عروسی های زیرزمین‍ی/ با اجازه کرونا، بله!
تاریخ انتشار: ۳۱ خرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۳۵۵۴۵۶
صراط:
اواخر بهمن پارسال نخستین خبرها درباره بروز کرونا در ایران منتشر شد. همه می‌گفتند مردم باید در خانه‌ها بمانند و دورهمی‌ها و مهمانی‌ها تعطیل شود. کووید-۱۹مسئله جدی، پیش‌بینی‌ناپذیر و نگران‌کننده زندگی مردم شد.
«بعد از این خبر، صدای زنگ تلفن خانه ما قطع نمی‌شد. اقوام و آشنایان زنگ می‌زدند و سعی می‌کردند به نحوی از سرنوشت مراسم ما بپرسند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود. او مانند صد‌ها نفر دیگر برای شروع زندگی مشترک بلاتکلیف است؛ «برای ازدواج‌مان از اینترنت شرکتی را پیدا کردیم که خدمات عروسی آسان ارائه می‌داد؛ یعنی شما میوه و شیرینی و کارت عروسی و لباس و ماشین عروس فیلمبرداری را به آنها واگذار می‌کنید و شرکت هم در مقابل تخفیف خوبی می‌دهد. چون از طریق فضای مجازی با شرکت آشنا شده بودیم و شناخت زیادی از آنها نداشتیم، بسیار نگران بیعانه‌ای بودیم که پرداخت شده و به‌دلیل پاسخگونبودن شرکت فشار روحی زیادی را تحمل کردیم.»
بلاتکلیفی آدم‌هایی مثل نهال موجب شد که در میانه کرونا، پلیس امنیت عمومی تهران وارد عمل شود و با ابلاغ نامه‌ای به اتاق اصناف تالارداران را موظف کند کل مبلغ بیعانه‌ای را که برای رزرو دریافت کرده‌اند، بازگردانند. حالا چندماه گذشته، برخی تالار‌ها بیعانه را برگردانده‌اند و برخی دیگر نه. آنها که برنگردانده‌اند با عروس‌ها و داماد‌ها توافق کرده‌اند مراسم را بعداً برگزار کنند.
ملاکهایی جدید برای انتخاب
یکی از دفاتر عقدی که نزدیک به ولنجک است، به دلیل بوی مواد ضدعفونی‌کننده که در ورودی ساختمان پیچیده، توانسته از دفتر عقد دیگری که در مقابل آنها قرار دارد، مشتری‌های بیشتری را جذب کند.
حمید رضاخانی، مدیر یکی از دفترخانه‌های تهران می‌گوید: «دفتر ما حدودا یک ماه کاملا بسته شده بود. اوایل بازگشایی یکی از خانواده‌هایی که برای مراسم به دفاتر سر می‌زدند و هنوز تصمیم‌شان برای انتخاب قطعی نشده بود، به‌خاطر استفاده از ضدعفونی‌کننده دفتر ما را انتخاب کردند. روز عقد هم روی میز یک شیشه بزرگ الکل گذاشته بودند و آن را با تور سفید تزیین کرده بود. اصلا از آن استفاده نکردند، اما در تمام عکس‌هایشان بود.» در مراسمی که این روز‌ها برگزار می‌شود، آیین قند سابیدن و عسل خوردن کاملا از بین رفته. آن طور که رضاخانی می‌گوید در یکی از عقدکنان اخیر خانواده‌ها عسل آورده بودند، با قاشق یک‌بار مصرف. بعد از شیوع ویروس دیگر کسی به همان تعداد مهمان‌های اندکی که همراه خود می‌آوردند یادگاری از مراسم داده نمی‌شود. همه چیز ساده‌تر شده است.
به سایه خود هم الکل بزن
دفترخانه‌داران درباره اوضاع و احوال این روز‌ها حرف‌های دیگری هم می‌زنند. علیرضا خندان دفترخانهای دارد در محدوده مرزداران. قبلا جلوی دفترخانه‌اش پر می‌شد از ماشینهای عروس حالا، اما خبری از گل و بادکنک و تزیینات مرسوم ماشین‌ها نیست، همان طور که عروس‌ها هم با لباس‌های سفید و ساده‌تر در مراسم حاضر می‌شوند. خندان می‌گوید: «در یک روز ۲عقد داشتم که بسیار جالب بودند. اول که تماس گرفتند، اعلام کردند که ما ۱۰نفر هستیم، اما بعد از ترس کرونا تعداد مهمان‌هایشان به ۸نفر رسیده بود. تمام همراهانشان با هم وارد نشدند. یکی بعد از ضدعفونی‌کردن خودش وارد می‌شد و تبریک می‌گفت و خارج می‌شد و نفر بعدی با طی همین مراحل می‌آمد داخل اتاق عقد. داماد حاضر نبود کنار عروس بنشیند تا خطبه آنها خوانده شود. از خانه با خود خودکار آورده بودند و در طول مراسم چندین بار دست‌هایشان را ضد عفونی می‌کردند، اما بالاخره عقد انجام شد و زندگی‌شان را شروع کردند.»
عروس و داماد‌های مریخی
اما در مقابل گروه اول که سخت می‌گیرند، گروه دیگری هم هستند که گویا در روزهای پرحادثه ۳ماه گذشته در سیاره دیگری زندگی می‌کرده‌اند.
خندان درباره این گروه می‌گوید: «اصلا نمی‌دانند کرونا را چگونه می‌نویسند؟ گفته بودند ما ۲۰نفر مهمان داریم، اما با خود ۵۰نفر مهمان آورده بودند به علاوه ۲نفر عکاس که حین دادن کادو همه با هم روبوسی می‌کردند. ما خودمان هم ترسیده بودیم. دفتر آن قدر شلوغ بود که ما متوجه نشدیم خود عروس بله را گفت یا اطرافیانش! پدر و مادر عروس از هم طلاق گرفته بودند. مادر عروس با شوهرش آمده بود، اما امضای پدر اصلی باید می‌بود. به‌خاطر همین مراسم‌شان شلوغ شده بود؛ هم ناپدری مهمان دعوت کرده بود، هم پدر اصلی عروس.»
شروع بدون اختلاف زندگی مشترک
حامد و ستایش که بعد از حدود ۲سال می‌خواستند با هم عقد کنند، مراسم را به هیچ‌وجه لغو نکردند و در ایام قرنطینه اسم‌هایشان در دفترخانه ثبت شد.
«خانواده‌های ما خیلی اصرار داشتند که ما دوست داریم شما را با لباس عروس ببینیم و برای شما آرزو داریم، اما ما ترجیح دادیم فقط یک مراسم ساده بگیریم. هنوز هم به خانواده‌هایمان اطلاع نداده‌ایم که نمی‌خواهیم کلا مراسم بگیریم. هر دو نفرمان خانواده‌هایمان مخالف بودند که با هم ازدواج کنیم. دست آخر هم گرفتار قرنطینه شدیم. می‌ترسیدیم اگر قرار محضر را لغو کنیم، دیگر نتوانیم خانواده‌هایمان را مجاب کنیم تا اجازه دهند ما به هم برسیم. به خاطر همین برای هر کدام از کار‌هایی که قبل از شیوع کرونا خیلی ساده به نظر می‌رسید برای من و مهیار یک روز زمان می‌برد تا به نتیجه برسد. ما حتی در مراسم عقدمان عکاس هم نداشتیم. فقط یکی از اقوام ما با دوربین چند عکس از ما گرفت که بزرگ کردیم و روی شاسی چاپ زدیم. مراسم‌نگرفتن ما باعث شد به خیلی از اختلاف نظر‌هایی که ناشی از متفاوت‌بودن خانواده‌هاست برخورد نکنیم و از حواشی که بعد از مراسم‌ها به وجود می‌آید، جلوگیری کنیم.»
حلقه تنگ را دستت‌کن
نیکی و مرتضی بار‌ها تصمیم گرفتند که تصمیم‌شان را رسمی کنند، اما هر بار یک اتفاقی رخ داده که نتوانستند. یک بار یکی از اقوام نیکی فوت کرده یا مرتضی به ماموریت رفته یا یکی از آنها امتحان مهمی داشته، دقیقا به همین دلیل این بار کرونا و قرنطینه هم باعث نشد از تصمیم‌شان صرف‌نظر کنند، با وجود کرونا کارهایشان را پیش بردند.
