از ملوک تا رومینا
تاریخ انتشار: ۱۱ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۱۲۳۶۳۶
خانه پدری بارها توقیف شد اما قصه و غصه آن بارها تکرار شد و می‌شود. آخرینش قصه هولناک و تراژیک رومینا اشرفی! گاهی فیلم‌ها به مثابه متن در قاب تصویر و پرده سینما به نمایش درمی آیند اما واقعیت آن در فرامتن‌های اجتماعی محقق می‌شوند چه بسا تلخ‌تر و عریان تر! گرچه قصه خانه پدری کیانوش عیاری هم برگرفته از واقعیتی در دهه 50 بود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اکنون در آخرین سال دهه 90 که سال پایانی یک قرن را می‌گذرانیم، قصه‌ای شبیه به آن رخ داده! قصه‌ای که تراژدی جهالت و تعصب علیه زنان و دختران این سرزمین را از ملوک تا رومینا روایت می‌کند. کربلایی حسن پدر ملوک با سنگ بر سر دخترش می‌کوبد و کربلایی رضا با داس سر دخترش را می‌برد. شباهت این اتفاق بار دیگر فیلم خانه پدری را در کانون توجه قرار داد و به خوانش دوباره آن انجامید! خوانشی که از متن قصه تا توقیف فیلم را دربرمی گرفت و نسبت میان قصه فیلم و توقیف آن به تأملی دوباره فراخوانده شد. جالب اینکه در جامعه دو قطبی و پرپارادوکس ما این خوانش هم با روایت‌های دوگانه مواجه شد. عده‌ای می‌گفتند اگر پدر رومینا اشرفی «خانه پدری» را دیده بود شاید پیامش را دریافت می‌کرد و بر خشم و تعصب خود غالب می‌شد و این جنایت رخ نمی‌داد و عده‌ای هم که البته عجیب است معتقد بودند شاید تولید و نمایش فیلم‌هایی مثل «خانه پدری» به ترویج خشونت خانگی و قتل ناموسی منجر شده. در این میان البته به فیلم‌هایی هم مثل «مغزهای کوچک زنگ زده» هم ارجاع داده می‌شود و باز هم این تفسیرهای دوقطبی پیرامون آن شکل می‌گیرد. تفسیر پیرامون سکانس کشتن و زنده به گور کردن خواهر به‌دلیل جرمی ناموسی! جالب اینکه سیاهی و تباهی‌هایی مثل قتل فجیع رومینا به دست پدرش را می‌بینند و فیلم‌هایی از این دست را به «سیاه نمایی» یا عادی‌سازی خشونت می‌دانند. بی‌آنکه به این بیندیشند زمانی که فیلمی موجب نفرت و بیزاری از خشونت در مخاطب می‌شود مروج آن نیست منتقد و بازدارنده از آن است. گرچه سکانس ابتدایی فیلم خانه پدری و قتل ملوک توسط پدرش تلخ و دلخراش است اما همان حس انزجاری که تماشای این صحنه ایجاد می‌کند به حس نفرت از خشونت منجر شده و تقبیح و نفی خشونت است. اگر قرار است سینما آیینه جامعه باشد نمی‌تواند از بازتاب واقعیت‌های تلخ آن بگذرد هرچند واقعیت‌هایی آزاردهنده باشد. چه بسا آزاری که یک فیلم ایجاد می‌کند به عاملی بازدارنده برای تراژدی‌های هولناک در واقعیت باشد. توقیف خانه پدری نه تنها توفیق آن را از حیث سینمایی مخدوش کرد، جامعه را نیز از کارکرد آگاهی بخشی و فرهنگ‌سازی آن محروم کرد. قطعاً یک فیلم و کل سینما نمی‌تواند آسیب‌های اجتماعی جامعه را رفع کند اما می‌تواند نقش پیش گیرنده داشته باشد. جواد شمقدری معاونت سینمایی وقت گفته بود «خانه پدری» یک جنایت فرهنگی است اما واقعیت این است که فیلم درباره فرهنگ جنایت بود تا بتواند از دل تراژدی ملوک، تراژدی‌هایی مثل قصه رومینا شکل نگیرد. یادمان باشد که توقیف فیلم، فقط توقف سینما نیست، تعطیلی آگاهی و امنیت اجتماعی است.
منبع: ایران آنلاین
کلیدواژه: خانه پدری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۱۲۳۶۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خشونت و سرکوب، سهم دانشجویان معترض آمریکا
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ از نیویورک، رسانه‌های رسمی آمریکا تعداد دانشگاه‌هایی را که در سراسر ایالت‌های مختلف آمریکا صحنه اعتراضات و تجمع‌های ضدصهیونیستی است، بیش از ۵۰ دانشگاه اعلام کرده اند.
رسانه‌های آمریکا همچنین اعلام کرده اند تاکنون بیش از ۵۵۰ دانشجو و استاد شرکت کننده در تجمع‌ها و راهپیمایی‌های ضدصهیونیستی این کشور بازداشت شده اند...
اظهارات:
جاناتان مناخیم – دانشجوی یهودی دانشگاه کلمبیا
ایلهان عمر - عضو مسلمان کنگره آمریکا
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد