به نقل از «شبستان»

بقعه متبرکه سلطان سید احمد مایه برکت زندگی مردم درب بهشت 

تاریخ انتشار: ۷ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۳۶۱۵۳

بقعه متبرکه سلطان سید احمد در شهر درب بهشت قرار دارد و مامن، ملجا و مایه خیر و برکت زندگی مردم این منطقه است.

خبرگزاری شبستان - جنوب کرمان: ایرانیان بعد از تشرف به دین اسلام نسبت به سلاله پیغمبر اکرم (ص) علاقه و ارادت ویژه ای داشته و این اردات موجب شد هر جا که فردی از اعقاب ائمه هدی علیهم السلام زندگی را بدرود گفته، مزارش زیارتگاه شیعیان شده و بر بالای مدفنش بقعه و بارگاهی بنا شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 

 

 

مردم خونگرم جنوب کرمان نیز مانند سایر نقاط کشور بقاعی از امامزادگان را در شهرها و روستاهای خود میزبان هستند یکی از این مناطق که همواره محل حضور دلدادگان ائمه اطهار علیهم السلام است امام زاده سلطان سید احمد است به ویژه در مناسبت های ملی و مذهبی و بخصوص در فصل تابستان بیشتر از هر زمانی زائر دارد.

 

 

 

بقعه متبرکه سلطان سید احمد در شهر درب بهشت مرکز بخش ساردوئیه در ۸۵ کیلومتری شمال غربی شهر جیرفت در منطقه ای خوش آب و هوا قرار دارد و همه ساله پذیرای زائران بسیاری از مردم گوشه و کنار استان کرمان و حتی استان های همجوار از جمله هرمزگان و سیستان و بلوچستان می باشد.

 

 

 

از سمت جنوب کرمان به سمت درب بهشت در ابتدای ورودی شهر میدان امام حسین علیه السلام واقع شده و در امتداد این میدان بولوار حرم با گل های زیبای رز و اطلسی قرار دارد، جلوتر که می روی به میدان حرم می رسی در سمت چپ میدان درختان سر به فلک کشیده چنار و سپیدار کاشته شده اند که به نوعی حرم را محصور کرده اند.

 

 

 

 

در سمت راست بولوار مقابل چند پله قرار دارد اگر پله ها را یکی پس از دیگری طی کنی وارد محوطه حرم شده و در سمت چپ بقعه متبرکه سلطان سید احمد قرار دارد.

 

 

 

 

در ابتدای ورودی حرم بعد از درب چوبی بزرگ، وارد اتاقی ۲ برابر اتاق ۳ در ۴ می شوی در  مقابل بر زیارتنامه مخصوص بر روی تابلوی نوشته شده قرار دارد بعد از خواندن زیارت نامه وارد مکانی می شویی که ضریح قرار دارد.

 

 

 

 

بعد از زیارت از حرم که بیرون می آیی کمی جلوتر چند پله قرارد که زائران را به سمت مزار شهدای گمنام هدایت می کند، چند سالی است که آن طرف تر از محوطه حرم ۳ شهید گمنام دفن شده اند و زائران پس از زیارت بارگاه امامزاده سلطان سید احمد به رسم ادب بر سر مزار این ۳ شهید رفته و برای شادی روح آنها فاتحه ای می خوانند.

بنای این زیارتگاه در دوره تیموریه ساخته شده و در دوران صفویه و قاجاریه بازسازی شده است.

شرح حال زندگی امام زاده سلطان سید احمد در یک پوست آهو نوشته و موجود بوده که در ۲۳ شوال سال ۱۳۱۶ هجری شمسی هم زمان با حکومت مظفرالدین شاه قاجار به وسیله معتمدین و بزرگان محل بازخوانی و از روی نسخه اصل آن نمونه برداری شده است.

این شجره نامه امام زاده سلطان سید احمد را با چهار واسطه فرزند احمد بن امام موسی کاظم علیه السلام معرفی می کند به این ترتیب سلطان سید احمد ابوالغنائم بن محمد ابن جعفر بن علی ابن الحسن الکرمانی بن ابراهیم الفریر الکوفی بن محمد العابد بن الامام موسی الکاظم علیه السلام.

این امامزاده سیدی جلیل القدر و عظیم الشان از بزرگان سادات کرمان بوده، ایشان نوه امامزاده سید علی مدفون در سیرجان است که به زهد و تقوا مشهور بوده است.

امامزاده سلطان سید احمد را به دلیل وجهاتش در امور معنوی و مادی به سلطان و به خاطر ثروت زیادش به ابوالغنائم لقب داده اند و قریب به یقین وفات ایشان در اواخر قرن چهاردهم یا اوایل قرن پنجم هجری در جیرفت بوده و سپس در شهر درب بهشت مدفون شده است.

بنابر این گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان با رئیس اداره اوقاف و امور خیریه جیرفت در این خصوص گفت  و گو کرد.

«مهدی محمدی» در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان، گفت: اولین ضریح بقعه متبرکه سلطان سید احمد توسط اداره کل اوقاف و امور خیریه استان کرمان، با تلاش بخشدار وقت و با همکاری اهالی ساردوئیه در سال ۱۳۶۶ ساخته و نصب شده است.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه جیرفت ابراز کرد: ارتفاع گنبد ۱۲ متر است و دارای ۲ مناره به ارتفاع ۲۰ متر می باشد که در غرب بقعه متبرکه امام زاده واقع شده اند.

وی اضافه کرد: حرم مطهر دارای زائری سرایی به مساحت ۶۰۰ متر است که در سال ۱۳۷۳ ساخته شده و دارای ۸ اتاق، دفتر، کتابخانه و سرویس های بهداشتی می باشد و در امتداد آن ۵ حجره ساخته شده است که به عنوان قبور خانوادگی، پایگاه مقاومت بسیج و انبار از آنها استفاده می شود.

محمدی عنوان کرد: امام زاده سلطان سید احمد دارای موقوفات بسیاری از اراضی و املاک بخش ساردوئیه است که در سال ۷۶۹ هجری قمری از سوی شخصی به نام امیر ارسلان ابن اصلان خان وقف تعمیرات ابنیه و تعزیه داری خامس آل عبا شده است.

رئیس اداره اوقاف و امور خیریه جیرفت بیان کرد: هر ساله در دهه کرامت به مناسبت سالروز بزرگداشت امامزادگان جشن باشکوهی با حضور خدام آستان قدس رضوی و عاشقان و ارادتمندان به ساحت این امام زاده برگزار می شد اما امسال متاسفانه به دلیل شیوع کرونا امکان برگزاری این جشن وجود ندارد.

وی در خاتمه ابراز کرد: اما تصمیم داریم در دهه کرامت هم زمان با سالروز بزرگداشت امامزادگان، کارناول خودرویی در سطح شهر درب بهشت راه اندازی کنیم.

 

امام زاده سلطان سید احمد دارای کرامات و معجزاتی است و همواره مامن و ملجا درماندگان و بی پناهان است و مردم منطقه به دلیل ارادت زیادی که نسبت به این امام زاده دارند آنرا ماه ساردو می نامند.

 

وجود این امام زاده برای مردمان بخش ساردوئیه و به ویژه درب بهشت مایع خیر و برکات مادی و معنوی بسیاری است، ساردوئیه از مناطق سردسیر جنوب کرمان است و زمستان های سرد و یخبندان می باشد اما در طول تابستان با حضور زائران این منطقه جان دوباره ای گرفته و کسب و کار مردم رونق می گیرد.

 

امسال به دلیل شیوع کرونا درب های بقعه متبرکه سلطان سید احمد به روی عاشقان بسته است و زائران و دلدادگان این امام زاده از راه دور دست ادب بر سینه نهاده و زائر ایشان هستند.

پایان پیام/586

منبع: شبستان

کلیدواژه: دهه کرامت اوقاف و امور خیریه امام زاده شهر درب بهشت جنوب کرمان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۳۶۱۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زندگی با آل‌احمد در شیوه نگارش سیمین دانشور تاثیر نداشت

خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ در شیراز زاده شد. او سومین فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت بود. دوره ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی‌زبان مهرآیین گذراند.

در سال ۱۳۱۶ اولین مقاله‌اش را با نام «زمستان بی‌شباهت به زندگی ما نیست» در نشریه‌ای محلی چاپ کرد. در سال ۱۳۱۷ به تهران آمد و مدتی در شبانه‌روزی آمریکایی تهران ساکن شد و آموزش زبان انگلیسی را پی گرفت. بعد در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد.

در سال ۱۳۲۰ به‌عنوان معاون اداره تبلیغات خارجی در رادیو تهران استخدام شد. علی‌اکبر کسمایی و احمد شاملو از همکاران او در رادیو بودند. سیمین دو سال بعد، یعنی در سال ۱۳۲۲ از کار رادیو کناره‌گیری کرد و در روزنامه ایران مشغول به کار شد. از این زمان به بعد، او با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» برای نشریات مختلف مقاله نوشت و ترجمه کرد.

در ۱۳۲۷، اولین کتاب خود را با نام «آتش خاموش» نوشت. این اثر نخستین مجموعه داستانی بود که به قلم زنی ایرانی چاپ شد. داستان‌های این مجموعه با نقدهای منفی بسیاری مواجه شد. در ۱۳۲۸ با مدرک دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد با جلال آل‌احمد، نویسنده و مبارز اجتماعی مطرح آن سال‌ها ازدواج کرد. این ازدواج تا مرگ نابه‌هنگام آل احمد در سال ۱۳۴۸، به‌مدت ۲۰ سال دوام داشت.

همزمان با سالروز تولد سیمین دانشور در گزارشی به مرور زندگی این نویسنده پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛

تحصیل در آمریکا

دانشور در شهریور ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی از مؤسسه فولبرایت به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در رشته زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. در این سفر نامه‌هایی که بین او و جلال رد و بدل شد که بعدها در کتابی به نام «نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد» توسط انتشارات نیلوفر منتشر شد. در مدت تحصیل در آمریکا «باغ آلبالو»، دشمنان چخوف»، «بئاتریس آرتور شنیتسلر» و «رمز موفق زیستن» دیل کارنگی را هم ترجمه و منتشر کرد.

بازگشت به ایران و ادامه کار نویسندگی

دانشور در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و در هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران مشغول تدریس شد. سپس مدیریت مجله نقش و نگار را پذیرفت و «کمدی انسانی» سارویان و «داغ ننگ» ناتانیل هاتورن را ترجمه کرد.

در ۱۳۳۷ کتاب «همراه آفتاب» نوشته هارولد کورلندر را ترجمه و منتشر کرد. تا اینکه در سال ۱۳۳۸ به‌عنوان دانشیار کلنل علینقی وزیری در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران مشغول به کار شد. کار تدریس او در دانشگاه تهران تا بیست سال بعد، یعنی سال ۱۳۵۸ که از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه پیدا کرد. این‌داستان‌نویس سال ۱۳۴۰، دومین مجموعه داستان خود با نام «شهری چون بهشت» را منتشر کرد. دانشور، همراهِ همسرش جلال آل‌احمد، عضو کانون نویسندگان ایران بود. و در نخستین انتخابات، فروردین ۱۳۴۷ به‌عنوان رئیس کانون نویسندگان ایران برگزیده شد. در تیر ۱۳۴۸ رمان «سووشون» را منتشر کرد که مشهورترین رمان او است و تا به حال به هفده زبان ترجمه شده‌است. بسیاری از منتقدان این اثر را یکی از ماندگارترین آثار ادبی فارسی می‌دانند. دو ماه بعد از انتشار «سووشون»، در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸، جلال آل‌احمد درگذشت.

دانشور سال ۱۳۵۱ کتاب «چهل طوطی» را منتشر کرد. این کتاب ترجمه‌ای است از مجموعه‌ای از حکایت‌های هندی که لین یوتانک، نویسنده چینی، در کتابی به نام The Wisdom of Indiaجمع‌آوری کرده‌است. این کتاب که تنها همکاری آل‌احمد و دانشور به حساب می‌آید که توسط انتشارات موج به چاپ رسید. او سال ۱۳۶۱ کتابی را به نام «غروب جلال» را منتشر کرد. این کتاب از دو بخش تشکیل شده‌است: بخش اول کتاب، با نام «شوهرم جلال» در سال ۱۳۴۱ و در زمان حیات آل‌احمد نوشته شده‌است. دانشور این کتاب را با وصف آل‌احمدِ نویسنده آغاز می‌کند، افکار و ویژگی‌های اخلاقی او را از منظر خود توصیف می‌کند و به جنبه‌های فردی، اجتماعی و سیاسی زندگی او می‌پردازد. بخش دوم کتاب، تقریباً بیست و یک سال بعد نوشته شده‌است. در این بخش، دانشور خاطره روز درگذشت آل‌احمد را روایت می‌کند. نام کتاب، از همین بخش دوم گرفته شده‌است.

با فرارسیدن سال ۱۳۷۲، اولین کتاب از سه‌گانه سیمین دانشور، به نام «جزیره سرگردانی» منتشر شد که به دغدغه‌های روشنفکران ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ می‌پرداخت. در ۱۳۷۶ مجموعه داستان «از پرنده‌های مهاجر بپرس» با همکاری نشر نو و نشر کانون چاپ شد. در سال ۱۳۷۸ یادنامه جلال آل‌احمد توسط علی دهباشی منتشر شد که گفت‌وگویی مفصل با دانشور را شامل می‌شد. جلد دوم تریلوژی دانشور، «ساربان سرگردان»، در سال ۱۳۸۰ را چاپ کرد.

دانشور در گفت‌وگو با ناصر حریری گفته‌ او و جلال آل‌احمد هر چه می‌نوشتند، به هم نشان می‌دادند اما او هرگز اجازه نمی‌داده جلال در نوشته‌هایش دست ببرد. همچنین هیچ‌گاه از نثر آل‌احمد که دست‌کم سه دهه یکه‌تاز میدان نویسندگی بود، تأثیر نپذیرفت و زندگی مشترک در شیوه نگارش او اثر نگذاشت و استقلال خود را حفظ کرد.

درگذشت

سیمین دانشور در ۳۰ تیر ۱۳۸۶ به‌علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس تهران بستری شد. با بستری شدن او شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد. او در ۲۲ مرداد ۱۳۸۶ با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. دانشور پس از یک دوره بیماری آنفولانزا، عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ برابر در ۹۰ سالگی در خانه‌اش در تهران درگذشت. قبر سیمین دانشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا است.

الهام قاسمی

کد خبر 6089822 الناز رحمت نژاد