نیکی می‌گوید: «آذر پارسال وقتی به چند تالار سر زدیم، ساده‌ترین منو تقریبا نفری ۲۰۰هزار تومان می‌شد. هزینه شام ۶ تا ۷میلیون بود با مهمان‌هایی که از دو طرف ۳۰۰نفر بودند با هزینه گل‌آرایی و آتش‌بازی و موزیک و رقص‌نور ۵۰ تا ۱۰۰میلیون تومان می‌شد، با تورمی که از آذرماه تا الان در جامعه داشتیم، تصمیم گرفتیم اصلا مراسمی نداشته باشیم. تنها فشاری که به ما وارد شد، تهیه لباس مرتب برای من بود. طلافروشی که حلقه‌هایمان را سفارش دادیم، از مدل حلقه من ۲سایز درست کرده بود که موقع تحویل‌دادن اشتباه شده بود و حلقه برای دستم تنگ بود. با هر سختی که بود، حلقه را روز عقدم دستم کردم.»
او ادامه می‌دهد: «تمام پولی که برای مراسم عقدم در نظر گرفته بودم به علاوه پس‌اندازی را که برای جهیزیه در نظر گرفته بودم، صرف خرید وسایل اولیه زندگی کردم. از بهمن یا اسفند سال قبل هم کلی روی قیمت اجناس رفته است.»
کارت‌ات را پس بگیر
بعد از اعلام خبر رسمی شیوع کرونا در کشور وقتی که شهر به حالت نیمه‌تعطیل در آمد و همه جا بسته شد، بسیاری قبل از شروع قرنطینه به فکر ازدواج بودند و تمام کارهای خود را انجام داده بودند. کلی هزینه کرده بودند که با ورود این ویروس ناشناخته به کشور همه مراسم‌شان به‌هم خورد و هستند عده زیادی از مردم که هنوز به‌دنبال پس‌گرفتن پول‌های خود هستند.
نسترن که اوایل شروع قرنطینه تصور دقیقی از ویروس کرونا نداشته، فکر می‌کرد که خیلی زود این دوره تمام می‌شود، اما حدود ۳هفته که گذشت، متوجه شد این ویروس را نمی‌توان دید و تقریبا به تمام کشور‌های دنیا انتقال یافته است: «ما حتی کارت عروسی‌مان را هم پخش کرده بودیم و مشغول انجام‌دادن کارهای نهایی مراسم بودیم که متوجه شدیم باید همه در خانه بمانند و قرنطینه آغاز شد. وقتی بار اول مراسم‌مان لغو شد، خانواده‌هایمان امید داشتند که به‌زودی شهر به حالت عادی بازمی‌گردد و دوباره می‌توانیم مراسم بگیریم، اما وقتی دوباره مراسم ما لغو شد، خانواده‌های هر دو طرف بسیار نگران شدند و توصیه کردند که زندگی‌تان را آغاز کنید. هر موقع وضعیت عادی شد می‌توانید مراسمی که عقب‌افتاده را برگزار کنید. برای من خیلی اهمیت دارد که حتما مهمان‌ها با اطمینان خاطر و رضایت کامل در مراسم‌مان حضور پیدا کنند.»
امیدت را از دست نده
حالا که چند ماه از کرونا گذشته، مردم آرام‌آرام به زندگی روزمره بازمی‌گردند. بسیاری از مراکز بازگشایی شده‌اند، اما تالار‌ها هنوز جزو مراکز با ریسک بالا و تعطیل هستند. قاسم نوده فراهانی، رئیس اتاق اصناف تهران درخواست کرده تالار‌ها هم باز شوند، اما صعودی‌شدن منحنی ابتلا به کرونا در روزهای اخیر تصمیم‌گیری برای این بازگشایی را دشوار کرده و احتمالا با توجه به شرایط پیش‌رو، این بازگشایی به تعویق خواهد افتاد.
