به نقل از «خبرآنلاین»

۸ شاعر برتر قرن ۲۱ که خواندن آثار آن‌ها برای هر شخصی ضروری است

تاریخ انتشار: ۲۷ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۳۱۶۱۸۵

۱. شهریار

سیدمحمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار در یازدهم دی‌ماه سال ۱۲۸۵ شمسی متولد شد و در بیست‌وهفتم شهریورماه سال ۱۳۶۷ شمسی نیز دار فانی را وداع گفت. شهریار از مشهورترین و چیزه‌دست‌ترین شاعران معاصر محسوب می‌شود که آثاری جاودان و استوار، هم به زبان فارسی و هم به زبان ترکی آذربایجانی، از خود برجای گذاشته است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منظومه‌ی «حیدربابایه سلام» شهریار که به زبان ترکی سروده شده از مشهورترین آثار در سبک خود شناخته می‌شود و تا کنون به بیش از ۸۰ زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شده است و شیفتگان بسیاری دارد. شهریار شیفته‌ی شعر حافظ بود و خود نیز در غزل مهارت بی‌نظیری داشت تا جایی که برخی از غزلیات او مانند غزل «آمدی جانم به قربانت» و «علی ای همای رحمت» از معروف‌ترین غزلیات تاریخ ادبیات فارسی محسوب می‌شوند. داستان عشق جوانی شهریار که او غزلیات عاشقانه‌ی زیبا و درخشانی راجع‌به آن سروده شده است، از لطیف‌ترین عاشقانه‌ها در میان عموم مردم است.

۲. احمد شاملو

احمد شاملو، در بیست‌ویکم آذرماه سال ۱۳۰۴ شمسی متولد شد و در دوم مردادماه سال ۱۳۷۹ شمسی چشم از جهان فروبست. شاملو که به «الف. بامداد» و «الف. صبح» تخلص می‌کرد به عنوان پدر شعر سپید فارسی شناخته می‌شود. شاملو در کنار شاعری، به کار ترجمه نیز می‌پرداخت که ترجمه‌ی کتاب شازده کوچولو از معروف‌ترین نمونه‌های ترجمه‌ی او شناخته می‌شود و هم‌چنین در فرهنگ‌نویسی و پژوهش نیز چیزه‌دست بود و مجموعه‌ی کتاب کوچه و تصحیح حافظ او را می‌توان مهم‌ترین اثر در کارنامه‌ی پژوهشی‌اش دانست. شاملو صدایی گرم داشت و اشعاری از خود، حافظ و خیام را نیز به زیبایی دکلمه کرده است. عشق شاملو به همسرش (آیدا سرکیسیان) در زمره‌ی معروف‌ترین روابط عاشقانه‌ی معاصر است؛ شاملو چندین دفتر شعر را به سرایش این عشق خود نسبت به آیدا اختصاص داد که این اشعار عاشقانه در سبک خود کم‌نظیر و در اوج شکوه هستند. در اکثر مواقع آثار شاملو در میان اشعار عاشقانه زیبا از شاعران برجسته همچون حافظ و سعدی و... به چشم می‌خورد.

۳. سیمین بهبهانی

سیمین خلیلی معروف به سیمین بهبهانی، زاده‌ی بیست‌وهشتم تیرماه سال ۱۳۰۶ شمسی و درگذشته‌ی بیست‌وهشتم مردادماه سال ۱۳۹۳ شمسی، یکی از معروف‌ترین و تأثیرگذارترین شاعران زن معاصر است. سیمین بهبهانی در طول زندگی کاری خود بیش از ۶۰۰ غزل سرود که برخی از این غزلیات در وزن‌های بی‌سابقه و کاملاً نوآورانه سروده شده بودند و از این رو این شاعر توانا را به عنوان «نیمای غزل» نیز می‌شناسند. غزلیات او از نمونه‌های عالی غزل اجتماعی و میهنی در عصر حاضر محسوب می‌شوند که موضوعاتی مهم مانند عشق به میهن، آزادی بیان و حقوق زن را به استادانه‌ترین روش در خود جای داده‌اند. هم‌چنین غزلیات او به قدری شیوا هستند که بارها توسط بهترین موسیقی‌دانان ایران مورد اجرا و نشر قرار گرفته‌اند.

۴. پروین اعتصامی

رخشنده اعتصامی، معروف به پروین اعتصامی، در بیست‌وپنجم اسفندماه سال ۱۲۸۵ هجری در تبریز متولد و در پانزدهم فروردین‌ماه سال ۱۳۲۰ شمسی در تهران درگذشت. اشعار این شاعر معروف، مضامین و آرمان‌های اجتماعی مهمی چون ظلم‌ستیزی و مخالفت با ستم و ستم‌گران و حمایت و ابراز هم‌دردی با محرومان و ستم‌دیدگان را در خود پرورانده است. دکتر شفیعی‌کدکنی، پروین را «مستقل‌ترین شاعر دوره‌ی شعر فارسی پس از مشروطیت» می‌داند و ملک‌الشعرای بهار؛ قطعه‌های او را «اوج بلاغت و سخن‌دانی» معرفی می‌کند. پروین اعتصامی شیوه‌ی مناظره (گفت‌گو) را در شعر خود استادانه و فراون بهره گرفته است و از این نظر نیز جایگاهی ویژه در میان شاعران معاصر دارد.

۵. امیرهوشنگ ابتهاج

امیرهوشنگ ابتهاج متخلص به «ه. الف. سایه»، در ششم اسفندماه سال ۱۳۰۶ شمسی در رشت متولد شد. ابتهاج را می‌توان از ارکان اصلی شعر و غزل عاشقانه در عصر معاصر دانست. زبان او در غزل، هم از استواری و شکوه شعر کهن بهره می‌برد و هم مضامین تازه و جدیدی را در خود پرورانده است. شعر عاشقانه‌ی ابتهاج، روان، متعالی و پرمعنی است و همواره از دلخواه‌ترین انتخاب‌های مخاطبان این سبک ادبی بوده است. هم‌چنین از نقش مهم سایه در موسیقی ایرانی هم نمی‌توان غافل شد؛ او چندین سال سرپرست «برنامه‌ی گل‌ها» از رادیو بود که آثاری جاودان در آن تولید شد و خود نیز تصنیف‌های بسیاری تقدیم جامعه‌ی موسیقی کشور کرده است. تصنیف «تو ای پری کجایی» و «ایران ای سرای امید» ابتهاج از عالی‌ترین قطعات موسیقی سنتی ایران محسوب می‌شوند.

۶. فریدون مشیری

فریدون مشیری، زاده‌ی سی‌ام شهریورماه سال ۱۳۰۵ شمسی و درگذشته‌ی سوم آبان‌ماه سال ۱۳۷۹ شمسی، از مشهورترین و ماهرترین شاعران در سبک خود شناخته می‌شود. فریدون مشیری در اشعار خود راه میانه‌ای را برگزید که بر گیرایی و محبوبیت سخن او افزود؛ یعنی نه اسیر تعصبات سنت‌گرایان شد و نه درگیر ساختارشکنی افراطی پیروان ادبیات مدرن. زبان فریدون مشیری لطیف و فصیح و روان و اشعار او آیینه‌ی پیشامدهای پیرامونش است. اشعار عاشقانه‌ی این شاعر متین، به‌خصوص شعر معروف «کوچه»، از زیباترین و مشهورترین اشعار عاشقانه‌ی ادبیات معاصر محسوب می‌شوند؛ تا جایی که کم‌ترین کسی با این شعر زیبا خاطره‌ای نداشته است. هم‌چنین آثار مشیری از گذشته تا اکنون از مورد استقبال‌ترین اشعار نزد خوانندگان بوده و بارها به صورت تصنیف‌های جاودان اجرا شده‌اند.

۷. مهدی اخوان ثالث

مهدی اخوان ثالث، متولد دهم اسفندماه سال ۱۳۰۷ شمسی و درگذشته‌ی چهام شهریورماه سال ۱۳۶۹ شمسی است. اخوان ثالث از تواناترین شاعران معاصر در سبک‌ها و قالب‌های مختلف ادبی بود؛ او هم به زبان کهن در نهایت صلابت و استواری شعر می‌سرود و هم در سرایش شعر نو از بهترین شاگردان نیما محسوب می‌شود. اشعار اخوان آیینه‌ی تمام‌نمای وضعیت اجتماعی و سیاسی ایران در آن عصر هستند. اخوان در سرودن شعر به سبک خراسانی توانا و استاد بود و از بهترین شاعران معاصر در ادبیات حماسی معرفی می‌شود، در این مطلب می‌توانید درباره این سبک بیشتر بخوانید. شعر «زمستان» مهدی اخوان ثالث که بعد از آزادی او از زندان و پس از کودتای ۲۸ مرداد سروده شده، بدون‌تردید از عالی‌ترین و مشهورترین نمونه‌های اشعار اجتماعی قرن اخیر است.

۸. فروغ فرخ‌زاد

فروغ‌الزمان فرخ‌زاد، زاده‌ی هشتم دی‌ماه سال ۱۳۱۳ شمسی و متوفی به بیست‌وچهارم بهمن‌ماه سال ۱۳۴۵ شمسی، از مشهورترین زنان شاعر و پیش‌رو در ادبیات معاصر است. فروغ در طول حیات کوتاه خود چند دفتر شعر به چاپ رساند که تحسین و استقبال اهل ادب را به همراه داشت. اشعار فرخ‌زاد مؤلفه‌هایی دارد که او را در شمار شعرای برتر معاصر قرار می‌دهد و تا کنون به چندین زبان زنده‌ی دنیا از جمله انگلیسی، عربی، فرانسوی، اسپانیایی و آلمانی نیز ترجمه شده است. فروغ در اواخر عمر با ابراهیم گلستان آشنا شد که این آشنایی او را به عالم سینما کشاند که نتیجه‌ی آن مشارکت در چند فیلم سینمایی بود. او سرانجام بر اثر حادثه‌ی رانندگی جان باخت.

۲۱۲۱

کد خبر 1400338

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: اشعار عاشقانه شناخته می شود محسوب می شوند شاعران معاصر فریدون مشیری ترین شاعران معروف ترین اخوان ثالث ترین شاعر عاشقانه ی سروده شده هم چنین ماه سال

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۳۱۶۱۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (7 اردیبهشت)

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم
تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم

دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود
مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم

آن چه در مدت هجر تو کشیدم هیهات
در یکی نامه محال است که تحریر کنم

با سر زلف تو مجموع پریشانی خود
کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم

آن زمان کآرزوی دیدن جانم باشد
در نظر نقش رخ خوب تو تصویر کنم

گر بدانم که وصال تو بدین دست دهد
دین و دل را همه دربازم و توفیر کنم

دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی
من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم

نیست امید صلاحی ز فساد حافظ
چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم

تفسیر :

تاکنون رنج و درد زیادی را تحمل کرده اید، در برابر سختی های آینده همچنان صبور بوده و از یاس و ناامیدی برحذر باشید. به تلاش خود ادامه دهید و در مقابل فریب و دورویی افراد بدخواه شکیبایی به خرج داده و نهراسید.

برای رسیدن به نیت دل باید اختیار زندگی خود را به دست بگیرید و از بی خیالی دوری کنید تا سرنوشت خود را بسازید. هرآنچه بکارید همان را درو خواهید کرد.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام