به نقل از «ایسنا»

من یک کرونایی هستم

تاریخ انتشار: ۱۷ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۵۵۲۱۸۷

ایسنا/زنجان این روزها هر صفحه‌ مجازی را که باز می‌کنی، پر است از خاطرات مشترک بین هفت میلیون انسان ساکن در کره خاکی، شاید کمتر نسلی فرصت حضور در این خاطرات مشترک و البته تلخ را داشته باشد، اما چاره‌ای نیست و ما ناگزیر جزو نسلی هستیم که سال‌ها بعد از آن به عنوان مردمانی که در دوران کرونایی زندگی می‌کردند، یاد خواهند کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شاید اگر نسل نه چندان دور مردمان کشورهایی چون آلمان، انگلستان، لهستان، ایتالیان، فرانسه و ... زندگی‌شان با خاطرات تلخ جنگ‌های جهانی عجین خورده، امروز این خاطرات تلخ در گستره وسیع‌تری مردم این کره خاکی را درگیر خود کرده و این درگیری هنوز با کشته‌های ریز و درشتی که به جا گذاشته، در اقصی نقاط جهان ادامه داشته و در حال قربانی گرفتن است.

امروز دنیا به جنگ نابرابر با دشمنی رفته است که خیلی‌ها بر این تصور هستند که این دشمن، پرورده دست خود بشر است که امروز به جان خود او افتاده و در مسیر تار و مار کردن قدم برمی‌دارد. از تصورات واهی واقعی که بگذریم، نسل امروز بشر در حال پشت سر گذاشتن دورانی است که شاید با هیچ‌یک از ادوار تلخ زندگی انسان برابری نکند و تخیل ماجرا زمانی بیشتر می‌شود که ندانیم نقطه پایانی این قصه کجاست.

بازگشت محدودیت ماه‌های گذشته، رفتارهای جدید ویروس کرونا، خسته شدن مردم از فاصله‌گذاری‌های اجتماعی، کم‌رونق شدن مشاغل و کسب و کارها، بی‌تحرکی جوامع به دلیل قرنطینه‌های طولانیمدت و تعطیلی فعالیت‌های ورزشی، مشکلات بخش درمان و درگیری روزافزون جامعه پزشکی با مبتلایان، اعلام نتایج نه چندان موفقیت‌آمیز در خصوص کشف واکسن کرونا و هزاران اما و اگر دیگر، موضوعاتی است که همه را کلافه کرده است.

آمار مبتلایان به ویروس کرونا حاکی از آن است که خواه ناخواه باید روزی از روزها منتظر باشی تا تو هم جزو آمار ۲۶۰۰ نفری قرار بگیری. بی‌تردید فرار از واقعیت و کتمان حضور در این جمع، نه تنها نمی‌تواند ما را برای روزهایی که هنوز نیامده است، آماده نکند، بلکه ممکن است به جای مقابله با کرونا، زمان زیادی برای برون‌رفت از شوکی که به واسطه مبتلا شدن به این بیماری گریبان ما را گرفته است، صرف کنیم.

از زمان شیوع این ویروس در کشور، اطلاع‌رسانی‌های زیادی در خصوص راهکارهای پیشگیری و مقابله با این بیماری که هر روز رفتارهای جدیدی از خود بروز می‌دهد، صورت گرفته است اما با نیم‌نگاهی به آنچه که تا به امروز در خصوص کرونا گرفته شده، به این نکته بیش از پیش پی می‌بریم که هیچ‌گاه به این موضوع که برای روزهای کرونایی باید چه برنامه‌ای داشته باشیم، نپرداخته‌ایم.

همین تفکر که «من هیچ‌گاه کرونا نخواهیم گرفت» و یا «لعنت به کسانی که کرونا می‌گیرند و ما را هم به خطر می‌اندازند»، جزو تفکرات خطرناکی است که باعث می‌شود جامعه بیشتر به سمت پنهان کردن این بیماری باشد تا درمان آن و بی‌تردید کسانیکه به هر دلیلی – خواسته یا ناخواسته – این بیماری را در آغوش می‌کشند، باید منتظر دردهایی فارغ از درد کرونا در جسم و روح خود باشند.

فراموش نکنیم که تاریخ، گواه بسیاری از دردهایی است که واژه دردمندی ایرانیان، همواره التیام‌بخش آن بوده است. بین سال‌های ۱۲۹۵ تا ۱۲۹۷ شمسی، جمعیت ۱۸ میلیون نفری ایران درگیر قحطی بزرگی شده بود که بخش اعظمی از آن را مدیون بی‌طرفی در جنگ جهانی اول و اشغال ایران به دست انگلیسی‌ها بود. زمانی که این روزهای سخت دست از سر ایرانیان برداشت، ۹ میلیون نفر بار سفر به دیار باقی را بسته بودند.

بی‌شک امروز با پیشرفت‌هایی که در عرصه پزشکی بهدست آمده، دیگر نباید نگران آمار مرگ و میری که یک قرن پیش به واسطه بیماری‌های مختلف به جا گذاشته می‌شد، باشیم؛ اما فراموش نکنیم بیماری‌های قرن حاضر نیز نگرانی‌های خاص خود را دارند و این نگرانی‌ها زمانی دو چندان می‌شود که علی‌رغم پیشرفت در عرصه‌های مختلف، روش مقابله با این بیماری را که در تن رنجور یکی از اطرافیان ما سکنی گزیده است، بلد نیستیم.

بالاخره لحظه موعود فرارسید و یکی از سرنوشت‌سازترین تلفن‌های زندگی من به صدا درآمد. امروز همان روزی بود که دیگر نمی‌توانستم بگویم «زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آید». روزی که تست کرونای من مثبت اعلام شد؛ تست کرونای بیش از ۲۶۰۰ نفر دیگر نیز در ایران مثبت اعلام شده بود؛ ناخودآگاه به یاد حکایت کوزه و خیاط افتادم و اینکه باید روزهای سختی را با مهمان ناخوانده درونم پشت سر بگذارم.

حالا دیگر کرونا وارد زندگی من، همسر و فرزندم شده بود. قرنطینه را با هزاران امید و آرزو برای شکست دادن کرونا آغاز کردیم. قبلا بارها برچسب همه با هم علیه کرونا # را در اخبار چسبانده بودم، اما گویا این روزها دوست نداشتم انگ کرونایی را به من بچسبانند. همیشه خود را برای این روزها آماده کرده بودم اما گویا اطرافیانم آنطور که باید دوست نداشتند مرا در چنین شرایطی ببینند، البته بیشتر به خاطر شرایط خودشان.

تب و لرز، بی‌خوابی، تعریق زیاد بدن، بی‌اشتهایی، سرفه و ... هیچ‌کدام برای من که یک کرونایی بودم، تازگی نداشت. این‌ها رفتارهای طبیعی یک ویروس بود و من باید به مدت دو هفته با آن دست و پنجه نرم می‌کردم؛ اما رفتاری که برایم قابل درک نبود، رفتار جامعه در مقابل کرونایی‌ها بود. کم‌کم دانستم وقتی کرونا می‌گیری باید کفش پولادی بپوشی و در برابر نامهربانی‌های روزگار با گام بلند به سمت افق‌های روشن پا به فرار بگذاری.

وقتی به جمع کرونایی‌ها می‌پیوندی، باید خود را برای هر نوع نگاه و برخوردی آماده کنی. برای‌شان فرقی نمی‌کند تا پیش از ابتلا به این بیماری چه جایگاهی به عنوان همکار، دوست، فامیل و ... داشته باشی. مهم‌ترین دغدغه برای اطرافیان یک فرد کرونایی، مرور همه اتفاقات و ارتباطاتی است که طی چند روز گذشته با فرد کرونایی داشتند. همین که بدانند از او تحفه‌ای به آن‌ها نمی‌رسد، کافی است، تا آرامش به زندگی‌شان بازگردد.

