به نقل از «دانا»

چهل نامه کوتاه به همسرم؛ کتابی با نثر روان و صمیمی

تاریخ انتشار: ۳ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۳۹۱۳۱۷

کتاب نادر ابراهیمی دربرگیرنده نامه هایی به صورت روان در مورد مسائل ریز و درشت زندگی است که گاهی قلب‌ها را آزرده خاطر می کند، نامه ها بیان اتفاقات روزمره یک زندگی عادی ولی پر دوام است که شاید خواننده کمتر به آنها توجه می‌کند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از "تیتریک"؛ حمیده علیزاده منتقد در نقد کتاب چهل نامه کوتاه به همسرم نوشته نادر ابراهیمی، که چاپ اول این کتاب در سال 1368و چاپ چهلم آن در سال 1398 از انتشارات روزبهان منتشر شده است در یادداشتی اختصاصی برای "تیتریک" نوشت: نادر ابراهیمی در فروردین 1315 در تهران به دنیا آمد، او داستان نویس، پژوهشگر، قصه نویس و مترجم آثار کودکان بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

علاوه بر نوشتن رمان و داستان کوتاه در زمینه های فیلم سازی، ترانه سرایی و روزنامه نگاری نیز فعالیت کرده است. از مشهورترین کتاب های ابراهیم یمی توان به کتاب آتش بدون دود اشاره کرد.

نویسنده کار نوشتن کتاب را همانطور که در ابتدای کتاب به آن اشاره کرده است در هنگام تمرین خطاطی که به گفته خودش تازه شروع کرده بود، در تنهایی - در فضایی که بوی تلخ مرکب ایرانی در آن می پیچد و صدای سنتی قلم نی، تسکین دهنده خاطرش می شده و اغلب به یاد همسرش می افتاده است، آغاز می کند. نامه‌هایی به صورت روان در مورد مسائل ریز و درشت زندگی که گاهی قلب هایشان را آزرده خاطر می کند.نامه ها بیان اتفاقات روزمره یک زندگی عادی ولی پر دوام است که شاید خواننده کمتر به آنها توجه نموده و با بیان آنها در ذهنش مرور می شود. نامه هایی پر از احساس و عاشقانه، پر از حرف‌هایی که شاید هر زن یا مردی بخواهد به همسرخود بگوید.

در نامه سیزدهم کتاب که برایم جالب بود این طور آمده که:

عزیز من!

زندگی مشترک را نمی توان یک بار به خطر انداخت و باز انتظار داشت که شکل و محتوایی همچون روزگاران قبل از خطر داشته باشد.

چیزی، قطعاً خراب خواهد شد

چیزی فرو خواهد ریخت

چیزی دگرگون خواهد شد

چیزی - به عظمت حرمت – که بازسازی و ترمیم آن بسی دشوارتر از ساختنن چیزی تازه است ... .

کاسه بلور را نمی توان یکبار از دست رها کرد، بر زمین انداخت، لگدمال کرد، و باز انتظار داشت که همان کاسه بلورین روز اول باشد.

من، ممنون آنم که تو هرگز، در سخت ترین شرایط و دشوار ترین مسیر، این کاسه نازک تنِ زودشکن بلورین را از دست های خویش جدا نکردی ... .

کتاب نه آنقدر طولانی و خسته کننده بلکه همراه با پیغام ها و سخنانی جالب و شنیدنی است که در 138 صحه به چاپ رسیده است طراح جلد این کتاب زنده یاد استاد مرتضی ممیز است . وی طراح گرافیک ، تصویر گر، استاد دانشگاه بود. او را پدر هنر گرافیک ایران می نامند.

نویسنده درباره عشق خود به همسرش را همراه صفاتی در همسرش دیده مانند: قناعت،صبوری ،خوبی خالصانه ،تیمار دارو...را یک به یک توصیف کرده است . حتی در بخشی از کتاب از همسرش به عنوان مهربان ترین زندان بان تاریخ نام برده است . شاید با نوشتن این کتاب به زبانی دیگر به توصیف عشق خود به همسرش پرداخته است.

گاهی خواننده با نویسنده کتاب همراه شده و همزادپنداری می کند و برای لحظاتی خود را پر از احساس و سرشار از عواطف می بیند و گاهی چشمان خود را که تر شده اند آرام پاک می کند.

در اینجا با آوردن نامه هفدهم وصف عشق را از زبان ابراهیمی می شنویم:

عزیز من !

گهگاه، در لحظه های پریشان حالی ، می اندیشم که چه چیز ممکن است عشق را به کینه ،دوست داشتن را به بیزاری و محبت را به نفرت تبدیل کند ... .

راستش ، اگر پای شخصیت های داستانم در میان باشد ،امکاناتی برای این چنین تبدیل های مصیبت باری به ذهنم می آید – گرچه هنوز ،هیچ یک از آنها را رغبت نکرده ام که باور کنم و به کار بگیرم ... .

اما زمانی که این پرسش ،مستقیماً ، در باب رابطه من و تو به میان بیاید ،اطمینان خدشه ناپذیری دلم به اینکه هرگز چنین واقعه ای منهدم کننده پیش نخواهد آمد .هرگز بارها و بارها اندیشیده ام ، چه چیز ممکن است محبتِ مرا به تو ، حتی مختصری تقلیل بدهد؟ چه چیز ممکن است ؟

نه... به همه آن مسائلی که شاید به فکر تو هم رسیده باشد ، فکر کرده ام؛ ولی قابل قبول نیست .

اعتماد به نفسی به وسعت تمامی آسمان داشته باش ؛ چرا که ارادتِ من به تو ارادتی مصرفی نیست و به وسعت تمامی آسمان است .

قول می دهم :

در جهانن ،قدرتی وجود ندارد که بتواند عشق را به کینه تبدیل کند ؛و این نشان می دهد که جهان ، با همه عظمتش در برابر قدرت عشق چقدر حقیر است و ناتوان.

ای عزیز من همچون تو در باب انهدام عشق ، داستان های بسیار خوانده ام و شنیده ام اما گمان می کنم – یعنی اعتقاد دارم که علت همه این ویرانی های تاسف بار ،صرفاً سست بودن اساس بنا بوده است و بیش از این حتی حقیقتی نبودن بنا... .

عزیز من !

امروز بیش از همیشه عمرم خاک این وطن دردمندم را عاشقم و نمانده چیزی که کارم همه از عاشقی به جنون و آوارگی بکشد بیش از همیشه آن جمله کوتاه که روزگاری درباره تو گفتم به دلم می نشیند و خالصانه بودنش را احساس می کنم: تو را چون خاک می خواهم همسر من !

در عشق من به این سرزمین آیا هرگز امکان تقلیلی هست؟

انتهای پیام/

منبع: دانا

کلیدواژه: عزیز من نامه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۳۹۱۳۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تنهایی می‌تواند زندگی بازماندگان سرطان را کوتاه کند

ایتنا - مطالعه جدیدی نشان می‌دهد افرادی که در حال طی کردن دوره درمان سرطان، در تنهایی هستند، در مقایسه با افرادی که با همنشینی همراه هستند، احتمال مرگ بیشتری دارند.
Jingxuan Zhao ، محقق و دانشمند ارشد در تحقیقات خدمات بهداشتی در انجمن سرطان آمریکا  گفت: «تنهایی و احساس منزوی شدن نگرانی رایجی در میان بازماندگان سرطان است».

به گزارش ایتنا، ژائو توضیح داد که تشخیص و درمان سرطان افراد را منزوی می‌کند و روابط اجتماعی آنها را تحت فشار قرار می‌دهد. ژائو گفت: «بیش از 18 میلیون بازمانده سرطان در ایالات متحده وجود دارد و انتظار می‌رود این تعداد تا سال 2030 به 22 میلیون نفر افزایش یابد. اکنون باید به این موضوع حیاتی بپردازیم.»

برای این مطالعه، محققان بیش از 3400 بازمانده سرطان 50 ساله و بالاتر را که به یک مطالعه با بودجه فدرال در مورد بازنشستگی و سلامت بین سال‌های 2008 تا 2018 پاسخ مثبت دادند، ارزیابی کردند. حدود 28 درصد از بازماندگان احساس تنهایی شدید و 24 درصد دیگر احساس تنهایی متوسط را گزارش کردند. محققان دریافتند افرادی که بالاترین سطح تنهایی را گزارش می‌کنند، 67 درصد بیشتر از افرادی که کمتر تنها هستند، در معرض خطر مرگ قرار دارند.

این مطالعه در 25 آوریل در مجله شبکه ملی جامع سرطان منتشر شد. ژائو در یک نشریه خبری گفت: «آنچه لازم است، اجرای برنامه‌هایی برای غربالگری تنهایی در میان بازماندگان سرطان و ارائه حمایت اجتماعی از افراد نیازمند است. این اقدامات می‌تواند مداخلاتی مانند مشاوره سلامت روان، حمایت جامعه، مشارکت در شبکه‌های اجتماعی و ادغام این برنامه‌ها در درمان سرطان باشد.»

این مطالعه جدید یک سال پس از توصیه جراح عمومی، دکتر ویوک مورتی، درباره "اپیدمی تنهایی و انزوا" که به یک بحران بهداشت عمومی کم‌توجه تبدیل شده است، انجام شد. مورتی در یک انتشار خبری گفت: « روابط ما منبعی برای درمان و بهزیستی است که پنهان می‌شود، روابطی که می‌تواند به ما کمک کند زندگی سالم‌تر، کامل‌تر و سازنده‌تری داشته باشیم. با توجه به پیامدهای سلامتی قابل توجه تنهایی و انزوا، ما باید ایجاد ارتباط اجتماعی را به همان شیوه‌ای که دیگر مسائل مهم بهداشت عمومی مانند تنباکو، چاقی و اختلالات مصرف مواد را در اولویت قرار داده‌ایم، در اولویت قرار دهیم.»