به نقل از «ایران آنلاین»

ریزذرات بزاقی چقدر در شیوع کرونا خطرناکند؟

تاریخ انتشار: ۲ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۳۵۸۸۳

ویروس کرونا می‌تواند مدت‌ها در هوا معلق بماند. این ویروس همراه ریزذرات بزاقی هنگام صحبت کردن منتشر می‌شود. پژوهشگران آلمانی توصیه می‌کنند هوای محیط‌های بسته را از طریق بازکردن در و پنجره‌ها مرتب تهویه کنید.

صورت خود را با ماسک بپوشانید، از دیگران فاصله بگیرد و دست‌هایتان را مرتب بشویید تا خطر ابتلا به ویروس کرونا را برای خود و اطرافیانتان کاهش دهید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مهمترین راه انتقال ویروس کرونا ارتباط مستقیم با فردی است که در اثر آلودگی به کرونا به بیماری کووید ۱۹ مبتلا شده است. ویروس تکثیر شده در بدن بیمار همراه سرفه یا عطسه او به دیگران منتقل می‌شوند.

ویروس کرونا اما برای انتشار خود راه دیگری هم دارد: شناور ماندن در ریزذرات بزاقی.

بر خلاف ذرات بزرگتر، مانند قطرات عطسه یا سرفه فرد بیمار که به دلیل سنگینی وزن این قطرات سریع روی زمین می‌افتند، ریزذرات بزاقی می‌توانند مدتی طولانی در هوا معلق بمانند.

ویروس کرونا نخستین ویروس عفونی نیست که از این طریق منتقل می‌شود. ویروس بیماری‌هایی مانند سل یا سرخک هم تا حدی از طریق این ریزذرات بزاقی منتقل می‌شوند.

در نتیجه برای آلوده شدن به ویروس بیماری‌زا تماس مستقیم و نزدیک با شخص بیمار لازم نیست و فقط کافی است دقایقی در هوای آلوده به ویروس نفس بکشیم تا ویروس وارد دستگاه تنفسی ما شود.

مطالعات چند گروه تحقیقاتی بین‌المللی ثابت کرده که ویروس کرونا در ریزذرات بزاقی افرادی که پس از آلودگی به ویروس، حتی اگر نشانه‌ای از بیماری هم بروز ندهند، باز هم در هوا منتشر می‌شود. این ذرات هنگام صحبت کردن −به خصوص با صدای بلند− به بیرون پرتاب می‌شوند.

آنچه هنوز مشخص نیست قدرت بیماری‌زایی این ریزذرات است. پژوهشگران نمی‌دانند این ریزذرات تا چه مدت مسری و خطرناک هستند.

ویروس‌ها پس از خروج از بدن فرد آلوده نیازمند فرد دیگری هستند و هر چه بیشتر در فضای خارج از بدن باشند ضعیف‌تر می‌شوند.

موسسه روبرت کخ آلمان می‌گوید ویروس کرونا از طریق این ریز ذرات بزاقی در هوا منتشر می‌شود اما دشوار است که بگوییم تا چه مدت بیماری‌زا می‌ماند. این موسسه تأکید دارد که مهمترین مسیر انتقال ویروس ارتباط مستقیم با عفونت قطره‌ای است. یعنی ارتباط با قطرات سرفه یا عطسه فردی که پس از آلودگی ویروسی به بیماری کووید ۱۹ مبتلا شده است.

پیتر والگر، از انجمن بهداشت بیمارستانی در آلمان می‌گوید: «برای جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا خودداری از ارتباط با فرد بیمار و قطرات عفونی معمولأ کافی است.» او با اشاره به اطلاعات جمع‌آوری شده در بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان آلمان در ماه‌های اخیر می‌گوید در شرایط کنونی دلیلی برای سخت‌گیری بیشتر در زمینه توصیه‌های بهداشتی وجود ندارد.

باز کردن در و پنجره‌ها برای تهویه منظم محل زندگی از آلودگی احتمالی از طریق ویروس شناور در ریزذرات بزاقی معلق در هوا جلوگیری می‌کند. این روش برای جلوگیری از تجمع ریزذرات بزاقی در محیط‌های عمومی هم مؤثر است. پیتر والگر می‌گوید: «در شرایطی که امکان تهویه هوای داخل با هوای تازه خارج وجود ندارد، خطر ابتلا به ویروس از طریق ریزذرات‌بزاقی وجود دارد.»

در فضای باز اما احتمال ابتلا به ویروس کرونا از طریق این ریزذرات بسیار کم است. ریزذرات بزاقی بسیار سبک هستند با وزش یک نسیم ملایم، در هوا پراکنده می‌شود. در نتیجه شمار ویروس‌های معلق در هوا در یک نقطه بسیار کمتر می‌شود.

کریستین دروستن، پروفسور ویروس‌شناسی بیمارستان شریته آلمان معتقد است بالکن یا فضای بیرونی رستوران‌ها را می‌توان در شمار مکان‌های تقریبأ امن، از نظر آلودگی به زیرذرات بزاقی به شمار آورد./ دویچه‌وله

آخرین اخبار مربوط به کرونا در ایران و جهان را اینجا بخوانید  

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: ابتلا به ویروس ویروس کرونا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۳۵۸۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

از فیلمسازی بدون دیالوگ تا خندیدن به قضاوت

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط‌عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، هفتمین جلسه فصل نهم پاتوق فیلم کوتاه با همکاری موسسه فرهنگی، تبلیغاتی بهمن سبز-پخش رویش، یکشنبه‌ ۹ اردیبهشت‌ ۱۴۰۳ در پردیس سینمایی بهمن برگزار شد.

در این جلسه ۴ فیلم کوتاه «شیوع» به کارگردانی میثم مرادی، «زخم» به کارگردانی سحر نورمنّور، «گرازها» به کارگردانی غلامرضا جعفری و «قضاوت» به کارگردانی آریا گازُر به نمایش درآمدند و سپس محمد علیزاده‌فرد کارگردان سینمای کوتاه به‌عنوان کارشناس و محمد صابری به‌عنوان مجری‌کارشناس برنامه به نقد این آثار پرداختند.

«شیوع»؛ فیلمی بین تجربی و داستانی

در بخش ابتدایی این نشست، فیلم «شیوع» به کارگردانی میثم مرادی با حضور این کارگردان جوان مورد بررسی قرار گرفت و محمد علیزاده درباره ویژگی «بدون دیالوگ بودن» این فیلم، توضیح داد: خیلی وقت‌ها ساخت فیلم بدون دیالوگ می‌تواند باعث ابهام شود چون شما با طیف مختلفی از مخاطبان روبه‌رو هستید. البته در فیلم‌کوتاه ما با مخاطبان خاص مواجه هستیم؛ افرادی که به شکل خاص سینما را دنبال می‌کنند. در فیلم‌هایی که به سمت این نوع روایت‌ها می‌روند کار سخت می‌شود.

وی ادامه داد: فیلم‌کوتاه «حیوان» ساخته برادران ارک هم تقریبا هیچ دیالوگی ندارد. امسال در جشنواره فیلم کوتاه تهران «ضلعی برای خروج» را هم داشتیم که آن هم دیالوگ نداشت، یک وقت‌هایی روایت این اقتضا را ایجاد می‌کند که فیلم شما دیالوگ نداشته باشد اما یک وقت‌هایی اصرار داریم که فیلم هیچ دیالوگی نداشته باشد. در حالت دوم وقتی فیلم را می‌بینید با خود می‌گویید باید اینجا دیالوگی را می‌شنیدیم.

مرادی هم گفت: زمانی که ایده این فیلم به ذهنم آمد، اینچنین نبود که اصرار داشته باشم تا حتماً دیالوگی در آن نباشد بلکه به این فکر می‌کردم که فیلم چه چیزی می‌طلبد. خودم البته این تجربه را دوست داشتم. من خودم را کامل در فرآیند ساخت فیلم‌کوتاه «شیوع» به‌عنوان اولین فیلمم، رها کردم و به این فکر نمی‌کردم که اگر این کار را کنم کسی خوشش می‌آید یا نه.

این کارگردان ادامه داد: «شیوع» چیزی بین فیلم داستانی و تجربی است. برای تک‌تک اتفاقات داخل فیلم دلیل دارم، البته می‌دانم فیلمی موفق است که نیاز به توضیح نداشته باشد، در عین حال به نظرم فیلمی موفق است که بر سرش بحث شود. از این رو معتقدم فیلمی که همه از آن تعریف کنند موفق نیست.

علیزاده‌فرد توضیح داد: این فیلم نه به آن معنا تجربی است، نه داستانی. چون در فیلم تجربی قرار است یک تجربه جدید در روایت یا تکنیک ببینیم اما من در این فیلم تجربه جدیدی در تکنیک و روایت ندیدم و به تصور من «شیوع» یک فیلم داستانی است که اتفاقاً عناصر داستانی در آن نحیف‌تر به کار رفته است. البته این هم یک مدل از فیلمسازی است. من خودم فیلمسازم و می‌دانم که فیلمسازی چقدر سخت است.

فیلمی که هم می‌خنداند و هم حرف دارد

در ادامه نوبت به فیلم‌کوتاه «قضاوت» به کارگردانی آریا گازر رسید که در ابتدا به صورت مختصر به معرفی خود پرداخت و این فیلم را اولین تجربه کارگردانی‌اش معرفی کرد. سپس علیزاده‌فرد گفت: من «قضاوت» را دو سال پیش در جشنواره فیلم کوتاه تهران دیدم که یادم است بسیار مورد استقبال واقع شد. چون «قضاوت» فیلمی بود که موقعیت‌های کمیک آن به‌خوبی درآمده بود.

گازر درباره شکل‌گیری ایده فیلم «قضاوت» توضیح داد: دغدغه «قضاوت» از دوران تحصیل من در هنرستان می‌آید، در آن زمان همیشه وقتی کلاس داشتیم به دفتر مدیر احضار می‌شدیم که او هم مدام حرف می‌زد و ما کلاس را از دست می‌دادیم. همان موقع فیلم‌هایی را می‌دیدیم که یکی بیشتر از دیگری استانداردهای فیلمسازی را نداشتند! زمانی بیشتر متعجب می‌شدم که می‌دیدم اغلب به این فیلم‌ها خوب پرداخته می‌شد و از جشنواره سالانه هنرستان چند جایزه می‌گرفتند.

وی افزود: به این روند فکر می‌کردم که چگونه می‌توان این موقعیت را به نمایش دربیاورم. وقتی فیلم در پردیس ملت اکران شد عده‌ای در مواجهه با سکانس اول می‌گفتند این دیگر چه فیلمی است! اما از جایی به بعد مخاطب به‌یک‌باره غافل‌گیر می‌شد. البته من خیلی از جشنواره‌ها را به واسطه همین امر از دست دادم چون خیلی از جشنواره‌ها حوصله ندارند تا انتها فیلم را ببینند و وقتی ابتدای فیلم را می‌بینند، گمان می‌کنند یک فیلم کلاسی و آماتور است و آن را پس می‌زنند. ریسک دومی که انجام دادم نام این فیلم است که دم‌دستی است و خودم فکر می‌کنم بدترین اسم را انتخاب کرده‌ایم!

در ادامه علیزاده‌فرد درباره ویژگی‌های «قضاوت» گفت: مدل و خلاقیت گاهی در چینش حوادث و گاهی در اجرای فیلم رخ می‌دهد، خلاقیت در اجرای برخی اتفاقات در «قضاوت» ما را یاد کارهای سروش صحت می‌اندازد. با آنکه در روایت «قضاوت» داریم مدل فیلم در فیلم را می‌بینیم که یک مدل تکراری است، ولی این فیلم در چیدمان حوادث متفاوت است و خلاقیت دارد. خیلی‌ها معتقدند در فیلم‌های کمدی آن چیزی که سبب خنده می‌شود شگفت‌زدگی مخاطب است که این اتفاق چندبار در «قضاوت» رخ می‌دهد.

این کارگردان توضیح داد: پس از پایان برخی از فیلم‌های کمدی، شما وقتی با خودت تنها می‌شوی متوجه می‌شوی فیلم گرچه لحظات مفرحی برای تو داشته اما پیامی نداشته است اما ما با «قضاوت» می‌خندیم، شگفت‌زده می‌شویم و در انتها برای ما حرفی برای گفتن دارد. وقتی «قضاوت» را دیدم بیش از اینکه در قصه آن رابطه یک مدیر مدرسه با دانش‌آموز را ببینم رابطه یک مدیر فرهنگی با یک فیلمساز را دیدم.

چالش‌های روایت یک «زخم»

در ادامه پاتوق فیلم‌کوتاه نوبت به «زخم» به کارگردانی سحر نورمنور رسید که کارگردانش در نشست غایب بود. علیزاده‌فرد درباره «زخم» گفت: در این پکیج از فیلم‌ها، من حس متفاوت‌تری نسبت به «زخم» داشتم، این فیلم را قبلاً هم دیده بودم و باید بگویم پرداختن به برخی از موضوعات در فرهنگ و جامعه ما کار ساده‌ای نیست و «زخم» و «دابر» فیلم‌هایی هستند که موضوعات سختی دارند.

وی ادامه داد: «زخم» علاوه بر اینکه به مسأله بلوغ یک دختربچه می‌پردازد، موضوع احساس‌برانگیز نبود مادر را هم به تصویر می‌کشد که این امر می‌تواند همدلی مخاطب را به دنبال داشته باشد. ضمن اینکه کارگردانی و نویسندگی آن، کار ساده‌ای نبوده و حتی تدوین آن هم به‌اندازه است. همه این موارد کمک می‌کند تا دنیای فیلم برای ما باورپذیر باشد.

این کارگردان سینمای کوتاه، در ادامه در پاسخ به اظهارنظر یکی از مخاطبان مبنی‌بر اینکه «زخم» تنها در پی این بوده است که اشک مخاطب را دربیاورد، گفت: اینکه بگوییم فیلم می‌خواسته اشک مخاطب را دربیاورد و آن را محل اشکال بدانیم درست نیست، چون ما فیلم می‌سازیم که موضوعی را برای مخاطب باورپذیر کنیم. اگر منطق اتفاقات درون قاب درست نباشد، می‌شود پذیرفت که فیلم به دنبال ترحم مخاطب بوده است. اما در این فیلم این‌چنین نیست، «زخم» به لحاظ منطق روایی به دنبال این نبوده که گریه مخاطب را دربیاورد.

استفاده هنرمندانه «گرازها» از عناصر داخل قاب

فیلم «گرازها» به کارگردانی غلامرضا جعفری هم آخرین فیلم‌کوتاهی بود که در پاتوق هفتم مورد بررسی قرار گرفت اما کارگردانش در نشست حضور نداشت.

علیزاده‌فرد درباره این فیلم گفت: از یک جهت موقعیت «گراز» جذاب است اما یک بدی هم دارد و آن، این است که موضوع بکری ندارد. چون در فیلم کوتاه مهم این است که سوژه‌های بکری داشته باشید. در «گراز» از عناصر داخل قاب به شکل هنرمندانه‌ای بهره گرفته شده اما تکراری بودن سوژه و پایان‌بندی بد به آن ضربه زده است.

وی بیان کرد: پایان باز در فیلم‌سازی به این معنا این نیست که به همه موضوعات پاسخی داده نشود، بلکه به این معناست که تنها یکی دو سوال باقی بماند اما پایان این فیلم اصلا رها است.

کد خبر 6092034