وقتی چهار چشمی مراقب کرونا هستی، کرونا از دری وارد می‌شود که به خیال تو مراقبت‌های لازم را از آن قسمت انجام داده‌ای. بچه‌ها جزو افرادی هستند که هنوز رعایت پروتکل‌های بهداشتی و فاصله‌گذاری اجتماعی برای‌شان معنی ندارد؛ این در حالی است که ناقلان خوبی برای این ویروس هستند. وقتی پسرم فهمید که او یک ناقل بوده است، با چشمان معصوم‌اش اظهار بی‌گناهی می‌کرد.

من یک کرونایی هستم و دارای فرزندی که مثل همه بچه‌ها می‌تواند یک ناقل قوی برای بیماری کرونا باشد. با اینکه زدن ماسک و رعایت پروتکل‌های بهداشتی، شرط لازم برای پیشگیری از بیماری کرونا است؛ اما من یک کرونایی هستم و می‌دانم که شرط کافی برای این امر، غفلت نکردن از رفتاری است که با فرزندمان داریم؛ کودکان ناقلان تمام‌عیار و قهار هستند و یک لحظه غفلت و ابراز محبت می‌تواند همه دست‌رنج شما را برای اینکه کرنا نگیرید، به باد دهد.

قرنطینه کم‌کم به روزهای پایانی خود نزدیک و نزدیک‌تر شد اما آنچه که این روزها نمی‌توان پایانی برایش متصور بود، به صدا درآمدن زنگ کرونا برای ما است. با اینکه هیچ‌کس دوست ندارد جسم خود را به دست ویروس کرونا بسپارد اما روند ابتلا به این بیماری، حکایت از آن دارد که خواه ناخواه این زنگ می‌تواند برای شما نیز به صدا درآید و شاید آن‌گاه، بارها از خود بپرسی که «چرا من؟ من که همه موارد را رعایت کرده بودم».

این سئوالی است که اکثر کرونایی‌هایی که نه عزم سفر کرده‌اند، نه برای التیام داغ عزیز از دست رفته در مراسم عزا حضور به هم رسانده‌اند و نه برای شادی تازه داماد و تازه عروس، خود را با ولع به تالار رسانده‌اند، از خود می‌پرسند، اما هیچ پاسخ روشنی برای سئوال‌شان نمی‌یابند، جز اینکه تو هم باید خود را به سرنوشت آن‌هایی که خواسته در این بلا گرفتار شده‌اند، بسپاری.

من یک کرونایی بودم، با همه دغدغه‌های یک بیمار کرونایی. حال که دغدغه‌های کرونایی به پایان رسیده، باید منتظر التیام دردهای روحی باشم. بیائیم دوران کرونا را برای همان‌هایی که از ما هستند و در این ورطه سقوط می‌کنند، سخت‌تر نکنیم؛ چرا که ممکن است این روزهای سخت برای شما هم اتفاق بیافتد.

کرونا را جدی بگیریم و کرونایی‌ها را از خودمان بدانیم.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی زنجان من یک کرونایی کرونایی ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۵۲۱۸۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

با این ۸ روش طول عمرتان بیشتر می‌شود

هیچ راه مطمئنی برای افزایش طول عمر وجود ندارد، اما تحقیقات نشان داده است افرادی که به دنبال تنوع و تغییر درست در سبک زندگی‌شان هستند، بیشتر عمر می‌کنند. تغییرات سبک زندگی به طور کلی شامل مواردی مانند تنظیم رژیم غذایی، تحرک و فعالیت فیزیکی و حتی افزایش تعاملات اجتماعی است.

