به نقل از «همشهری آنلاین»

شیطان در مسکو | مرشد و مارگاریتا؛ کتابی که باید پیش از مرگ خواند

تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۰۲۸۷۷

به گزارش خبرنگار همشهری آنلاین، داستان مرشد و مارگاریتا، در روسیه استالینی روایت می‌شود. در دوره‌ای که بسیاری از مردم به خدا و البته شیطان، اعتقادی ندارند. شیطان از اینکه مردم فکر می‌کنند وجود ندارد، ناخرسند است و ساکت نمی‌نشیند. داستان با بحث دو روشنفکر مسکوی دهه ۱۹۳۰ آغاز می‌شود. در میانه بحث آن‌ها، غریبه‌ای به نام ولند دخالت می‌کند و گفتگوی آن‌ها را تبدیل به بحثی فلسفی می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او می‌گوید استاد جادوی سیاه است و برای اجرای یک نمایش جادویی دعوت شده است. او در آخر با پیشگویی سرنوشت آن دو روشنفکر در بهت و حیرت رهایشان می‌کند.

بعد از آن داستان به اورشلیم قرن یکم میلادی می‌رود و قصه پونتئوس پیلاطس را تعریف می‌کند که با سردرد عجیب خود دست به گریبان است و برخلاف میل باطنیش عیسی ناصری را به مرگ محکوم می‌کند. چیزی که به موازات روایت شیطان در مسکو روایت می‌شود. 

شیطان یا همان استاد ولند با دستیارانش عزازیل، کوروویف، هلا و گربه غول‌پیکری به نام بهیموث، مسکو را به هم می‌ریزد و مردم را دچار آشفتگی و سردرگمی می‌کند. او با اجرای نمایش جادوییش نشان می‌دهد که حرص و آز و بدبینی تا چه حد در میان آن‌ها فراگیر است که می‌توان آن را انتقاد بولگاکف به شوروی استالینی تلقی کرد. اینکه بر خلاف آرمان‌های شوروی، چطور پوچی، روزمرگی و طمع در میان مردم همه‌گیر شده است.

او در کنار داستان جادویی شیطان، قصه عشق مرشد و مارگاریتا را روایت می‌کند که از هم دور افتاده‌اند. مرشد، نویسنده‌ای بی‌نام است که اثرش را از ترس رد شدن از سوی ناشر می‌سوزاند و مارگاریتا، با فداکاری، ورق را به نفع او برمی‌گرداند.

داستان نویسنده بی‌نام، گویی روایت قصه خود بولگاکف است. او با منتشر نکردن اثرش تا زمانی که زنده بود، هم زندگی خودش را نجات داد و هم رمان مرشد و مارگاریتا را از تیغ سانسور و طرد شدن. در آن زمان، خطر مرگ و تبعید، نویسندگانی را تهدید می‌کرد که کارشان به زیان حکومت شوروی تلقی شود. بولگاکف، ده سال روی این رمان کار کرد. مرشد و مارگاریتا تا سال ۱۹۴۰، یعنی زمان مرگ نویسنده، منتشر نشد و تا آن رمان تنها همسر و دوستان نزدیک بولگاکف از وجود آن خبر داشتند. در دهه ۱۹۶۰ نسخه سانسورشده‌ای از این اثر منتشر شد، اما هم‌زمان، نسخه اصلی به صورت زیرزمینی میان علاقمندان دست به دست می‌شد. سرانجام نسخه کامل مرشد و مارگاریتا در سال ۱۹۷۰ منتشر شد. کتاب سال‌ها پنهان شده بولگاکف به مخاطبان رسید و پیشگویی بولگاکف درباره اثرش درست از آب درآمد؛ همان‌طور که استاد ولند در آخر داستان به مرشد، نویسنده بی‌نام، می‌گوید: «دست‌نوشته‌ها نمی‌سوزند.»

مرشد و مارگاریتا، آمیزه‌ای سوررئال از طنز سیاسی و روایت‌های تاریخی است و در لایه‌ای پنهان می‌توان گفت که از هنر، عشق و رستگاری سخن می‌گوید. این رمان، یکی از بهترین آثار قرن بیستم و از عجیب‌ترین آن‌ها است. بهمن فرزانه، عباس میلانی، پرویز شهدی سوفیا جهان، سالومه مهوش، منیژه آشنایی، محمدامین فقیه و حمیدرضا آتش‌برآب مترجمانی هستند که تا امروز این اثر را به فارسی ترجمه کرده‌اند. 

کد خبر 505664 برچسب‌ها ادبیات کتاب - نویسندگان و پدید آورندگان روسیه کتاب - معرفی و نقد

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: ادبیات روسیه کتاب معرفی و نقد مرشد و مارگاریتا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۰۲۸۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هوش مصنوعی گرایش سیاسی افراد را از چهره‌شان می‌خواند

ایتنا - مطالعه‌ای جدید می‌گوید توانایی این الگوریتم در حدس زدن دقیق درباره دیدگاه‌های سیاسی فرد مشابه این است که چگونه مصاحبه‌های شغلی می‌توانند موفقیت در شغل را پیش‌بینی کنند یا مصرف الکل می‌تواند خشونت را تحریک کند.
پس از آنکه نتایج یک پژوهش نشان داد هوش مصنوعی می‌تواند گرایش سیاسی افراد را از روی چهره‌های بدون حالت و بی‌احساس پیش‌بینی کند، محققان هشدار داد‌‌ند که فناوری‌های تشخیص چهره از آنچه قبلا به نظر می‌رسید، «تهدیدآمیزتر» شده‌‌ و برای حریم خصوصی چالش جدی به وجود آورده‌اند.  

