تضعیف ترانزیت آب ریختن به آسیاب دشمن است
تاریخ انتشار: ۱۰ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۴۶۷۸۹۶
ابهامات مطرح شده پیرامون حوزه ترانزیت و تضعیف این حوزه استراتژیک در نشست بررسی محدودیت‌ها و چالش‌های شرکتهای حملونقل بینالمللی مصداق ریختن آب به آسیاب دشمن خوانده شد.
به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، نشست همفکری بررسی محدودیت‌ها و چالش‌های فراروی شرکتهای حملونقل بینالمللی در حوزه ترانزیت با حضور جمعی از دست‌اندرکاران و مسوولان نهادهای حملونقل بینالمللی و نمایندگان بخش خصوصی در محل دفتر تجاری‌سازی و امور تشکل‌های وزارت راه و شهرسازی برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
* ابعاد امنیتی و منطقه‌ای ترانزیت، بسیار مهم‌تر از بعد اقتصادی است
امین ترفع، مدیرکل دفتر تجاری‌سازی و امور تشکل‌های وزارت راه و شهرسازی در ابتدای این نشست تخصصی، ترانزیت را مقوله‌ای بسیار مهم و دارای ابعاد اجتماعی، سیاسی، امنیتی و اقتصادی خواند و با اشاره به اینکه ابعاد امنیتی و منطقه‌ای ترانزیت، بسیار مهم‌تر از بعد اقتصادی آن است، گفت: وارد کردن ابهاماتی به ترانزیت بدون استناد به ادله منطقی و شواهد واقعی از مصادیق فضاسازی رسانه ای است.
مدیرکل دفتر تجاری‌سازی و امور تشکل‌های وزارت راه و شهرسازی با اشاره به فعالیت های گسترده کشورهای رقیب در منطقه برای تغییر مسیر جریان تجارت با هدف ارتقای جایگاه منطقه ای به سمت جغرافیای خود، هر گونه فضاسازی برای تضعیف ترانزیت را مغایر با سیاست های کلان نظام دانست.
* بن بیمه حق قانونی شرکت های حمل و نقل بین المللی است
وی با اشاره به موضوع بن بیمه ترانزیت تصریح کرد: بر اساس تبصره ۴ ماده ۱۰ آئین نامه اجرایی قانون حمل و نقل و عبور کالای خارجی از قلمرو جمهوری اسلامی ایران، صدور بن بیمه برای شرکت های حمل و نقل بین المللی امتیاز محسوب نمی شود بلکه حق قانونی صریح آنها است و ابهامات رسانه ای نمی تواند از اجرای قانون جلوگیری کند.
ترفع تاکید کرد: در هیچ جایی از قوانین و آئین نامه های اجرایی مربوطه، صدور بن بیمه از موارد تسهیلات قلمداد نشده که گمرک موظف به قطع در موارد تخلف آن باشد.
*خواسته دبیر انجمن کشتیرانی از ترانزیت
پل‌مه، دبیر انجمن کشتیرانی نیز در بخشی از این نشست با طرح این سوال که خواسته ما از ترازنیت چیست؟ گفت: اگر قرار باشد ترانزیت را به مثابه شاکله‌ای اقتصادی ببینیم، همه ما بازیگران این عرصه باید دست به دست هم دهیم و از مقام معظم رهبری نیز درخواست کمک و رهنمون کنیم.
او ادامه داد: هرچند که حمل و نقل داخلی به مراتب سهل و ساده‌تر و دارای درآمد بیشتر نسبت به شرایط کنونی ترانزیت است و اگر قرار بر این است که ترانزیت متولی واحدی داشته باشد باید اقدامات لازم را هر چه سریع‌تر آغاز کنیم.