در ادامه به برخی دیگر از این تغییرات اشاره می‌شود:

۱) با خورشید آشتی کنید

روزها بیرون بروید و بیشتر زیر نور آفتاب باشید. امید به زندگی را می‌توان به سادگی با بیرون رفتن و آفتاب گرفتن افزایش داد. یک بررسی در سال ۲۰۱۹ به این نتیجه رسید که کمبود ویتامین D با خطر بالاتر مرگ و میر مرتبط است. کمبود این ویتامین با افزایش دو برابری خطر مرگ ناشی از سرطان نیز ارتباط دارد.

قرار گرفتن در معرض نور خورشید، سلول‌های پوست را برای تولید ویتامین D تحریک می‌کند. ویتامین D برای بسیاری از عملکردهای حیاتی مانند: رشد و بازسازی استخوان، انقباضات غیر ارادی عضلات (مانند ضربان قلب و گوارش) و تبدیل گلوکز خون (قند) به انرژی ضروری است. کمبود ویتامین D می‌تواند همه این عملکردها را مختل کند و منجر به افزایش خطر شکستگی و پوکی استخوان، بیماری قلبی و دیابت نوع ۲ شود.

تحقیقات نشان می‌دهد که ۵۰ درصد از بزرگسالان با سطوح پایین ویتامین D به اندازه کافی زیر نور خورشید نمی‌روند. قرار گرفتن در معرض نور خورشید به مدت ۱۵ دقیقه در روز برای حفظ سطح ویتامین D در افراد سالم کافی است.

مصرف مکمل‌های ویتامین D و خوردن غذاهای غنی از ویتامین D نیز راه‌های مؤثری برای افزایش سطح این ویتامین هستند.

۲) با دوستانتان وقت بگذرانید

امید به زندگی را می‌توان با معاشرت با دوستان و خانواده افزایش داد. مطالعات نشان داده‌اند که هرچه ارتباط افراد با عزیزانشان بیشتر باشد، سلامت کلی نیز ارتقا می‌یابد. شاید به این دلیل باشد که افرادی که ارتباطات سالم دارند، کمتر ریسک می‌کنند و بیشتر مراقب خود هستند. همچنین ممکن است وجود افراد مختلف در زندگی شما، به نوعی باعث کاهش استرس شود. علاوه بر این، افرادی که دارای روابط «معنادار» هستند، امید به زندگی بیشتر و بهتری دارند. روابط معنادار به معنای گفتگو در مورد اعتقادات، علایق یا دیگر موضوعات مشترکی است که طرفین از صحبت کردن پیرامون آن لذت می‌برند.

مطالعه‌ای منتشرشده در مجله PLoS Medicine نشان داد که بر اساس ۱۴۸ مطالعه شامل ۳۰۸۸۴۹ شرکت‌کننده، افرادی که روابط اجتماعی قوی‌تری دارند، ۵۰ درصد کمتر در معرض خطر مرگ زودرس هستند

۳) روزانه ورزش کنید

بهبود امید به زندگی به شدت با ورزش روزانه مرتبط است. مطالعات جامع نشان داده‌اند افرادی که به طور منظم، حتی سه ساعت در هفته، ورزش می‌کنند، حدود ۷ سال بیشتر از افرادی که ورزش نمی‌کنند، عمر می‌کنند. ورزش روزانه به معنای هر روز باشگاه رفتن نیست. ورزش‌های خانگی مانند یوگا، حرکات کششی، وزنه‌ زدن، شنا یا پیاده‌روی سریع می‌توانند بسیار مفید باشند، خصوص اگر سن‌تان خیلی بالاست.

۴) نخ دندان بکشید!

شاید عجیب به نظر برسد، اما خوب است بدانید استفاده روزانه از نخ دندان ممکن است طول عمر را افزایش دهد. استفاده از نخ دندان، از بیماری لثه پیشگیری می‌کند و جلوی عبور باکتری‌های موجود در دهان از بافت‌های آسیب‌دیده و ورود به جریان خون را می‌گیرد. بیماری لثه (پریودنتیت)، ششمین بیماری شایع در سراسر جهان است و ۱۱ درصد از جمعیت دنیا را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بر اساس بررسی‌های صورت‌گرفته در سال ۲۰۲۰، پریودنتیت شدید نه تنها با افزایش خطر بیماری قلبی، بلکه با افزایش خطر مرگ ناشی از حملات قلبی ارتباط مستقیم دارد

۵) گیاهخواری، راز طول عمر بیشتر

گیاهخواری این قابلیت را دارد که به شما کمک کند طولانی‌تر زندگی کنید. البته این مسئله بدان معنا نیست که گوشت را سبد غذایی‌تان حذف کنید. اما تحقیقات نشان داده که گیاهخواریِ اصولی، با کاهش مصرف قند و شکر، کاهش مصرف چربی‌های اشباع موجود در غذاهای حیوانی و جلوگیری از چاقی، به طول عمر بیشتر کمک می‌کند.

گیاهخواری هم‌چنین خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با افزایش سن مانند فشار خون بالا، دیابت، بیماری‌های قلبی و حتی سرطان روده بزرگ را کاهش می‌دهد.

۶) استرس خود را مدیریت کنید

استرس باعث ترشح هورمونی به نام کورتیزول می‌شود که منجر به افزایش ضربان قلب و گاهی تنگی تنفس می‌گردد. تداوم این شرایط در طولانی‌مدت می‌تواند مضر باشد و منجر به اضطراب، افسردگی، فشار خون بالا و بیماری قلبی شود.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد استرس طولانی‌مدت می‌تواند موجب پیریِ سلول‌ها شود. بر اساس مطالعات، افزایش سطح کورتیزول باعث تجزیه سلول‌ها و افزایش تولید رادیکال‌های آزاد می‌شود. رادیکال‌های آزاد مولکول‌هایی هستند که به DNA سلولی آسیب می‌زنند و باعث پیری و عملکرد نادرست سلول‌ها می‌شوند. این موضوع به نوبه خود باعث ایجاد انواع مختلف سرطان می‌شود.

برای مدیریت بهتر استرس در درازمدت، از درمان‌های ذهنی و جسمی مانند: مدیتیشن، یوگا و تمرینات تنفس عمیق استفاده کنید.

۷) تلویزیون را خاموش کنید!

با کاهش تماشای تلویزیون، می‌توانید سلامت خود را بهبود بخشید و همچنین امید به زندگی خود را افزایش دهید. تماشای بیش از حد تلویزیون، شما را غیرفعال می‌کند و احتمال افزایش وزن را بالا می‌برد. این عدم تحرک برای ساعات طولانی می‌تواند منجر به کمردرد و گردن‌درد مزمن شود. تماشای زیاد تلویزیون از شکل‌گیری تعامل اجتماعی با کیفیت جلوگیری می‌کند و می‌تواند به اضطراب و افسردگی منجر شود. همه این موارد تأثیر منفی بر سلامتی و هم‌چنین طول عمر شما دارد.

طبق مطالعات، افرادی که به طور متوسط شش ساعت در روز را صرف تماشای تلویزیون می‌کنند، حدود ۵ سال کمتر از افرادی که تلویزیون تماشا نمی‌کنند، زندگی می‌کنند. به طور متوسط، هر ساعت تماشای تلویزیون پس از ۲۵ سالگی، حدود ۲۲ دقیقه از طول عمر بیننده کم می‌کند.

۸) از رفتارهای پرخطر اجتناب کنید

شایع‌ترین علل مرگ و میر در جوانی، تصادفات، جراحات و رفتارهای خشونت‌بار هستند. طبق یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ در مجله Aging، رفتارهای پرخطر دیگری نیز وجود دارد که هرکدام به نحوی چند سال از طول عمرتان می‌کاهند.

۲۳۳۲۳۳

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902703