به نقل از «تابناک»

بحران در سینمای ایران پس از انصراف هر دو فیلم اکران نخست 99 / محرومیت فیلم‌هایی که حاضر نیستند قربانی شوند، خلاف قانون است

تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۳۵۰۴۰۲

اکران نخست سال هزار و سیصد و نود و نه در حالی قرار بود با چهار ماه تاخیر به واسطه شیوع کرونا، از ابتدای تیرماه آغاز شود که با انصراف دو فیلم مهم از اکران عمومی که جزو فیلم‌های پرفروش سال برآورد می‌شدند، وضعیت اکران عمومی در یک بحران عمیق فرو رفته و مشخص نیست سالن‌های سینما از روز یکشنبه چه آثاری را باید به نمایش بگذارند و آیا اساساً با این وضعیت بازگشایی خواهند شد؟!

«تابناک»، مهدی خرم دل؛ رسول صدرعاملی تهیه کننده فیلم «شنای پروانه» در تصمیمی عاقلانه از اکران این فیلم در سالن‌های سینما انصراف داد و علت این انصراف را عدم تحقق وعده‌هایی چون افزایش سالن‌های نمایش و عدم محاسبه کف فروش تا سه هفته، عدم اختصاص به موقع 200 میلیون تومان وام بلاعوض به همراه 300 میلیون تومان وام چهار درصدی وعده داده شده و از همه مهم‌تر عدم همکاری شهرداری، خانه سینما و صداوسیما در تبلیغ گسترده این فیلم‌ها برای بازگشت تماشاگران به سالن‌های سینما بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«خوب بد جلف 2» نیز که همچون شنای پروانه فیلم گرانی در حوزه تولید بود، با اندکی تاخیر انصراف خود را از اکران عمومی اعلام کرد و اکنون در فاصله یک روز تا آغاز بازگشایی سالن‌های سینما پس از چهار ماه و اندی، پرده‌ها خالی از فیلم باقی مانده‌اند. برخی صاحبان سالن‌های سینما هشدار داده‌اند اگر فیلم‌های دارای ظرفیت فروش که تماشاگر را برای بازگشت به سالن سینما تحریک کند اکران نشوند، سالن‌های سینما را باز نمی‌کنند اما مشخص نیست این تهدید تا چه حد جدی است. با این حال اگر این جنس فیلم‌ها اکران نشود، اساساً بازگشایی سالن‌های سینما حاصلی نیز ندارد.

در این زمینه یک پیشنهاد مطرح شده بود و آن هم اکران فیلم‌های سینمایی است که به شکل طبیعی شانس چندانی برای اکران عمومی نداشتند و حتی در چنین شرایطی متقاضی اکران هستند. در عین حال این گزاره نیز مطرح است که در هفته‌های آینده سایر فیلم‌ها که در پایان سال روی پرده سالن‌های سینما بودند و با شیوع کرونا نتوانستند به اکران‌شان ادامه دهند، برای چند هفته اکران شوند، تا شرایط عادی شود اما آیا سالن‌داران حاضر به بازگشایی با چنین شرایطی خواهند شد؟

مسئولان سازمان سینمایی پیش از این هشدار داده بودند اگر فیلمی در مقابل اکران مقاومت کند، برای دست‌کم شش ماه از اکران محروم می‌شود. آن‌ها به این بند تنبیهی در آیین‌نامه اکران استناد می‌کنند و بدین ترتیب فیلم‌های سینمایی تحت فشارند تا از ابتدای تیر اکران شوند. با این حال، چنین استنادی در چنین شرایطی، فاقد مشروعیت قانونی است و اگر صاحبان فیلمی به واسطه مقاومت در مقابل اکران در این مقطع و از دست رفتن بخشی از سرمایه‌شان، محروم یا مجبور به اکران فیلم شوند، می‌توانند درخواست غرامت از طریق مراجع قضایی از سازمان سینمایی کنند.

این بخشنامه‌های جریمه برای عدم اکران فیلم مربوط به شرایط عادی است، اما در شرایط فورس ماژور صادق نیست. «فورس ماژور / Force Majeure» یا قوه قهریه، اصطلاحی در حقوق فرانسه است که معنای عام و خاص دارد. فورس ماژور در معنای عام، هر حادثه غیرقابل اجتنابی است که مانع اجرای تعهد شخص متعهد شود، اما در معنی خاص، حادثه‌ای ناشی از نیرو‌های طبیعی است که غیر قابل اجتناب و در عین حال غیرقابل پیش بینی است. در مواد مختلفی از قانون مدنی همچون ۲۲۷، ۲۲۹، ۳۸۷، ۱۲۱۲ و… این مفهوم، ضمنی آمده و احکام خاصی را بیان کرده است.

اگر طرفین شرط کنند، در صورت بروز حادثه، متعهد همچنان مسئول است و باید یا تعهد را انجام دهد یا خسارت را تمام و کمال بپردازد، این توافق معتبر است. این شرط که به‌ اصطلاح «شرط تضمین» نامیده می‌شود، به نظم عمومی ارتباطی ندارد و توافق طرفین در آن خصوص محترم و مورد حمایت قانون است، اما چنین توافقی میان صاحبان فیلم‌ها و سازوکار‌های قانونی اکران در نظر گرفته نشده و قرار نبوده اگر حوادثی نظیر سیل، زلزله و بیماری‌های واگیردار نظیر کرونا رخ دهد، فیلم‌ها همچنان اکران شوند.

این فشار برای عرضه فیلم‌ها می‌تواند به ضربه جدی مالی و حتی ورشکستگی برخی سرمایه گذاران فیلم‌های سینمایی منجر شود. با این اوصاف، اگر دولت به دنبال اکران اجباری است، سازمان سینمایی باید مابه التفاوت فروش فیلم‌ها در این مقطع با فروش واقعی‌اش را به صاحبان فیلم‌های روی پرده پرداخت کند. این سازوکار در شرایطی که فضا به سمت تنش بیشتر بر سر اکران فیلم‌ها می‌رود، راهکاری نسبتاً بینابینی و منصفانه است.

در این روش می‌توان ضریب اشغال صندلی سالن‌های سینما و فروش فیلم‌ها در سال گذشته را متناسب با ژانر درباره فیلم‌های سینمایی در نظر گرفت و مابه التفاوت آن پرداخت شود. اگر چنین سازوکاری در نظر گرفته نشود و فیلم‌ها بدون این ملاحظات و تحت فشار اکران شوند، مسیر حقوقی برای دریافت غرامت مطابق با قوانین فوق الاشاره برای صاحبان فیلم‌های سینمایی هموار است و قاعدتاً می‌تواند تبعات جدی برای متولیان سازمان سینمایی نیز در پی داشته باشد. این پیشنهاد چندی پیش نیز از سوی «تابناک» مطرح شده بود و اگر اجرایی می‌شد، احتمالاً از اول تیرماه شاهد از سرگیری اکران فیلم‌های سینمایی بودیم اما متاسفانه شاهد تدبیر درستی در این زمینه نبوده‌ایم که به بحران منتهی شد.

منبع: تابناک

کلیدواژه: غلامرضا منصوری پرونده اکبر طبری شورای حکام تروئیکای اروپایی عزل بنی صدر مصطفی چمران شنای پروانه خوب بد جلف 2 ویروس کرونا فورس ماژور غلامرضا منصوری پرونده اکبر طبری شورای حکام تروئیکای اروپایی عزل بنی صدر مصطفی چمران فیلم های سینمایی سازمان سینمایی سالن های سینما صاحبان فیلم اکران عمومی اکران شوند اکران فیلم فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۳۵۰۴۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هنرمندی که حاضر است برای دفاع از ایران و مردم جانش را فدا کند

موزه سینما در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز ستار اورکی (آهنگساز فیلم‌های سینمایی) بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرده است.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی موزه سینما، ستار اورکی آهنگساز سینمای ایران گفت: من در پانزدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۸ در شهر اهواز متولد شدم و اصالتا بختیاری هستم. فعالیت در حوزه موسیقی را از تیرماه سال ۱۳۵۷ آغاز کردم و در خانواده ما هیچکس اهل موسیقی نبود اما در دوران کودکی، سازی به نام «ملودیکا» به دستم رسید و همین موضوع باعث شد به موسیقی بسیار علاقه‌مند شوم و آن را دنبال کنم.

او با بیان اینکه فکر نمی‌کرده روزی آهنگساز شود و این حرفه به شغل اصلی اش تبدیل شود، افزود: در دوران هشت سال جنگ تحمیلی، پدرم اصرار داشت که در خوزستان بمانیم. او عقیده داشت جوانانی از سراسر کشور برای دفاع به این منطقه آمده بودند و درست نبود که ما خاک خود را رها کنیم. به همین دلیل ما از اولین روز تا آخرین روز جنگ در اهواز حضور داشتیم. زمانی که جنگ آغاز شد من ۱۱ ساله بودم و در پایان جنگ ۱۹ سال داشتم. در آن زمان نمی‌توانستم نسبت به جنگ بی‌تفاوت باشم و به همین دلیل گروهی را تشکیل داده بودیم که دائما در پشت خط نبرد حاضر شده و مجروحان جنگی را یاری می‌کردیم.

