هدف آمریکا از ماندن در عراق چیست؟

نتیجه حضور ۲۰ ساله آمریکا در عراق باید پیش از هرگونه مذاکره راهبردی مورد توجه مقام‌های عراقی قرار بگیرد.

به گزارش مشرق، آمریکا نمی‌خواهد عراق را ترک کند؛ حضور نیروهای آمریکایی در خاک عراق، حکم اشغالگری دارد و ماندن آنها مسبب معضلات بسیاری برای «بغداد» خواهد بود.
آمریکایی‌ها سال‌هاست که در عراق حضور دارند، یعنی از زمانی که رژیم صدام سرنگون شد؛ آنها این حق را به خود دادند تا به تاراج منابع عراق بپردازند و اجازه ندهند تا در این کشور امنیت و صلح و برپا شود؛ اکنون ۲۰ سال است که عراق روی خوش امنیت و آسایش را به خود ندیده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تنها راه برای نجات عراق از شرایط موجود که برآمده از عملکرد اشغالگران آمریکایی است، خروج نیروهای آمریکا از خاک عراق است در غیر این صورت روند ناامنی و بی ثباتی ادامه خواهد داشت و تشدید نیز خواهد شد.
هدف نهایی آمریکایی‌ها از حضور خود در خاک عراق و اصرار بر ماندن، تجزیه این کشور است.
آمریکایی‌ها نمی‌توانند یک عراق یکپارچه، امن، قدرتمند و ثروتمند را تحمل کند.
عراق یکپارچه که در محور جبهه مقاومت قرار گرفته باشد، قطعاً برای آمریکا مطلوب نخواهد بود؛ چرا که امنیت رژیم صهیونیستی برای آمریکا اهمیت دارد.
هر اندازه که منطقه درگیری‌های داخلی داشته باشد، برای آمریکا قابل قبول است؛ سرگرم کردن کشورهای منطقه غرب آسیا به درگیری‌های داخلی که به واسطه پرورش تروریست‌های تکفیری وهابی شکل گرفته است، اجازه نمی‌دهد تا کشورهای اسلامی که جزو جبهه مقاومت هستند، بتوانند به وظیفه و راهبرد اصلی خود بپردازند.
اکنون کشورهای سوریه، عراق، یمن و لبنان دستخوش تحولاتی هستند که به واسطه دخالت‌ها و سیاست‌های آمریکا دچار گرفتاری‌هایی شده اند.
سوریه همچنان با حضور بقایای تروریست‌های داعش درگیر است؛ اگرچه بسیاری از سرزمین خود را از چنگ تروریست‌ها در آورده است. عراق نیز که تازه دولت آن مستقر شده، در کنار جنگ با گروه‌های تروریستی همچون داعش، نیروهای آمریکایی را نیز دارد.
با این شرایط، مذاکراتی که دولت عراق با آمریکا بر سر حضور نیروهای آمریکایی در خاک عراق آغاز شدهبا چالش های زیادی روبرو است.
مذاکره عراق و آمریکا بر سر چه مسئله‌ای است؟ ایا غیر از آن است که آمریکا در این مذاکرات می‌خواهد ماندن خود در عراق را تمدید و تثبیت کند؟ آیا حضور تحمیلی آمریکا در خاک عراق نیاز به مذاکره دارد؟
آمریکا خواهان برچیدن نیروهای مردمی عراقی به ویژه نیروی حشد الشعبی است؛ این در حالی است که در نبود یک ارتش منسجم در عراق، حشد الشعبی توانسته است جای خالی ارتش را پر کند.
بر اساس توافقی که میان عراق و آمریکا صورت گرفته، ارتش این کشور قرار بود از سوی آمریکایی‌ها تجهیز و تشکیل شود اما از زمان سقوط رژیم صدام تاکنون که ۲۰ سال می‌گذرد، با وجود توافق و تعهدات آمریکا، تجهیزات نظامی به عراق فروخته نشد و هیچ اقدامی برای تشکیل ارتش صورت نگرفت.
هنگامی که تروریست‌های داعش بخش‌های زیادی از خاک عراق را اشغال کردند، ارتشی در کار نبود تا با آن‌ها مقابله کند. تشکیل سریع نیروهای مردمی در عراق به ویژه حشد الشعبی بود که توانست با کمک‌های مستشاری ایران، داعش را به عقب براند.
قدر مسلم مذاکره با آمریکا به دلیل بدعهدی های این کشور نتیجه‌ای برای عراقی ها در پی نخواهد داشت.
اخیرا نیز کمیته روابط خارجی پارلمان عراق نیز با اشاره به تلاش برای تشکیل یک دبیرخانه دائمی به‌ منظور بررسی توافق استراتژیک میان بغداد و واشنگتن تأکید کرد عراق در طول دوره‌های گذشته خسارات فراوانی در نتیجه حضور نظامی آمریکا در این کشور متحمل شده است. منبع: میزان

