مهمترین لقب علمی «امام رضا(ع)» چیست؟

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، حجت‌الاسلام والمسلمین سید محسن شفیعی کارشناس علوم قرآنی پیرامون زندگی «امام هشتم (ع)» گفت: «امام رضا (ع)» همانند سایر «ائمه معصومین (ع)» سرشار از پیام‌های روشن و انسان ساز هستند، هرچند اقتضائات زمانی و مکانی برای «امام هشتم (ع)» کاملا متفاوت و منحصر به فرد بود، اما تدبیر و اندیشه ایشان سبب شد تا شرایط به‌گونه‌ای رقم بخورد که امامت و هدایت برای این امام بزرگوار فراهم شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اندیشه مدبرانه «امام هشتم (ع)» در برابر مامون

وی به اندیشه مدبرانه «امام رضا (ع)» در مقابل دسیسه‌های مامون اشاره و ابراز کرد: سیاست‌های پر رمز و راز مامون و ماجرای ولایت‌عهدی «امام رضا (ع)» در حقیقت دسیسه‌ای بود از سوی حاکم وقت تا بتواند اهداف سیاسی‌اش را جامع عمل بپوشاند لذا وی سفر به طوس را بر «امام رضا (ع)» تحمیل کرد.

این کارشناس علوم قرآنی ولایت‌عهدی «امام رضا (ع)» را فرصتی مناسب برای معرفی «ائمه معصومین (ع)» دانست و اظهار کرد: تدبیر و عملکرد «امام رضا (ع)» در طی دوران زندگی پر برکت ایشان سبب شد تا نام «امیرالمومنین (ع) و «ائمه معصومین (ع)» در نماز‌های جمعه با احترام برده شود.

مهمترین لقب علمی «امام رضا (ع)»

شفیعی پیرامون سیره سیاسی «امام رضا (ع)» افزود: «امام هشتم (ع)» توانستند هویت سیاسی تشیع را به شیوه‌ای مناسبی به آنان بازگردانند و برای شیعیان جایگاهی ویژه در بین اذهان عمومی ایجاد کنند. به «امام رضا (ع)» لقب «عالم آل محمد (ص)» داده‌اند، زیرا دانش و دانایی این امام بزرگوار مایه اقتدار شیعیان بوده است.

این کارشناس علوم قرآنی تاثیر حضور «امام رضا (ع)» در طوس را مورد تحلیل و بررسی قرار داد و بیان کرد: اگرچه پذیرفتن ولایت‌عهدی از سوی «امام رضا (ع)» به اجبار مامون بود و سبب هجرت ایشان از مدینه به طوس شد، اما این سفر سبب شد تا حقیقت وجودی «ائمه معصومین (ع)» برای اذهان عمومی آشکار شود و به عبارت دیگر تهدیدی که به فرصت تبدیل شد.

معرفی جایگاه شایسته «ائمه معصومین (ع)»

شفیعی در همین راستا ابراز کرد: ایشان توانستند جایگاه شایسته «ائمه معصومین (ع)» را به جامعه معرفی کنند و در عین حال علاوه بر رهبری، امامت مسلمانان را نیز بر عهده داشتند و تلاش فراوانی برای هدایت، رستگاری و دین‌داری مردم آن زمان انجام دادند.

وی فضای موجود در دوران زندگی «امام رضا (ع)» در طوس را زمینه‌ساز تحولات موثری در جامعه دانست و تاکید کرد: با حضور «امام رضا (ع)» در طوس عصر شکوفایی و بالندگی پیش روی شیعیان پدیدار گشت و شناخت جامعه از امامت با کمک روشنگری‌های «امام هشتم (ع)» افزایش پیدا کرد، در این زمان فضا برای طرح برخی مسائل و روایات فراهم شد و احادیث بسیاری در مورد «ائمه معصومین (ع)» و امامان بازگو شد.

بیشتر بخوانید

تبیین عقلانی امامت توسط حضرت علی بن موسی الرضا (ع) تربیت شاگردان بسیار توسط «امام رضا (ع)»

وی به تربیت شاگردان بسیاری توسط «امام هشتم (ع)» اشاره و تاکید کرد: «امام رضا (ع)» با تدبیر خود توانستند تا از شرایط به وجود آمده استفاده کنند و به تبلیغ دین مبین و شریعت اسلام بپردازند و در عین حال شاگردانی را تربیت کنند که مکتب اسلام را گسترش دهند، ایشان توانستند جایگاه امامت و اختیارات امامت را برای مردم مطرح و بیان کنند.

شفیعی یکی از ویژگی‌های بارز شخصیتی «امام هشتم (ع)» را فضیلت و کرامت ایشان دانست و اظهار کرد: فضیلت «امام رضا (ع)» به حدی بود که بسیاری از دشمنان ایشان نیز مکارم اخلاقی این امام بزرگوار را می‌ستودند، این حضرت در زهد و بندگی نیز میان انسان‌های دوران خود برترین و با فضیلت‌ترین اشخاص بودند، کرامت ایشان یکی از زبانزدترین ویژگی‌های شخصیتی این امام بزرگوار بود.

کرامت «امام رضا (ع)» مشتاقان را از سراسر جهان جذب می‌کند

این کارشناس علوم قرآنی به فضیلت و کرامت «امام هشتم (ع)» پس از شهادت ایشان اشاره و ابراز کرد: کرامت «امام رضا (ع)» به حدی است که از دور و نزدیک و از سراسر جهان مشتاقان ایشان را به سوی خود جذب می‌کند، آمار‌ها نشان داده است که تابستان سال جاری حدود ۲۵ میلیون نفر زائر در آستان مقدس «امام رضا (ع)» حضور پیدا کردند.

آستان قدس رضوی پایتخت ایران است

شفیعی به بیانات «امام خمینی (ره)» پیرامون حضور وجود حرم مطهر «امام رضا (ع)» در ایران اشاره و خاطرنشان کرد: شاید زیباترین جمله‌ای که در این برهه زمانی می‌شود بیان کرد همان کلام مشهور «امام خمینی (ره)» است که فرمودند: «آستان قدس رضوی پایتخت ایران است»، این جمله حضرت «امام خمینی (ره)» بیانگر بزرگی و منزلت «امام رضا (ع)» و سعادتی است که نصیب ملت ایران شده است.

منبع:میزان

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: اما رضا ع دهه کرامت لقب امام رضا کارشناس علوم قرآنی امام بزرگوار ائمه معصومین امام هشتم امام رضا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۰۵۸۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیخ صدوق، روایتگر صادق احادیث

محمد بن علی بن حسین بن موسی‌ ابن بابویه‌ قمی‌ ملقب‌ به‌ شیخ‌ صدوق و «ابن بابویه» دانشمند بزرگ‌ شیعه در قرن چهارم است.

تولدی مبارک با دعای امام عصر (عج)

 شیخ صدوق از علمای است که نزدیک به عصر حیات امامان زندگی کرده‌است. اغلب منابع، تاریخ تولد شیخ صدوق را اندکی‌ پس‌ از سال‌ ۳۰۵ ه. ق‌ می‌دانند. خاندان ابن بابویه، خانواده معروف و خوشنامی در مناطق مرکزی ایران آن روزگار بودند. پدر شیخ صدوق، از فقهای به نام عصر خودش بود که در دوران امان امام حسن عسکری(ع) و غیبت صغرای حضرت ولیعصر(عج) در قم زندگی می‌کرد. او دکه‌ای کوچک در بازار قم داشت که از راه کسب و تجارت و در نهایت زهد و عفاف، امرار معاش می‌کرد و ساعاتی از روز را نیز در منزل خود به تدریس و تبلیغ احکام و نقل روایات می‌پرداخت. در خصوص ولادت شیخ صدوق روایتی وجود دارد که پدر او سال‌ها از ازدواجش می‌گذشت اما فرزندی نداشت و به همین خاطر در نامه‌ای از حضور شیخ‌ ابوالقاسم حسین بن روح تقاضا کرد تا از محضر حضرت‌ بقیة الله (عجل الله تعالی فرجه) بخواهد برای او دعا کند تا خداوند اولاد صالح و فقیه به او عطا نماید. شیخ صدوق خود جریان ولادتش به دعای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) را در کتاب‌ کمال الدین و تمام النعمه در قالب حدیثی به این صورت نقل می‌کند: «محمد بن علی اسود گوید علی بن حسین بن موسی بن بابویه ره (پدر شیخ صدوق) بعد از مرگ محمد بن عثمان عمری از من خواهش کرد که از ابوالقاسم نوبختی بخواهم که از مولای ما صاحب الزمان (ع) بخواهد در باره او دعا کند که خدا پسری به او عطا کند، گوید از او خواهش کردم و آن را به امام رسانید و پس از سه روز خبر داد که برای علی بن الحسین دعا کرد و بزودی خدای عزوجل به او پسر با برکتی بدهد که سودمند باشد و بعد از او هم اولادی باشد.»

عمری که صرف جمع آوری حدیث شد

شیخ صدوق در شهر قم رشد کرد و علم آموخت. او از همان کودکی در محضر پدر و مشایخ‌ ‌ شهر آموزش را آغاز کرد و به فقیه و محدثی متبحر در علوم دینی تبدیل شد و پس از مدتی به شهر ری مهاجرت کرد. در مواردی، علت مهاجرت شیخ صدوق به ری، درخواست اهالی آن شهر ذکر شده است و در برخی دیگر از منابع به دعوت مستقیم رکن الدوله از ایشان اشاره شده است. اما از مجموع مطالب تاریخی موجود، می‌توان چنین استنتاج نمود که چون آوازه کمالات و قدرت علمی ایشان به سایر نقاط ایران رسید، امیر آل بویه، که خود فردی دانا، عالم‌دوست و علاقه‌مند به ایجاد جلسات مناظره بین علما بود، از شیخ صدوق دعوت کرد، به ری بیاید تا از حضور ایشان در جلسات استفاده شود. این‌گونه بود که دوران پربرکت زندگی ایشان رقم خورد و شیخ صدوق با حمایت رکن الدوله، مناظرات سازنده‌ای با رهبران فرق مختلف درباره موضوعات دینی و به ویژه دو موضوع مهم امامت و غیبت امام معصوم داشت. البته او در تمام طول حیاتش در این شهر نماند. شیخ صدوق از کسانی است که برای جمع آوری احادیث امامان معصوم علیهم‌السلام به مسافرت‌های بسیار رفته است. در این سفرها از استادان بزرگی استفاده کرده و خود نیز به تدریس و بحث می‌پرداخته است. صدوق برخی از کتاب‌های خود را در این سفرها تألیف کرده‌است. از جمله سفرهای شیخ صدوق سفر به شهرهای بخارا، نیشابور، طوس، اصفهان و بغداد بوده است. مردم شهرها و سرزمین‌های گوناگون از جمله: کوفه، بصره، بغداد، واسط، نیشابور، قزوین و مصر در اخذ احکام به او مراجعه می‌کرده‌اند.

 از راه صواب خارج نشد

این فقیه دانشمند با جمع‌آوری، صحت‌سنجی و تدوین احادیث و نگارش کتب‌های دینی ارزشمند به یکی از موثرترین چهره‌های علمی مکتب تشیع بدل شد. حدود ۳۰۰ اثر علمی به شیخ صدوق نسبت داده‌اند که بسیاری از آنها امروزه در دسترس نیست. «الاعتقادات»، «الخصال»، «علل‌ الشرایع»، «عُیون‌ اخبارُ الرضا»، «معانیُ‌ الاخبار» و «من‌ لا یحضُره‌ الفقیه» از آثار گرانقدر جناب شیخ صدوق است. در این بین، کتاب «من لایحضره الفقیه» یکی از چهار کتاب معتبر روایی شیعه محسوب می‌شود که در آن مجموع روایات اهل بیت(ع) درباره مسائل فقهی جمع‌آوری شده و هر مجتهدی در اجتهاد و استنباط احکام شرعی از این کتاب بهره می‌گیرد. گفته می‌شود شیخ این کتاب را در سال ۳۷۲ هـ. ق در روستای «ایلاق» از توابع بلخ نوشت. این اثر شناخته شده‌ترین و بزرگترین کتاب شیخ صدوق است که بارها چاپ شده و ده‌ها تن از فقهای بزرگ به شرح، ترجمه و حاشیه بر آن پرداخته‌اند. این کتاب یکی از اصول چهارگانه فقه شیعه و مأخذ علمی معتبری در احکام شرعی است. گفته می‌شود کتاب مدینة العلم، جامع‌ترین و کامل‌ترین اثر صدوق بوده که در حملات مخالفین به کتابخانه‌های شیعه از بین رفته است. این کتاب به گزارش شیخ طوسی از من لا یحضر بزرگتر بوده است. ابن‌شهرآشوب نقل می‌کند من لا یحضر چهار جزء دارد و مدینة العلم دارای ده جزء است.

 در خصوص جایگاه علمی شیخ صدوق عالمان بسیاری سخن گفته‌اند. از این جمله شیخ طوسی می‌گوید: «محمد بن علی بن حسین، حافظ احادیث، آگاه به فقه و رجال، و حدیث‌شناس بود که در حفظ و کثرت علم، مانند او در میان قمی‌ها دیده نشد.» همچنین گفته شده نخستین‌ کسی‌ که‌ ابن‌بابویه‌ را صدوق‌ نامیده‌ ابن‌ادریس حلی در سرائر است. برخی محققان درباره وجه تسمیه شیخ صدوق بر این باورند که چون او در نقل حدیث از ائمه علیهم السلام خصوصا امام باقر (ع) و امام صادق (ع) از راه صواب خارج نشده و در فهم آن‌ها به خطا نرفته است؛ صدوق نامیده شده است.

مرقدی که مدفن مومنان و بزرگان شد

شیخ صدوق در هفتاد و پنج سالگی و به سال ۳۸۱ ه. قمری در شهر ری دیده از جهان فرو بست و پیکر پاکش در نزدیکی مرقد حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) دفن شد. بعدها در اطراف مقبره او قبرستانی برای دفن مومنان و بزرگان شکل گرفت که با لقب او یعنی «ابن بابویه» شکل گرفت. تجدید عمارت قبر شیخ صدوق در زمان فتحعلی شاه قاجار در سال ۱۲۳۸ق. انجام گرفته‌است. امروزه آرامگاه «شیخ صدوق» در شهرری به زیارت‌گاهی سرشار از معنویت تبدیل شده است. چند سالی است که فضای این آرامگاه گسترش پیدا کرده و خدمات بیشتری به زائران این بقعه و البته آرامستان ابن بابویه ارائه می‌دهند.

آزاده خلیلی