به نقل از «آنا»

تفسیرهای موسوی خوئینی‌ها از قرآن 100 درصد مارکسیستی بود

تاریخ انتشار: ۸ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۴۲۹۵۵

عضو اسبق سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی درباره تفسیرهای قرآنی موسوی خوئینی‌ها گفت: حقیقت مطلب این بود که موسوی خوئینی‌ها یک تفسیر 100 درصد مارکسیستی از قرآن در نیاوران ارائه می‌کرد.

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا از مرکز اسناد انقلاب اسلامی، محمدباقر ذوالقدر که پیش از انقلاب دانشجوی رشته اقتصاد دانشگاه تهران بود از جمله کسانی است که چند جلسه در مسجد جوستان حاضر شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او در خاطرات مرکز اسناد انقلاب اسلامی در این باره می‌گوید: بچه‌های دانشکده ما، بچه‌مسلمان‌ها می‌رفتند، واقعاً با همه عشق می‌رفتند، استفاده می‌کردند، دل می‌دادند، من هم گاهی با آنها می‌رفتم ولی می‌دیدم نه تنها مرا اقناع نمی‌کند، بلکه پر از اشکال است. از جمله درس‌های آقای موسوی خوئینی‌ها در یک مسجد در نیاوران. آنجا یکی از پرطرفدارترین مجالس تفسیر بود. معمولاً بعد از ظهرهای جمعه بود، این گونه در ذهنم است.

وی در خاطرات خود تصریح می‌کند: دلیل آن هم این است که بعد از اینکه از کوه می‌آمدند بچه‌ها می‌رفتند آنجا. من دو جلسه رفتم آن هم با اصرار آن برادران که آنجا می‌رفتند. ایشان تفسیر سوره‌ی بقره را داشت انجام می‌داد، جلسه‌ اول که رفتم دیدم که چه سنخ بحثی آنجا مطرح می‌شود. جلسه‌ دوم بیشتر روی کنجکاوری که چگونه مطلب را ایشان جمع می‌کند. حقیقت مطلب این بود که یک تفسیر 100 درصد مارکسیستی انجام می‌داد، یعنی نه ۵/‏۹۹ درصد بلکه ۱۰۰ درصد.

ذوالقدر ادامه می‌دهد: یعنی همه چیزهایی که ما به عنوان امور ماورا مادی و متافیزیکی به تعبیر آن روز، غیبی به عنوان معجزه، به عنوان امور غیرعادی و امور خارق‌العاده قلمداد می‌کنیم، وی تلاش می‌کرد تفسیر صد در صد مادی کند. مثلاً حرکت حضرت موسی (ع) در عبور از رودخانه را این گونه می‌گفت که نروید دنبال اینکه معجزه به آن سبکی که گفته می‌شود، دنبال امور خارق‌العاده بگردید، خیر، شواهد زیادی داریم که علم و تکنولوژی در آن عصر خیلی پیشرفته بود. به خصوص مصر یکی از مراکز تمدن جهانی بود و علوم در آنجا پیشرفته بود. شما هیچ بعید ندانید که اینها پلی ساختند مثل پل‌های شناوری که امروز می‌سازند. نیروهایشان که عبور کرد این پل را منهدم کردند! دقیقاً با همین تعابیر!

وی خاطر نشان کرد: یا مثلاً آنجا که گفته شد که دستور داده شد به موسی که به سنگ بزن عصا را و از سنگ آب می‌آید و دوازده چشمه جاری می‌شود. دقیقاً با همین تحلیل‌های دیالکتیک آن موقع بود. می‌گفت: بله! ایشان چون حضرت موسی (ع) عصاره‌ تکامل انسانی بود و تکامل بشر بود به یک درجه‌ای از کمال رسیده بود که می‌توانست راز پدیده‌های هستی را کشف کند.

او می‌دانست کجا آب هست، وضع فیزیکی زمین هم به گونه‌ای است که در بعضی جاها بر اثر سایش یک حفره‌هایی در زمین ایجاد می‌شود. آنجا به عنوان منبع آب در آن جمع می‌شود. حالا اگر شما بدانید این حفره کجاست، یک ضربه‌ای بزنید، سوراخ کنید، آب جاری می‌شود که حضرت موسی از موضع علم بشری و تسلطی که از آن کمالات بشری داشت این چیزها را کشف کرد و آب جاری شد. دنبال معجزه نگردید! … یا نروید دنبال آنکه از بهشت مرغ می‌آمده برای قوم بنی‌اسرائیل. نه اینها کنار دریای مدیترانه هوا داغ بود پرنده‌ها می‌رفتند اوج می‌گرفتند آنجا مقابل آفتاب می‌سوختند، بریان می‌شدند! باور کنید به همین تعبیری که عرض می‌کنم. دانشجوها هم گوش تا گوش نشسته بودند.

انتهای پیام/4082/

منبع: آنا

کلیدواژه: ذوالقدر موسوی خوئینی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۴۲۹۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فال حافظ امروز : یک غزل ناب و یک تفسیر گویا (5 اردیبهشت)

بی تو ای سرو روان با گل و گلشن چه کنم
زلف سنبل چه کشم عارض سوسن چه کنم

آه کز طعنه بدخواه ندیدم رویت
نیست چون آینه‌ام روی ز آهن چه کنم

برو ای ناصح و بر دردکشان خرده مگیر
کارفرمای قدر می‌کند این من چه کنم

برق غیرت چو چنین می‌جهد از مکمن غیب
تو بفرما که من سوخته خرمن چه کنم

شاه ترکان چو پسندید و به چاهم انداخت
دستگیر ار نشود لطف تهمتن چه کنم

مددی گر به چراغی نکند آتش طور
چاره تیره شب وادی ایمن چه کنم

حافظا خلد برین خانه موروث من است
اندر این منزل ویرانه نشیمن چه کنم

تفسیر :

روزهای سختی را می گذرانید و به شدت ناامید و دل خسته شده اید. بدخواهان پیوسته در حال توطئه چینی علیه شما هستند و عرصه را برای تان سخت و تنگ کرده اند.

هنر آن است که در چنین روزهایی بتوانید امیدواری خود را حفظ کرده و به خداوند متکی باشید. برای پیروزی و گذشتن از سختی ها با دوستان دلسوز و آگاه مشورت کنید تا راه حل مشکلات پیدا شود.

زندگی نامه حافظ

حافظ، شاعر فارسی زبان قرن هشتم هجری بوده که در سال ۷۲۷ هجری قمری در شهر شیراز متولد شد. پدر او بهاءالدین محمد نام داشت که در دوران کودکی حافظ، از دنیا رفت. حافظ در دوران نوجوانی شاگرد نانوا بود و به‌همراه مادرش زندگی سختی را سپری می‌کرد. گفته می‌شود او در اوقات فراغت خود به مکتب‌خانه‌ای که نزدیک نانوایی بود می‌رفت و خواندن و نوشتن را از همان جا فراگرفته است. او در مجالس درس علما و بزرگان زمان خود شرکت می‌کرد و نیز‌زمان برای کسب درآمد به کارهای سخت و طاقت فرسا می‌پرداخت. خانه حافظ در محله شیادان شیراز بود.

این شاعر بزرگ در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی مسلط شد و در دهه بیست زندگی خود به یکی از مشاهیر علم و ادب سرزمین خود تبدیل شد. جالب است بدانید که او قرآن را به‌طور کامل حفظ بود و به همین خاطر تخلص حافظ را برای او انتخاب کردند. شمس الدین محمدبن بهاءالدین محمد حافظ شیرازی حدود چهل سال در حوزه درس استادان آن زمان از قبیل قوام الدين عبدالله، مولانا بهاء الدين عبدالصمد بحرآبادی، مير سيد شريف علامه گرگانی، مولانا شمس الدين عبدالله و قاضی عضدالدين عيجی  شرکت می‌کرد و به همین خاطر به اکثر دانش‌های زمان خود مسلط بود.

