ظریف رئیس جمهور می شود؟
تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۷۰۴۴۰
به گزارش افکارنیوز،
آیا در بازه کوتاهی که تا انتخابات ریاستجمهوری ۱۴۰۰ باقی مانده است، نیروهای این جریان میتوانند دو مورد مذکور را رفع و با یک روش منسجم انتخاباتی، در انتخابات سال آینده پیروز شوند؟
اخبار سیاسی- با درنظرداشتن چنین پرسشهایی چند وقتی است که گمانههایی درباره سیاست انتخاباتی اصلاحطلبان در انتخابات ریاستجمهوری مطرح میشود و در میان این گمانهزنیها نام محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان، به عنوان نامزد نهایی اصلاحطلبان شنیده میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
موافقان حضور او باور دارند که بهدلیل محبوبیت این شخصیت سیاسی در میان نخبگان سیاسی و عموم مردم او شخصا دارای سرمایه اجتماعی است. در واقع این حدس و گمان مبتنی بر آن است که او در عین حال که رسما در جریان اصلاحات تعریف نمیشود، اما وجوه مشترک زیادی با این جریان دارد و ممکن است که اصلاحطلبان بتوانند با او به یک توافق نهایی دست یابند. از سوی دیگر، اصلاحطلبان هم افزون بر ازدستدادن سرمایه اجتماعی خود، همچنان خطر ردصلاحیت نیروهای شاخص خود را احساس میکنند؛ بنابراین شاید برایشان مناسب باشد از فردی حمایت کنند که علاوه بر آنکه خودش دارای سبد رأی بالایی است، احتمال تأیید صلاحیتش بهمراتب بیشتر از اصلاحطلبانی است که حتی در انتخابات مجلس هم تأیید صلاحیت نشدند. از سوی دیگر، اصلاحطلبان میتوانند با حمایت از چنین شخصیتی دیگر تن به ائتلاف با یک نیروی کاملا اصولگرا ندهند تا دیگر متهم به استفاده از «نامزد اجارهای» نشوند و از این حیث هم در میان افکار عمومی مسئولیت کمتری متوجهشان شود.
موافقان احتمال حضور ظریف در انتخابات ۱۴۰۰چند وقت پیش علی صوفی احتمال حضور ظریف در عرصه ریاستجمهوری را رد نکرده بود و گفته بود: «هرچند دیپلماتها از ورود به جناحبندیهای سیاسی منع هستند اما گرایشات سیاسی آقای ظریف اصلاحطلبانه محسوب میشود. آقای ظریف با آقای روحانی کاملا فرق دارد چون آقای روحانی پیشینه اصولگرایی دارد اما این ویژگی در کارنامه آقای ظریف دیده نمیشود. البته نکاتی جدی است که باید آنها را در نظر گرفت. الان جریان تندرو آقای ظریف را متهم به خیانت میکند با این وجود آیا آقای ظریف از اتهامات غربگرایی مبری است؟ آیا آقای ظریف توسط شورای نگهبان تأیید صلاحیت میشود؟ در مجموع باید همه جوانب را دید و تصمیم گرفت. همانطور که گفتم شاید کسان دیگری هم ظرفیت و پتانسیل کاندیداتوری در انتخابات ریاستجمهوری را داشته باشند، اما باید دید زمینه تأیید صلاحیت برای آنها وجود دارد یا خیر؟ البته نکته مهم و اساسی آن است که حتی اگر اصلاحطلبان یک نامزد قوی هم به صحنه بیاورند که مورد تأیید شورای نگهبان باشد، ازآنجاکه آسیب وارده به جریان اصلاحات براثر حمایت از روحانی هنوز بازسازی نشده، معلوم نیست نامزد اصلاحطلبان مورد اقبال مردم قرار گیرد. اگر اصلاحطلبان امروز بر هویت مستقل خود تکیه میکنند برای این است که میدانند دیگر با حمایت آنها مردم به یک نامزد اقبال نشان نمیدهند بنابراین نامزدی باید مورد حمایت قرار گیرد که گرایشات اصلاحطلبانه دارد و به خود اجازه ندهد که خلاف این مشی عمل کند».
یا محمدرضا خباز که پا را فراتر گذاشته و گفته است که اگر ظریف بیاید رأی میآورد: «ما باید چهرههای جدیدی را به مردم معرفی کنیم و نگرانیای از رأیآوری نداشته باشیم، زیرا اگر برنامه وجود داشته باشد و نامزد معرفیشده خود را متعهد به برنامههای ارائهشده بداند، مردم رأی میدهند؛ خواه آن نامزد آقای ظریف یا یکی از دیگر عزیزان باشد. در عین حال این احتمال کاملا وجود دارد که آقای ظریف نامزد ریاستجمهوری بشود؛ هرچند او در زمان برجام به دلیل فشارهایی که نیروهای تندرو میآوردند قسم خورد که در ریاستجمهوری نامزد نشود اما در عالم سیاست هیچچیزی غیرمنتظره نیست و ممکن است بیاید».
یا حتی از جناح اصولگرا هم عباس سلیمینمین باور دارد که ظریف مناسبترین گزینه اصلاحطلبان است. او اخیرا در گفتوگویی با «نامهنیوز» گفته است: «در بین آقایان محسن هاشمی، اسحاق جهانگیری، علی لاریجانی و محمدجواد ظریف، به نظرم آقای ظریف بیشترین شانس را دارد که از طرف اصلاحطلبان در انتخابات۱۴۰۰ حمایت شود چون حوزه کاریاش سیاست خارجی بود و عملکرد دولت در حوزه داخلی زیاد تأثیر منفی بر دیدگاه عمومی از او برجای نگذاشت».
مخالفان احتمال حضور ظریف در انتخابات ۱۴۰۰در کنار چنین نظراتی شخصیتهایی هم ورود ظریف به انتخابات را محتمل نمیدانند؛ چنانکه مصطفی هاشمیطبا درباره این موضوع گفته است: «آقای ظریف یکبار گفت که بعد از پایان کارش در وزارت خارجه به دانشگاه میرود و از آنجایی که او سعی میکند زیر حرفهایش نزدند، شاید نپذیرد که در انتخابات حاضر شود اما اگر هم وارد عرصه انتخابات ریاستجمهوری شود و حتی اگر رئیسجمهور هم بشود بازهم در حوزه اجرائی کاری از پیش نمیبرد زیرا برنامهای منسجم برای اداره کشور وجود ندارد؛ از سوی دیگر پیروزی در انتخابات ریاستجمهوری برای او چندان آسان هم نخواهد بود زیرا فقط نخبگان و روشنفکران به او اقبال نشان میدهند و معمولا مردم عادی به شعارهای بیبرنامه و پوپولیستی رأی میدهند».
صادق زیباکلام هم قویا ورود ظریف به انتخابات را رد میکند و میگوید: «مطلقا ظریف بهمیدان نمیآید و اصلاحطلبان هم نمیتوانند بگویند ظریف نامزد ماست زیرا او هیچوقت اصلاحطلب نبوده است. به فرض که او در میدان انتخابات هم حاضر شود و همه اصلاحطلبان و اصولگرایان میانهرو هم از او حمایت کنند و به صورت علنی در یک کنگره بزرگ و عمومی بگویند که اولین و آخرین انتخاب ما ظریف است، بازهم او رأی نمیآورد زیرا مردم از نیروهای سیاسی دلزده شدهاند و ظریف هم از این قاعده مستثنی نیست و بههیچوجه جریان اجتماعی از او حمایت نمیکند و حتی پای صندوق رأی هم نمیآید. در نهایت همانطور که گفتم در انتخابات سال آینده اصولگرایان مانند انتخابات مجلس در یک انتخابات حداقلی پیروز میشوند و فردی از جنس نمایندگان مجلس یازدهم بر کرسی ریاستجمهوری تکیه خواهد زد».
شهاب طباطبایی، یکی از اعضای شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان هم درباره حضور ظریف به عنوان نامزد اصلاحطلبان در انتخابات ریاستجمهوری سال آینده گفته است: «احتمال آنکه آقای ظریف به نامزدی در انتخابات۱۴۰۰ فکر کند کم است. نکته مهمتر این است که آقای ظریف در حوزه سیاست خارجی نقشآفرینی میکند. کسانی که در حوزه سیاست خارجی توانمندند و بیشتر روی آن حوزه متمرکز هستند کمتر بر حوزه سیاست داخلی تسلط دارند. البته ممکن است استثنائی هم وجود داشته باشد. آقای دکتر ظریف هم جزء گزینههایی باشد که اصلاحطلبان به آنها فکر میکنند. آقای ظریف در نظرسنجیها همیشه جزء ردههای اول تا سوم است. این میزان محبوبیت مردمی را نشان میدهد اما دلیل نمیشود اگر میزان محبوبیت یک نفر بالا بود حتما برای ریاستجمهوری هم کاندیدای اصلی مردم باشد».
نظر ظریف درباره حضور در انتخابات۱۴۰۰البته همه اینها در حالی است که محمدجواد ظریف چندوقت پیش در گفتوگویی با شبکه «الفرات» با قطعیت گفته بود: «بنده حتما در چنین انتخاباتی شرکت نخواهم کرد. من عضو هیچ دستهبندی سیاسی در ایران نیستم و هیچوقت نبودهام؛ اینکه چه کسی من را در کدام دستهبندی حساب میکند تصمیم مردم است، ولی حتما افرادی هستند که بتوانند این کار را برای جناحهای مختلف سیاسی انجام دهند، اما من در آنها نیستم».
منبع: افکارنيوز
کلیدواژه: اصولگرا وزارت خارجه اصلاح طلبان رئیس جمهور ظریف انتخابات1400 انتخابات ریاست جمهوری اصلاح طلبان آقای ظریف حضور ظریف
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.afkarnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «افکارنيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۷۰۴۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خیز اصلاح طلبان رادیکال به سوی خیابان به بهانه طرح نور/ روزنامه آرمان ملی: مسئله مذاکره با آمریکا و حجاب باید حل شود!
اصلاحطلبان رادیکال به دنبال جهت دهی خشم عمومی با هدف بازگشت به خیابان هستند!
سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارشها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل با نام «ویژههای مشرق» شما را در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامههای کشور قرار میدهیم.
در این ویژهنامه، نگاهی به آخرین مواضع جناحهای سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته میشود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافتهای مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید
************
روزنامههای امروز دوشنبه دهم اردیبهشت در حالی چاپ و منتشر شد که ایران پادشاه فوتسال آسیا، «نتانیاهو» در هزارتوی بحرانها، خاک تشنه سیستان و حوتشی شورای شهر حین سخنرانی شهردار تهران و زمزمه استیضاح در بهشت در صفحات نخست روزنامههای امروز برجسته شده است.
تاملی بر کنش های سیاسی- رسانه ای اصلاح طلبان در خصوص طرح «نور» بیانگر آن است که آنان این طرح را به عنوان یکی از فرصت های کنشگری خود در فضای سیاسی- اجتماعی تفسیر کرده و بر این باورند قطبی سازی در این حوزه سیاستورزی از دریچه اجتماعی هستند.
روزنامه آرمان ملی در گفتگو با حسین انصاری راد نماینده تندرو در مجلس ششم مسئله حجاب و گفتگو با آمریکا را به طرز عجیبی به یکدیگر پیوند داده و نوشته است:
در شرایط کنونی این هسته چهار خط قرمز برای خود ترسیم کرده است. مسأله اول مذاکره با آمریکاست. دوم موضوع حجاب است. سوم مسأله محبوسین و چهارم موضوع نظارت استصوابی است. در واقع اگر قرار است تغییر مثبتی در آینده صورت بگیرد باید تغییری در نگرش های موجود صورت بگیرد. هسته مرکزی قدرت باید تلاش کند در این چهار موضوع تجدید نظر کند. این تجدید نظر نیز می بایست در راستای منافع ملی و خواسته های مردم صورت بگیرد. بدون تردید در شرایط کنونی یکی از چالش های مهم کشور در عرصه بین المللی است. این در حالی است که مذاکره با آمریکا و کاهش تنش با این کشور تا حدودی می تواند این چالش ها را کاهش بدهد!
روزنامه هممیهن نیز به نقل تقی آزاد ارمکی جامعه شناس اصلاحطلب به طرح مسئله عبور زنان از قواعد حجاب پرداخته و مینویسد:
اعتراضات در ایران ابتدا مستقیم و رودررو نیست، اعتراضات به شکل دیگر انجام میشود، مثلا به جای اینکه زنان به پوشش بیشتر ترغیب شوند به سمت تغییر الگوهای پوشش میروند، اتفاقی که در دوسال اخیر افتاده است.
آزاد ارمکی با بیان ان ادعا که عبور زنان از قواعد جمهوری اسلامی الان در تمام ایران حتی شهرهای مذهبی و شهرهای کوچک هم دیده میشود، افزود: این موضوع در حال گسترش است. زنان به جای اینکه درگیر شوند، افراد دیگر را هم به عبور از حجاب دعوت میکنند. این اتفاق عجیبی است که گشت ارشاد ناخواسته باعث آن میشود. از سوی دیگر نارضایتی که در خیابان ایجاد میشود، به خانواده انتقال مییابد و خانوادهها در گروههای اجتماعی دچار تغییر رفتار میشوند، که اگر این بگیر و ببندها باعث اتفاق دیگری شبیه به مرگ مهسا شوند، آنوقت دیگر نمیتوان آن را کنترل کرد. اتفاقی شبیه به مسمومیت دختران در مدارس میتواند تبدیل به جریان خطرناکی شود و اعتراض اجتماعی را به سمت خشونت آمیز و غیر قابل کنترلی ببرد.
روند کنشگری اصلاح طلبان در این رابطه با ایجاد خشونت در خیابان و تئوری پردازی برای آن چند نکته قابل توجه دارد، این جریان تلاش دارد همچنان از کلیدواژه «گشت ارشاد» به جای طرح «نور» در فضای رسانه ای استفاده کرده و به نوعی تصویر گذشته را بر طرح نور غالب سازد.
اصلاح طلبان طی این جهت دهی می کوشند تا جامعه را جامعه معترض، ناراضی و بدبین تعریف کنند که با طرح نور عصبانی تر می شوند. نکته قابل توجه اینکه اصلاح طلبان در حال جهت دهی به این موضوع هستند که مخالفان باید دو اقدام را انجام دهند یکی بروز خشم در صحنه و دیگری بروز خشم خود در حوزه هایی که قدرت دارند!
این جریان در راستای ایجاد جبهه مخالفان و دگرسازی از نیروی انتظامی به عنوان مجری قانون تلاش می کنند که این نیرو را درصدد کنترل شهر بازنمایی کنند.
عباس عبدی نیز در روزنامه شرق توصیه ویژه به مسئولان کرده و نوشته است:
اینکه کسانی خود را دانا به دستورات خدا دانسته و از این منظر بخواهند به مردم امر و نهی کنند، جوابگوی نسل جدید نیست. این استدلالهای درون دینی شاید برای گروههای حوزوی مناسب باشد. برای مقابله با بیحجابی همه اصول و قواعد شرعی، حقوقی، سیاسی و نیز اجرایی و انتظامی را دچار اختلال جدی میکنند تا این پدیده رخ ندهد در حالی که اندکی تامل نشان میدهد که احتمال چندانی برای تحقق این هدف، نه تنها وجود ندارد، بلکه بسیار پرهزینه خواهد بود!
برخی اصلاح طلبان ضمن تجویز نافرمانی مدنی بر عبور از قواعد حجاب و نیز تغییر الگوهای پوشش در سطح جامعه تاکید دارند.
بررسی این مطالب اما بیانگر آن است که اصلاح طلبان تلاش دارند تا در راستای راهبرد امر اجتماعی خود و ارتباط گیری با طیف جوانان و زنان بر روی مساله حجاب و پوشش متمرکز شده و به تعبیر خود اعتراض به حاکمیت را در این عرصه دنبال نمایند.
این طیف بر این باور است با صید با تولید سوژه های لازم امکان به عقب راندن تصمیمات حاکمیتی در موضوع حجاب و در نتیجه شکستن تابوی اقتدار نظام فراهم می آید، از جانب دیگر باید به این نکته نیز اشاره داشت که اصلاح طلبان به بهانه مبارزه خود با حاکمیت علاوه بر ایجاد تنش اجتماعی در خلال یک اقدام قانونی عملا می کوشند بخشی از مردم را هزینه منافع جریانی و سیاسی خود نمایند.