منبع: مشرق

کلیدواژه: کرونا اعتراضات آمریکا سهام عدالت مجلس یازدهم عراق برهم صالح جبهه مقاومت آمریکا عراق داعش رژیم صهیونیستی نیروهای آمریکا آمریکایی ها خاک عراق تروریست ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۲۵۱۵۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونگی شکل‌گیری جنبش دانشجویی همبستگی با فلسطین از ۱۰۰ سال پیش در آمریکا

دانشجویان معترض آمریکایی، از دانشگاه کلمبیا گرفته تا سایر دانشگاه‌های آمریکا، عزم خود را برای دستیابی به خواسته‌های خود مبنی بر توقف همکاری علمی با دانشگاه‌های «اسرائیل» نشان داده‌اند.

نکته قابل توجه این است که جنبش همبستگی با فلسطین و فلسطینی‌ها در دانشگاه‌های آمریکا ریشه تاریخی طولانی دارد و به قبل از اشغال فلسطین و اعلامیه تشکیل کشور «اسرائیل» در سال ۱۹۴۸ توسط جنبش صهیونیسم بازمی گردد.

وعده بالفور
در سال ۱۹۱۷، پس از آنکه «آرتور بالفور»، وزیر امور خارجه وقت انگلیس، وعده خود را به یهودیان مبنی بر ایجاد وطنی قومی برای آنها در فلسطین اعلام کرد، اعتراضات گسترده‌ای در دانشگاه‌های آمریکا علیه آنچه امروز به عنوان "اعلامیه بالفور" معروف است، انجام شد.
دانشجویان عرب و آمریکایی در آن زمان در دانشگاه‌ها تظاهرات و یک «سازمان فلسطینی ضد صهیونیسم» را تأسیس کردند که بعد‌ها نام آن به «اتحادیه ملی فلسطین» و سپس «اتحادیه ملی عرب» تغییر یافت.

اما این پایان کار نبود، بلکه به موازات تأسیس سازمان فلسطینی ضد صهیونیسم، جنبش دیگری نیز در حمایت از فلسطین در سال ۱۹۲۱، یعنی بیش از ۱۰۰ سال پیش، در دانشگاه‌های آمریکا تشکیل شد.

دانشجویان عضو این جنبش در آن زمان در اعتراض به حمایت آمریکا از گروه‌ها و باند‌های جنایتکار صهیونیستی در فلسطین مقابل ساختمان کنگره آمریکا تجمع کرده و دست به تظاهرات زدند.

پیش از نکبت ۱۹۴۸
در دهه‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، آواره کردن فلسطینی‌ها و به دنبال آن مهاجرت شماری از آنها از فلسطین به ایالات متحده افزایش یافت. این موضوع باعث شد، دانشگاه‌های آمریکا گروه زیادی از دانشجویان عرب از جمله فلسطینی را برای ادامه تحصیل جذب کنند.

این دانشجویان عرب و فلسطینی نقش بسیار مهمی در آگاه سازی و بیداری دانشجویان آمریکایی نسبت به خطر استعمار انگلیس و تلاش این کشور برای تأسیس کشوری یهودی – صهیونیستی برای یهودیان و آواره کردن فلسطینی‌ها، یعنی صاحبان اصلی این سرزمین ایفا کردند.

پس از شکست سال ۱۹۶۷ فلسطینی‌ها از «اسرائیل»، دانشجویان فلسطینی دانشگاه‌های آمریکا نقش برجسته‌ای در شکل گیری اعتراضات تاریخی علیه جنگ ویتنام در دهه ۱۹۶۰ داشتند.

«نورا باروز فریدمن» نویسنده آمریکایی در یکی از تألیفات خویش با عنوان «در قدرت ما: دانشجویان آمریکایی برای عدالت در فلسطین سازمان می‌یابند» می‌نویسد که در دهه ۱۹۶۰ جنبش فلسطینی گسترده‌ای در میان دانشجویان وجود داشت. آنها به همین منظور گروهی تحت عنوان "آزادسازی فلسطین" را تشکیل دادند.

پس از شکست اعراب از «اسرائیل» در سال ۱۹۶۷ و آغاز دور جدیدی از بیرون راندن و آوارگی فلسطینی‌ها، گروه‌های جدیدی از آوارگان وارد ایالات متحده شدند و حضور فلسطینی‌ها به ویژه در دانشگاه‌های آمریکا افزایش یافت.

گسترش و توسعه جنبش‌های دانشجویی
با شروع دهه ۱۹۷۰، حضور فلسطینی‌ها در ایالات متحده به شکل چشمگیری توسعه و گسترش یافت و بالطبع یکی از نمود‌های این حضور دانشگاه‌ها بود.
در مدت کوتاهی، چندین گروه دانشجویی با هدف اساسی فعالیت برای فلسطین تشکیل شد که از جمله آنها می‌توان به «سازمان دانشجویان عرب»، «اتحادیه عمومی دانشجویان فلسطینی» و «انجمن فارغ التحصیلان دانشگاه‌های عربی-آمریکایی» اشاره کرد که تشکل دانشجویی اخیر توسط «ادوارد سعید»، اندیشمند فقید فلسطینی-آمریکایی تأسیس شد. 

جنبش دانشجویی آمریکا به فعالیت خود ادامه داد و با هر رویداد مهمی که رخ می‌داد، مانند جنگ اکتبر ۱۹۷۳، حمله به بیروت در سال ۱۹۸۲ و انتفاضه اول فلسطینی‌ها در سال ۱۹۸۷ بر دامنه و گسترده فعالیت‌های خود می‌افزود. 

این جنبش در دور جدید فعالیت‌هایش تنها به حمایت از فلسطین و فلسطینی‌ها اکتفا نکرد، بلکه همبستگی خود را با آفریقای جنوبی در مبارزه‌اش علیه آپارتاید نیز اعلام کرد که در دهه ۱۹۸۰ اعلام موجودیت کرده بود.

"اسلو" و بازنگری در ساختار جنبش‌های دانشجویی
توافقنامه صلح بین سازمان آزادیبخش فلسطین و رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۹۳ که به توافقنامه «اسلو» معروف شد، ضربه‌ای به جنبش‌های دانشجویی حامی فلسطین در دانشگاه‌های آمریکا بود. پس از امضای این توافقنامه فشار‌ها و اعمال محدودیت‌ها برای همبستگی با فلسطین و حمایت از فلسطینی‌ها توسط دولت‌های آمریکا آغاز شد و هم زمان با تشدید این فشار‌ها و محدودیت‌ها اصطلاح مبالغه‌آمیز "یهودستیزی" ابداع شد تا اتهام آن به هر جنبشی وارد شود که رژیم صهیونیستی و اشغالگری‌ش در فلسطین را رد می‌کرد.

همراستا با تشدید فشار‌ها و سرکوب‌ها، دانشجویان فلسطینی‌الاصل ایالات متحده و دانشجویان آمریکایی حامی قضیه فلسطینی نیز اقدام به بازنگری در تشکل‌های خود و تغییر شکل و ماهیت جنبش‌های دانشجویی در دانشگاه‌های کردند.

در این راستا، طی سال‌های گذشته جنبش «دانشجویان برای عدالت در فلسطین» تشکیل شد. این جنبش اغلب هماهنگی‌ها و سازماندهی‌ها برای برگزاری تظاهرات و تجمعات دانشجویی اعتراض‌آمیز به ویژه پس از تجاوزات رژیم صهیونیستی به نوار غزه از ۷ اکتبر گذشته را آغاز کرد، اعتراضاتی که همچنان ادامه دارد و هر روز بر گستره آن افزوده می‌شود.

شیطنت‌های گسترده و اتهامات بی‌سابقه
دانشجویان حامی فلسطینی‌ها با اتهامات شیطنت‌های گسترده و اتهامات بی‌سابقه‌ای در اعتراضات اخیر مواجه هستند، از جمله این اتهامات، متهم کردن آنها به «یهود ستیزی» و دشمنی و خصومت‌ورزی با یهودیان آمریکایی است.

«الن گرانبرگ»، رئیس دانشگاه جورج واشنگتن، از جمله افرادی بود که با وارد کردن چنین اتهاماتی به دانشجویان معترض این دانشگاه تلاش کرد، آنها را از ادامه اعتراضات و همکاری با دیگر دانشجویان معترض بازدارد.

گرانبرگ می‌گوید، دانشجویانی که شعار‌هایی مانند «توقف نسل‌کشی فلسطینی‌ها توسط صهیونیست‌ها»، «افتخار از آن شهدای ماست» و «آزادسازی فلسطین از رودخانه تا دریا» را سر می‌دهند، «یهودستیز» هستند و او حضور چنین دانشجویانی را در دانشگاه جورج واشنگتن قاطعانه رد می‌کند.
اما با همه این اتهامات و اعمال فشار‌ها و تشدید سرکوبگری‌ها دانشجویان آمریکایی همچنان بر ادامه اعتراضات خود تا دست یافتن به خواسته‌هایشان تأکید دارند

منبع: فارس

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی