به نقل از «اقتصاد آنلاین»

داروی نجات معادن و صنایع معدنی از کرونا

تاریخ انتشار: ۱ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۲۹۱۹۰

حال این پرسش مطرح است که کدام یک از بخش‌های معدنی بیشترین تاثیر را از گسترش کووید-۱۹ دریافت کرده‌اند. با توجه به اینکه پاندمی کرونا به این زودی فروکش نخواهد کرد، پیش‌بینی‌ها حکایت از آن دارد که موجی از تعطیلی و ورشکستگی بسیاری از صنایع در راه باشد؛ چرا که تقاضا در بخش معدن و صنایع معدنی کاهش یافته و قیمت کامودیتی‌ها در دنیا نیز پایین آمده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

  به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از دنیای اقتصاد، داریوش اسماعیلی، معاون امور معادن و صنایع معدنی وزارت صمت و محمدرضا بهرامن، رئیس خانه معدن ایران در گفت‌وگو با رسانه تصویری اقتصاد ایران (اکو ایران) به بررسی چالش‌های این حوزه در عصر کرونا پرداخته‌اند.

گسترش قلمرو کرونا فعالیت‌های معدنی بسیاری از نقاط دنیا را با اختلال و پیچیدگی روبه‌رو کرده است. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد کووید-۱۹ تبعاتی همچون «رکود بازارهای جهانی»، «افزایش موجودی انبارهای فلزات اساسی»، «روند کاهشی قیمت جهانی محصولات معدن و صنایع معدنی» و «ایجاد محدودیت در صادرات این محصولات به کشورهای همسایه» را به بخش معدن و صنایع معدنی تحمیل کرده است. در این میان معادن و صنایع معدنی ایران هم از گرداب این بحران در امان نبوده‌اند و آثار تخریبی ویروس کرونا به این بخش استراتژیک نیز سرایت کرده است. داریوش اسماعیلی معتقد است از همان روزهای نخست که کرونا وارد ایران شد بخشنامه‌ای در دستور کار قرار گرفت که برای سازمان‌های صمت تمام استان‌ها ارسال شد. براساس این ابلاغیه کلیه قراردادها و هر آنچه که به تمدید و مراجعه به سازمان‌ها نیاز داشت به مدت سه‌ماه (پایان خردادماه) تمدید شد. این اولین گامی بود که برای مقابله معادن با شیوع کرونا برداشته شد. او در ادامه افزود: یکی دیگر از اقدامات این بود که دو بسته‌ آموزشی به‌همراه دستورالعمل‌های بهداشتی با همکاری وزارت بهداشت و دانشگاه علوم پزشکی برای معدن‌کاران تهیه شد تا بتوان از آسیب‌های وارده تا حد امکان جلوگیری کرد. اسماعیلی درخصوص اینکه آیا معادن بزرگ آسیب دیدند یا توانستند با همان ظرفیت‌های سابق به فعالیت خود ادامه دهند؟ گفت: اگر بگوییم کرونا هیچ تاثیر مخربی روی معدن و صنایع معدنی کشور نداشته سخن بیهوده‌ای است. اما اینکه بخواهد فعالیت‌های اقتصادی کشور را به‌خصوص در بخش معدن و صنایع معدنی زمین‌گیر کند نه اینگونه نبوده است. این موضوع دلایل متعددی هم داشت. یکی از دلایل این است که معادن خارج از شهرها هستند و ارتباطی با دیگران نداشتند بنابراین، یک نوع ایزوله شدن را در خودشان پرورش دادند.

بهرامن، نماینده بخش خصوصی معدن نیز در این رابطه تصریح کرد: اگر پروتکل‌های بهداشتی به خوبی در معدن و صنایع معدنی اجرایی نمی‌شد قطعا آسیب به معادن شدت بیشتری می‌گرفت. به این ترتیب واحدهای استراتژیک معدنی کشور مطلقا متوقف نشدند. اما کرونا برای واحدهای کوچک معدنی تبعاتی به‌دنبال داشت که شدت این آسیب‌ها به صنایع دیگر بستگی دارد. صنعت ساختمان متوقف شد و متاسفانه هنوز هم متوقف است، این موضوع آثار خود را روی بخش معدن و آنهایی که تامین‌کننده مصالح ساختمانی بودند گذاشته است. به گفته بهرامن از سنگ گرفته تا گچ و سیمان با معضلاتی روبه‌رو شده‌اند. رئیس خانه معدن معتقد است فرصت سه‌ماهه‌ای که داده شد آرامشی در بخش معادن ایجاد کرده است اما این فرصت خرداد به پایان می‌رسد. قاعدتا باید در مسائل و سیاست‌ها بازنگری صورت گیرد تا قدرت تخریب کرونا بر این بخش تشخیص داده شود و  بتوان از بحران جهانی کرونا هوشمندانه و با کمترین آسیب عبور کرد. او در ادامه اضافه کرد: به هر حال تقاضا در بخش معدن و صنایع معدنی به دلیل کرونا کاهش خواهد یافت، زیرا اقتصاد جهانی روند رو به افولی را تجربه می‌کند.  نباید اجازه دهیم بازارهای صادراتی از دست برود، و باید تصمیمات به‌گونه‌ای گرفته شوند که مسیر صادراتی ما بسته نشود. ما امروز درآمدهایمان به نفت وابسته نیست و معدن یکی از بخش‌هایی است که می‌تواند این کمبود را تا حدود زیادی پوشش دهد. سال گذشته حدود ۱۰ میلیارد دلار صادرات انجام شد. در حال حاضر ما باید هزار معدن را احیا کنیم، این نشان‌دهنده حرکت است و باید زیرساخت آن را مهیا کنیم، یک بخش از آن به قوانین و مقررات بازمی‌گردد. بنابراین تصمیمات هوشمندانه و منطقی به راحتی می‌تواند مسیر رشد بخش معدن و صنایع معدنی را با وجود سایه کرونا هموار کند.

اسماعیلی در پاسخ به اینکه معادن کوچک با شیوع کرونا چه وضعیتی دارند، گفت: در بخش معادن کوچک آسیب‌هایی وارد شده است. در این راستا با مشورت دوستان برنامه‌هایی در نظر گرفته شده ازجمله اینکه از پتانسیل صندوق بیمه فعالیت‌های معدنی استفاده کنیم تا بتوانیم به معادن کوچک تسهیلات ارزان‌قیمت بدهیم. نکته دوم اینکه حتما به سمت بازنگری در دستورالعمل‌های معدنی حرکت خواهیم کرد. یکی از موضوعاتی که همیشه با آن درگیر هستیم بحث حقوق دولتی است. به هر حال دولت روی حقوق خود حساب باز کرده است و هر چقدر میزان حقوق دولتی کمتر باشد، برگشت این حقوق به وزارت صمت و توسعه بخش معدن هم به همان نسبت کمتر خواهد بود. یکی از گام‌هایی که برداشته شد این بود که با مجموعه‌های بزرگی که در طول چند سال گذشته بدهی‌های بسیاری داشتند صحبت شد و حقوق دولتی معوقی حدود ۹۰۰ میلیارد تومان از آنها دریافت شد. بنابراین از این مسیر فشار تا حدودی از دوش معادن کوچک برداشته شد و دریافت حقوق‌ به حداقل ممکن برسد.

او افزود: درمورد صادرات هم باید به موضوع عوارض رسیدگی شود و اصلاحاتی صورت بگیرد. امسال با توجه به وضعیت کرونا نباید عوارض سنگ‌های تزیینی‌مان ادامه‌دار شود. یکی از دلایل تعطیلی این نوع از معادن در کشور همین موضوع بوده است. نکته دیگر در بحث صادرات به موضوع ایجاد ارزش‌افزوده بازمی‌گردد. برای جلوگیری از خام‌فروشی برنامه‌های حساب‌شده‌ای داریم. بنابراین باید تمام برنامه‌های معدنی به‌گونه‌ای باشد که ارزآوری را در دل خود داشته باشد. اما یک نکته را باید در نظر داشت و اینکه مفهوم ارزآوری به این معنا نیست که مواد خام معدنی را صادر کنیم. باید تمرکز را از میانه‌های زنجیره به انتهای زنجیره انتقال دهیم.

بهرامن نیز گفت: اگر بخواهیم توسعه پیدا کنیم باید تغییرات و بازنگری‌هایی داشته باشیم. این تغییرات را باید به‌دلیل شرایط خاصی که کرونا در کشور ایجاد کرده تا امسال و ۱۴۰۰ داشته باشیم. توسعه در بخش معدن اجتناب‌ناپذیر است و در برنامه‌های دولت است. چرا نباید زنجیره را به یک شکل از ابتدا تا انتها ببینیم؟ وقتی که ما  در انتهای خط سرمایه‌گذاری کردیم در ابتدای خط با مشکل سرمایه مواجه می‌شویم. از سویی سرمایه‌گذاری در طول دو سال گذشته در بخش سنگ‌آهن کاهش پیدا کرده است. برای اینکه انگیزه نبوده. اگر انگیزه نبوده به این دلیل بوده که توجیه اقتصادی وجود نداشته است. اما از اینکه باید بازار را به هر قیمتی که شده حفظ کرد یکی از دغدغه‌هایی است که وجود دارد. ما نقشه راه معدن داریم باید به آن رجوع کرد با این تفاوت که شرایط امروز را ببینیم و سیاست‌ها را مطابق با آن تغییر دهیم.

منبع: اقتصاد آنلاین

کلیدواژه: صنایع معدنی معادن داریوش اسماعیلی فعالیت های معدنی جهش تولید بخش معدن و صنایع معدنی بخش معدن معادن کوچک

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۲۹۱۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شروط حضور دانش‌بنیان‌ها در معادن

کیوان جعفری طهرانی کارشناس معدن و تحلیلگر ارشد بازار‌های جهانی معدن و صنایع معدنی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری علم و فناوری آنا گفت: برخی از معادن بزرگ دولتی مانند چادرملو و سنگ آهن مرکزی ایران دچار پیری شده اند. شایان ذکر است که وضعیت معدن گل‌گهر کمی بهتر است، همچنین منظور از سنگ آهن مرکزی معدن چغارت بافق است؛ چرا که معدن سه‌چاهون طی چند سال اخیر به بهره‌برداری مناسب رسیده است.

وی ادامه داد: متاسفانه معادن اصلی چادرملو و چغارت پیر شده اند و تنها راه برخورد با این قضیه کشف ذخایر جدید است. البته لازم به ذکر است که این معادن عمق ۱۰۰ متر را رد کرده اند و به صورت روباز از آنها برداشت شده است. زمانی که به این عمق می‌رسیم، ادامه برداشت در صورت داشتن ذخیره به صورت زیر زمینی مهیا است، اما ما تکنولوژی و ماشین آلات مناسب برای این نوع برداشت را در اختیار نداریم.

جعفری طهرانی در ادامه اظهار کرد: به عنوان مثال زمانی که آقای دکتر کرباسیان رییس ایمیدرو بود، ذخیره‌ای در استان کرمان کشف شد که در عمق ۵۰۰ متری قرار دارد. این ذخیره را به عنوان منبع برداشت برای گل‌گهر می‌توانستیم در نظر بگیریم، اما ما برای برداشت در این عمق فاقد ماشین آلات و تکنولوژی لازم بودیم.

چرایی ضعف در صنعت معدن

وی تصریح کرد: در سال‌های گذشته برای غلبه بر مشکل کمبود قطعات ماشین آلات اقدام به مهندسی معکوس شده است. این امر کمی هزینه‌های ساخت را در ابتدا افزایش می‌دهد، اما در ادامه تولید قطعات برای این ماشین آلات با توجه به موارد متعدد استفاده آنها توجیه اقتصادی خواهد یافت؛ به عنوان مثال حتی گل‌گهر پا را فراتر گذاشت و اقدام به ساخت دامپ‌تراک کرد، اما همچنان محدودیت‌هایی وجود دارد که اجازه نمی‌دهد از یک تناژی به بالاتر ساخته شود.

این تحلیلگر ارشد بازار‌های جهانی معدن و صنایع معدنی اظهار کرد: دامپ تراک‌های سنگین معمولا ۱۰۰ درصد دیزل نیستند و موتور‌های الکتریکی دارند که ساخت آنها در حالت عادی در کشور ممکن نیست. تحریم‌ها نیز باعث شده است که نتوانیم این قطعات را وارد کنیم و قیمت ارز هم که معضلی دیرینه است.

وی ادامه داد: فراموش نکنیم که پروژه‌های اکتشاف در خیلی از کشور‌ها صرفا توسط دولت آن کشور اتفاق نمی‌افتد، بلکه سرمایه گذاران خارجی نیز در این نوع پروژه‌ها همکاری دارند. اما در کشور ما به واسطه تحریم‌ها این مورد محقق نمی‌شود. جمیع موارد ذکر شده باعث شده است که ما در زمینه توسعه تکنولوژی معادن دچار ضعف شویم.

توسعه وسیع صنعت فولاد در سایه کمبود انرژی 

جعفری طهرانی در خصوص افزایش حجم تولید فولاد به ۳۲ میلیون تن گفت: خیز بلند تولید فولاد در ایران حقیقت دارد و حجم حدودا ۵ درصد در سال ۱۴۰۲ به تولید افزوده شده است. قابل ذکر است، همانطور که آقای دکترسبحانی رئیس انجمن فولاد گفته است اگر ما کسری انرژی نداشتیم می‌توانستیم به تولید ۴۰ میلیون تن فولاد در سال نیز برسیم.

وی ادامه داد: با همین میزان تولید ما در رتبه دهمین تولید کننده فولاد در دنیا هستیم، اما لازم است که برای بدست آوردن برتری و حفظ جایگاه خود در بازار جهانی برای کمبود انرژی تمهیداتی اندیشیده شود. این کمبود انرژی سال به سال حادتر خواهد شد، هرچند در سال ۱۴۰۲ این کسری با مدیریت خوب کارخانجات و دولت کمتر از سال قبل موجب آسیب به تولید شد، اما لازم است این مسئله را به صورت پایه‌ای حل کنیم.

دانش بنیان‌ها و تولید

جعفری طهرانی در خصوص حل مشکلات تولید مواد معدنی با استفاده از پتانسیل دانش بنیان‌ها گفت: جدای از توان فنی دانش بنیان‌ها نباید فراموش کنیم که مشکل اصلی در تمام پروژه‌های کشور تامین نقدینگی است. در زمینه دانش فنی تولید فولاد با وجود اینکه فعلا فولاد سبز تولید نمی‌کنیم، اما مشکلی در توسعه تولید نداریم.

وی ادامه داد: هم اکنون مشکل شرکت‌های دانش بنیان نقدینگی است وگرنه کار که از تولید تسلیحات پیشرفته‌ای که هم اکنون می‌سازیم سخت‌تر نیست. مشکل فعلی تامین نقدینگی است و باید دست به دست هم راه حلی برای افزایش ارزآوری و تامین نقدینگی فراهم کنیم. شرکت‌های دانش بنیان هم اکنون قادر به تامین منابع از بانک‌ها نیز نیستند، چرا که خود بانک‌ها هم مشکل دارند.

این کارشناس صنایع معدنی در پایان تصریح کرد: تولید تکنولوژی مشکل بزرگی نیست؛ چرا که مشکلات تکنولوژی در نهایت ۳۰ درصد گره تولید را شامل می‌شود. اگر تامین نقدینگی که باعث ۷۰ درصد مشکلات است به درستی مرتفع شود، قطعا دانش بنیان‌ها قادر به انجام تولید و یا انتقال تکنولوژی و همچنین مهندسی معکوس هستند.

انتهای پیام/