رویترز: مردم ونزوئلا منتظر بنزین ایران هستند
تاریخ انتشار: ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۱۸۳۶۹
خرداد: رویترز با اشاره به این که کمبود بنزین در ونزوئلا در مبارزه این کشور با کرونا تاثیر منفی گذاشته نوشت: علیرغم فشار آمریکا برای ممانعت از ارسال محموله های بنزین ایران به ونزوئلا، مردم ونزوئلا در پایتخت این کشور منتظر پر شدن باک خودروهایشان هستند.
به گزارش خرداد، علیرغم فشار آمریکا برای ممانعت از ارسال محموله های بنزین از طرف ایران به ونزوئلا، مردم ونزوئلا در پایتخت این کشور منتظر پر شدن باک خودروهایشان هستند و برایشان مهم نیست این سوخت چگونه به دستشان برسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ایران و ونزوئلا هر دو عضو اوپک و هر دو از مخالفان آمریکا هستند. یکی از مقامات دولت ترامپ هفته گذشته گفت پنج نفتکش ایران با محموله بنزین هنوز در راه ونزوئلا هستند. برخی از سیاست مداران مخالف در ونزوئلا از ارسال این محموله‌ها به خاطر نگرانی در مورد روابط دولت نیکلاس مادورو با ایران انتقاد کرده‌اند.
ولی بسیاری از مردم از جمله فرانکلین لوزاردو، مدیر یک رستوران در ونزوئلا که طی قرنطینه های اعمال شده به خاطر مهار گسترش ویروس کرونا به سختی مخارج خود را تامین می‌کرد، میگویند آنچه برایشان اهمیت دارد به دست آوردن بنزین است.
لوزاردوی 50 ساله در یک پمپ بنزین در شرق کاراکاس به خبرنگار رویترز گفت:« مهم نیست این بنزین از کجا می آید. بدون بنزین خودروها متوقف می شوند و هیچ نانی در بر سر سفره ها نخواهد بود».
کمبود بنزین طی ماه های اخیر به خاطر فشار آمریکا بر تامین کنندگان آن بسیار شدید شده است. این بخشی از کمپین حداکثر فشار واشنگتن بر دولت مادورو است. دولت مادرو با یک فروپاشی اقتصادی شدید مواجه شده است.
نابودی شبکه پالایشی ونزوئلا با ظرفیت 1.3 میلیون بشکه در روز سالهاست باعث کمبود بنزین در این کشور شده است. تحریم ها و کمبود سرمایه گذاری و سوء مدیریت شرکت نفت دولتی این کشور مقصر این شرایط است.
کمبود بنزین توزیع مواد غذایی را متوقف کرده و اجازه نمی‌دهد پزشکان به بیمارستان‌ها برسند.
کارمن ریورو، یک اقتصاددان 35 ساله در صف پمپ بنزین در لابادرا می‌گوید:« مهم نیست این بنزین از طرف ایران بیاید. ما فقط بنزین را می‌خواهیم. بدون بنزین توزیع مواد غذایی ممکن نیست و مردم نمی توانند کار کنند».
منبع: تسنیم برچسب ها: رویترز ، ونزوئلا ، بنزین
منبع: خرداد
کلیدواژه: رویترز ونزوئلا بنزین کمبود بنزین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khordad.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خرداد» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۱۸۳۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عرضه دو تک نگاری خبرنگار ایرانی از افغانستان در نمایشگاه کتاب
به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «سفر به نیمه دیگر خود» نوشته علی نورآبادی خبرنگار و پژوهشگر به تازگی توسط نشر صاد منتشر شده و در نمایشگاه کتاب تهران عرضه می شود. این کتاب شامل دو تک نگاری درباره افغانستان است. همچنین یک سفرنامه تصویری نیز در کتاب آمده است.
نورآبادی درباره چگونگی نوشتن است کتاب می گوید: سفر نخست من به افغانستان در آذر ۱۳۸۵ بعد از سقوط حکومت طالبان بدست مجاهدان بود. این سفر کاملاً شخصی و زمینی و به مدت ۱۲ روز بود. اما سفر دوم در اسفند ۱۳۹۲ بود. این بار سفر ما کاملاً رسمی و دولتی بود و به همراه هیئتی از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و به دعوت مسئولان فرهنگی افغانستان عازم این کشور شدیم.
این خبرنگار با اشاره به سابقه آشنایی خود با افغانستان، این توضیح را دارد: نخستین آشنایی جدی من با افغانستان در دوره دانشجویی بود. نمیدانم کتاب «پیاده آمده بودم»، مجموعه اشعار محمدکاظم کاظمی چگونه به دستم رسیده بود اما شعرهایش به شدت به دلم نشسته و بسیاری از آنها را حفظ کرده بودم. اشعار آن با فضای بعد از جنگ و دهه ۱۳۷۰ همخوانی زیادی داشت و از آنها در نمایشگاه ها و نشریات دانشجویی استفاده میکردیم. البته در آن زمان نمی دانستم محمدکاظم کاظمی افغانستانی است، این را بعداً فهمیدم و شگفت زده شدم و با نگاه تازه ای کتاب و دیگر اشعار او را خواندم. همین کتاب، نقطه آغاز جستجوی بیشتر من درباره افغانستان شد. در این جستجوها کتاب «برچه های سرخ، کوچه های سبز» به دستم افتاد. مطالعه این کتاب که شامل یادداشتهای سفر رضا برجی به افغانستان در بحبوحه جنگ های داخلی است، علاقه ام به این کشور را دو چندان کرد. در مقدمه کتاب تحلیلی کوتاه و چند صفحه ای از تاریخ معاصر افغانسان به ویژه بعد از سر کار آمدن طالبان آمده است.
در بخشی از این کتاب می خوانیم:
«افغانستان کشوری ساده و بدوی اما با مسایلی سخت است. شاید سختی آن در همین سادگی و بدویت بیش از حد آن باشد. ابر قدرت ها که قدرت خود را در ماشین جنگی سنگین و پیچیده می بینند، به اشتباه خیال میکنند به راحتی می توانند چند روزه افغانستان را تسخیر کنند اما خود به تسخیر آن بدویت در می آیند. اکنون افغانستان است و طالبان. و اولین اولویت طالبان امروز، کسب مقبولیت داخلی و مشروعیت بین المللی است. طالبان تشنه به رسمیت شناخته شدن از سوی دیگر کشورهاست اما هنوز هیچ کشوری طالبان را به رسمیت نشناخته است. طالبان هنوز پدیده ای ناشناخته است و قضاوت درباره این گروه زود است. طالبان، مشارکت سیاسی همه گروهها و اقوام را در ساختار قدرت آینده افغانستان وعده داده است، باید منتظر ماند و دید. و اما مردم خوشحالند و نگران؛ خوشحال از رفتن متجاوزان و برقراری امنیت و نگران از آینده. مردم، مضطربند و منتظر؛ مضطرب از بلاتکلیفی و منتظر که چه خواهد شد؟»
این کتاب با قیمت ۲۸۹ هزار تومان منتشر شده است.
کد خبر 6095035
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