به نقل از «ایسنا»

قایق دراگون بوت هرمزگان طعمه حریق شد/وعده هایی که عملی نشد

تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۱۱۲۳۳۵

ایسنا/هرمزگان رئیس هیئت قایقرانی استان هرمزگان گفت: صبح روز جمعه نهم خرداد ماه یکی از قایق های دراگون بوت واقع در حوضچه قایقرانی بطور کامل در آتش سوخت.

جمشید رئیسی تختی در گفت و گو با ایسنا، افزود: قایقرانی که یکی از پرمدالترین و مقام آورترین ورزش های استان هرمزگان می باشد و هرساله افتخارات زیادی را تقدیم استان می کند، متأسفانه دارای پیست و مکان تمرینی درخور و مناسب نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی ادامه داد: از آنجایی که این استان جز استان های با بیشترین مرز آبی است، جا داشت قسمت کوچکی از این کرانه به ورزش های آبی اختصاص می یافت ولی علی رغم قول های مساعد مسئولین، تاکنون این امر محقق نشده است.

این مقام مسئول همچنین بیان کرد: تاکنون چندین مکان توسط مسئولین شهری جهت تمرینات قایقرانی در نظر گرفته شده است که هیچ کدام از این اماکن فضای اختصاصی قایقرانی نبوده و صرفأ قسمتی از ساحل بوده و فقط اجازه جانمایی کانتینرها به این هیئت داده شد و فاقد برق، آب، سالن، رختکن و حتی سرویس بهداشتی بوده و پس از پیگیری های فراوان اجازه ساخت، دیوارکشی (حتی فنس کشی)، حق آب و حق برق داده نشد.

رئیسی تختی اضافه کرد: مسئولین همواره نسبت به قایقرانی لطف داشته و حمایته ای خویش را انجام می دهند ولی موضوع پیست مناسب همچنان به عنوان یکی از اصلی ترین دغدغه های هیئت قایقرانی به قوه خویش باقی مانده است.

وی با اشاره به اینکه اتفاقی که روز گذشته افتاد برای اولین بار نبود و آخرین بار هم نخواهد بود، خاطرنشان کرد: از مسئولین استدعا دارم به منظور حفظ جایگاه این رشته ورزشی و همچنین حفاظت از تجهیزات موجود و آرامش روانی مربیان و ورزشکاران تا ساخته شدن پیست که چندین سال طول خواهد کشید، اجازه ساخت، دیوارکشی، حق آب و برق به این هیئت داده شود.

رئیس هیئت قایقرانی استان هرمزگان عنوان کرد: نبود فضای اختصاصی برای قایقرانی و واقع شدن این رشته در فضای عمومی ساحل از یک طرف و عدم امکان قرار دادن قایق های دراگون بوت در کانتینر (به علت بلندای طول قایق ها) از طرف دیگر؛ باعث سده است همگان به قایق های دراگون بوت دسترسی داشته باشن. که این موضوع، مسئله نگهداشت و امنیت تجهیزات را به خطر انداخته است.
وی در پایان اظهار کرد: درصورتی که فضایی اختصاصی جهت قایقرانی، اجازه دیوارکشی، حق آب، حق برق  و سایر اختیارات به این هیئت داده شود می توان از عواقب بعدی جلوگیری کرد.

همچنین رئیس کمیته دراگون بوت استان هرمزگان گفت: نبود فضای اختصاصی قایقرانی و رها شدن تجهیزات در مکان عمومی، امنیت تجهیزات را به خطر انداخته است. بطوریکه هر بار دستخوش سرقت، آسیب و جابه جایی به وسط خیابان و یا دریا می گردند، این بار هم زبانه های آتش قایق دراگون بوت را درهم پیچید.

محمد احمدی زاده اظهار کرد: مسئولین استان همواره قول مساعد مبنی بر ساخت پیست قایقرانی را به این هیئت و ورزشکاران داده اند ولی متأسفانه پس از چندین سال علاوه بر اینکه پیستی ساخته نشده، موضوع بهسازی محل تمرینی حاضر (حوضچه واقع در پشت فرمانداری) نیز مرتفع نشده است.

وی ادامه دادهیئت قایقرانی تاکنون پیگیری های لازم درخصوص بهسازی محل تمرینی فعلی را دنبال نموده است که مجوزهای لازم همچنان صادر نشده است و سازمانی های مربوطه در این خصوص پاسخگو نیستند. 

این مقام مسئول اضافه کرد:عدم پاسخگویی سازمانهای مربوطه و عدم ارائه اختیارات به هیئت قایقرانی جهت بهسازی محیط، باعث شده که محل تمرین ورزش قایقرانی (پرمدال ترین ورزش استان هرمزگان) در فضای عمومی واقع گردد و فاقد حداقل هایی نظیر حصار کشی، اتاق نگهبان، سرویس بهداشتی و حمام، انشعاب آب و برق و ... باشد و متاسفانه به جولانگاه معتادان تبدیل شده است. 

احمدی زاده درخصوص رشته دراگون بوت بیان کرد: این رشته پرجمعیت ترین رشته قایقرانی می باشد و کمیته دراگون بوت استان هرمزگان درحال حاضر در تمامی رده های سنی: زیر ۱۶ سال، زیر ۱۸ سال،  زیر ۲۴ سال- بزرگسالان (بالای ۲۴ سال) و بالای ۴۰ سال در دو بخش بانوان و آقایان فعال است و این کمیته دارای ورزشکاران تیم ملی بوده و هرساله مقام های متعددی در رقابت های استانی، کشوری و برون مرزی کسب می کند. 
وی در پایان خاطرنشان کرد: همانطور که کمیته دراگون بوت و سایر کمیته های قایقرانی تمام تلاششان را جهت افتخار آفرینی برای استان هرمزگان و کسب مقام های برتر می کنند، انتظار دارند مسئولین به وعده هایشان جامه عمل بپوشانند و استانداردهای لازم را برای رشته های قایقرانی فراهم کنند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی ورزشی استان هرمزگان هیئت قایقرانی دراگون بوت

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۱۱۲۳۳۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روایت یک دلداگی به همسر؛ مرد ایرانی ۲۵ سال در دریا سرگردان بود! +تصویر

کاجامه‌ خوس... او ۲۵ سال تمام است ک در اتاقکی در گوشه‌ی قایق فرسوده خود، یکه و تنها در دریا زندگی می‌کند. او ۲۵ سال پیش لیلا (همسر زیبایش) را در دریا از دست داد و با مرگ همسرش زادگاه خود خشکبیجار را ترک گفت... دو اسلحه‌ی روسی به مبلغ هفت قران از دو ملوان روسی که آن روزگار در کشتی‌های تجارتی کار می‌کردند خرید و با قایق ماهی‌گیری خود، زندگی در دریا و مرداب‌های دوردست و خالی از سکنه را آغاز کرد...

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، عبدالله یک جوان عادی گیلک بود که در سال ۱۳۲۸ لیلا همسر عزیزش را در از دست داد. از آن پس اما او دیگر عادی نبود و هرگز هم آن آدم سابق نشد. به قایقی کوچک نشست، سر به دریا گذاشت، و در اتاقک محقر روی قایقش به زندگی ادامه داد. با ادامه پیدا کردن این وضعیت کم‌کم در میان محلی‌ها به «کاجامه خوس» معروف شد یعنی فردی که در کجامه [اتاقک کوچکی که در قایقش ساخته بود] می‌خوابد و شد قهرمان بسیاری از شعرهای گیلکی عاشقانه. در اردیبهشت ۱۳۵۳ گروهی از صیادان محلی کاجامه خوس را پس از مدت‌ها بی‌خبری در قایق فرسوده‌اش دیدند. این ماجرا این‌قدر عجیب بود که بلافاصله گزارشش در روزنامه‌ی اطلاعات (۲ اردیبهشت ۵۳) به این شرح منتشر شد:

«کاجامه‌ خوس» پیر افسانه‌ای گیلان که زندگی حیرت‌انگیز او در اشعار محلی گیلک و فولکلور این قسمت از کشور ما اثر فراوان داشته زنده است!

دیروز [چهارشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۵۳] جمعی از صیادان محلی، پس از سال‌ها بی‌خبری از این مرد افسانه‌ای، بار دیگر او را در قایق کهنه و فرسوده‌اش که از ۲۵ سال پیش تنها خانه‌ی اوست، یافتند.

خبر زنده بودن «کاجامه ‌خوس» به‌سرعت در گیلان دهان به دهان گشت و یک بار دیگر جمعی از شعرا و محققین فولکلور گیلان به سراغ او رفتند تا مردی را که یک ربع قرن، به امید دیدار «لیلا» همسر از دست‌رفته‌اش، در دریا سرگردان است، از نزدیک ببینید.

پیر کاجامه‌ خوس در سراسر جهان تنها کسی است که چنین زندگی حیرت‌آوری دارد: او ۲۵ سال تمام است ک در اتاقکی در گوشه‌ی قایق فرسوده خود، یکه و تنها در دریا زندگی می‌کند. در تمام این مدت یک بار پایش را به میان مردم نگذاشته، نه نام خود را به یاد می‌آورد و نه از گذشت روزگار خبری دارد.

آن‌ها که از گذشته «کاجامه‌ خوس» خبر دارند می‌گویند:

سرنوشت او این است که یکه و تنها در دریا بمیرد و قصه‌ای به قصه‌های شورانگیز دل‌دادگی زمان ما افزوده شود.

او ۲۵ سال پیش لیلا (همسر زیبایش) را در دریا از دست داد و با مرگ همسرش زادگاه خود خشکبیجار را ترک گفت... دو اسلحه‌ی روسی به مبلغ هفت قران از دو ملوان روسی که آن روزگار در کشتی‌های تجارتی کار می‌کردند خرید و با قایق ماهی‌گیری خود، زندگی در دریا و مرداب‌های دوردست و خالی از سکنه را آغاز کرد...

حالا پس از سال‌ها او در ساحل مرداب نیلی‌رنگ بندر پهلوی جایی که جز صدای مرغان وحشی و نجوای باد در دل برگ‌های درختان صدایی نیست، اقامت گزیده است...

خبرنگاران ما در رشت و بندر پهلوی که دیروز [چهارشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۵۳] ساعتی را با «کاجامه خوس» گذرانده‌اند، می‌نویسند: با گذشت هر بهار یک خط به بدنه‌ی قایق خود و یک خط به درخت قطوری که با آن الفتی دیرینه دارد، می‌کشد تا به حال ۲۵ خط به نشانه‌ی ۲۵ سال سرگردانی در دریا به تنه‌ی درخت و قایق او کشیده شده است... خوراک او ماهی و مرغان دریایی است... شب‌های جمعه، چند فانوس در اتاقک داخل قایق خود برمی‌افروزد و چشم به راه لیلا می‌ماند. تا سپیده‌دم در خیال، با همسر از دست‌رفته‌اش گفت‌وگوها دارد...

مردم می‌گویند: نام اصلی کاجامه خوس عبدالله است... و ده‌ها شعر محلی و ترانه‌های فولکلوریک و بومی که با زندگی گیلانی‌ها عجین شده، یادآور خاطرات اوست.

ترجمه‌ی یکی از این اشعار چنین است:

عبدو، بیا که دیگر کلبه‌ی تو سوخت...

و تنها پاروهای نیم‌سوخته‌ات به جا مانده...

بیا عبدو، ای پیر دریا که قایق خانه‌ی توست

بیا که فانوس است هم خاموش است

مبادا... که اسیر توفان شده باشی

باد می‌وزد...

موج‌ها را می‌لرزاند...

و عبدو سرگردان در دریاست...