عروسی‌های زیرزمین‍ی
تالارهای عروسی و پذیرایی همچنان بسته هستند، اما زندگی راه خودش را می‌رود؛ حتی اگر شده از زیر زمین. ستاد مقابله با کرونا اعلام کرده برگزاری مراسم عروسی و عزا باید تا اطلاع ثانوی تعطیل باشد. حسن روحانی، رئیس‌جمهوری هم گفته مردم، سبک زندگی‌شان را تغییر بدهند و تا زمانی که کرونا هست، دور هم جمع نشوند؛ حتی برای عروسی و عزاداری. از نظر مسئولان و سیاستگذاران، تالار‌ها تعطیل هستند، اما در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی چراغ آنها روشن شده است. این تالار‌ها از بعد عید فطر اجرای مراسم را از سرگرفته‌اند و خودشان قانون بازگشایی همه مشاغل را برای خودشان اجرا کرده‌اند و خواسته‌اند که استثنا نباشند. علی خدایی، صاحب یکی از این باغ‌تالارهاست که بعد از عید فطر چند مراسم برگزار کرده، البته باغ او در دوران کرونا تغییرات زیادی به‌خود دیده؛ حالا به جای تونل گل، یک تونل پودری ضدعفونی‌کننده دارد؛ «۴مجموعه داریم که همه بعد از عید فطر به‌دلیل پیگیری زیاد عروس و داماد‌هایی که اینجا مراسم داشتند، دوباره شروع به‌کار کردند و حدود شش، هفت مراسم اجرا شده است. طاق ورودی مجموعه که قبلا گل‌آرایی انجام داده بودیم را مجهز به تونل ضدعفونی‌کننده کردیم. به‌صورت پودری مواد ضدعفونی و الکل اسپری می‌شود. همه مهمان‌ها موظف هستند پیش از ورود به تالار از داخل آن رد شوند.» صندلی‌ها با فاصله زیاد از هم چیده شده و همه پرسنل تست کرونا داده‌اند و با داشتن کارت بهداشت مشغول به‌کار هستند؛ با ماسکهایی یک شکل که بر چهره دارند. محوطه این باغ‌تالار بزرگ است؛ خدایی می‌گوید: «هم‌اکنون می‌توانیم تا ۳۰۰نفر را با فاصله اجتماعی در تالار پذیرا باشیم. همچنان هر خانواده سر یک میز می‌نشینند. برای سرو شام هم از قاشق و چنگال‌های پلاستیکی استفاده می‌کنیم که در آن یک پد الکلی هم وجود دارد.» شیوه سرو غذای شب‌عروسی هم شباهتی به روال گذشته شب‌های عروسی ندارد. از میز‌های چیده‌شده با شمع‌های روشن و انواع غذا‌های رنگ به رنگ خبری نیست. غذا به‌صورت تک‌پرس برای مهمان‌ها سرو می‌شود و اینها راهکارهایی است که تالارهای بی‌مجوز به‌زعم خودشان برای کنترل خطر ابتلا به کرونا در پیش گرفته‌اند. ظرف شیرینی و تنقلات هم سلفون‌پیچ شده‌اند و هر ظرف فقط مخصوص یک نفر است. قرار است ستاد کرونا امروز یا فردا درباره تالارهای عروسی همانند سایر صنوف تصمیم بگیرد که می‌توانند فعالیت‌هایشان را پس از تصویب ستاد ملی کرونا و اجرای پروتکل‌های بهداشتی ازسرگیرند. با بازشدن تالار‌ها دیگر هیچ واحد صنفی تعطیل‌شده‌ای وجود نخواهد داشت.
منبع: روزنامه همشهری
منبع: صراط نیوز
کلیدواژه: زندگی مشترک قرنطینه ویروس کرونا صراط خانواده هایمان ضدعفونی کننده خانواده ها مهمان ها تالار ها مراسم ما یک بار روز ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۳۵۵۴۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
طعنه سنگین هاشمی طبا به رئیسی و کابینه اش: دائما برای هم نوشابه باز می کنید، فکر می کنید روز عروسی تان است /مغرور به «روز عروسی» نباشید!
به گزارش خبرآنلاین مصطفی هاشمی طبا در روزنامه شرق نوشت:
مگر نه اینکه باید با حسن ظن با آدم‌ها روبه‌رو شد و مگر اصل بر برائت نیست؟ مگر می‌شود مردم آدم‌هایی را انتخاب کنند که خوب نباشند و مراکز نظارتی آدم‌هایی را تأیید کنند که خوب نباشند؟
با تأیید اصل خوبی آدم‌ها فقط می‌خواهیم ببینیم این وعده‌ها چه سرانجامی یافته است.
۱- ساخت چهار میلیون مسکن در چهار سال
۲- ایجاد سالانه یک میلیون شغل
۳- اصلاح نظام بانکی کشور
۴- تک‌رقمی‌شدن تورم
۵- توجه به معیشت و حقوق پزشکان و پرستاران
۶- اجرای خصوصی‌سازی واقعی
۷- استفاده از ۷۰ درصد ظرفیت خالی اقتصاد کشور
۸- مداخله‌نکردن دولت در بازارها
۹- حل مشکل حاشیه‌نشینان
۱۰- نظارت دقیق در زنجیره تأمین، تولید و توزیع کالا
۱۱- جذابیت‌زدایی از سرمایه‌گذاری در حوزه‌های غیرمولد
۱۲- جلوگیری از هدایت سرمایه‌ها به سمت بازار ارز، طلا و زمین
۱۳- اصلاح چندنرخی‌بودن ارز
۱۴- تولید نهاده‌های دامی مورد نیاز در داخل کشور
۱۵- قطع وابستگی سفره مردم به خارج
۱۶- وعده‌های وزیر ارتباطات و فناوری (۶ مورد)
۱۷- وعده‌های وزیر امور اقتصادی و دارایی (۵ مورد)
۱۸- وعده‌های وزیر امور خارجه (۲ مورد)
۱۹- وعده‌های دیگر وزرا چند ده مورد
البته فهرست وعده‌ها بسیار است و در نگاه اول هم می‌توان آنهایی را که کلی گفته شده، غربال کرد؛ ولی برخی وعده‌ها آن‌قدر با استحکام لفظ و عدد دقیق گفته می‌شود که جای تردید باقی نمی‌گذارد. فقط از این تعجب می‌کنم که ظرفیت دهان ما تا چه اندازه بزرگ است که این‌همه امر مهم و با حجم وسیع در آن جای می‌گیرد.
اینکه می‌گویند آیا می‌توان ظرفی پیدا کرد که هرچه در آن بریزیم، پر نشود، ظاهرا مصداق آن دهان ماست؛ مثلا دبیر مناطق آزاد چندی پیش گفتند که اماراتی‌ها صد میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در کیش می‌کنند و چینی‌ها رقم بسیار بیشتر (البته عدد را هم گفتند) حال در ۱۴۰۳/۰۲/۰۹ مراسمی از بسته‌های امکان سرمایه‌گذاری در مناطق آزاد بهره‌برداری کردند. این کار مثل آن است که انسان نیازهای زندگی را ردیف کند و بگوید چه کسی حاضر است این کارها را برای من انجام دهد. این کار ایشان یعنی تکذیب همه سرمایه‌گذاری‌هایی که قبلا گفته بودند، به‌علاوه سرمایه‌گذار خود باید بداند چه کاری می‌خواهد بکند و نه آنکه بسته طرح به او بدهیم و بگوییم تشریف بیاورید و با مراسم رسمی و پرده‌برداری این بسته‌های نه‌چندان مورد علاقه سرمایه‌گذاران را رونمایی کنیم. مگر نمی‌شود بدون پرده‌برداری آنها را منتشر کرد. ظاهرا اصل بر پرده‌برداری است و نه عمل.
