فراز و نشیب «آقای مجری» در سینما و تلویزیون چگونه بود؟/ خاطره‌سازی برای دو نسل با سرو کله‌زدن با عروسک‌ها!
تاریخ انتشار: ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۰۳۸۰۳
ایرج طهماسب نویسنده، کارگردان، مجری و بازیگر خاطره‌ساز کشورمان امروز 61 ساله شد.
به‌گزارش خبرنگار حوزه رادیو و تلویزیون گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا ، ایرج طهماسب مجری تلویزیون، هنرپیشه، عروسک‌گردان، کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی امروز 61 ساله می‌شود. او در سی‌ام ازدیبهشت سال 1338 در تهران به دنیا آمده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
صندوق پست و اوج گرفتن یک «آقای مجری»
وقتی در تابستان گرم سال 1372 ایرج طهماسب برای اجرای برنامه‌ای با عنوان «صندوق پست» در برنامه کودک و نوجوان شبکه دو سیما روی قاب تلویزون ظاهر شد هیچ کس فکر نمی‌کرد که این برنامه و عروسک بازیگوش آن یعنی «کلاه قرمزی» به یکی از شخصیت‌های ماندگار سینما و تلویزیون تبدیل شود.
صندوق پست اولین برنامه تلویزیونی ایرج طهماسب نبود. او که فارغ‌التحصیل رشته تئاتر از دانشگاه هنرهای زیبای دانشگاه تهران است، از همان سال‌های ابتدایی پس از انقلاب و در حالی که کمتر از 24 سال داشت به‌عنوان مجری برنامه‌های مختلف تلویزیونی که عموماً همراه با شخصیت‌های عروسکی بودند، اجرای تلویزیونی را تجربه کرده بود.
طهماسب از سال 1364 بازی در سینما را نیز با فیلم «خط پایان» محمدعلی طالبی آغاز کرد و پس از آن در فیلم‌هایی همچون «آن سوی مه»، «جهیزیه‌ای برای رباب»، «صعود» و «روز باشکوه» جایگاه خود را به‌عنوان بازیگر در دهه شصت تثبیت کرد.
کلاه‌قرمزی و پسرخاله؛ از قاب تلویزیون تا پرده سینما
اما بی‌تردید نقطه عطف کارنامه هنری طهماسب را باید در آشنایی او با هنرمند توانای دیگری به نام حمید جبلی جستجو کرد. ترکیب این دو در قالب دو شخصیت آقای مجری و یک عروسکی بازیگوش و حاضرجواب به نام «کلاه قرمزی» که جبلی صداپیشگی آن را به عهده داشت منجر به این شد که «صندوق پست» از برنامه‌ای با چند عروسک (کلاه قرمزی، ژولی‌پولی، جغجغه،گلابی و...) فقط بانام «کلاه قرمزی و پسرخاله» شناخته شود.
با ساخت فیلم سینمایی «کلاه قرمزی و پسرخاله» در سال1373 که با استقبال فوق‌العاده مخاطبان مواجه شد، زوج طهماسب و جبلی طعم شیرین کامیابی را این بار بر پرده نقره‌ای سینما چشیدند. ایرج طهماسب هم به تدریج از زیر سایه نام برادرش ناصر طهماسب که از صداپیشگان و مدیر دوبلاژهای شناخته‌شده سینما و تلویزیون است خارج شده و نامش را به عنوان یک کارگردان و برنامه‌ساز کاربلد مطرح کرد.
طهماسب از نیمه دوم دهه هفتاد به‌مدت بیش از یک دهه از تولید برنامه تلویزیونی با محوریت این دو عروسک فاصله گرفت و در این فاصله در فیلم‌هایی همچون کلاه قرمزی و سروناز، عینک دودی، یکی بود یکی نبود، دختر شیرین فروش، زیر درخت هلو و رفیق بد ایفای نقش کرد.
مجموعه‌های آرایشگاه زیبا، النگ و دولنگ و خانواده عجیب نیز از دیگر آثار او به عنوان بازیگر در تلویزیون است.
طهماسب به همراه حمید جبلی از نوروز 1388 ساخت سری جدید کلاه قرمزی را با طراحی عروسک‌ها و داستان‌های جدیدیآغاز کرد که این عروسک‌ها نیز با توجه به شحصیت‌پردازی درست و متن‌های خوبی که عموماً با قلم و نظر طهماسب نوشته می‌شد جای خود را بین کودکان و حتی بزرگسالان باز کردند.