مطالعه‌ای جدید که در مجله «روانشناس آمریکایی» (American Psychologist) منتشر شد، می‌گوید توانایی این الگوریتم در حدس زدن دقیق درباره دیدگاه‌های سیاسی فرد مشابه این است که چگونه مصاحبه‌های شغلی می‌توانند موفقیت در شغل را پیش‌بینی کنند یا مصرف الکل می‌تواند خشونت را تحریک کند.

به گفته مایکل کوزینسکی، نویسنده ارشد این پژوهش، ۵۹۴ شرکت‌کننده قبل از آنکه هوش مصنوعی آنها را چهره‌نگاری (استخراج اطلاعات مخصوص و منحصربه‌فرد یک چهره مانند اندازه و شکل چشم، بینی، لب) کند، پرسشنامه‌‌ای درباره گرایش سیاسی خود پر کردند. سپس داده‌های چهره‌نگاری را با پاسخ‌ پرسشنامه‌های جهت‌گیری سیاسی مقایسه کردند تا با استفاده از اطلاعاتی که از چهره‌ها به دست آورده بود، جهت‌گیری سیاسی هر شخص را پیش‌بینی کند.

کوزینسکی می‌گوید: «فکر می‌کنم مردم متوجه نیستند با انتشار یک تصویر ساده، در واقع چقدر خود و اطلاعات شخصی‌شان را برای دیگران فاش می‌کنند.»

او افزود: «ما می‌دانیم که گرایش جنسی، سیاسی و تفکرات مذهبی افراد باید محفوظ بماند. این موضوع در گذشته متفاوت بود. در گذشته شما می‌توانستید به حساب کاربری فیس‌بوک افراد وارد شوید و به عنوان مثال گرایش‌های سیاسی، آنچه را که پسند می‌کنند (لایک می‌زنند) و صفحاتی را که دنبال کرده‌اند، ببینید. اما فیس‌بوک سال‌ها پیش آن را بست زیرا برای سیاست‌گذاران، فیس‌بوک و روزنامه‌نگاران واضح و مبرهن بود که این موضوع پذیرفتنی نیست و بسیار خطرناک است.»

کوسینسکی افزود: «در حال حاضر نیز هر کس می‌تواند به فیس‌بوک برود و عکس هر فردی را ببیند، حتی اگر آن فرد را هیچ‌وقت ملاقات نکرده و او اجازه دسترسی به عکسش را نداده باشد. این مطالعه نشان می‌دهد اطلاعاتی که در تصویر افراد وجود دارد، ممکن است مشابه افشای جهت‌گیری سیاسی آن‌ها باشد.»

محققان می‌گویند که تصاویر افراد شرکت‌کننده در این پژوهش را در شرایطی بسیار مشخص و کنترل‌شده جمع‌آوری کردند. به این ترتیب که این افراد همگی تی‌شرت‌های مشکی‌ پوشیده و زیور‌آلاتشان را در آورده‌ بودند و در صورت نیاز ریششان را هم اصلاح کرده بودند. همچنین با دستمال مرطوب آرایش صورتشان را پاک کرده و موهایشان را با کش مو، گیره یا تل سر به عقب کشیده بودند تا اطراف صورت پخش نشوند. سپس چهره‌ها را از طریق الگوریتم چهره وی‌جی‌جی فیس۲ (VGGFace2) بررسی کردند.

محققان هشدار می‌دهند که فناوری‌های نظارت بیومتریکی، به ویژه فناوری‌های تشخیص چهره، تهدیدی جدی‌تر از گذشته برای حریم شخصی افرادند. پژوهش‌های پیش‌تر نیز نشان داده بودند که تصاویر طبیعی چهره می‌تواند اطلاعات مهمی را درباره جهت‌گیری سیاسی و ویژگی‌های شخصی دیگر انتقال دهند اما مطمئن نبودیم که این پیش‌بینی‌ها به دلیل نحوه ارائه شخص و ویژگی‌های ثابت چهره (خنثی) فعال شده‌اند یا هر دو این عوامل. محققان می‌گویند، نتایج ما نشان می‌دهند که ویژگی‌های ثابت چهره در انتقال این سیگنال‌ها نقش مهمی دارند و افراد روی اطلاعات شخصی و حریم خصوصی خود کمترین کنترل را دارند، زیرا این اطلاعات بدون اجازه و کنترل شخص به دستگاه‌های نظارتی می‌رسد.

به گفته کوزینسکی، این الگوریتم‌ها را می‌توان بسیار سریع و ارزان برای میلیون‌ها نفر اعمال کرد. به عقیده او این مطالعه بیشتر یک هشدار درباره فناوری‌هایی است که در گوشی‌ها وجود دارد و به طور گسترده در همه‌جا استفاده می‌شود.