به نقل از «قدس آنلاین»

مؤمنی‌شریف: هنرمندان وجدان بیدار جامعه هستند/ شجاعی طباطبایی: آثار نمایشگاه در سطح شهر در معرض دید عموم قرار می‌گیرد

تاریخ انتشار: ۲۱ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۲۴۵۸۲۳

نمایشگاه «نمی‌توانم نفس بکشم» همزمان در حوزه هنری و زیرگذر میدان ولیعصر(عج) با حضور ۷۲ اثر از ۲۷ کشور جهان در گالری ابوالفضل عالی گشایش یافت.

به گزارش قدس آنلاین، آیین گشایش نمایشگاه پویش کارتون «نمی‌توانم نفس بکشم» امروز چهارشنبه ۲۱ خردادماه در گالری ابوالفضل عالی با حضور محسن مؤمنی‌شریف رئیس حوزه هنری، مسعود شجاعی طباطبایی مدیر مرکز هنرهای تجسمی، مجید سرسنگی نویسنده و پژوهشگر، مازیار بیژنی کاریکاتوریست و مجتبی رحماندوست نماینده سابق مجلس شورای اسلامی برپا شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آثار این نمایشگاه توسط ۴۵ کارتونیست و از ۲۷ کشور جهان، در محکومیت رفتار ضدحقوق بشری و نژادپرستانه آمریکا خلق شد و در معرض دید عموم قرار گرفت.

در این رویداد، هنرمندانی از کشورهایی همچون بلژیک، فرانسه، آلمان، ترکیه، اندونزی، مکزیک، آرژانتین، برزیل، سوریه، مصر، مراکش و ۱۶ کشور دیگر آثار خود را به نمایشگاه ارسال کردند.

هنرمندان وجدان بیدار جامعه هستند

محسن مؤمنی‌شریف رئیس حوزه هنری پس از بازدید از نمایشگاه، این اتفاق را دلیلی بر افشای حقیقت دانست و گفت: ماسک دروغینی که آمریکا برای دفاع از حقوق بشر بر چهره زده بود، برداشته و حقیقت افشا شد.

رئیس حوزه هنری، دیده نشدن فریاد و آثار هنرمندان آمریکا را به دلیل امپراطوری خبری موجود در آن کشور دانست و تاکید کرد: این اتفاق سبب شد تا کنترل از دست رسانه‌ها خارج شود.

مؤمنی‌شریف هنرمندان را وجدان بیدار جامعه دانست و ادامه داد: هنرمندان به عنوان وجدان بیدار جامعه از این مسائل چشم‌پوشی نمی‌کنند. این آثار تنها بخشی از احساس و اندیشه هنرمندان دنیا نسبت به این اتفاق است.

وی کم بودن تعداد آثار را دلیلی بر ضیق‌وقت عنوان کرد و افزود: در این نمایشگاه ۷۲ اثر تنها در ۳ روز دریافت شد و اگر زمان بیشتری در دست بود، هنرمندان بیشتری در این پویش و همدردی با انسان‌های مظلوم شرکت می‌کردند.  

مرگ جورج فلوید آتش زیر خاکستر را روشن کرد

مسعود شجاعی طباطبایی مدیر مرکز هنرهای تجسمی در حاشیه این نمایشگاه گفت: عنوان این پویش بعد از اتفاقاتی که منجر به نقض حقوق بشر شده و برگرفته از بیانات مقام معظم رهبری انتخاب شده است.

شجاعی طباطبایی این اتفاق را مهم دانست و تاکید کرد: مرگ جورج فلوید آتش زیر خاکستر را روشن کرد و ثابت کرد ادعای حقوق بشر آمریکا در عمل اتفاق نیفتاده است.

وی برگزاری نمایشگاه را وظیفه حوزه هنری دانست و ادامه داد: آثار در غالب کاریکاتور که زبانی قابل فهم و بین المللی دارد، خلق شد.

مدیر مرکز هنرهای تجسمی از انتشار کتاب الکترونیکی آثار این نمایشگاه خبر داد و گفت: این آثار در هفته حقوق بشر آمریکایی در سطح شهر و در مرکز ۳۰ استان به نمایش در خواهد آمد.