به این‌ترتیب ایرج طهماسب پس از خاطره‌سازی برای کودکان متولد دهه شصت با کلاه قرمزی و پسرخاله،این بار با فامیل دور، آقای همسایه، پسرعمه‌زا و ببعی برای نسل بعدی و به نوعی فرزندان آنها نیز لحظاتی شیرین را خلق کرد. همین موضوع باعث شد تا در سال 1391 با همکاری دوست دیرینه‌اش یعنی حمید جبلی فیلم سینمایی«کلاه قرمزی و بچه ننه» راروی پرده بیاورد که این فیلم هم با استقبال مخاطبان مواجه شد اگرچه میزان استقبال از آن به اندازه سری اول و دوم نبود.
طهماسب در زمستان ۱۳۹۵ نخستین کتاب داستان خود را با نام «سه قصه« منتشر کرد تا نشان دهد که در حوزه ادبیات داستانی هم با تکیه بر تجربه سال‌ها ارتباط با مخاطبان کودک و نوجوان تبحر دارد.
طهماسب از نسل برنامه‌سازان توانمندی است که هم ذائقه مخاطبان (چه کودک و چه بزرگسال) را می‌شناسد و هم از نیازهای روز و اقتضائات جامعه آگاه است. او تا همیشه برای کودکان و پدران و مادران این مرز و بوم آقای مجری هست و خواهد ماند. برای ایرج طهماسب عمری دراز و همراه با سلامتی آرزو داریم.
انتهای پیام/4104/
منبع: آنا
کلیدواژه: کلاه قرمزی ایرج طهماسب کلاه قرمزی و پسرخاله ایرج طهماسب صندوق پست آقای مجری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۰۳۸۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
موزه‌ای که به یک فقر تربیتی پاسخ گفت/ اسباب‌بازی، دروازه شور خلاقانه
به گزارش گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، موزه اسباب‌بازی تهران با دنیایی از ادوات بازی به دنبال ترمیم یک خلأ تربیتی است که میلیارد‌ها اعتبار دستگاه‌های عریض و طویل قادر به حل و فصل آن نبوده‌اند. خلاقیت همراه با مشارکتی شادمانه.
در امتداد خیابان نوفل لوشاتو اگر چند سفارت‌خانه را رد کنید و خود را به کوچه لولاگر برسانید، در یکی از آن خانه‌های تاریخی با در و پنجره‌های چوبی دنیایی از اسباب‌بازی در انتظار شماست. اینجا نه سرزمین آلیس است و نه داستان اسباب‌بازی‌ها که تنها در مجاز لذت آن را تجربه کرده باشید. اسباب‌بازی‌هایی از دهه‌ها و سده‌ها قبل از جای جای دنیا انتظار شما را می‌کشد تا کودک درونتان را دوباره برای معصومیت، خلاقیت، بازیگوشی، مهربانی و اندیشه ناب دعوت کنید.
موزه اسباب‌بازی تهران در چند بخش نمایشگاهی دائمی از ادوات بازی است که برخی از آنها، چون گنجینه‌ای پس ذهن کودکان دیروز و بزرگسالان امروز باقی مانده است. این موزه نه تنها برای کودکان بلکه برای بزرگسالان نیز یادآور تمامی شیرینی‌های کودکی است. از ژولیده تا عروسک تدی، از بچه‌های توپل تا باربی، از عینک‌های سه بعدی تا هواپیما‌ها و ماشین‌ها، آتاری، آدم آهنی و دنیای لگو‌های چوبی و پلاستیکی. راهنمای موزه در مورد تاریخ هر یک از این اسباب‌بازی‌ها می‌گوید و اینکه برخی به تصادف و برخی بر اساس سرگذشت افراد و آدم‌ها شکل گرفته و به عنوان عروسک وارد بازار شده است.
در پس سرگذشت برخی تلخی‌هایی نهفته و برخی نیز خلاقیت‌های بزرگتر‌ها برای خلق شادی را به دنبال دارد. موزه از دالانی بازدیدکنندۀ شگفت‌زده را به سرزمین عجایبی که از آلیس به یاد داریم هدایت می‌کند و در ادامه راهرویی از عروسک‌های سیرک، دلقک‌ها، آکروبات باز‌ها و ژیمناست‌های کوچک و رنگارنگ مشاهده می‌شود.
انتهای راهرو عروسک‌های بومی محلی در انتظاراند. سوتک‌ها، نخودی‌ها، تکم، نردبان یعقوب، عروسک برکت و صد‌ها شگفتی که هر یک با لبخندی تو را به شادی و بازی دعوت می‌کنند.
این موزه جایی برای تنفس در مقابل سختی‌ها است
مدیر موزه در وضعیتی که کار فرهنگی صرفه اقتصادی ندارد معتقد است در همین فشار‌های اقتصادی باید تلاش کنیم حال همدیگر را بهتر کنیم. به ویژه برای کودکان باید فضایی برای شادی و تنفس ایجاد کرد. به شخصه به دنبال این بودم که حداقل یک فضایی ایجاد شود برای کودکان و خانواده‌ها که چند ساعت لبخند بزنند.
آزاده بیات با اشاره به اینکه این موزه صرفاً به دنبال نمایش اشیا نیست، ادامه داد: ما به دنبال تعامل با بچه‌ها و آموزش و ساخت عروسک و آشنا کردن آنها با بازی‌های مختلف فردی و جمعی هستیم.
وی افزود: در گذشته کودکان اسباب‌بازی خود را خود می‌ساختند و تولید صنعتی اسباب‌بازی نداشتیم و اسباب‌بازی با دست کودک یا والدین وی ساخته می‌شد. تکرار این تجربه پیوندی به جریان زنده زندگی است.
مدیر موزه اسباب‌بازی با اشاره به فعالیت خود در حوزه آموزش کودکان اضافه کرد: نتیجه تجربیات من این بود که در خصوص فضا‌های بازی و معرفی اسباب‌بازی با کمبود مواجه‌ایم به همین دلیل موزه را به عنوان بستری برای زنده شدن بازی‌ها طراحی و اجرا کردم.
بخشی از تاریخ شفاهی از زبان عروسک‌ها
به گفته بیات در این موزه برنامه‌های پژوهشی نیز دنبال می‌شود و اینکه بتوان از طریق اسباب‌بازی‌ها و عروسک‌ها بخشی از تاریخ شفاهی را معرفی کرد. پیش از این نیز پژوهش‌های متعددی صورت گرفته که از خروجی آن مدد می‌گیریم.
فعال حوزه کودک تأکید کرد: این تصور که اسباب‌بازی‌ها همه خارجی هستند، درست نیست و در همین موزه بخشی مجزا به اسباب‌بازی‌های بومی ما اختصاص یافته و حتی کودکان می‌توانند در فرصت بازدید با برخی از آنها بازی کنند.
وی متذکر شد: این فرایند در معرفی عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌ها می‌تواند منجر به تولید و معرفی عروسک‌های بومی به بازار شده و خانواده‌ها را با بخشی از فرهنگ و هویت ما پیوند بزند.
بیات به تجربه‌های قابل توجه بازدید کودکان اشاره کرد و گفت: در وضعیتی که کودکان گرفتار بازی با گوشی شده‌اند، تلاش داریم با تجربه و تعامل این روند اشتباه شکسته شود. بار‌ها شده است که والدین اذعان کرده‌اند کودکشان در خانه به دلیل بازی با گوشی حتی به اسباب‌بازی‌های خود دست نمی‌زند، اما در موزه برایش جذابیت داشته و به دست گرفته است.
مدیر موزه اسباب‌بازی متذکر شد: این تجربه و تعامل با اسباب‌بازی‌های مفهومی و آموزنده هم برای والدین و هم کودکان مفید است چراکه به تجربه ثابت شده نمی‌توان صرفاً با دستور و امر و نهی کودک را با بازی آشتی داد.
وی در خصوص برنامه‌های این موزه جهت تعامل با مدارس و مهد‌های کودک نیز تصریح کرد: علاوه بر بازدید‌های گروهی مهد‌ها و مدارس ما تور‌های مختلف برای گروه سنی مختلف داریم. به عنوان مثال کودکان با فرایند کشف و جستجو وارد موزه می‌شوند. در نهایت نیز برای اشیا موزه قصه می‌سازند.
بیات خواستار ارتباط گیری با کتاب‌های درسی شد و گفت: ما می‌توانیم اشیا مختلفی که در کتاب‌های درسی مانند علوم آمده را به دانش آموزان معرفی کنیم و بچه‌ها می‌توانند به عینه در موزه تماشا کرده و در واقع در قالب یک بازدید تجربی جذابیت آموزشی بی‌نظیری را تجربه کنند.
مدیر موزه اسباب‌بازی متذکر شد: پیوند آنچه در مدرسه سپری می‌شود و اشیا موزه یکی از اهداف ما است تا بتوانیم موزه را به عنوان مجموعه‌ای زنده و تعاملی به کودکان معرفی کنیم.
اسباب‌بازی‌ها خود یکی از گنجینه‌های شور و شعف و یادگیری هستند. هر کدام از ما این شیرینی را در گوشه‌ای از ذهن و خاطرات خود داریم و چه بسا که از بازی‌ها بسیار آموختیم. این روز‌ها که صنعت و تکنولوژی کودکان ما را از این دنیا ربوده‌است، چه نیکو که شهد شیرین دنیایی سراسر آرامش و مهر را به آنها بچشانیم.
انتهای پیام/
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد