف انت المعافی». درد چشم و ضعف بینایی به صحت مبدل می‌گردد. (خواص آیات قرآن کریم، محمدتقی نجفی، ص۱۰)
دعا برای زیاد شدن نور چشم در روایاتامام رضا علیه السلام توصیه‌های بسیار مفیدی برای تقویت چشم و زیاد شدن نور چشم دارند که به کار بستن آنها براحتی می‌تواند ما را از بیماری‌های چشمی برهاند. از جمله مواردی که امام رضا علیه السلام به آن دستور داده اند کوتاه نمودن ناخن‌ها هست.
در کتاب کافی آمده است که علی اسباط از امام رضا علیه السلام نقل می‌کند که ایشان مرا در خراسان دید در حالی که چشم درد داشتم. حضرت به من فرمودند: می‌خواهی تو را به کاری دعوت کنم از این وضع خلاصی یابی. او گفت بله! حضرت فرمودند: هر روز ۵شنبه‌ها ناخن هایت را کوتاه کن. من هر هفته چنین کردم و تاپایان عمر به چشم درد مبتلا نشدم.
همچنین حضرت مسواک کردن را موجب تقویت بینایی می‌دانند و می‌فرمایند: «اَلسِّواکُ یَجْلُو الْبَصَرَ وَ یُنْبِتُ الشَّعْرَ وَ یَذْهَبُ بِالدَّمْعَهِ؛ مسواک زدن، نور چشم و رشد مو را زیاد و آبریزش چشم را برطرف مىکند.»
توصیه بعدی امام رضا علیه السلام سرمه کشیدن است «من اصابه ضعف فی بصره فلیکتحل سبعه مراود عند منامه من الاثمد؛ هر کس ناراحتى و ضعفى در چشم خویش احساس مى کند به هنگام خواب هفت بار سرمه اثمد بکشد، چهار بار در چشم راست و سه بار در چشم چپ»
همچنین فرمودند: «من کان یؤمن باللّه و الیوم الاخر فلیکتحل؛ کسى که ایمان به خداوند و روز قیامت دارد پس سرمه بکشد»؛ و در نهایت در نسخه شفابخش امام رضا علیه السلام برای چشم آمده است که: «هرکس بعد از طلوع آفتاب ۱۰۰۰ مرتبه بگوید «الظاهر» ایزد تعالی او را از نابینائی نگاه دارد.
tags # دعا سایر اخبار
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت