استارتاپ «بیت کوینی» که در زمان خاموشی هم پول در میآورد!
تاریخ انتشار: ۷ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۰۸۷۷۴۵
به گزارش «پارسینه» به نقل از سایت «سیف هیون»، با این همه، هر چند ممکن است بیت کوین دیگر به اندازه چند سال گذشته مورد اقبال سرمایه گذاران نباشد، خودِ حوزه ارزهای دیجیتال و صنعت استخراج آن، اکنون به شدت در معرض توجه قرار گرفته و استخراج کنندگان بیت کوین که در سال ۲۰۱۸ و به دنبال سقوط قیمت بیت کوین شاهد موجی از ورشکستگی بودند، بر اساس پیش بینیها امسال دوباره به سوددهی خواهند رسید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
استارتاپ «لیر ۱» (Layer۱) که توسط میلیاردری به نام پیتر تیل (Peter Theil) بنیان گذاشته شده، عملیات خود را در یکی از گرمترین نقاط آمریکا آغاز کرده و اکنون حتی در حالی که رایانه هایش خاموش هستند هم پول در میآورد. راز موفقیت این شرکت در تولید «باتریهای بیت کوینی» (bitcoin batteries) است که الکتریسیته را در زمان اوج مصرف به شبکه بر میگردانند و آن را به فروش میرسانند.
در ایالت تگزاس آمریکا، مصرف برق در تابستانها به بیش از دو برابر میرسد و به این ترتیب، زیرساختهای این ایالت به شدت تحت فشار قرار میگیرند. شرکت «لیر ۱» در چنین شرایطی عملیات استخراج بیت کوین خود را متوقف میکند و حدود ۱۰۰ مگاوات برق ذخیره شده در باتریهای خود را به شبکه وارد میکند. در مقابل این خدمت، این شرکت سالانه حدود ۱۷ میلیون دلار درآمد کسب میکند. با این کار، هزینه برق مصرفی «لیر ۱» تا ۷۵ درصد کاهش پیدا میکند و این به معنی آن است که هزینه پرداختی آن بابت برق مورد نیاز برای تولید بیت کوین در زمانهای غیر پیک، تنها حدود ۱۰ درصد از هزینهای است که شرکتهای مشابه ممکن است بپردازند.
این در حالی است که چنین کاری برای شرکتهای تولیدکننده برق ایالتی هم مقرون به صرفه است، چرا که هزینه ایجاد زیرساخت برای تولید همین مقدار برق در زمان پیک مصرف، بسیار بالاتر است. به عبارت ساده، برای شرکت برق تگزاس هم خرید برق از این استارتاپ به صرفهتر از تولید برق است!
میزان برق مصرفی توسط استخراج کنندگان بیت کوین در جهان تقریباً به اندازه برق مصرفی کشور سوئیس است و با این اوصاف، به نظر میرسد که استخراج کنندهها به تدریج طرحهایی از این دست را در دستور کار قرار میدهند تا در زمان اوج مصرف برق، انرژی ذخیره شده در باتریهای بیت کوینی خود را در شبکه قرار بدهند.
ایالت تگزاس در آمریکا که هم بزرگترین تولیدکننده نفت در این کشور و هم بزرگترین تولیدکننده انرژی بادی در این کشور است، ظرفیتهای کافی برای استحصال انرژی ارزان در اختیار دارد. به این ترتیب، به نظر میرسد هزینه پایین برق که یک مزیت برای استخراج کنندگان بیت کوین است، میتواند به طریقی دیگر هم برای آنها بازدهی ایجاد کند، به این شکل که آنها بخشی از برق ارزانی که خریداری کرده اند، بعداً دوباره به فروش برسانند. به همین دلیل، استخراج بیت کوین در کشورهای نفت خیزی که به انرژی ارزان قیمت دسترسی دارند، میتواند موج بعدی در زمینه صنعت بیت کوین باشد.
