آیا نور فرابنفش دشمن ویروس کرونا است؟

به گزارش گروه علم و فناوری ایسکانیوز، تاکنون مطالعات نشان داده اند که این نور باعث نابود کردن مواد ژنتیکی موجود در برخی از عوامل بیماری زا مانند ویروس H1N1 یا باکتری های معروف به MRSA می شود؛ در حالی که برای سلولهای پوستی پستانداران بی ضرر هستند.

اما نصب چراغهای UVC در دنیای واقعی باعث تعجب برخی از کارشناسان شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ماه مارس، سازمان غذا ودارو سندی را منتشر کرد که می توان از وسایل ضد عفونی کننده UVC در تنظیمات مراقبت های بهداشتی در مواقع اضطراری کووید-19 استفاده کرد.

با این حال هیچ تحقیقی در مورد تاثیر طولانی مدت این نور روی بدن انسان انجام نشده است. با توجه به اینکه انواع دیگر اشعه فرا بنفش به پوست و چشم آسیب می رساند.

جوانب مثبت و منفی نور فرابنفش

در طیف الکترومغناطیسی نور UV بین نور مرئی و اشعه X قرار دارد. ما نمی توانیم آن را ببینیم، اگرچه در نور خورشید حضور دارد و ممکن است به DNA انسان آسیب بزند. به همین دلیل از ضد آفتاب استفاده می‌کنیم.

ضدآفتاب از پوست در مقابل دو نوع نور فرابنفش به نام های UVA و UVB محافظت که علت چین و چروک زودرس پوست ، آفتاب سوختگی و سرطان های پوست هستند. نوع سوم، به نام UVC ، طول موج خیلی کوتاهی دارد بنابراین برای ما تهدیدی نیست و می توان آن را در یک لامپ کوچک تولید کرد.

تحقیقات نشان داده است که UVC به مواد ژنتیکی مانند DNA میکروب ها یا ویروس‌ها را اسیب می‌زند.

جیم بولتون مهندس محیط زیست در دانشگاه آلبرتا اعلام کرد که این نور ویروس را نابود نمی کند اما امکان تولید مثل را از آن می‌گیرد.

بیماری همه گیر کووید-19ضد عفونی کننده اشعه ماوراء بنفش UVC را بسیار محبوب تر کرده در حالی که بیمارستان ها و حتی سیستم مترو شهر نیویورک در حال خرید این فناوری هستند.

نور UVC در مورد خراب کردن ماده ژنتیکی تفاوتی ندارد و می تواند به پوست و سلول های چشم آسیب برساند. بولتون می گوید برخی از طول موج های خاص UVC با سرطان پوست یا آب مروارید همراه هستند. روشهای بهداشتی که از این نور استفاده می کنند مانند ربات هایی که در بیمارستان هستند، هنگامی کار می کنند که کسی در آن نزدیکی نباشد.

برای انسان مضر نیست، اما برای پاتوژن‌ها نه

طبق گفته تیم تحقیقاتی دانشگاه کلمبیا که این ایده را ارائه داده است نور Far-UVC(نوری که دورتر قرار می‌گیرد) از این قاعده مستثنی است. اصطلاح Far-UVC به زیر مجموعه خاصی از طول موج UVC اطلاق می شود. به نظر می رسد نوری که در این محدوده قرار می گیرد توسط لایه‌های سطحی و غیر زنده چشم و پوست جذب می شود بنابراین سلولهای مرده از سلولهای زنده زیر خود محافظت می کنند.

با این حال ، پاتوژنهایی که در هوا شناور می شوند، فاقد سدی از سلول های مرده هستند.

کارل لدن مهندس محیط زیست در دانشگاه کلرادو بولدر در حال انجام پروژه تحقیقاتی است که انواع مختلفی از نور UVC را بررسی می کند تا بفهمد کدام نوع بهترین عمل ضد عفونی سطوح SARS-CoV-2 را انجام می دهد. اما نه لیندن و نه بولتون نمی‌دانند که ماندن طولانی مدت در زیر این نور چه تاثیری بر انسان دارد.

تنها تحقیق انجام شده به دنبال مشکلات بهداشتی در موش ها بوده است. در یکی از این مطالعات، جوندگان به‌طور دوره ای به مدت 10 هفته زیر اشعه قرار گرفتند و هیچ نوع توموری در آن ها ایجاد نشد.

دیوید برنر مدیر مرکز تحقیقات رادیولوژی در مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیا اعلام کرد که پس از گذشت نزدیک به یک دهه مطالعه نور بسیار زیاد UVC روی موش‌ها و سلول های پوستی انسان شواهدی به دست آورده ایم که حتی مصرف دوزهای بسیار بالاتر از مقدار مصرف شده در دنیای واقعی، اطمینان بخش هستند.

اما تحقیقاتی بیشتری در مورد تاثیر این نور برای کارمندان با مشکلات چشمی و پوستی یا بیماری های دیگر وجود دارد.

تحقیقات نشان می دهد که Far-UVC ، RNA را در SARS-CoV-2 را از بین می‌برد و هنگامی که ویروس در هوا شناور باشد خیلی سریع این کار را انجام دهد اما چه طول موج UVC آن را به بهترین وجه انجام می دهد و چقدر زمان برای هدف قرار دادن ویروس و از بین بردن RNA آن زمان نیاز است؛ بخشی از تحقیقات آینده هستند.

انتهای پیام/

178 / 336 ضدعفونی کردن فرابنفش ویروس کرونا H1N1 MRSA

منبع: ایسکانیوز

کلیدواژه: ضدعفونی کردن فرابنفش ویروس کرونا طول موج

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۲۸۶۹۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

داستان سرماخوردگی در انسان‌ها از چه زمانی آغاز شد؟

غزال زیاری- اکثر مردم حداقل سالی یک‌بار سرما می‌خورند و درنتیجه سرماخوردگی یکی از رایج‌ترین تجربیات انسانی به شمار می‌رود؛ اما حالا این سؤال مطرح است که در تاریخ هوموسپینس (انسان خردمند)، اولین بار انسان‌ها از چه زمانی دچار سرماخوردگی شده‌اند؟

پاسخ دادن به این سؤال کار سختی است؛ چراکه ویروس‌های متعدد و زیادی باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند و از سوی دیگر، تعداد کمی از این ویروس‌ها در بقایای انسانی باقی می‌مانند؛ اما قدیمی‌ترین شواهد باستان‌شناسی انسان‌ها، حکایت از آن دارد که برخی از اولین انسان‌های هومو سپینس متعلق به حداقل سیصد هزار سال پیش با سرماخوردگی دست‌وپنجه نرم می‌کردند.

سرماخوردگی چیست؟

"سرماخوردگی" اصطلاحی کلی برای گروهی از عفونت‌های تنفسی است که معمولاً در افرادی با سیستم ایمنی سالم، به‌صورت خفیف بروز می‌کند. راینوویروس‌ها، کرونا ویروس‌ها و ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) اغلب باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند و قبل از اینکه این پاتوژن‌ها بین انسان‌ها گسترش پیدا کند، احتمالاً انسان آن‌ها را از مهره‌داران دیگر دریافت کرده‌ است.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس فرگشتی دانشگاه کالیفرنیا دراین‌باره توضیح می‌دهد: «زندگی در مجاورت حیوانات راه ساده‌ای است که انسان را در معرض مکرر ویروس‌های جدید قرار دهد و همین می‌تواند منجر به تبدیل‌شدن این ویروس به یک ویروس بومی انسانی شود.»

انتقال ویروس‌ها از حیوان به انسان؟

معمولاً در صورت انتقال ویروس حیوانی به بدن انسان، این ویروس نمی‌تواند باعث ایجاد عفونت شود؛ چون با بدن میزبان جدیدش سازگار نیست. بااین‌حال، گاهی یک ویروس مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب را برای جهش موفق و حتی انتشار در بین انسان‌ها در اختیار دارد؛ مثلاً ویروس‌های کووید-۱۹ و آنفولانزای خوکی به همین شکل پدید آمده‌اند.

دانشمندان فرضیه‌های متعددی درباره زمانی که ویروس‌های سرماخوردگی برای اولین بار شکوفا شدند، مطرح کرده‌اند و جالب اینجاست که شروع آن‌ها در نقاط بسیار متفاوتی از جدول زمانی انسان قرار می‌گیرد. تعدادی از محققان بر این باورند که انتقال ویروس‌ها از حیوانات به انسان، در طلوع تمدن بشری (بین ۵ هزار تا شش هزار سال قبل) صورت گرفته؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در محله‌های نزدیک به هم را آغاز کردند؛ بدین ترتیب پاتوژن‌ها راحت‌تر می‌توانستند پخش شوند و در آن زمان، انسان‌ها شروع به پرورش حیواناتی مملو از ویروس نمودند.

البته که همه دانشمندان موافق این فرضیه نیستند.

فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس محاسباتی دانشگاه کالج لندن بر این باور است که جمعیت‌های شکارچی-گردآورنده که به کشاورزی نمی‌پرداختند، از طریق شکار در معرض ویروس‌های حیوانی قرار می‌گرفتند. شکارچیان از قبل از انسان‌های خردمند هم وجود داشته‌اند (مثلاً در گونه‌های انسان‌تبار منقرض‌شده‌ای مثل انسان‌های راست‌قامت (Homo erectus) که اولین بار ۲ میلیون سال پیش ظهور کردند). بالوکس معتقد است که ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول فرگشت انسان در زمان‌های مختلف در رفت‌وآمد بوده‌اند.

او دراین‌باره می‌گوید: «فکر می‌کنم احتمالاً یکی از رویدادهایی که منتهی به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان شده، گسترش انسان‌ها به خارج از آفریقاست که طی آن، افراد ویروس‌های سرماخوردگی جدیدی را دریافت کردند.» قدمت اولین انسان‌های خردمند در خارج از آفریقا به حدود دویست و ده هزار سال قبل بازمی‌گردد.

بررسی ویروس‌های سرماخوردگی باستانی

ورتهایم دراین‌باره می‌گوید: «رد پای بیماری ناشی از سرماخوردگی، به‌خوبی باقی نمی‌ماند.» این ویروس‌ها معمولاً علائم عفونت را در بافت‌های نرمی مثل ریه‌ها باقی می‌گذارند که پس از مرگ از بین می‌روند و اثری از آن‌ها در استخوان‌ها و دندان‌های مقاوم باقی نمی‌ماند.

ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده که البته تنها مربوط به ویروس‌های مبتنی بر DNA است و نه ویروس‌های حاوی RNA که این پسرعموی ژنتیکی DNA، در بین ویروس‌های سرماخوردگی بسیار رایج‌تر است.

لوسی فان دورپ، متخصص ژنتیک دانشگاه کالج لندن در این رابطه توضیح می‌دهد: «RNA سریع‌تر از DNA تجزیه می‌شود، درنتیجه بازیابی آن به‌مراتب سخت‌تر است. به همین خاطر است که تا به امروز، هیچ ویروس RNA از مواد باستانی کشف نشده است.»

بالوکس و فان دورپ با انجام حفاری‌هایی در سیبری، به جست‌وجوی ویروس‌های باستانی در دندان‌های انسان پرداختند. در مقاله منتشره در bioRxiv آن‌ها از دو ژنوم باستانی برای یک ویروس DNA به نام آدنوویروس C انسانی نام بردند که می‌تواند باعث ایجاد علائم سرماخوردگی شود.

طبق تخمین محققان، آخرین جد مشترک این ویروس‌ها تقریباً به هفت‌صد هزار سال قبل برمی‌گردد ( یعنی مدت‌ها قبل از ظهور انسان‌های خردمند یا هومو سپینس‌ها). این احتمال وجود دارد که این ویروس‌ها از بدن شامپانزه‌ها یا گوریل‌ها به انسان‌ها منتقل شده باشند، اما این‌که دقیقاً چه زمانی اتفاق رخ‌داده، در حد حدس و گمان باقی مانده است.

یافت بقایای کروناویروس قرن شانزدهمی

باوجود آنکه دانشمندان هنوز ویروس‌های RNA از دوران باستان پیدا نکرده‌اند، اما موفق به یافتن یک ویروس کرونای قرن شانزدهمی در پالپ دندان اسکلت‌های انسان در فرانسه شده‌اند. RNA یافت‌شده با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و این حکایت از آن دارد که این پاتوژن‌های تاریخی ممکن است یا از بین رفته باشند یا فراتر از تشخیص، فرگشت یافته باشند.

در هر حال این احتمال وجود دارد که این ویروس کرونا به گردش خود در بدن انسان ادامه داده باشد؛ اما در دوران مدرن، توالی‌یابی نشده است. فان دورپ در این رابطه توضیح می‌دهد: «بسیاری از ویروس‌های عامل سرماخوردگی، در شرایط امروزی توالی ضعیفی دارند که از جمله آن‌ها می‌توان از ویروس‌های کرونای سرماخوردگی که به‌طور منظم در گردشند، نام برد.»

بالوکس و همکارانش حالا و با در اختیار داشتن بقایایی کمیاب از ویروس‌های باستانی، بر پاتوژن‌های گذشته نزدیک تمرکز کرده‌اند و در حال مطالعه روی بقایای انسانی هستند که در دو قرن گذشته جمع‌آوری و در مراکز پزشکی ذخیره‌شده‌اند.

بالوکس گفت: «احتمالاً در آینده تصویر جمعی مناسبی از ویروس‌هایی که در طول ۲۰۰ سال گذشته با ما بودند، خواهیم داشت. این می‌تواند ردیابی تاریخچه این ویروس‌ها درگذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر کند.»

منبع: livescience

۵۴۳۲۱

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902910