حافظ در دوران شاه شیخ ابواسحاق به دربار راه پیدا کرد و شغل دیوانی را برای خود انتخاب کرد. او علاوه بر شاه ابواسحاق، در دربار شاهان دیگری همانند شاه شیخ مبارزالدین، شاه شجاع، شاه منصور و شاه یحیی نیز حضور پیدا کرده بود. حافظ از طریق دیوانی امرار معاش می‌کرد و شاعری شغل اصلی او نبود. جالب است بدانید که بزرگ‌ترین گناه از نظر حافظ، ریاکاری و مردم‌فریبی بود. حافظ در دوران زندگی خود اشعار به‌ویژه غزلیات بسیار زیبا و معنی‌داری سروده است که نیز‌اکنون پس از گذشت قرن‌ها از آن، بوی تازگی داده و خواندنش آرامش‌بخش است. دیوان اشعار حافظ شامل غزلیات، قصیده، مثنوی، قطعات و رباعیات می‌شود.

حافظ در دوران جوانی عاشق دختری به نام شاخه نبات شد؛ البته برخی بر این عقیده‌اند که نام همسر حافظ نسرین بود و او این نام را به‌دلیل شیرین زبانی معشوقه‌اش به او اختصاص داده است. او برای رسیدن به معشوقه‌اش، ۴۰ شبانه روز را به‌طور مستمر در آرامگاه باباکوی شب زنده‌داری کرده و به دعا پرداخت. سپس، با شاخه نبات ازدواج کرد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر بود. حافظ تنها یک بار ازدواج کرد و پس از مرگ همسرش مجرد ماند. به همین خاطر بسیاری از عارفان و عاشقان، عشق مقدس و واقعی را در حافظ جستجو می‌کنند. پسر این شاعر بزرگ نیز در دوران جوانی در راه سفر نیمه‌کاره به هند همراه پدرش از دنیا رفت.

در تقویم رسمی ایران، ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ است و هر ساله در این روز مراسم بزرگداشت حافظ با حضور پژوهشگرانی در سراسر دنیا روی آرامگاهش در شهر شیراز برگزار می‌شود.

 

آثار حافظ

دیوان حافظ شامل ۵۰۰ غزل، ۴۲ رباعی و چند قصیده است که آن را در در ۵۰ سال از زندگی خود سروده است؛ یعنی به‌طور متوسط در هر سال تنها ۱۰ غزل سروده است؛ زیرا او در لحظاتی خاص به سرودن اشعار خود می‌پرداخت و تمرکز خود را روی خلق آثاری ناب گذاشته بود که شایسته مقام معشوق باشد. این نکته بسیار قابل‌توجه و تامل‌برانگیز بوده و به همین خاطر دیوان او را به یک کتاب خاص و خواندنی تبدیل کرده است. دیوان حافظ بیش از ۴۰۰ بار به زبان فارسی و زبان‌های دیگر دنیا به چاپ رسیده است. حافظ لقب ماهرترین غزل‌سرای زبان فارسی را نیز با اقتدار از آن خود کرده و تک بیت‌های او بسیار درخشان و تماشایی است.

شاید تعبیر کردن یا قدرت تاویل پذیری را بتوان از مهم‌ترین خصوصیات اشعار حافظ به حساب آورد؛ زیرا هر کس که دیوان حافظ را باز کرده و غزلی از آن می‌خواند، با توجه به شرایط روحی خود برداشت متفاوتی از آن می‌کند؛ به‌گونه‌ای که حافظ آن شعر را فقط برای حال آن لحظه او سروده است. در اشعار حافظ، تناسبات هنری به شکلی ظریف و دقیق رعایت شده‌اند و ایهام و ابهام را به جا و درست به کار برده است. در برخی از اشعار حافظ، زبان طنز نیز به کار گرفته شده تا ناگفته‌ها به کمک زبان طنز بیان شود.

کانال عصر ایران در تلگرام