* حذف ترانزیت موجب حذف یک زنجیره کامل لجستیک کشور می‌شود
دبیر انجمن کشتیرانی با بیان اینکه «اعتقاد مجموعه کشتیرانی بر این است که حذف ترانزیت به حذف یک زنجیره کامل لجستیک در کشور می‌انجامد». گفت: عملیات کشتیرانی، بندری، تخلیه و بارگیری و عملیات جاده‌ای و ریلی، همه و همه از این تعطیلی ضربه‌ای سهمگین خواهند خورد و چه کسی پاسخگوی خیل عظیم شاغلانی خواهد بود که با تعطیلی این حوزه بزرگ از کار بیکار می‌شوند؟
سمساری لر: دست های پنهان پشت پرده شناسایی شوند
جواد سمساری‌لر، رئیس هیئتمدیره انجمن شرکتهای حملونقل بینالمللی ایران دیگر مهمان حاضر در این نشست بود که یکی از مهمترین مسائل و مشکلات کنونی ترانزیت در کشور ضعف در اجرای قوانین مشروح و مصرح دانست که باید فکری به حال آن شود.
وی خواستار شناسایی و معرفی دست‌های پنهان پشت پرده ای شد که از رسانه ها برای تخریب ترانزیت استفاده ابزاری کرده و هیچ نامی از خود به میان نمی آورند.
رئیس هیئتمدیره انجمن شرکتهای حملونقل بینالمللی ایران نرخ اشتغال‌زایی هر وسیله حمل بار در محورهای ترانزیتی را حداقل ۴ فرصت شغلی برشمرد و با بیان اینکه این حوزه یک درآمد ارزی نامحسوس برای کشور به ارمغان می‌آورد، به مواد دیگری از قانون مصوب سال ۷۴ و بندهایی از آیین‌نامه آن اشاره کرد که علی‌رغم تصویب، ضمانت اجرایی ندارند و در عمل نیز محقق نشده‌اند.
*تضعیف ترانزیت آب‌ریختن به آسیاب دشمن است
مصطفی آیتی، مدیرکل نظارت بر ترانزیت گمرک ایران، ادامه داد: در قانون امور گمرکی سال ۱۳۵۰ و آیین‌نامه آن، تنها دو ماده وجود داشت و تلاش برای تدوین قانون امور گمرکی و آیین‌نامه آن به‌خاطر اهمیتی است که ترانزیت در ارکان نظام ما دارد و هر اقدامی که ما در جهت تضعیف ترانزیت انجام می دهیم آب ریختن به آسیاب دشمن است. در شرایطی که دشمن به دنبال بستن مسیرهای ترانزیتی ایران است و اگر نتوانیم در بخش خدمات توسعه بینالمللی نقشی داشته باشیم باید این حوزه را کنار بگذاریم.
مدیرکل نظارت بر ترانزیت گمرک عنوان کرد: امروز در سامانه‌های گمرک ساعت دقیق خروج کامیون از گمرکات ورودی ثبت می‌شود؛ وزن و نوع کالا مشخص است، اما مسیر تحت پوشش گمرک نیست. با این حال شرایطی را فراهم کرده‌ایم که کسی به راحتی نمی‌تواند قاچاق کند.
* ترانزیت ۱۰ درصد هم در پدیده قاچاق مقصر نیست
آیتی افزود: امروز بعید است شرکتی تن به قاچاق دهد. به جرات می‌توانم بگویم شرکتهای حمل و نقل ۱۰ درصد هم مقصر نبوده‌اند. آمار قاچاق ترانزیت از سال ۹۱ تاکنون به ۲۰۰ مورد هم نمی‌رسد. همچنین میانگین کامیون‌های ترانزیتی که با اتهام قاچاق متوقف شده‌اند سالانه به ۲۵ تا ۳۰ مورد هم نمی‌رسد و در این موارد با حداکثر قاطعیت برخورد می شود. این آمار آماری نیست که بخواهیم روی آن مانور دهیم و فضاسازی کنیم.
مدیرکل نظارت بر ترانزیت گمرک اظهار کرد: توسعه ترانزیت همواره از سیاست های ابلاغی مقام معظم رهبری بوده است و ما نیز باید بدون چون و چرا به این سمت حرکت کنیم. هر کس نیز مخالف این خواست باشد بر ضد ولایت فقیه حرکت کرده است. در موضوع ترانزیت، اهداف قطعا فراتر از بعد اقتصادی است.
او با قدردانی از تلاش‌های فعالان بخش خصوصی، ترانزیت امروز را موجودی در حال احتضار خواند و گفت: آمار دوماهه اخیر ترانزیت در کشور کاهش فاحشی را نشان می‌دهد. بیمار در حال احتضار را یا باید به حال خود واگذاشت و یا باید دست همت داد و او را نجات داد. منطق امر و مصالح نظام می‌گوید بخش خصوصی و دولتی باید ورای هیاهوی منفعت‌طلبان دست‌به‌دست هم دهند و مشکل را حل کند.
بنابراین گزارش این نشست تخصصی، با حضور، امین ترفع مدیرکل دفتر تجاری‌سازی و امور تشکل‌های وزارت راه و شهرسازی، مصطفی آیتی مدیرکل نظارت بر ترانزیت گمرک ایران، حمید عزت‌آبادی‌پور رییس کمیسیون حمل و نقل اتاق بازرگانی ایران، بهنام فرامرزیان ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﮐﺎﺭﻧﻪﺗﯿﺮ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻧﯽ، ﺻﻨﺎﯾﻊ، ﻣﻌﺎﺩﻥ ﻭ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﯾﺮﺍﻥ، مسعود پل‌مه دبیر انجمن کشتیرانی، جواد سمساری‌لر رییس هیاتمدیره انجمن شرکتهای حملونقل بینالمللی ایران، محمود امتی نایب‌‌رئیس هیاتمدیره انجمن شرکتهای حمل و نقل بینالمللی خراسان، علی محمودی‌سرای، رییس فدراسیون حمل و نقل و لجستیک ایران، قاسم حبیب‌پور، عضو انجمن صنفی شرکتهای حمل و نقل بینالمللی، منصور عیسی‌وند رییس اداره مرزهای مجاز و گذرنامه وزارت کشور، ندا نیاززاده کارشناس حمل و نقل بینالمللی سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای برگزار شد.
انتهای پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: ترانزیت قاچاق دفتر تجاری سازی و امور تشکل های وزارت راه و شهرسازی شرکت های حمل و نقل بین المللی مدیره انجمن شرکت آسیاب دشمن کشتی رانی بن بیمه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۴۶۷۸۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
افول تشکل‌های دانشجویی، بدنه اجرایی کشور را تضعیف می‌کند
به گزارش خبرنگار گروه استان‌های ایسکانیوز از اصفهان، افت محسوس پویایی تشکل‌های دانشجویی ظرف سال‌های اخیر، موضوعی است که بارها مورد اشاره تحلیل‌گران قرار گرفته و تلاش شده در این خصوص آسیب‌شناسی شود. فرید نادری دانشجوی دکتری مهندسی سازه در دانشگاه خواجه نصیر، از جمله فعالان باسابقه تشکل‌های دانشجویی است که هم در دانشگاه آزاد و هم دانشگاه‌های دولتی، سابقه تحصیل و کنش‌گری دانشجویی داشته و بینش خوبی راجع‌به فراز و فرود تشکل‌های دانشجویی و چالش‌های موجود در این حوزه دارد. وی انقطاع روند نسل‌سازی در تشکل‌ها را ناشی از سیاست‌های غلط مسئولان دانشگاهی و یک‌دست‌سازی تشکل‌ها دانسته و بر لزوم حفظ استقلال این نهادها و احیای اصالت آنها تأکید دارد. این گفت‌وگوی تفصیلی را در ادامه می‌خوانید.
به عنوان سؤال نخست، چگونه وارد فضای کنش‌گری دانشجویی شدید و چه مسیری را پیمودید؟زمانی که من در سال ۱۳۹۴ وارد دانشگاه آزاد اصفهان شدم، اغلب دانشجویان دغدغه‌های سیاسی داشتند. به‌خاطر همین، خود به خود من هم وارد این فضا شدم. البته، فعالیت‌های سابق سیاسی در خانواده‌ام هم در این موضوع بی‌تأثیر نبود.
پس از مدتی برای اجرای برنامه‌های مختلف، در کنار «بسیج دانشجویی» مستقیماً با معاونت فرهنگی دانشگاه وارد همکاری شدم. این فعالیت‌ها در نهایت زمینه‌ساز حضورم در «تشکل سیاسی امیرالمؤمنین (ع)» که یکی از قدیمی‌ترین تشکل‌های دانشگاه آزاد در کشور بود، شد. پس از دو سال فعالیت و پیمودن سلسله‌مراتب تشکیلاتی، دبیر این تشکل شدم و بعد از یک سال نیز در «شورای مرکزی اتحادیه تشکل‌های اسلامی-سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی» مسئولیت پذیرفتم.
پس از حضور در تشکل امیرالمؤمنین (ع) متأسفانه شاهد حواشی‌ای از جمله گرایش‌های جناحی این تشکل بودم. به همین دلیل پس از راه‌یابی به شورای مرکزی تشکل با رأی دانشجویان و انتخاب شدن به عنوان دبیر تشکل، اولین گام، حذف وابستگی‌ها بود.
این تشکل به‌طور عمده، هدف تبیین و بسترسازی فضای سالم سیاسی برای کنش‌گری دانشجویی را دنبال می‌کرد. به همین دلیل، معمولاً هنگامی که کانون‌ها و انجمن‌های علمی خواهان برگزاری برنامه‌هایی بودند که رویکرد فرهنگی-سیاسی و علمی-سیاسی داشت و آنها به دلیل مقررات قادر به ورود به مباحث سیاسی نبودند، این نوع برنامه‌ها را به‌طور مشترک با همراهی تشکل امیرالمؤمنین (ع) برگزار می‌کردیم و بُعد سیاسی برنامه را ما برعهده می‌گرفتیم. این نوع جلسات، به ما امکان تبیین مسائل روز سیاسی را با مشارکت دانشجویان عضو کانون‌ها و انجمن‌های علمی می‌داد.
آغاز یک‌دست‌سازی آیا آرمان یا هدفی در طول فعالیت داشتی که تحقق آن به چالش برخورده باشد؟به شخصه فرد آرمان‌گرایی نیستم که روند کاری‌ام را مبتنی بر عقاید آرمانی جلو ببرم. برعکس، خود را واقع‌گرا می‌دانم و سعی می‌کنم تحلیل‌های‌ام هم مبتنی بر عمل‌گرایی باشد به همین دلیل، تا آن‌جا که به عملکرد من بازمی‌گشت، تقریباً هیچ مشکلی نداشتیم و همه برنامه‌ها به‌خوبی اجرا می‌شد.
مشکلات از جایی شروع شد که پس از مدتی فعالیت، معاونت فرهنگی دانشگاه آزاد تصمیم گرفت که با ایده حذف تشکل‌های قدیمی و جایگزین کردن‌شان با تشکل‌های جدید موافقت کند! تشکل اسلامی-سیاسی امیرالمؤمنین (ع) جزوی از همین تشکل‌های قدیمی بود که با استراتژی جدید دانشگاه باید حذف می‌شد. اکثر تشکل‌های قدیمی بعد از این جریانات، یا تغییر هویت دادند و یا اساساً منحل شدند.
رویکرد دانشگاه برای پویایی فضای سیاسی دانشجویی، در ابتدا معطوف به احیای تشکل‌های قدیمی بود. اما به هر دلیلی، این رویکرد تغییر کرد و دانشگاه تصمیم گرفت که نهادهای سیاسی دانشجویی ذیل تشکل‌های تابلودار ساماندهی شوند [تشکل‌های تابلودار، تشکل‌هایی با عنوان واحد در سراسر کشور مثل «انجمن اسلامی» یا «جامعه اسلامی» هستند که با پسوند نامِ دانشگاه، از یک‌دیگر تفکیک می‌شوند]. با این روش، کنترل تشکل‌ها آسان‌تر است؛ زیرا همگی زیرمجموعه اتحادیه‌های مشخصی خواهند بود. در آن برهه، بسیاری از تشکل‌ها فعالیت غیروابسته و بدون رنگ و بوی جناحی داشتند و با تعریف شدن به‌عنوان زیرمجموعه یک تشکل با خط فکری ثابت مخالفت می‌کردند؛ اما در نهایت، این دانشگاه بود که توانست اراده خود را حاکم کند.
آسیب تشکل‌های جناحی آیا این فرآیند، در تضاد با دیدگاه رهبری در رابطه با «پرهیز از نگاه جناحی، سیاسی‌کاری و تبدیل دانشگاه به باشگاه احزاب» نبود؟بله! به‌نظر می‌رسد با سخن مقام معظم رهبری مغایرت داشت. البته باید توجه داشت که تشکل‌های تابلودار، به‌صورت زبانی اعلام می‌کنند که گرایش جناحی ندارند. اما در عمل -برای مثال زمان انتخابات- دقیقاً از نامزدهای جناح مشخصی حمایت کرده و متصل به جناح‌ها می‌شوند.
در کشورهای توسعه‌یافته، احزاب با مانیفست و تشکیلات مشخصی فعالیت دارند که تعداد آنها هم محدود است در برابر عملکردشان پاسخگو هستند. اما در شرایطی که در کشورها ما هرگاه چند نفر اراده کنند می‌توانند با فراهم کردن ساده‌ترین شرایط، حزبِ خود را تأسیس کنند، گرایش دانشگاه به این احزاب و جریان‌های غیرپاسخگو، هم دانشگاه و هم دانشجویان را دچار آسیب می‌کند. فضای دانشجویی، باید بدون وابستگی سیاسی باشد و دانشجو آزادانه بتواند فعالیت و کسب تجربه کند.
این رویکرد زمانی خوب بود که دانشگاه می‌توانست تمامی گرایش‌ها و سلایق را پوشش دهد. هدف اصلی این سیاست‌ها، گذر دادنِ نسلی تشکل‌ها با فشار دانشگاه بود. درحالی که گذر نسلی باید در خود تشکل انجام شود. چه‌طور می‌شود به اجبار، گذر نسلی را محقق کرد؟! اصرار دانشگاه بر این موضوع و بی‌توجهی به لزوم پرورش نسل در بطن خود تشکل‌ها، باعث شد این نهادها هم‌اکنون در «کما» باشند و پس از گذر چندین سال هنوز دانشگاه نمی‌تواند آنها را احیا کند.
تشدید انقطاع نسلی سهم پاندمی کرونا را در این تحولات چه‌قدر برجسته می‌دانید؟اتفاقاً دلیل کاهش کیفیت رویدادهای دانشگاهی پس از پایان پاندمی کرونا، هم به زعم من بی‌توجهی به نسل‌سازی اصولی در بطن تشکل‌ها بود. معدود نهادهای دانشجویی که توانستند علی‌رغم این چالش‌ها، بعد از کرونا هم زنده بمانند، دقیقاً همان نهادهایی بودند که پرورش نسل را به هر ترتیبی دنبال کردند. ولی آن دسته از تشکل‌ها که درگیر تغییر سیاست‌های فرهنگی دانشگاه شدند و از این مقوله غافل ماندند، بعدها سطح فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی در دانشگاه را نیز همراه با افت خود، پایین کشیدند. مثل مشارکت در انتخابات همین امسال که تا لحظه آخر، هیچ تشکلی وارد میدان نشده بود!
با حذف تشکل‌های قدیمی، تمامی تجهیزات و امکاناتی که طی سال‌ها تلاش ادوار مختلف جمع‌آوری شده بود، متأسفانه و ناباورانه در بدنه اداری دانشگاه تقسیم شد و حتی دیگر راه احیای آنها نیز وجود نداشت. تشکل‌های جدید هم با فقدان پشتوانه انسانی، تشکیلاتی و سخت‌افزاری، قدرت کار کردن نداشتند. معتقدم اگر دانشگاه به جای رویکرد حذفی، فرصت می‌داد تا نسل جدید آهسته-آهسته وارد تشکل‌های قدیمی شود، عمر این تشکل‌ها اقلاً حداقل ۴ یا ۵ دوره تدوام پیدا می‌کرد و فضای سیاسی در دانشگاه پویا می‌ماند.
این مشکلات، تا چه اندازه در دانشگاه‌های دولتی هم نمود دارد؟فضای تشکل‌ها در دانشگاه‌های دولتی هم چالش‌های خص خود را دارد. اما افت تشکل‌ها در سطح دانشگاه آزاد بسیار جدی‌تر بوده است؛ زیرا دانشگاه‌های دولتی، قواعد و تشکیلات مشخصی را از دهه‌ها قبل پدید آورده بودند. دانشگاه آزاد سعی کرد از رویکرد دانشگاه‌های دولتی تقلید کند، اما در نهایت، تمامی اتحادیه‌های دانشجویی خود را هم از دست داد! بنابراین، هرچند تشکل‌ها در دانشگاه‌های دولتی نسبت به دهه گذشته ضعیف‌تر شده‌اند، اما فعالیت تشکل‌های دانشگاه آزاد تقریباً متوقف شده است.
بازگشت تشکل‌ها به دانشجویان آیا هنوز راهی برای احیای تشکل‌ها وجود دارد؟به‌نظر من، تشکل باید بیشتر سمت دانشجو باشد تا مسئولان! آسیب اصلی که در بسیاری از تشکل‌های جدیدالتأسیس می‌بینیم، پشتیبانی از مسئولان شهر و دانشگاه به‌جای پشتیبانی از دانشجویان است. متأسفانه ساختار طوری برنامه‌ریزی شده که تشکل‌ها و اتحادیه‌ها برای تضمین دریافت بودجه و امتیازات، مجبور به جهت‌گیری به‌سمت مسئولان دانشگاه هستند. باید این ساختار اصلاح شود، تا تشکل‌ها اصالت خود را بازیابی کنند. باید تشکل‌های دانشجویی به‌سمت دانشجویان برگردند و البته مسئولان هم اگر قصد بازگشت پویایی سیاسی به دانشگاه را دارند، باید دست این تشکل‌ها برای اجرای برنامه‌های‌شان بازتر بگذارند.
دولت اصلاً نیازی به ورود در تشکل‌های دانشجویی ندارد. دولت اگر ظرفیتی دارد، باید آن را در جهت انجام وظایف ذاتی‌اش و تحقق وعده‌هایی که به مردم داده به‌کار بگیرد! باید استقلال دانشگاه حفظ شود و تشکل‌ها، در فضایی کاملاً دانشجویی احیا شوند. با حفظ روند موجود، مطمئن باشید دیگر جوان توانمند سیاسی در دانشگاه تربیت نخواهد شد و بعداً اگر یکی از آنها بخواهد مسئولیتی بگیرد، به‌دلیل فقدان تجربه کافی و پختگی سیاسی، نمی‌تواند مسئولیت خود را به درستی انجام دهد. با فقدان تجربه‌اندوزی و شبکه‌سازی دانشجویی، مدیران میانی کشور در آینده، چهره‌های ضعیفی خواهند بود که به اجبار انتخاب خواهند شد.
خبرنگار: علی سمیرمی
انتهای خبر/
کد خبر: 1227677 برچسب‌ها تشکل‌های دانشجویی بسیج دانشجویی اصفهان
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»