آهنگساز فیلم «خائن کشی» ادامه داد: در آن مقطع مادرم به دلیل سن کم من، مخالف حضورم در میدان جنگ بود، اما من نمی‌توانستم نسبت به خاک و مردم کشورم بی‌تفاوت باشم. در اهواز فیلم «فرار به سوی پیروزی» که اثر زیبایی بود و موسیقی شاهکاری داشت به اکران درآمد. هنوز هم لحظه به لحظه موسیقی آن را در ذهن دارم. من بیش از ۴۰ دفعه برای تماشای این اثر به سینما رفتم تا بتوانم موسیقی آن را گوش کنم. آن زمان امکانات بسیار محدود بود و برای تهیه برگه نت مجبور بودم مسافت اهواز تا تهران را طی کنم.

تجربه همکاری اورکی با مسعود کیمیایی 

وی با بیان اینکه همواره ترکیب تصویر و موسیقی برای او بسیار مهم بوده است، افزود: زمانی که فیلم‌های مسعود کیمیایی را می‌دیدم، صدای تلویزیون را می‌بستم و با توجه به حال و هوای آثار او، خودم برای آن موسیقی می‌ساختم. از همان ابتدا علاقه داشتم تا در زمینه موسیقی فیلم فعالیت کنم. بعدها که به تهران مهاجرت کردم، نوع نگاه و تفکر من نسبت به موسیقی تغییر کرد چراکه مجبور بودم خود را با تصاویری که به دستم می‌رسید تنظیم کنم و هر آنچه تصویر از من می‌خواست را ارائه دهم. زمانی که به تهران آمدم دوست داشتم مسعود کیمیایی اولین کارگردانی باشد که با او همکاری کنم. از نظر من او تنها کارگردانی است که همچنان برای موسیقی فیلم اهمیت بسیار زیادی قائل است و موسیقی بخشی از دکوپاژ فیلم‌های کیمیایی را تشکیل می‌دهد. او زمانی که فیلمنامه‌ای را می‌نویسد، در آن بر نقش موسیقی در سکانس‌بندی‌ها تاکید می‌کند. شناخت کیمیایی از موسیقی بسیار استادانه است و در گفت‌وگوهایی که انجام می‌دهیم، او را در قامت یک آهنگساز بزرگ می‌بینم.

اورکی خاطرنشان کرد: یادم می‌آید من و زنده‌یاد بابک بیات همراه یکدیگر در شمال کشور بودیم که از دفتر آقای کیمیایی با او تماسی گرفته شد. بیات به من گفت که قرار است موسیقی فیلم «سربازهای جمعه» را به صورت مشترک همراه هم بسازیم. از این اتفاق بسیار خوشحال بودم اما متاسفانه به سرانجام نرسید. تا اینکه سال‌ها بعد جواد طوسی منتقد مطرح سینما با من تماس گرفت و گفت آقای کیمیایی می‌خواهند شما را ببینند. جواد طوسی مستندی به نام «قهرمان آخر» را درباره کیمیایی ساخته بود که موسیقی آن فیلم را من کار کرده بودم و زمانی که کیمیایی آن قطعات را شنید، برای فیلم خود از من دعوت کرد. این همکاری خوشبختانه تا آخرین اثر ایشان در حال حاضر یعنی «خائن کشی» ادامه پیدا کرده است و در طول این مدت بسیار از او آموخته‌ام. من معتقدم برای یک آهنگساز حرفه‌ای، مسعود کیمیایی بهترین گزینه برای همکاری خواهد بود.

سکوت در فیلم موسیقی است

اورکی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: از نگاه من موسیقی تنها چیزی نیست که با ساز نواخته می‌شود و جنبه آوازی دارد. من معتقدم حتی سکوت‌ها در فیلم، موسیقی به شمار می‌رود. همچنین فعالیت‌های صدابردار در سر صحنه و پس از او صداگذار و همینطور دیالوگ‌های بازیگران، بخشی از موسیقی یک فیلم را تشکیل می‌دهد. اگر یک تصویر فاقد موسیقی باشد، قدرت اثر گذاری کمتری خواهد داشت.

وی همچنین ادامه داد: انسان بدون موسیقی زنده نخواهند ماند، چراکه موسیقی در حکم غذای روح انسان است. برای دفاع از خاک و مردم کشورم حاضرم جان خود را فدا کنم. امیدوارم بتوانم برای جامعه فردی خدمت‌گزار باشم زیرا هر چه دارم از مردم است.

انتهای پیام