منبع: پارسینه
کلیدواژه: بیت کوین نفت پارسی خبر بیت کوین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۰۸۷۷۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
دور سوم مسابقات فضایی در قرن بیست و یکم آغاز میشود
با ورود انسان به آنچه «عصر سوم فضایی» نامیده میشود، این بار شرکتهای خصوصی و نه دولتها رهبری این حوزه را بر عهده گرفتهاند و اگر رقابت فضایی قرن بیستم بر سر قدرت سیاسی بود، این قرن در مورد پول خواهد بود. اما برای کسانی که رویای بازگرداندن انسانها به ماه و احتمالا مریخ را در سر میپرورانند، زمان هیجانانگیزی برای زندگی است؛ فرقی نمیکند رؤسای جمهوری یا میلیاردرها کرایه آن را بپردازند.
به گزارش ایسنا، عصر پروازهای فضایی در حال گذراندن یک لحظه رنسانس است که انرژی تازهای را به ارمغان آورده که از زمان برنامه آپولو دیده نشده بود و برای اولین بار، شرکتهای خصوصی به جای دولتها رهبری این کار را بر عهده گرفتهاند.
به نقل از گاردین، مجموعهای از ماموریتهای اخیر، از جمله پرواز آزمایشی موفقیتآمیز بزرگترین موشکی که تاکنون ساخته شده است و اولین کاوشگر خصوصی ساخته شده برای فرود روی سطح ماه، این ایده رو به رشد را ایجاد کرده که انسانها در حال ورود به «عصر سوم فضا» هستند.
گرگ سادلیر(Greg Sadlier)، اقتصاددان فضایی و یکی از بنیانگذاران مشاوره فضا، میگوید: اینکه بگوییم در دوره جدیدی هستیم، کاملا منصفانه است. ما در عصر رقابت یا عصر تجاری هستیم. موانع ورود کمتر است، هزینهها کاهش یافته است و درها به روی گروه بسیار بزرگتری از کشورها باز کرده است. این دموکراتیزه کردن فضا است.
امروزه بیش از ۷۰ کشور برنامه فضایی دارند، این در حالی است که برای مدتی طولانی، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی تنها بازیگران بزرگ این صحنه بودند.
اولین کاوشگر فضایی بشریت، فضانورد شوروی، یوری گاگارین(Yuri Gagarin)، در ماه آوریل سال ۱۹۶۱ به دور کره زمین چرخید. یک سال بعد، جان اف کندی، رئیس جمهور ایالات متحده، سخنرانی معروف خود را با عنوان «ما انتخاب میکنیم به ماه برویم» ایراد کرد و قول داد که یک مرد آمریکایی را به کره زمین ببرد.
کندی اذعان داشت: مطمئنا، همه اینها برای همه ما هزینه زیادی دارد» اما جنگ سرد او را برانگیخت تا معادل امروزی صدها میلیارد پول مالیات دهندگان آمریکایی را برای پیروزی در مسابقه فضایی خرج کند.
پایان جنگ سرد در سال ۱۹۸۹ لحظه کوتاهی از خوشبینی جهانی را به همراه داشت که به دومین عصر فضایی با مشارکت بیشتر منجر شد. ایستگاه فضایی بینالمللی برای بیش از ۱۳ سال سرهم شد و از سال ۲۰۰۰، افراد چند ملیتی به طور مداوم در فضا زندگی میکردند و با هم روی آزمایشهایی در مدار کار میکردند.
با این حال، این دوره دوم همچنین شاهد کاهش تلاشها برای رساندن انسانها به فضا بود که نماد آن برنامه شاتل فضایی ناسا بود که هرگز مردم را فراتر از مدار زمین نفرستاد و در نهایت در سال ۲۰۱۱ منحل شد، تا حد زیادی به این دلیل که دولت ایالات متحده نمیخواست روی هزینههای بالای آن سرمایهگذاری کند. پس از آن، واشنگتن مجبور شد برای فرستادن فضانوردان خود به فضا به موشکهای سایوز مسکو تکیه کند.
با این حال، این هزینههای بالا اکنون با ورود مشاغل خصوصی به صحنه، اغلب به عنوان پیمانکاران دولتی، کاهش یافته است. در چند سال اخیر، برخی از این مشاغل شروع به کسب درآمد کردهاند، البته نه به دلایلی مانند گردشگری فضایی، بلکه بیشتر برای ارسال ماهوارههای ارتباطی، به ویژه اینترنت پهن باند. بسیاری از برآوردها حاکی از آن است که صنعت فضایی جهانی میتواند در دو دهه آینده بیش از یک تریلیون دلار درآمد ایجاد کند.
در مقالهای که سال گذشته توسط شرکت مشاور استراتژی و مدیریت تاثیرگذار McKinsey & Company منتشر شد، شریک مدیریت جهانی باب استرنفلز و همکارانش به مدیران اجرایی نوشتند: اگر فضا بخشی از استراتژی شما نیست، باید اینطور باشد.
آنها افزودند: تنها به تازگی شاهد شتاب قابل توجهی در منحنی هزینه بودهایم: هزینههای پرتاب به لطف استفاده مجدد، مهندسی بهبود یافته و افزایش حجم، ۹۵ درصد کاهش یافته است و کاهش گسترده دیگری در سالهای آینده انتظار میرود.
شرکت اسپیسایکس ایلان ماسک در خط مقدم این حرکت بوده است و سال گذشته ۹۶ بار موشکهای قابل استفاده مجدد خود را پرتاب کرده است. بزرگترین سیستم این شرکت که استارشیپ نام دارد و هنوز در حال توسعه است، به عنوان یک کاوشگر بین سیارهای به بازار عرضه شده است. ماسک میگوید این موشک ۱۲۰ متری را ساخته است تا انسان بتواند مریخ را تبدیل به مستعمره خود کند. پیش از آن، ناسا با اسپیس ایکس قرارداد بسته بود تا فضانوردان از جمله اولین زن را در این دهه روی ماه فرود آورد.
سیاست جهانی همچنان در فضا اما با بازیگران بیشتری به ایفای نقش خود ادامه میدهد. چین با داشتن ایستگاه فضایی در حال کار، کاوشگر روی ماه و مریخنورد در مریخ، از روسیه به عنوان رقیب اصلی آمریکا پیشی گرفته است. روز جمعه، پکن یک فضاپیمای رباتیک را به نیمه پنهان ماه پرتاب کرد.
قطب جنوبی ماه، به طور ویژه، به عنوان یک «کمربند طلایی» برای اکتشاف ماه در نظر گرفته میشود، زیرا حاوی یخ آب است که میتواند به عنوان آب آشامیدنی استفاده شود و حتی برای ساخت سوخت موشک بهرهبرداری شود.
دانشمندان هم در مورد سیاسی شدن و هم تجاریسازی فضا نگران هستند، به ویژه هنگامی که صحبت از عملیات «حفاری» در ماه بکر و دست نخورده به میان میآید.
با این حال، حامیان اکتشافات فضایی به پیشرفتهایی اشاره میکنند که تاکنون انجام شده است. سیتیاسکن که یک دستگاه پزشکی حیاتی است که میتواند تومورها را شناسایی کند، ریشه در تحقیقات قبل از ماموریت آپولو دارد. فضانوردان در ایستگاه فضایی از محیط منحصر به فرد ریزگرانش برای درک بهتر بیماریهایی مانند آلزایمر استفاده کردهاند.
برای اقتصاد دانانی مانند سادلیر، سومین عصر فضایی موقعیت بیسابقهای را ایجاد میکند که میتواند پایههای نظام بازار را به هم بزند. در اقتصاد، ما فرض میکنیم که منابع محدود است. زمین محدود است. منابع طبیعی محدود است. فضا، به ما این امکان را میدهد که آن را تغییر دهیم.
انتهای پیام