یا جناب وزیر صمت در شهریورماه در حضور مقام محترم ریاست‌جمهوری گفتند صد هزار اتومبیل برقی در راستای کاهش آلودگی هوا تا پایان سال ۱۴۰۲ تولید و به مردم عرضه می‌شود. صرف‌نظر از اینکه با ۱۵ میلیون اتومبیل موجود درون بدسوز و سالی یک میلیون تولید اتومبیل درون بدسوز داخلی این وعده کمکی به تلطیف هوا نمی‌کند؛ ولی به هر حال بازشدن پای اتومبیل برقی به کشور خوب است؛ ولی آن صد هزار اتومبیل برقی کجاست؟
البته ما و مردم به شنیدن این وعده‌های بی‌انتها عادت کرده‌ایم و مردم هم باور ندارند که بتوان این‌همه کار انجام داد؛ ولی از نظر روان‌شناختی مردم دوست دارند وعده‌های شیرین بشنوند و به‌همین‌دلیل رأی آنها به هرکسی که بیشتر وعده کلان و شیرین بدهد، تعلق می‌گیرد. جالب است که نه رئیس‌جمهور، نه معاون اول و نه هیچ‌کدام از وزرا توجهی به آینده کشور از لحاظ زیست‌محیطی و زوال کشور از لحاظ زیربناهای تولیدی نکرده‌اند و این می‌رساند که اگر چند درصد به وعده‌های خود اعتقاد داشتند، در این مورد کلا خود را عاجز می‌بینند و عدد صفر را در مقابل این کار گذاشته‌اند. از طرفی پیچیدگی مسائل کشور به حدی رسیده است که ادعا برای حل آن جرئت بسیار می‌خواهد و ناگفته پیداست که این جرئت نمی‌تواند بر حسب تعقل باشد. متأسفانه تعریف مسائل و مشکلات کشور هم از سوی خوبان مشاغل و حکمرانی و هم از سوی منتقدان به‌درستی انجام نمی‌شود و حسب فریادهای روز اظهار نظر می‌کنند.
چه خوب است که مسئولان کلاه‌شان را قاضی کنند که واقعا قادر به چه کاری هستند و مردم هم کلاه‌شان را قاضی کنند که بدانند چه چیز دارند و چه چیز می‌توانند داشته باشند. مسئولان جهاد تبیین را در شیرین نشان‌دادن حوادث یافته‌اند و نه بیان واقعیت‌های روز کشور که مردم به آنها آگاه شوند.
بحمدالله اینک کشور در دست خوبان افتاده است و ناخوبان پاک‌سازی شده‌اند و به کناری رفته‌اند. خوبان هم فکر می‌کنند روز عروسی‌شان است و برای یکدیگر نوشابه باز می‌کنند؛ هرچند خودشان در ضمیرشان اعتراف دارند کاری نمی‌توانند انجام دهند، چه رسد به کارهای پیچیده زمین‌مانده که کارستان است و البته هرازچندگاه همین خوبان به این نتیجه می‌رسند که فقط خودشان خوب هستند و دیگر همفکران را طرد می‌کنند.
به نظر می‌رسد گروهی به این باور رسیده‌اند که اینک «عروسی خوبان» است؛ همان خوبانی که وعده‌های‌شان صرفا وعده است و اگر وعده نبود که به آن نمی‌گفتند «وعده». اگر خیلی فکر می‌کنند که روز عروسی‌شان است، به گفته سعدی روی آورند که فرمود: «محال است که هنرمندان بمیرند و بی‌هنران جای ایشان بگیرند»؛ ولی آنان «یعلمون ظاهر الحیوه الدنیا» هستند؛ درحالی‌که گفته سعدی در تاریخ اثبات شده است؛ پس خوبان بدانند از زمره «و هم عن الاخره هم غافلون» نباشند. مغرور به امروز، «روز عروسی» نباشند. ما هیچ‌کدام ابرمرد و قهرمان بی‌انتها نیستیم. اگر همان امت وسط باشیم و منصف، کارمان بیشتر پیش می‌رود. خوبان اندکی تواضع کنند و تجربه سه سال گذشته را مرور کنند و صادقانه بر خود ملاحظه کنند که کدام کار را می‌توانند انجام دهند و بگویند. بیش‌ازاین از آنها توقع نداریم.
۲۷۳۰۲
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901961
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند