روایت روزی که «دجله» به خون نشست/جملات تکان دهنده حاج قاسم بعد از جنایت «اسپایکر»
تاریخ انتشار: ۲۴ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۲۷۱۴۷۰
داعشی ها با پشتیبانی قوی از جانب ابرقدرت ها تا دستشان می رسید در عراق می کشتند و خراب می کردند و زنان و دختران ایزدی را به بدترین شکل ها مورد تجاوز و هتک حیثیت قرار می دادند.
به گزارش گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، سال 93 سال سخت و وحشتناکی برای مردم عراق بود. داعشی ها که می توان گفت جزو وحشی ترین گروه های جنایت کار تاریخ به حساب می آیند به خاک و ناموس این کشور تجاوز کرده بودند و با پشتیبانی قوی مالی و تجهیزاتی که از طرف ابرقدرت هایی مثل آمریکا به آنها داده می شد تا دستشان می رسید می کشتند و خراب می کردند و زنان و دختران عراقی را به بدترین شکل ها مورد تجاوز و هتک حیثیت قرار می دادند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
همه اینها مقابل چشمان دنیا اتفاق می افتاد اما دریغ از اینکه حتی یکی از مدعیان حقوق بشر لب از لب باز کند و یا حرفی در جهت دفاع از این مردم مظلوم بر زبان بیاورد.
روز 23 خرداد سال 93 مصادف با 15 ژوئن سال 2014 جنایتی در پایگاه هوایی اسپایکر در تکریت عراق به وقوع پیوست که در تاریخ کم نظیر است روزی که حاج قاسم سلیمانی سال 96 در یکی از سخنرانی هایش در وصف آن می گوید: «در هیچ دوره‌ای از تاریخ، در زمان بربرها و تاتارها، حتی در حمله مغول، تاریخ شاهد این همه خشونت، توحش و سختی نبوده است. 2200 نفر از جوانان دانشکده اسپایکر عراق را دست بسته سربریدند و تیرباران کردند، هزاران زن و دختر ایزدی را بین خودشان به حراج گذاشتند و طفل نوزاد را از بقل مادرش جدا کرده و جلوی چشم مادر سوزاندند. در تاریخ همچین توحشی نداشته‌ایم»
در پایگاه هوایی اسپایکر 4000 دانشجوی نظامی عراقی در حال گذراندن دوره های خود بودند که داعش در عملیاتی به آنجا حمله کرد و 2200 از این افراد را که 1700 تن از آنها شیعه بودند دست بسته سر بریدند، تیرباران کردند و پیکر برخی از آنها را در این قتل عام دسته جمعی به رود دجله انداختند. آنقدر از این دانشجوهای بی گناه خون ریخته شده بود که آب های دجله به خون نشسته بود و قرمز شده بود.
«علی حسین کاظم» که به خواست خدا جان سالم از این جنایت به در کرده بود اینگونه تعریف می کند: «ما هنگامی که خبر نزدیک شدن داعش به اسپایکر را شنیدیم، لباس شخصی پوشیدیم ولی دیر شده بود زیرا عناصر داعش که حدود یکصد نفر بودند، وارد اسپایکر شده بودند. عناصر داعش دستان ما را بستند و سوار ده ها کامیون کردند و هر کسی را که کوچکترین حرکتی از خود نشان می داد، می کشتند و کسانی که زیر دست و پا مانده بودند نیز جان خود را از دست دادند.
ما را به صف کردند و با تیر همکلاسی هایم را کشتند و خون یکی از آنها به چهره ام پاشید و تیری که به سوی من شلیک شد، به من اصابت نکرد و من خودم را در چاله ای که روبرویم حفر شده بود، انداختم و خود را به مُردن زدم.»
رود دجله
چرا داعش جنایت بزرگ خود را در این مکان انتخاب کرد؟
پایگاه هوایی اسپایکر که در منطقه غرب «تکریت» در استان «صلاح‌الدین» قرار دارد جزو سه مکان استراتژیک دولت عراق محسوب می شد که اتفاقا نام آن هم توسط آمریکایی ها در زمان اشغال عراق انتخاب شده بود. نامی که برگرفته از اسم یک خلبان آمریکایی است به نام «مایکل اسکات اسپایکر» است و گفته می شود برای تحقیر مردم عراق نام بزرگترین پایگاه هوایی شان به نام یک آمریکایی است.
اسپایکر یکی از شریان‌های حیاتی نقاط شمالی عراق است که داعش با این کار توانست راه‌های کمک‌رسانی به مناطق شمالی عراق از جمله «تکریت» را قطع کند. ایت تروریست های وحشی در حالی به این پایگاه حمله کردند که نظامیان داخل پایگاه بدون سلاح در حال گذراندن دوره هایشان بودند. تکفیری ها با کمک خائنانی از عشایر منطقه، مسئولان محلی منطقه صلاح الدین و برخی نظامی ها توانستند دست به چنین کاری بزنند.
اما طولی نکشید که گروه های بسیج مردمی عراق «حشد الشعبی» توسط جوانان مومن و مبارز عراق تشکیل شد و آنها توانستند با سلحشوری و شجاعتشان در کنار ارتش عراق، مقابل تکفیری ها بایستند و رویای برقراری حکومت منحوس داعش بر ممالک اسلامی را بر باد دادند. سردار سلیمانی در وصف این مجاهدان می گوید: «امریکا و اسرائیل خیال می‌کردند که با ایجاد یک جریان، یک ارتش اعتقادی و مذهبی می‌توانند ایران را به زانو در آورند اما نتیجه آن چه شد؟ با ورود علما و مراجع عراق و تشکیل حشد الشعبی، با قدرت اعتقادی و مذهبی مردم جلوی داعش گرفته شد و ورود حشد الشعبی به ارتش عراق، ارتش عراق را نیز به یک ارتش حزب الهی تبدیل کرد و توانستن بر اعتقادات باطل تکفیری پیروز شده و خلیفه به ناحق نشسته را از موصل اخراج کنند.»
همچنین رزمندگان مدافع حریم آل الله که سرزمین مسلمانان و اماکن مقدسه خود را در خطر می دیدند گروه گروه به عراق هجرت کردند و پا به پای نیروهای حشد و الشعبی در جهت نابودی تکفیری ها کوشیدند. حاج قاسم در وصف آنها نیز بعد از آزاد سازی شهری دیگر از عراق از دست داعشی ها می گوید: «ملت ایران با اهدای بهترین فرزندان و سرداران خود با پشتیبانی‌های به موقع توانست در پیروزی موصل سهمی داشته باشد و از این بابت سر بلند است.»
تصویر سردار سلیمانی و شعار لبیک یا خامنه ای که توسط نیروهای حشد الشعبی بعد از پس گرفتن تکریت بر یکی از دیوار های پایگاه اسپایکر حک شد
ماه ها بعد زمانی که تکریت از دست تکفیری ها آزاد شد گورهای دسته جمعی این جنایت کشف شد و داغ خانواده های این جوانان را که اغلب زیر 22 سال سن داشتند تازه کرد. تعدادی از جنایتکاران این حادثه بعدها توسط نیروهای امنیتی دستگیر و اعدام شدند که یکی از آنها «فاهم رباح التکریتی» بود که سعی داشت با چهره ای زنانه از عراق فرار کند.
فاهم رباح التکریتی
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: اسپایکر حاج قاسم عراق داعش پایگاه هوایی حشد الشعبی تکفیری ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۲۷۱۴۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت روزنامه جمهوری اسلامی از مدارا با طالبان بدون خط قرمز/ جازدن سیل به جای دادن حقابه!
به گزارش خبرآنلاین روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود نوشت: رواداری برای دولت‌ها یک راهبرد مفید و موثر برای دست‌یابی به موقعیت در سیاست‌های داخلی و خارجی است. اِعمال این راهبرد در زمینه سیاست داخلی هر قدر بیشتر باشد بهتر است ولی در مورد سیاست خارجی اگر مرز مشخصی رعایت نشود، قطعاً زیان‌های فراوانی به همراه خواهد داشت.
از حکمرانان یک نظام سیاسی دینی همچون نظام جمهوری اسلامی انتظار اینست که حداکثر رواداری را در سیاست داخلی اِعمال کنند و به این فرموده پیامبر خدا صلی‌الله علیه وآله پای‌بندی نشان دهند که اگر حاکم در عفو اشتباه کند بهتر است از اینکه در عقوبت کردن گرفتار خطا شود. «...فان الامام لان یخطئ فی العفو خیر له من ان یخطئ فی العقوبه». متاسفانه سیاست داخلی ما بر این توصیه رسول‌الله مبتنی نیست و بعضی از حکمرانان ما تصورشان اینست که با سختگیری و فشار حداکثری در کیفر دادن می‌توانند مردم را به مسیری که می‌خواهند سوق دهند. عجیب است که علیرغم تجربیات متعدد و مستمری که در زمینه کارآمد نبودن سیاست زور و فشار وجود دارد، این دسته از حکمرانان همواره بر استمرار این سیاست شکست‌خورده اصرار می‌ورزند.
عجیب‌تر اینکه همین حضرات که اِعمال فشار حداکثری در سیاست داخلی را می‌پسندند، در زمینه سیاست خارجی به ویژه درباره بعضی کشورها که خطرناک بودنشان برای منطقه و آینده منافع ملی ایران اظهر من‌الشمس است، به رواداری کامل و بدون قید و شرط معتقدند! با اینکه طبق ضرب‌المثل معروف «مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد» حکمرانان ما باید از کسانی که بدترین سابقه تروریستی، تکفیری، بدعهدی و پای‌بند نبودن به قوانین و مقررات بین‌المللی را دارند برحذر باشند، آنها را به راحتی تحمل می‌کنند، تخلفاتشان را نادیده می‌گیرند و امتیازات زیادی در اختیارشان قرار می‌دهند.
امیرخان متقی، وزیر خارجه حکومت خودخوانده طالبان که از سران بدسابقه این گروه تروریستی تکفیری است، اخیراً ضمن انکار حضور داعش در افغانستان گفته است این گروه تحت حمایت سه کشور منطقه قرار دارد و این سه کشور داعش را حمایت می‌کنند و باعث ناامنی منطقه شده‌اند. هرچند امیرخان اسمی از این سه کشور نیاورده ولی آشنایان با تفکر او گفته‌اند منظورش سه کشور تاجیکستان، ایران و پاکستان هستند که طبق ادعای این طالب متوهم، اولی نیروی انسانی داعش را تامین می‌کند، دومی راه عبور را برایشان باز می‌گذارد و سومی بودجه و مراکز برنامه‌ریزی آنها را برعهده دارد.
جالب است که دولتمردان تاجیک و پاکستانی همواره از وجود گروه‌های متعدد تروریستی ازجمله داعش در افغانستان تحت حاکمیت طالبان خبر می‌دهند و این کشور را کانون ناامنی می‌دانند. از طرف دیگر، هر وقت قتل و غارت و جنایتی در افغانستان اتفاق می‌افتد حکومت خودخوانده طالبان آن را به گردن داعش می‌اندازد در حالی که همه می‌دانند طالبان با داعش تقسیم کار کرده و جنایت‌های خود را به گردن داعش می‌اندازد و داعش هم که با طالبان همدست است، این تقسیم کار را پذیرفته و جنایات را گردن می‌گیرد. با اینکه این واقعیت کاملاً قطعی و روشن است، امیرخان متقی با وقاحت تمام ادعا می‌کند داعش در افغانستان حضور ندارد و این سه کشور حامیان داعش هستند.
پاکستان و تاجیکستان در حال تسویه حساب با طالبان هستند و آنچه مایه تاسف است اینست که ایران هنوز به سیاست مدارا با این گروه تروریستی تکفیری ادامه می‌دهد و این گروه علیرغم بدعهدی‌ها و تخلفاتی که از قوانین بین‌المللی دارد دائماً از ایران امتیاز می‌گیرد. در نزدیک سه سالی که طالبان بر افغانستان سلطه دارد هنوز حاضر نشده حقابه ایران از هیرمند را بدهد و اخیراً که سرریز سیل به سیستان رسید، طالبان آن را به عنوان حقابه ایران جا زد! امتیازات سیاسی و تجاری زیادی نیز از ایران می‌گیرد و مهم‌تر اینکه خطر ناامنی در ایران به دلیل ورود عناصر وابسته به طالبان هر روز افزایش می‌یابد ولی حکمرانان ما به هشدارها اعتنا نمی‌کنند. حالا که امیرخان هم ایران را به همکاری با داعش متهم کرده آیا باز هم سیاست مدارا با طالبان جایز است؟ خط قرمز کجاست؟
311311
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901685
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت