به نقل از «خبرگزاری برنا»

فشار های زیادی را متحمل شدم تا نمایش «آگوست در اوسیج کانتی» در این سطح به صحنه برود

تاریخ انتشار: ۱۸ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۵۶۰۳۲۹

میکائیل شهرستانی از تصمیمش برای استفاده از هنرجوها به عنوان بازیگر گفت و تأکید کرد که این تصمیم سختی‌های فراوانی برای او به همراه داشت و فشارهای زیادی را متقبل و متحمل شد تا نمایش در این سطح به صحنه برود.

میکائیل شهرستانی بازیگر و کارگردان تئاتر که این روزها نمایش «آگوست در اوسیج کانتی» به کارگردانی او در خانه نمایش مهرگان روی صحنه می‌رود در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، درباره انتخاب این نمایشنامه برای اجرا و تغییراتی که در این اثر صورت گرفته، گفت: بنده یا داستانهایی را از نویسندگان دراماتیزه میکنم، یا رمانی در همین راستا برای صحنه تنظیم می‌کنم و یا اگر نمایشنامه‌ای مورد توجه‌ام قرار گیرد آنرا متناسب با دیدگاه شخصی و یا هم سویی با شرایط روز و روزگار فعلی اثر را تغییر می‌دهم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به هر صورت کارگردان هم بعد از نویسنده و مترجم "خالق عملی اثر" محسوب میشود و از این بابت نقش کارگردان بسیار حائز اهمیت است. در مورد نمایش "آگوست در اسیج کانتی" هم‌ از دراماتورژم خانم "هما علیزاده" خواهش کردم که شخصیت پدر (بورلی وستون) را از نمایشنامه حذف کند. چون ترجیح‌ میدادم بجای حضور فیزیکی پدرِ خانواده، سایه حضورش در جای جای خانه به چشم‌ بخورد و سنگینی کند. انگار پدر در همه زمانها حضور داشته و خواهد داشت و تا پایان هم بر نمایش سایه می‌اندازد. 

او افزود: نقش‌ زن‌ِ سرخپوست (جونا) که بورلی پیش از ترکِ خانه و اقدام به خودکشی استخدامش کرده که به نوعی نگاهبانِ این خانه و خانواده در حال اضمحلال باشد برایم بسیار اهمیت داشت و باید از نقش منفعلانه‌ای که در اصل اثر داشت خارجش می‌کردم. برای من جونا روح این خانه رو به ویرانی و روح واقعی این سرزمین یا بعبارتی مام‌ وطن محسوب می‌شود. کسی که از خانه و افراد آن‌ به طُرق مختلف محافظت میکند و دست آخِر هم‌، مادر خانواده "وایولت"  بعد از آنکه یک یک اعضای خانواده ترکش میکنند به دامن جوناست که پناه میبرد. تنها جونا برایش میماند. نمایش فشرده و کوتاه تر‌ و به ضرباهنگ و تمپوی بالاتری رسانده شد که طی ۷۵ دقیقه به پایان برسد.

این کارگردان در ادامه اظهار داشت: تغییراتی که در اثر ایجاد شد هیچ ربطی به ممیزی نداشت. من نمایشنامه‌ی به عبارتی دراماتورژی شده را قبلاً برای هیئت نظارت فرستاده بودم و آنها در این امر اعمال نظری نکردند.

شهرستانی که در این نمایش از هنرجوهای خود به عنوان بازیگر استفاده کرده، درباره انتخاب بازیگران «آگوست در اوسیج کانتی» گفت: این‌ روند را سالهاست (۲۵ سال) که در پیش گرفته‌ام و لابلای این شیوه کار و نگرش، ممکن است اثری (نظیر نمایش «هفت پرده») را هم با هنرپیشه‌های پرسابقه کار کنم. هر چند این تصمیم سختی‌های فراوانی برایم به همراه داشت و فشار های زیادی را متقبل و متحمل شدم تا نمایش در این سطح به صحنه برود ولی تصمیم‌ گرفتم این‌ اثر را با توجه به گروه و دوره‌ای که در اختیار داشتم به صحنه ببرم و می‌پذیرم که اینکار با بازیگران کم و یا بی سابقه بسیار کار سنگین‌ و طاقت فرسایی بوده و هست.

بازیگر مجموعه تلویزیونی «تصویر یک رویا» در پایان با اشاره به شیوع ویروس کرونا و تعطیلی تماشاخانه‌ها تصریح کرد: پیشتر و در مصاحبه های قبلیم با رسانه ها عرض کردم که وزارت ارشاد و نماینده ی آن‌، مرکز هنرهای نمایشی موظف به حمایت مالی از گروه هایی هستند که کرونا آنها را در تنگنا گذاشت و موجب ضرر و زیانشان شد. فروش بلیط برای ظرفیت نیمی از سالنهای نمایش و رعایت پروتکل های جاری و همینطور ضد عفونی کردن محل اجرا و‌جایگاه تماشاگر تنها سبب آن‌ میشود که تا حدودی تماشاگر پایش به سالن تئاتر کشیده شود ولی نیمه دیگر سالن که خالی میماند را از کجا و‌ چگونه و‌ کدام‌ مرجعی باید جبران‌کند. تئاتر این "فرزند سر راهی" تا کی باید مورد بی توجهی و بی مهری مسئولان قرار گیرد و متعاقب آن گروه‌های نوپا بیشترین لطمات را در این روزگار میخورند و همینطور تماشاخانه‌های خصوصی که اگر نبودند هرگز سالن‌های دولتی موجود هیچ‌گاه نمی‌توانستند جوابگوی اجرای این همه گروه باشند./2

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: میکائیل شهرستانی خانه نمایش مهرگان آگوست اوسیج کانتی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۶۰۳۲۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ایلیا سلیمان کارگردان فلسطینی قلب جشنواره فیلم سارایوو را می‌گیرد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از ورایتی، سی امین دوره جشنواره فیلم سارایوو به تجلیل از ایلیا سلیمان کارگردان فلسطینی می‌پردازد تا از سهم برجسته او در هنر سینما قدردانی کند. این فیلمساز با دریافت جایزه قلب افتخاری سارایوو تجلیل می‌شود و نمایش آثار برگزیده وی در جشنواره در نظر گرفته شده است.

سلیمان سال ۲۰۱۹ مهمان سارایوو بود و فیلم «این حتما بهشت است» وی در پرده فضای باز جشنواره به نمایش درآمد. این فیلم در جشنواره کن در همان سال جایزه ویژه هیات داوران را دریافت کرد. وی همچنین سال ۲۰۱۶ به عنوان رییس هیات داوران و سال ۲۰۱۳ به عنوان مهمان در جشنواره حضور داشت.

جووان مریانوویچ مدیر جشنواره گفت: زبان جهانی سینمای سلیمان با ارزش‌ها و احساسات اساسی انسانی صحبت می‌کند؛ ترس و امید، خانه و وطن.

وی از شوخ طبعی، طنز و بینش عمیق وی به عنوان عاملی یاد کرد که توانایی پیچیدگی‌های وجود انسان را دارد و گفت: وی با وضوح و ظرافتی بی‌نظیر، پوچی‌های زندگی را روشن می‌کند و روح و هویت فلسطینی را با سبکی منحصر به فرد به تصویر می‌کشد. اکنون، در تاریک‌ترین زمان‌ها در سرزمین مادری‌اش، کار او به‌عنوان چراغی که ناشی از درک عمل اوست، یادآور قدرت داستان‌سرایی برای گفت‌وگوهای معنادار می‌شود.

سلیمان که سال ۱۹۶۰ در ناصره به دنیا آمد، از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۳ در نیویورک زندگی کرد. وی وقتی در آمریکا بود، ۲ فیلم کوتاه خود «دیباچه‌ای تا پایان یک مناقشه» و «گرامیداشت با انتحار» را کارگردانی و جوایز متعددی را از آن خود کرد.

سال ۱۹۹۴ او در بیت‌المقدس مستقر و از سوی کمیسیون اروپا ماموریت ایجاد یک گروه فیلم و رسانه در دانشگاه بیرسیت به وی سپرده شد.

نخستین فیلم بلند سلیمان با نام «وقایع‌نگاری یک ناپدید شدن» برنده جایزه بهترین فیلم اول جشنواره فیلم ونیز در سال ۱۹۹۶ شد و سال ۲۰۰۲ «مداخله الهی» جایزه هیات داوران و جایزه بین المللی فیپرشی جشنواره کن و همچنین جایزه بهترین فیلم خارجی جوایز فیلم اروپا را کسب کرد.

سال ۲۰۰۷ او به عنوان یکی از ۳۵ کارگردان فیلم سازنده فیلم جمعی برای شصتمین سالگرد کن انتخاب شد و فیلم بلند او «زمانی که می ماند» در سال ۲۰۰۹ در بخش رقابت اصلی جشنواره کن حضور داشت.

سال ۲۰۱۲ او فیلم کوتاه «خاطرات یک مبتدی» را که بخشی از فیلم جمعی با عنوان «۷ روز در هاوانا» بود، به پایان رساند. این فیلم در بخش نوعی نگاه کن به نمایش درآمد. آخرین فیلم بلند او «این حتما بهشت است»، جایزه ویژه هیات داوران جشنواره کن سال ۲۰۱۹ را برده و جایزه فیپرشی را نیز به خود اختصاص داد.

سلیمان به عنوان عضو هیات داوران در جشنواره‌های متعددی از جمله کن و ونیز شرکت کرده و سال ۲۰۲۰ از سوی وزارت فرهنگ فرانسه نشان لژیون دونور را دریافت کرده است. سلیمان سال ۲۰۲۲ جایزه آکادمی فیلم اروپا در سینمای جهان را دریافت کرد.

این کارگردان در حال حاضر مشاور هنری موسسه فیلم دوحه است.

کد خبر 6087928