توقف سدسازی در عمل اجرایی نیست

ایسنا/اصفهان یک کارشناس آب با تاکید بر اینکه توقف سدسازی در عمل اجرایی نیست و نمی توان جامعه کشاورز را بیکار کرد، گفت: هر کاری که ارزیابی زیست محیطی نداشته باید متوقف شود.

میرحسین موسوی خونساری - دکترای تاسیسات آبی، در لایو ایسنتاگرامی با محمد درویش- فعال محیط زیست به موضوع «سدسازی و انتقال آب؛ موفق یا ناموفق» پرداختند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این برنامه درویش با ارائه انتقاداتی از توسعه سدسازی در کشور خواستار توقف سدسازی شد و ابراز عقیده کرد؛ برای مثال سد سفیدرود به ضرر بقیه استان‌ها تمام می‌شود، چراکه آب آن از مناطق محروم تامین می‌شود، هم‌چنین در بالادست سفیدرود میزان فرسایش ۳۵ تا ۴۰ تن در هکتار می‌رسد و مستلزم تحمیل هزینه است و اصلا خردمندانه نیست که این سد زده شود.

وی با بیان این‌که جانمایی این سد اشتباه بوده و مردم بالادست متضرر می‌شوند و نباید به گیلان برسد، گفت: سوال این است برای چه سد می سازیم؟ زیرا آب شرب، کشاورزی، صنعت و انرژی برق‌آبی را تامین کنیم. سدسازی بی رویه اقدامی اشتباه است که باید متوقف شود.

این فعال محیط زیست توسعه سدسازی را راهی برای تولید بیشتر کشاورزی و تولید مازاد محصولات دانست و گفت: در سال گذشته در بخش زراعت، باغ، دام و طیور ۱۳۵ میلیون تن تولید و بخشی واردات داشته ایم و به طور کلی ۱۶۰ میلیون تن غذا تولید کرده ایم، اما به نسبت جمعیت ۸۰ میلیونی کشور، به ۵۰ میلیون تن غذا نیاز داریم و با توسعه کشاورزی به تولید مازاد دامن می زنیم.

وی، سدسازی را نگاهی یک سویه به توسعه دانست و گفت: با سدسازی به طور مطلق مخالف نیستیم، همچنین توسعه کشاورزی را کتمان نمی‌کنیم، اما تا کجا باید ادامه دهیم؟ به بهانه افزایش سدسازی چشم بر روی بقیه مشکلات می‌بندیم، اشتباه است.

این فعال محیط زیست توصیه کرد؛ سدسازی متوقف شود زیرا بیشتر از نیاز خودمان آبها را مهار کرده‌ایم. برای مثال میانگین ریزش باران گیلان، چهار برابر مردم این منطقه است و نیازی به سد ندارد و بهتر است کیفیت آب را بهبود ببخشیم و پس از بهبود فاضلاب، از سفره های آب زیرزمینی استفاده کنیم.

وی در خصوص حوضه آبخیز دریاچه ارومیه نیز، گفت: این حوضه پتانسیل تامین ۳۲۰ هزار هکتار اراضی کشاورزی را داشت، اما اکنون با توسعه کشاورزی به ۶۰۰ هزار هکتار رسیده است.

به اعتقاد این فعال محیط زیست، سدسازی به ربایش آب کمک می کند و به اشتباهات دامن می زند. باید جلوی وابستگی بیشتر مردم به منابع آب و خاک گرفته شود.

میرحسین موسوی خونساری - کارشناس حوزه آب در پاسخ به این انتقادات، اظهار کرد: بارها گفته شده که پل رود چرا ساخته شد؟ هفت استان در بالادست قزل اوزن وجود دارد که یک و نیم میلیارد آب دارد و سدی به نام سفیدرود زده شده که سد خوبی بوده و ۵۰ سال کار کرده و حالا می خواهیم برای این سد فکری کنیم.

وی افزود: بارها گفته شده گیلان آب اضافی دارد و گفته می شود صرفه جویی کنیم، اما این حرف غیرممکن است. در گیلان باید آب تامین شود، چراکه شغل اکثر مردم این استان برنج کاری است، نمی‌توان به سادگی الگوی کشت را تغییر داد.

این کارشناس آب تصریح کرد: باید بدانیم وقتی از سدسازی انتقاد می کنیم، راه جایگزین هم داشته باشیم. نمی‌توان مردم خطه گیلان را بیکار کرد. به تامین آب برای برنج کاری نیاز دارد و تنها با سد تامین می شود.

وی از فعالان محیط زیست خواست به از بین رفتن جنگل های گیلان واکنش دهند، چراکه در مازندران سالانه ۲۰ هزار هکتار جنگل از بین می‌رود. فعالان محیط زیستی به این امر توجه کنند و پاسخ واقعی بدهند.

موسوی خونساری با بیان این‌که هر توسعه‌ای تخریب به همراه دارد، تصریح کرد: تخریب را باید کاهش داد. کشاورزان گیلان می دانند آب از مناطق دیگر کشور می آید و در مدت دیگری نخواهد بود، اما راه جایگزین چیست؟

وی تاکید کرد: ۱۷۵ هزار شبکه داریم و قوت اصلی مردم گیلان برنج است و نصف نیاز کشور به برنج را هم تامین می‌کنند، با این وجود حذف کشاورزی در این خطه عملا اجرایی نیست.

موسوی خونساری در پاسخ به این سوال ‌که آیا می‌توان از سفره‌های آب زیرزمینی به جای سد در گیلان استفاده کرد؟ گفت:  این کار حمله آب شور را به همراه دارد، علاوه بر این‌که باید شبکه فاضلاب نیز اصلاح شود.

این کارشناس آب در خصوص دریاچه ارومیه، اظهار کرد: گفته می شود، ۷۲ سد در این منطقه زده شده که این سخن درست نیست. در ارومیه ۱۰ سد احجام بالای ۱۰۰ میلیون مترمکعب دارد و  مجموع حجم ۵٠ سد ۱۰۰ میلیون است. با این حساب گفتن ۷۰ سد در این منطقه در اذهان عمومی تصویری نادرست ایجاد می کند و در واقع ۱۰ سد اصلی وجود دارد.

موسوی خونساری، وجود سدها در ارومیه را نعمتی برای دریاچه ارومیه دانست و گفت: باید ببینیم سد فرصت بوده یا تهدید؟ اقداماتی بزرگی در این خطه انجام شد و موجب آبگیری دریاچه ارومیه شد و ترسالی به آن کمک کرد، اما نه این‌که ترسالی دلیل اصلی آبگیری دریاچه باشد.

به گفته وی، سدهای  بوکان، مهاباد و ... نیز فرصت هستند، چراکه بهره برداری به گونه‌ای بوده که آب را قطره قطره جمع و به یکباره رها می‌شود. اگر این سدها نبود نمی توانسیم آب را به این سرعت و شتاب مستقیم به دریاچه برسانیم.

موسوی خونساری با تاکید براین‌که توقف سدسازی در عمل اجرایی نیست و نمی‌توان جامعه کشاورز را بیکار کرد، تصریح کرد: در پاره ای موارد می‌دانیم اشتباه بوده اما بحث این است که در تلاش برای تغییر الگوی کشت هستیم، که کار سختی است.

وی تاکید کرد: در حال حاضر سد جدیدی نساخته‌ایم و مطالعات در حد تئوری است. هر کاری که ارزیابی زیست محیطی نداشته باید متوقف شود.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اقتصادی زاينده رود کشاورزی سدسازی فعال محیط زیست دریاچه ارومیه توقف سدسازی اجرایی نیست متوقف شود

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۲۱۱۲۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گزارش یک توقف

علی هاشمی فرمانده تیپ ۳۷ نور، بعد از اجرای عملیات شبانگاهی گزارش داد: عراقی‌ها برخلاف روزهای قبل هیچ واکنشی نه با توپخانه، نه با خمپاره و نه تیربار از خود نشان ندادند. دشمن نیروهایش را در خط گم‌کرده است و رزمندگان به‌راحتی می‌توانند جلو بروند.

به گزارش ایسنا،در مرحله دوم نبرد بیت‌المقدس، قرارگاه کربلا سرپل به‌دست‌آمده در غرب کارون را دست‌مایه تلاش اصل قرار داد و نبردش را ساعت ۲۲:۱۵ روز ۱۶ اردیبهشت ۱۳۶۱ که مصادف بود با شب میلاد مولای متقیان علی (ع) با رمز «یا علی بن ابی‌طالب (ع)» آغاز کرد.

رزمندگان دو قرارگاه فتح و نصر به‌طرف غرب جاده اهواز-خرمشهر یورش بردند و به‌پیش رفتند. قرارگاه فتح تا ساعت ۹ صبح به خط مرزی دست‌یافت. قرارگاه نصر هم تا قبل از ساعت ۴ به جاده مرزی دست‌یافت و تا ساعت ۱۰ صبح در حدفاصل بین دژ مرزی تا آن‌سوی مرز بین‌المللی با عراقی‌ها درگیر شد. گاه نیروی خودی و گاه دشمن دست برتر را داشت. در نهایت عراقی‌ها در آن‌سوی مرز توقف کردند و به‌این‌ترتیب ۱۷ کیلومتر از مرز بین‌المللی، در جنوب تقاطع جاده حسینیه با مرز آزاد شد.

به دنبال موفقیت دو قرارگاه فتح و نصر، عقبه لشکرهای عراقی در جنوب کرخه کور ناامن شد، لذا ناچار به عقب‌نشینی شدند. بدین ترتیب که ارتش عراق از ساعت ۱۷:۳۰ روز ۱۵ اردیبهشت، آتش سنگینی روی تمام محورهای قرارگاه قدس در جبهه کرخه کور به اجرا درآورد.تحلیل احمد غلامپور؛ فرمانده قرارگاه قدس از اقدام دشمن این بود که احتمالاً عراقی‌ها قصد عقب‌نشینی دارند.

صبح شانزدهم، علی هاشمی فرمانده تیپ ۳۷ نور، بعد از اجرای عملیات شبانگاهی گزارش داد: عراقی‌ها برخلاف روزهای قبل هیچ واکنشی نه با توپخانه، نه با خمپاره و نه تیربار از خود نشان ندادند. دشمن نیروهایش را در خط گم‌کرده است و رزمندگان به‌راحتی می‌توانند جلو بروند.

گزارش قاسم سلیمانی فرمانده تیپ ۴۱ ثارالله نیز از عملیات نیروهایش، این موضوع را تائید می‌کرد. به گزارش واحد شنود، فرماندهان عراقی سربازان خود را دعوت به آرامش می‌کردند و به آن‌ها روحیه می‌دادند

۱۷ اردیبهشت احمد غلامپور، روز را به بررسی منطقه، وضعیت خودی و دشمن گذراند و بعدازظهر مجدداً با فرماندهان، آخرین تغییرات و راهکارها را موردبحث و گفت‌وگو قرار داد.سرهنگ لطفی فرمانده لشکر ۱۶ قزوین و فرمانده ارتشی قرارگاه قدس که به منطقه سرکشی کرده بود، می‌گفت: امروز به‌طرف تیپ بیت‌المقدس رفته بودم که مشاهده کردم تانک‌های دشمن به‌طرف عراق در حرکت هستند.

ساعت ۵:۳۰ روز ۱۸ اردیبهشت خبر آمد که دشمن دست به عقب‌نشینی زده است. لذا تیپ‌های ۳۷ نور و ۴۱ ثارالله موظف به تعقیب دشمن شدند و تا ساعاتی بعد بدون درگیری تا خاکریز سوم دشمن پیش رفتند.تیپ ۴۳ بیت‌المقدس هم با پیشروی روی جاده اهواز-خرمشهر در ساعت ۱۱ صبح با نیروهای قرارگاه فتح الحاق برقرار کرد. بدین ترتیب، هویزه، پادگان حمید و روستاها و مناطق بسیاری به آغوش میهن اسلامی بازگشت.

منبع:

رشید، محسن، اطلس حماسه خرمشهر، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی: مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس، تهران ۱۳۹۷، ص ۱۱۸