سرمایه‌گذارهای بی‌ربط به جای کارگردان و نویسنده تصمیم می‌گیرند
تاریخ انتشار: ۲ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۳۶۹۵۰۴
علیرضا امینی با اشاره به ورود سرمایه‌گذارهای بی ارتباط با سینما در حوزه فیلمسازی تأکید کرد که در این وضعیت سخیف شدن آثار سینمایی امری طبیعی است و نباید از این سینما انتظار چندانی داشت.
علیرضا امینی، کارگردان سینما، در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: وقتی سرمایه سینما از محلی خارج از سینما تأمین می‌شود طبیعی است که محصولات سینمایی‌مان سخیف و فقط در راستای فروش بیشتر ساخته شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
امینی تصریح کرد: سرمایه‌های خارج از سینما باعث می‌شود که سرمایه‌گذار به جای کارگردان و نویسنده تصمیم بگیرد. اکثر فیلم‌هایی که سال‌های اخیر ساخته شده‌اند با معیارهای سرمایه‌گذارها ساخته شده‌اند که فقط به فروش بیشتر و موفقیت در گیشه فکر می‌کنند.
او افزود: علاوه بر این موضوع، مسأله دیگر مراحل صدور پروانه ساخت در وزارت ارشاد است. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی طی سال‌های اخیر سعی داشته از هیچ تفکری استقبال نکند و سینما را به سمت خنثی شدن پیش ببرد. سینما در سال‌های اخیر صرفاً یک محل مشخص برای سرگرمی صرف است و کارکرد فرهنگی و اجتماعی خود را به طور کل از دست داده است؛ به همین دلیل از این سینما نمی‌توان انتظار داشت که اثری متفاوت در آن ساخته شود یا شاهد نوآوری در آن باشیم.
کارگردان فیلم سینمایی «هفت دقیقه تا پاییز» اظهار داشت: در سال‌های اخیر می‌بینیم که تنها دو نوع فیلم در سینما وجود دارد که می‌تواند پرفروش باشد. پرفروش‌ترین فیلم‌ها در وهله اول همان فیلم‌های کمدی سخیف هستند اما نکته امیدوارکننده در این بین پرفروش شدن فیلم‌های اجتماعی جدی است که می‌تواند یک کورسوی امید برای نجات سینمای ایران باشد. وقتی در سال گذشته فیلم‌های «متری شیش و نیم» و «شبی که ماه کامل شد» با موفقیت در گیشه مواجه می‌شوند نشان می‌دهد که مردم از آثار متفاوت و جدی خوب نیز استقبال می‌کنند و سرمایه‌گذارها می‌توانند به ساخت فیلم در این زمینه نیز فکر کنند. به نظر من اگر سرمایه‌گذارهای ما که متأسفانه اکثراً ربطی به سینما ندارند در ساخت فیلم‌های متفاوت‌تر مثل آثار ترسناک و اکشن نیز ورود کنند می‌توانند به موفقیت در گیشه امیدوار باشند.
امینی در ادامه با اشاره به نقش سانسور در سخیف شدن آثار سینمایی و خنثی شدن آنها، گفت: سانسور تنها قلع و قمع کردن نیست. در کشور ما ممیزی و سانسور از مرحله اول فیلمسازی وجود دارد و سیاست در کشور به شکلی است که گرایش‌ها را به سمتی ببرد تا از همان ابتدا تفکرها از بین بروند یا اجازه بروز نداشته باشند و آثار سخیف ساخته شوند. این سیاست از دوران ریاست آقای ایوبی در سازمان سینمایی جدی‌تر شد و می‌بینیم که نتیجه‌اش امروز در فیلم‌هایی که ساخته می‌شوند مشخص است.
این کارگردان تأکید کرد: این مسأله که سینمای ایران بضاعت ساخت فیلم‌های متفاوت در ژانرهای مختلف را ندارد اشتباه است. به لحاظ تکنولوژی سینمای ایران چیزی از دنیا کم ندارد و اگر رقابتی بین سینمای ایران و جهان وجود دارد در رقابت تفکر است. قرار نیست ما فیلم هالیوودی بسازیم، ما باید سینمای خودمان را داشته باشیم. فیلم‌های هالیوودی مخصوص همان هالیوود است و اگر در کشوری اروپایی فیلمی با معیارهای هالیوود ساخته شود اصلاً از آن استقبال نمی‌شود، مردم فرانسه یا ایتالیا از سینمایشان انتظار فیلم هالیوودی ندارند و مردم ما نیز بالطبع همینطور هستند و این نگاه غلطی است که ما باید در ساخت آثار متفاوت‌مان نگاهی به هالیوود داشته باشیم.
او افزود: اگر در سال‌های اخیر سینمای ایران موفقیتی کسب کرده حاصل استعداد فردی بوده و آن را نمی‌توان مربوط به سیاست کلی در سینما دانست. ما هر سال ممکن است به تعداد معدودی که کمتر از انگشتان یک دست هستند فیلم خوب داشته باشیم که نمی‌توانند نشان از موفقیت سینمای ایران باشند. سینمای ما بدون برنامه‌ریزی پیش می‌رود و موجی در آن وجود ندارد که ساخت فیلم‌های خوب را شاهد باشیم. پیش‌تر در جشنواره‌های خارجی انتظار حضور یک یا چند فیلم ایرانی وجود داشت اما امروز می‌بینیم فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های معتبر جایی ندارند و اگر فیلمی هم موفق می‌شود تلاش فردی فیلمساز بوده که او را به موفقیت رسانده و این مربوط به سیاست‌های سینمایی کشور نمی‌شود.
امینی در پایان گفت: وقتی یک فیلمساز بارها طرح‌ها و فیلمنامه‌هایش در وزارت ارشاد رد شده و اجازه ساخت نمی‌گیرد مجبور می‌شود برای امرار معاش و هزاران مسأله دیگر به ساخت فیلم‌های بی‌خاصیت و ساده روی آورد و نتیجه این وضعیت می‌شود ساخته شدن تعداد زیادی از فیلم‌های ضعیف و بی‌خاصیتی که به وفور می‌بینیم. امیدوارم سیاست‌گذاران سینمای ایران در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این تصور را کنار بگذارند که با بالا بردن میزان فروش و تعداد تماشاگران سینمای ایران را نجات داده و باعث شکوفایی آن شده‌اند. متأسفانه امروز تبعات سیاست‌های غلط فرهنگی که سینما نیز شاملش می‌شود را در جامعه به صورت غیرمستقیم می‌بینیم. به یاد دارم در زمان نوجوانی و جوانی‌ام در صف‌های طولانی سینما به دیدن فیلم‌های تارکوفسکی و فیلمسازان بزرگی می‌رفتیم اما امروز فیلم‌هایی که در سینماهای ایران اکران می‌شوند هیچ ربطی به فیلم‌های آن دوران ندارند./2
منبع: خبرگزاری برنا
کلیدواژه: علیرضا امینی ژانر در سینمای ایران سرمایه گذار سینما سال های اخیر ساخت فیلم سینمای ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۳۶۹۵۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
قابهایی شبیه به زندگی از جنس فلسفه و شعر و عرفان
گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز- «داریوش مهرجویی: شاعرانگی زندگی معمولی»؛ این عنوانی در بخش ویژه و مرور آثار جشنواره مسکو روسیه است تا این رویداد بین‌المللی در چهل‌وششمین آوردگاه خود میزبان آثاری از جنس شعر و عرفان و فلسفه باشد. آثاری از داریوش مهرجویی فقید که منتخب آنها برای نمایش در این جشنواره، بیانگر این مهم است. «گاو»، «هامون»، «درخت گلابی»، «پری»، «لیلا» و «اشباح» از جمله فیلم‌هایی هستند که در جشنواره بین‌المللی مسکو روی پرده می‌روند.
فیلم سینمایی «گاو» نه تنها از بهترین فیلم‌های زنده‌یاد داریوش مهرجویی‌ست، که از مهم‌ترین آثار سینمای ایران نیز شمرده می‌شود. این فیلم که به سال ۴۸ ساخته شد در زمره فیلم‌های مؤثر در شکل‌گیری موج نوی سینمای ایران نیز قرار می‌گیرد. عزت‌الله انتظامی، علی نصیریان، جمشید مشایخی و جعفر والی از جمله بازیگران فیلمی هستند که روایت‌گر قصه «مش‌حسن» و شدت علاقه او به گاوش است. در تمامی این سال‌ها جشنواره‌های ونیز، کن، برلین، لندن و لس‌آنجلس از جمله مهم‌ترین رویدادهای سینمایی میزبان این فیلم بودند، فیلمی که در سال‌های ۵۱، ۶۷ و ۷۸ در رای‌گیری منتقدان، موفق به کسب عنوان بهترین فیلم تاریخ سینمای ایران شد.
فیلم سینمایی هامون به نویسندگی داریوش مهرجویی و با بازی خسرو شکیبایی، بیتا فرهی و عزت‌الله انتظامی، راوی داستان زندگی مردی به نام حمید هامون است که زندگی زناشویی کابوس‌واری را پشت سر می‌گذارد. این اثر داریوش مهرجویی که به سال ۶۸ ساخته شد، در دوره هشتم جشنواره فیلم فجر (۱۳۶۸) با کسب پنج سیمرغ بلورین به‌همراه جایزه ویژه هیئت داوران ستاره بی‌رقیب سینمای آن سال ایران بود. این فیلم در جشنواره هشتم برنده جایزه ویژه هیئت داوران برای بهترین فیلم و همینطور سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی، فیلمنامه، فیلمبرداری، نقش اول مرد، و بهترین تدوین شد. همچنین «هامون» کاندیدای دریافت سیمرغ بلورین در شش زمینه دیگر بود.
«درخت گلابی»، نیز از دوست‌داشتنی‌ترین عاشقانه‌های سینمای ایران با انگاره‌های فلسفی است، فیلمی برگرفته از داستانی به قلم گلی ترقی که برشی از زندگی یک نویسنده بی‌بر و بار، همچون درخت گلابی خانه پدری را روایت می‌کند.
محمود شایان، نویسنده‌ای در حوالی ۶۰ سالگی‌ست که چند کتاب تاکنون نوشته و مشهور شده، چند سالی می‌شود که او برای نوشتن کتاب جدید، دستش به قلم نمی‌رود. به همین خاطر، به باغی در دماوند می‌رود که از ایام شباب، خاطرات زیادی از آنجا دارد. همایون ارشادی، گلشیفته فراهانی، جعفر بزرگی، نعمت‌الله گرجی و شهرام حقیقت‌دوست از جمله بازیگران این اثر مهرجویی به‌شمار می‌روند.
«لیلا» که نیمه دوم دهه هفتاد ساخته شد، دوازدهمین فیلم بلند داریوش مهرجویی به نویسندگی خود او و با اقتباس از داستانی به قلم مهناز انصاریان است. چکیده داستان این فیلم که با بازی لیلا حاتمی، علی مصفا، جمیله شیخی و محمدرضا شریفی‌نیا همراه است را می‌توان این‌گونه تعریف کرد. لیلا روز بیست‌وهشتم ماه صفر با رضا، دوست برادرش حسین برخورد می‌کند و آشنایی‌شان به ازدواج می‌انجامد. مدتی بعد، لیلا روز تولدش می‌فهمد که بچه‌دار نخواهند شد و پزشک هم اشکال را از لیلا می‌داند.
«پری» یکی دیگر از آثار شناخته‌شده مهرجویی‌ست که در جشنواره مسکو در نگاه مخاطبان می‌نشیند. این فیلم با تمام انگاره‌های فلسفیش که البته فاصله مشهودی با «درخت گلابی» دارد را می‌توان از عرفانی‌ترین آثار سینمای ایران بخوانیم. «پری»، اقتباسی از رمان «فرانی و زویی» و داستان کوتاهِ «یک روز خوش برای موزماهی» نوشته «جروم دیوید سالینجر» است که در آن بازیگرانی چون نیکی کریمی، علی مصفا، خسرو شکیبایی و پارسا پیروزفر نقش‌آفرینی کرده‌اند.
این فیلم که در نیمه اول دهه هفتاد ساخته شد، روایت‌گر برشی از زندگی دانشجوی ممتاز ادبیات و تئاتر است که با خواندن یک کتاب کوچولو دچار تحولات بنیادی حسی و فکری می‌شود. پری که در زندگی و روابط خود با اطرافیانش به مشکل خورده، با خواندن این کتاب که به طور اتفاقی پیدا می‌کند، زندگی خود را کاملا دست‌خوش تغییرات جدی می‌بیند تا جایی که رهسپار کشف حقیقت زندگی می‌شود.
«تیمسار سلیمانی و همسرش در روابط خود به بن‌بست می‌رسند، تلاش‌های وکیل خانواده برای بهبود اوضاع زندگی آنان بی‌نتیجه می‌ماند. سال‌ها بعد گناهان تیمسار گریبان مازیار (پسر جوانش) را می‌گیرد و مسیر عشق و زندگی او را دشوار می‌سازد.» این چکیده داستان فیلمی به نام «اشباح» از دیگر ساخته‌های مهرجویی به نویسندگی خود او است که بناست روی پرده جشنواره مسکو به نمایش در بیاید. در این فیلم که به سال ۹۲ ساخته شد، بازیگرانی چون همایون ارشادی، مهتاب کرامتی، حسن معجونی و ملیکا شریفی‌نیا به نقش‌آفرینی پرداخته‌اند.
به هر روی، جشنواره بین‌المللی فیلم مسکو، میزبان قابهایی شبیه به زندگی و از جنس شعر و فلسفه و عرفان است تا با مرور آثار مهرجویی فقید، دفتری از دیوان دوست‌داشتنی سینمای ایران را ورقی زده باشد.
*سید محمد حسین لواسانی- فعال رسانه
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد