به نقل از «ایرنا»

راسکلنیکف یک یهودی چشم پزشک است

تاریخ انتشار: ۱۹ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۲۲۲۳۱۸

وقتی داستایفسکی جنایات و مکافات را می­نوشت شاید هنوز هم به اینکه احساس گناه می­تواند فردی را از پا در بیاورد اعتقاد داشت. وودی آلن اما - همانطور که از یک کمدین انتظار می­رود تا وضعیت را وارونه کند- در جنایات و جنحه این سوال را که آیا میتوان با احساس گناه زندگی کرد را دوباره به پرسش می­گذارد. آلن در یکی از بهترین فیلم­هایش هم زمان دو داستان را جلو می­برد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چشم پزشکی موفق با بازی مارتین لندو، که نمی­خواهد بخاطر رابطه­ی نامشروعش با یک مهمان­دار هواپیما زندگی­اش را از دست بدهد و مستند سازی کم اقبال با بازی خود وودی آلن، که به اصرار همسرش ساخت مستندی را در مورد برادر زنش که یک تهیه کننده­ی پولدار سیتکام­های تلویزیونی است قبول می­کند. داستان یک شخصیت دیگر هم دارد و آن روحانی­ای یهودی است که در جبه­ای متفاوت از این دو دیده می­شود. جودا روزنتال که نمی­داند چگونه باید از شر معشو­قه­اش خلاص شود به برادرش جک که با مافیا روابطی دارد رو میزند و از او می­خواهد تا این قضیه را برایش حل کند. جک که اعتقاد دارد بیشتر از برادرش واقعیت را می­شناسد می­گوید که قضیه خیلی ساده است. او به کسی زنگ می­زند و همه چیز درست می­شود. جودا با تردید می­گوید قتل؟ منظورت اینه که ؟ . . . !

در جنایت و جنحه گویی همه چیز برخلاف رمان داستایفسکی پیش می­رود، اگرچه در ابتدای امر بیننده ممکن است احساس کند که نویسنده همان مسیر را پیش گرفته اما در ادامه آلن همه را غافلگیر می­کند. او به این سوال که آیا آدمی می­تواند با قتل کسی که روزی دوستش داشته کنار بیاید و ادامه دهد پاسخ می­دهد. بلی، گاهی آدم­ها به راحتی قسر در می­روند و عدالت به راحتی زیرپا گذاشته می­شود و در عوض پاک دامنی و عشق محکوم شده و پول و شهرت به راحتی جایشان را پر می­کنند.

در فیلم یک روحانی یهودی که بیمار جودا هم هست به تدریج بینایی­اش را از دست می­دهد. در کل فیلم جودا با به یادآوردن حرف پدرش که می­گفت خداوند همیشه ناظر اعمال ماست، شکننده­ترین لحظات زندگی­اش را تجربه می­کند اما آلن با نابینا کردن روحانی یهودی اینگونه القا می­کند که خداوند بندگانش را رها کرده و آنان در دنیایی پر از شرارت و گناه، جایی که اخلاق دیگر هیچ معنایی ندارد زندگی می­کنند. چشم پزشک بودن جودا رابطه­ای کنایی هم با چشم ناظر خداوند دارد.

با همه­ی این تفاسیر جنایت جنحه­ کمدی­است که بواسطه­ی خود آلن و موقعیت­های مضحک و گروتسکی که برایش بوجود می­آید مخاطب را می­خنداند. نگاه کنایی و سیاه آلن در سرتاسر فیلم دیده می­شود اما لحظات کمدی از غلظت آن کم می­کند. به عنوان مثال کلیف استرن که در حین فیلمبرداری مستند برادر زنش عاشق تهیه کننده­ی کار می­شود، این موضوع را با خواهرزاده­ی ۱۰ ساله­اش در میان می­گذارد. کیفیت جدی بودن دیالوگ­های آلن در شرایطی ناهنجار مخاطب را به خنده وادار می­کند.

روایت همزمان فیلم میان دو داستان اصلی و چند خرده پیرنگ، یادآور هانا و خواهرانش محصول ۱۹۸۶ می­باشد. آلن با جسارت تمام پایان بندی دو گونه­ی ملودرام و کمدی موقعیت را در فیلمش تغییر می­دهد. کلیف مستندساز که به دنبال بدست آوردن مفهومی عمیق همچون عشق در زندگی­اش می­گردد در آخر بیش از پیش گمشده و نا امید به تصویر کشیده می­شود و جودا که نمی­توانست احساس گناهش را تحمل کند به یکباره و با توجیه خودش از اینکه چاره­ای وجود نداشته به زندگی­اش باز می­گردد. جنایت و جنحه مخاطب را با دنیایی پر از خشونت پنهان و بی­رحمی تمام ترک می­گوید و شاید برای همین بوده است که فیلم نتوانست در گیشه موفق ظاهر شود؛ چرا که برخلاف انتظار مخاطب از یک کمدی، به تلخ­ترین شکل ممکن به پایان می­رسد.

برچسب‌ها جنایت و جنحه وودی آلن معرفی فیلم فیلم‌خانه | سینمای آمریکا

منبع: ایرنا

کلیدواژه: وودی آلن معرفی فیلم وودی آلن معرفی فیلم زندگی اش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۲۲۲۳۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فعال مطرح یهودی: ما به یک مهاجرت دسته جمعی از «صهیونیسم» نیاز داریم

یک نویسنده و فعال یهودی کانادایی تأکید کرد: «صهیونیسم از لحظه ظهور خود نوعی آزادی زشت را به وجود آورده است که به کودکان فلسطینی نه به عنوان انسان، بلکه به عنوان یک تهدید جمعیتی می‌نگرد؛ همانطور که فرعون از افزایش جمعیت بنی اسرائیل می‌ترسید و برای همین دستور کشتن بچه‌هایشان را صادر کرد.»

به گزارش ایسنا، «این عید پاک، ما نه به بت دروغین صهیونیسم نیاز داریم و نه آن را می‌خواهیم ​​بلکه آزادی از پروژه‌ای را می‌خواهیم که به نام ما مرتکب نسل کشی می‌شود.»

این سخنان «نائومی کلاین»، استاد دانشگاه، نویسنده، روزنامه‌نگار و فعال اجتماعی یهودی کانادایی در جریان فعالیت‌های «عید پسح در خیابان‌ها: تسلیح اسرائیل را متوقف کنید» است که در روزنامه گاردین منتشر شده است.

او می‌گوید: «به موسی و خشم او فکر می‌کردم که از کوه پایین آمد و بنی اسرائیل را در حال پرستش گوساله طلایی دید. اکوفمینیست درون من همیشه از این داستان ناراحت بوده است: چه خدایی است که به حیوانات حسادت می‌کند؟! چه خدایی است که می‌خواهد همه مقدسات زمین را به نام خود ذخیره کند؟! با این حال، من راهی برای درک داستان پیدا کردم. در مورد بت‌هایی صحبت می‌کند که ما آنها را تقدیس می‌کنیم و تبدیل به خدایان دروغین می‌شوند. این درباره گرایش انسان به پرستش هر آنچه دنیایی و فریبنده است و نگاه به چیزهای کوچک و بی ارزش و مادی به جای بزرگ و متعالی است. آنچه می‌خواهم امشب در این عید پاک انقلابی و تاریخی در خیابان‌ها به شما بگویم این است که بسیاری از مردم ما یک بار دیگر خدای دروغین را می‌پرستند و از آن خوشحال و سرمست و با آن نجس شده‌اند. این خدای دروغین، صهیونیسم است که عمیق‌ترین داستان‌های کتاب مقدس ما در مورد عدالت و آزادی از بردگی مانند خود داستان عید پسح را می‌گیرد و آنها را به سلاح‌های وحشیانه استعماری سرقت زمین تبدیل می‌کند و از آنها به عنوان نقشه راه برای پاکسازی قومی و جنگ نسل کشی استفاده می‌کند.

صهیونیسم بتی است که جرأت می‌کند ایده متعالی سرزمین موعود را که استعاره‌ای از آزادی بشر است و با ادیان بسیاری به گوشه و کنار این جهان سفر کرده است، بگیرد و آن را به سند فروشی به یک دولت نظامی قومی تبدیل کند. نسخه رهایی که توسط صهیونیسم سیاسی پیشنهاد شده است، خود یک ایده ناپسند است. این امر از ابتدا مستلزم اخراج دسته جمعی فلسطینی‌ها از خانه‌ها و سرزمین‌های اجدادی خود در جریان نکبت بود.

صهیونیسم از لحظه پیدایش، نوعی آزادی زشت ایجاد کرده است که به کودکان فلسطینی نه به عنوان انسان، بلکه به عنوان یک تهدید جمعیتی نگاه می‌کند، همانطور که فرعون از افزایش جمعیت اسرائیلی‌ها می‌ترسید و برای همین دستور کشتن بچه‌هایشان را صادر کرد.

صهیونیسم ما را به لحظه فاجعه کنونی رسانده است و زمان آن فرا رسیده که به صراحت بگوییم: همیشه ما را به اینجا می‌رساند. این یک بت دروغین است که بسیاری از مردم ما را به مسیری بسیار غیراخلاقی سوق داده است و اکنون آنها را وادار کرده است که نقض پندهای اصلی را توجیه کنند: نکش. دزدی نکن. طمع نداشته باش.

این یک بت و خدای دروغین است که آزادی یهودیان را با بمب‌های خوشه‌ای که کودکان فلسطینی را می‌کشند و معلول می‌کنند، برابر می‌داند. این بتی است که به تمام ارزش‌های یهودی خیانت کرده و می‌کند.

و با عشق ما به عنوان مردم به متون و آموزش، امروز یک بت و خدای دروغین نزد ما می‌آید تا بمباران تمام دانشگاه‌های نوار غزه، تخریب مدارس، بایگانی‌ها و چاپخانه‌های بی شمار و کشتار صدها نفر از دانشگاهیان، روزنامه نگاران و شاعران را توجیه کند. این چیزی است که فلسطینی‌ها آن را به عنوان مکتب کشی می‌شناسند که به معنای نابودی وسایل آموزش است.

در همین حال، در این شهر، دانشگاه‌ها در حال فراخواندن پلیس نیویورک هستند و خود را در برابر تهدید خطرناکی که دانشجویانشان جرأت می‌کنند از آنها سؤالات اساسی بپرسند، مصون می‌کنند؛ سوالاتی مثل: چگونه می‌توانید ادعا کنید که اصلا به چیزی یا حتی به ما اعتقاد دارید. درحالی که به این نسل کشی کمک می‌کنید یا روی آن سرمایه گذاری و با آن همکاری می‌کنید؟

به بت دروغین صهیونیسم برای مدت طولانی اجازه داده شده است که بدون کنترل رشد کند. پس امشب می‌گوییم: این بت به همین جا ختم می‌شود. یهودیت ما نمی‌تواند یک دولت قومی را در خود جای دهد، زیرا یهودیت ما ماهیت بین‌المللی دارد. یهودیت ما نمی‌تواند توسط تشکیلات نظامی خشمگین آن دولت، محافظت شود، زیرا تمام کاری که این ارتش انجام می‌دهد کاشت غم و اندوه و درو کردن نفرت است، از جمله علیه ما به عنوان یهودیان.

یهودیت ما توسط افرادی تهدید نمی‌شود که صدای همبستگی خود را با فلسطین از همه نژادها، قومیت‌ها، طیف‌ها و نسل‌ها بلند می‌کنند. یهودیت ما یکی از آن صداهاست و می‌داند که امنیت و رهایی جمعی ما در همراهی با این گروه نهفته است.

ما به بت صهیونیسم نیازی نداریم و آن را نمی‌خواهیم. ما خواهان رهایی از پروژه‌ای هستیم که به نام ما نسل کشی می‌کند. رهایی از ایدئولوژی که هیچ برنامه‌ای برای صلح جز تعامل با دولت‌های نفتی تئوکراتیک قاتل همسایه و در عین حال فروش تکنیک‌های ترور خودکار به جهان ندارد.

ما به دنبال رهایی یهودیت از دولت نژادی هستیم که می‌خواهد یهودیان دائما احساس ترس کنند، می‌خواهد فرزندانمان بترسند و می‌خواهد ما باور کنیم که جهان علیه ماست تا به زیر گنبد آهنین آن فرار کنیم، یا حداقل برای حفظ اسلحه و کمک‌های مالی به آن اقدام کنیم. این بت و معبود دروغین است.

موضوع فقط به بنیامین نتانیاهو محدود نمی‌شود، بلکه شامل دنیایی است که نتانیاهو را خلق کرده است.

ما که هستیم؟ ماه‌ها و ماه‌ها در این خیابان‌ها بودیم، داریم بیرون می‌رویم. خروج از صهیونیسم.

ما به امثال چاک شومرهای این دنیا نمی‌گوییم اجازه دهید مردم ما بیرون بروند. بلکه می‌گوییم ما خارج شدیم. فرزندان شما چه؟ آنها اکنون با ما هستند.»

انتهای پیام