زبان کاریکاتور بهتر از مستقیم گویی‌های ادبی است

مجتبی رحماندوست، در حاشیه این نمایشگاه، زبان هنرهای تجسمی را بین‌المللی دانست و گفت: آمریکا در جریانات اخیر از زبان بین‌المللی زانو و فشار و زور و اسلحه علیه سیاه‌پوستان استفاده کرده است و این موارد نیازی به تفسیر ندارد. در مقابل این زبان بین‌المللی، باید از زبان بین‌المللی استفاده کرد.

رحماندوست برپایی نمایشگاه در حوزه هنری را کاری بزرگ و تاثیرگذار در سطح جهانی دانست و تصریح کرد: شرکت کشورهای مختلف در این پویش نشان از اهمیت موضوع دارد.

وی در ادامه افزود: ادبیات و هنر زمانی که به عالم طنز راه پیدا می‌کند، با ذوق و سلیقه هر شخصی هم‌خوانی دارد و بهتر از مستقیم‌گویی‌های ادبی است.

این پویش نشان‌دهنده وحدت فکری و عاطفی است

مجید سرسنگی نویسنده و پژوهشگر پس از بازدید نمایشگاه، تنوع و تکثر آثار موجود را تکان‌دهنده و ارزشمند دانست و گفت: آثاری از چهارسوی جهان در اینجا حضور دارد و این نشان‌دهنده نوعی وحدت فکری و عاطفی است.

وی این نمایشگاه را حجتی برای دفاع از هنرمندان متعهد سرزمینمان خواند و تصریح کرد: گاهی اوقات در فضای مجازی و به دست کسانی که ارزش هنر و هنرمندان را نمی‌شناسند، نوعی تعرض و تخفیف نسبت به مقام و جایگاه هنرمندان وجود دارد. این نمایشگاه به روشنی حجتی برای دفاع از هنرمندان متعهد سرزمین ماست.

گفتنی‌ است، پویش «نمی‌توانم نفس بکشم» که از سوی مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری برپا شده است؛ تا نیمه تیرماه (هفته حقوق بشر آمریکایی) ادامه خواهد داشت.

انتهای پیام/

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: سید مسعود شجاعی طباطبایی گالری ابوالفضل عالی وجدان بیدار جامعه مرکز هنرهای تجسمی شجاعی طباطبایی مؤمنی شریف بین المللی حوزه هنری حقوق بشر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۲۴۵۸۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه به هنر نگاه کنیم و واقعا آن را ببینیم؟

"کارن کی هو" نویسنده حوزه هنری می‌گوید:"اگر سعی می‌کردید زندگی تان را بدون هنر دوباره تصور کنید بله، کاملا متفاوت به نظر می‌رسید. هنر با چیز‌هایی بیش‌تر از آن چه مردم فکر می‌کنند تلاقی می‌کند".

به گزارش فرارو به نقل از وُکس، این صرفا ون گوگ‌ها و مونه‌ها نیستند که آثار هنری شان بر روی دیوار موزه‌ها آویزان شده اند. هنر در آثار هنری‌ای مانند سازه "دروازه ابر" ساخته "آنیش کاپور" هنرمند بریتانیایی هندی تبار در پارک میلینیوم (هزاره) در شیکاگو یا در عمارت مارپیچ ساختمان گوگنهایم در نیویورک نیز وجود دارد.

هنر هم چنین، هنر زینت بخش پوستر فیلم‌های سینمایی و تابلو‌های ویترین فروشگاه‌ها می‌باشد. هنرمندان با هنرشان بر لباس‌هایی که می‌پوشید، موسیقی‌ای که گوش می‌دهید و محصولاتی که مصرف می‌کنید تاثیر می‌گذارند. به زبان ساده هنر همه جا حضور دارد.

با این وجود، اگر هنر اصلی اساسی از فرهنگ ما می‌باشد آیا بسیاری از ما احساس می‌کنیم که آن را درک نمی‌کنیم؟

نتیجه نظرسنجی‌ای انجام شده توسط "یوگاو" در سال ۲۰۲۳ میلادی منتشر شد نشان داد که تقریبا نیمی از پاسخ دهندگان امریکایی گفته بودند که خود را هنرمند نمی‌دانند. ۵۸ درصد یا حتی میزان بیش تری از پاسخ دهندگان گفته بودند که با جریان‌ها یا سبک‌های هنری معروف آشنا نیستند.

شما شاید بخواهید ستایش گر هنر باشید، اما برای تبدیل شدن به فردی هنردوست باید با هنر ارتباط برقرار کنید.

به هنر به عنوان یک ماجراجویی تعاملی نگاه کنید

گاهی اوقات استفاده از راهنما‌های صوتی یا گوش دادن به صحبت‌های هنرمندان برای روشن شدن تاریخچه یک اثر کمک کننده است، اما لزوما همواره به شما کمک نمی‌کند با هنر ارتباط برقرار کنید.

رمزگشایی معنای یک اثر مستلزم نگاه کردن به کالبدی بودن آن است. اتصال یک اثر هنری به سایر مصنوعات فرهنگی و در عین حال انتقال تجربیات زندگی خود از این باور سوررئالیستی پیروی می‌کند که معنا از مثلث سه ضلعی خود اثر، نیت هنرمند و واکنش بیننده به آن ناشی می‌شود.

معنای هنر از تعامل بین بیننده و هنرمند ناشی می‌شود. آن چه بیننده از یک اثر استنباط می‌کند صرفنظر از نیت هنرمند که خالق اثر بوده اهمیت دارد. از این منظر برای فهم یک اثر هنری باید کم‌تر احساس ترس به خود راه دهیم، زیرا هیچ راه درست یا غلطی برای خوانش یک اثر هنری وجود ندارد و صرفا ایده‌هایی هستند که می‌توانند توسط هنرمند بسط یافته یا هدایت شوند.

"مولی اووندن" هنرمند و شاعر در مینه سوتا در این باره می‌گوید:" نیازی ندارم بیننده نقاشی هایم دقیقا منظورم را بداند، اما دوست دارم به اصطلاح با اثرم دست بدهد. این بیش‌تر در مورد گشودگی به روی یک گفتگو یا دعوت به یک تجربه است". این رابطه با در نظر گرفتن بازدید از موزه یا گالری به عنوان یک اقدام فعال و نه منفعل ممکن است به تحکیم رابطه با هنر کمک کند.

یک مطالعه ۲۰ ساله که در سال ۲۰۱۷ میلادی مجددا تایید شد نشان داد که ما به طور متوسط صرفا به مدت ۲۷ ثانیه به یک اثر هنری در موزه یا گالری نگاه می‌کنیم که شامل عنوان و اطلاعات همراه آن می‌شود. "دیل" هنرمند چند رشته‌ای می‌گوید:"تلاشی برای خلق اثری وجود دارد که نیازی نیست زمان زیادی را صرف فکر کردن درباره آن کنید". با این وجود، او معتقد است که تفکر انتقادی برای هر هنری هم از طرف هنرمند و هم از طرف بیننده امری حیاتی می‌باشد.

اووندن می‌گوید:"ما در مدرسه یاد می‌گیریم چگونه در مواجهه با شعر یا هر اثر هنری دیگری همه اجرا را شناسایی کرده و آن‌ها را از هم جدا کنیم". با این وجود، او در کار خود به عنوان یک مربی هنری سعی می‌کند مخاطب را وادار کند که به این فکر کند که پس از آن تشریح چه رخ می‌دهد. او می‌گوید: "وقتی همه چیز از هم پاشید یاد نمی‌گیریم که چه کار کنیم و به نوعی اثر را رها می‌کنیم". اووندن بر این باور است که رابطه بین بیننده و اثر در روند جمع‌آوری دوباره جهان شکل می‌گیرد.

اگر هنر فرآیندی از تخیل است که واقعیت را قابل تصور، به یاد ماندنی و گاهی حتی قابل پیش بینی می‌سازد همانطور که "سوزان لنگر" فیلسوف فرهنگی گفته بود چنین تعاملی می‌تواند حتی فراتر از این نیز پیش برود، زیرا باعث ایجاد احساساتی می‌شود که ما هر روز با آن در تماس نیستیم احساساتی مانند انزجار و ترس. برای مثال، با تماشای آثار دیل متوجه می‌شویم که تعدادی از قطعات او الهام بخش طنز هستند و هم چنین تجربه بومیان امریکا را به تصویر می‌کشد، زیرا انسانیت به تصویر کشیده شده و حقیقت نگران کننده‌ای را در مورد تسخیر آمریکا نشان می‌دهد.

دیل با اشاره به این که نقش او به عنوان یک هنرمند آن است که ایده هایش را با صداقت بیان کند می‌گوید: "من سعی نمی‌کنم اثری را خلق نمایم و سپس به این فکر کنم که مخاطبان آن را دوست خواهند داشت". هنر صادقانه حتی می‌تواند مخاطبان را به شدت ناراحت کند. دیل می‌گوید:"با این وجود، این ناراحتی بخش مهمی از کار است".

در این مورد بخشی از عدم فهم هنر مخاطب می‌تواند ناشی از بی میلی برای مقابله با آن ناراحتی باشد. همان گونه که لنگر نوشته آموزش هنر آموزش احساس است وقتی هنر باعث ایجاد احساساتی می‌شود که ما همیشه به آن دسترسی نداریم ممکن است برای مدیریت آن کار دشواری پیش روی مان قرار داشته باشد. با این وجود، در جریان دست و پنجه نرم کردن با آن احساسات است که ارتباط با هنر و در نهایت درک و فهم آن شکل خواهد گرفت.

چگونه می‌توان تمایل به ناراحتی را آموزش داد؟ اووندن در این باره می‌گوید حتی به عنوان یک عاشق مشتاق هنر او متوجه می‌شود که واکنش احساسی همیشه آسان نیست. او می‌گوید: "این می‌تواند واقعا طاقت فرسا باشد".

مراقب زوزه‌های تجربه خود باشید

شاید بتوان نحوه ارتباط مان با هنر را دلیلی بر کاتارسیس* دانست. این کاری است که آثار هنری انجام می‌دهند. در طول زندگی انسانی مان ما حجم قابل توجهی از درد اندام خیالی* را داریم از دست دادن پدر و مادر در دوران کودکی یا نوجوانی، حضور در جنگ و حتی چیزی به اندازه داشتن یک معلم بدجنس. سپس به دنبال پیدا کردن راهی برای مقابله با آن از طریق کار کردن یا گوش دادن به یک آهنگ یا طرق مختلف دیگر خواهیم بود.

"کارن کی هو" می‌گوید اگر فکر کردن به هنر را به عنوان راهی برای تغییر زمان یا تغیبر تجربه خود آغاز کنید و اگر از پاسخ سطحی "این یک عکس خوب است" فراتر بروید آن زمان تماشای یک اثر هنری می‌تواند تلاشی واقعا جالب توجه باشد.

او به نمایش آثار "یوهاس ورمیر" نقاش هلندی قرن هفدهمی در موزه رایکس آمستردام اشاره می‌کند که با استقبال چشمگیری مواجه شد و بازدیدکنندگان را از سراسر نقاط جهان به سوی خود جلب کرد. علیرغم آن که ممکن است فکر کنید زندگی تان ارتباط اندکی با زندگی اشراف هلندی قرن هفدهمی دارد آثار ورمیر در به تصویر کشیدن زیبایی لحظه‌های روزمره برای تان الهام بخش خواهد بود تا از نو به زندگی خود نگاه کنید. او می‌گوید:"امیدوارم وقتی به انجام آن کار‌ها فکر می‌کنید متوجه شوید که زیبایی در آن لحظه نیز وجود دارد".

* کاتارسیس اصطلاحی است که ارسطو برای تزکیه روحی و روانی تماشاگر از تراژدی عنوان می‌کند. کاتارسیس به نوعی شبیه همذات پنداری یا حس سمپاتیک در تماشاگر است.
*اندام خیالی یا Phantom Limb سندرومی روانی است که فرد هم چنان اندام بدنی از دست رفته را حس کرده و حتی درد را در آن ناحیه احساس می‌کند. در واقع این احساس درد در ناحیه اندام از دست رفته انکار واقعیت تلخی است که در صورت اتمام درد فرد باید با آن روبرو شود.

کانال عصر ایران در تلگرام