به نقل از «ایسنا»

جولان مجدد کرونا در مازندران/ ۷ شهر در وضعیت قرمز

تاریخ انتشار: ۱۹ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۵۷۱۹۵۶

ایسنا/مازندران مسافرت های غیرضرور، برگزاری مراسمات عروسی و عزا، گشایش مجدد مساجد، اماکن مذهبی، زیارتگاه ها و صحن بقاع متبرکه، بازگشایی اماکن و محیط های فرهنگی و ورزشی و از سر گرفتن رقابت های ورزشی در عرصه های مختلف، عدم اجرای پروتکل ها و رعایت نکردن فاصله گذاری اجتماعی همراه با سهل انگاری بیش از حد مردم باعث شد تا بار دیگر لشگر تقریبا شکست خورده کرونا، جانی دوباره گرفته و با فرصت طلبی از غفلت مردم و مسئولان، تاخت و تاز مجدد مرگ را در ایران و مازندران آغاز کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نگاهی به رکوردهای هفته اخیر کرونا در کشور به خوبی صحت ادعای فوق را تائید می کند. این در حالی است که غیر از اجباری شدن استفاده از ماسک در روز یکشنبه ۱۵ تیرماه تاکنون هیچ دستور و یا اقدام ضروری مشخصی از سوی ستاد ملی کرونا صورت نگرفته و حتی مسئولان استانی که مدیریت کنترل شرایط موجود به آنها تفویض شده نیز اقدامی درخور توجه انجام نداده‎اند. گویا همگی مسئولان در شوک مجدد اوج گیری ویروس کرونا بسر برده و یا به انتظار رشد کاهشی نمودار جان باختگان کرونا نشسته اند.

سعید نمکی وزیر بهداشت دیروز چهارشنبه ۱۸ تیرماه در جلسه‌ اضطراری ستاد کرونای پایتخت صراحتا اعلام کرد که دستاوردهای کرونایی لگدمال بی‌توجهی‌ها شده و عده‌ای از مردم و دوستانی که در جایگاه‌های مختلف بخش خصوصی یا دولتی نشسته‌اند دچار سهل‌انگاری شدند. وی ضمن ابراز شرمندگی نسبت به زحمات فداکارانه و شبانه روزی کادر درمان کشور با انتقاد از عدم رعایت پروتکل ها و مصوبات تصریح کرد که در شرایط فعلی کنترل کرونا بسیار مشکل تر از اوج گیری آن در اسفند و فروردین است چراکه اکنون نه می‌شود مردم را با شعار در خانه بمان نگه داشت و نه می‌ توان کسبه را مجبور به تعطیلی صنوف و کسب و کارها کرد.

اما نگاهی کلی به آمارهای ۴ ماهه حضور کرونا در کشور به خوبی نشان می دهد که مسافرت های بین شهری و بین استانی بیشترین و شاید مهمترین عامل انتقال کرونا بوده و این در شرایطی است که استان های گردشگرپذیر و مسافرخیز کشور هیچگاه حاشیه امنی در سایه شیوع همه گیری کرونا پیدا نکرده اند.

اگر به آخرین اطلاعیه وزرات بهداشت دقت کنید نام استان هایی را خواهید دید که یا گردشگرپذیر و مسافرخیز هستند، یا از آب و هوای مناسبی در تابستان برخوردارند و یا از لحاظ وضعیت معیشتی در شرایط مطلوبی به سر نمی برند. این سه حالت فوق شاید در تمام مدت شیوع و انتشار ویروس کرونا در کشور بجز ایام محدودیت های تردد و مسافرت، جزء لاینفک آمارهای وزارت بهداشت بوده و همواره چنین استان هایی با داشتن حداقل یکی از فاکتورها و مشخصات فوق درگیری مستمری با کرونا داشتند.

این موضوع درباره استان مازندران نیز مصداق دارد، مازندران که همواره مقصد مسافران و گردشگران بوده و هست، پس از طی کردن فراز و فرودهای متعدد در ثبت رکورد کرونا، طی آخرین گزارش وزارت بهداشت کشور مجدد به وضعیت هشدار رسیده و ۷ شهر این استان اکنون در شرایط قرمز قرار گرفته اند.

دکتر سید عباس موسوی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی مازندران در نشست خبری پیشگیری و کنترل ویروس کرونا، به روند استمرار افزایش نگران کننده آمار بیماران مبتلا به کرونا در استان مازندران اشاره و تصریح کرد: در حال حاضر شهرهای آمل، بابل، بهشهر، رامسر، محمودآباد، سوادکوه و نوشهر در وضعیت قرمز قرار دارند و شهرهایی مانند قائمشهر نیز در وضعیت نارنجی به سر می برند که اگر اقدامات لازم صورت نگیرد در وضعیت قرمز قرار خواهند گرفت.

به اطلاعیه فوق دقت کنید! اگر نگاهی دقیق و تیزبینانه به نحوه آرایش و قرارگیری شهرهای دارای وضعیت قرمز استان مازندران کنیم متوجه ۲ موضوع خواهیم شد، نخست اینکه، شهرهایی دچار وضعیت قرمز شده اند که یا شریان های مواصلاتی مستقیمی به استان های همجوار دارند و یا در همنشینی شهری هستند که محور مستقیم ارتباط بین استانی دارد، و در حالت دوم، وضعیت قرمز در شهرهایی رخ داده که گردشگرپذیرتر بوده و اصطلاحا دارای رتبه بالاتری از نظر گردشگری و پذیرایی از مسافران هستند.

در ادامه اطلاعیه رئیس دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران آمده که با توجه به فاصله نزدیک شهرها و مراودات بین شهری در سطح استان، شیوع بیماری کرونا به سرعت افزایش پیدا کرده و اگر این وضعیت را کنترل نکنیم مجبوریم به سمت قرنطینه، برگرداندن محدودیت ها  و بستن بسیاری از مراکز حرکت کنیم. وی همچنین تاکید کرده که تجمعات سبب ریسک بالایی برای ابتلا به بیماری می شود بنابراین باید از تجمع غیرضروری مانند برگزاری عروسی و مراسم تشییع جلوگیری شود.

حال و با توجه به آنچه در گزارش فوق آمده سوال اینجاست که چرا علیرغم قرارگرفتن ۷ شهر استان در وضعیت قرمز و هشدارهای مؤکدانه ریاست علوم پزشکی مازندران مبنی بر خطر افزایش مبتلایان کرونا، هنوز تصمیم، فعل و دستورات خاصی از سوی مسئولان در استان مبنی بر اعلام محدودیت ها صورت نگرفته است؟

چرا علیرغم اینکه پرواضح است محورها و شریان های مواصلاتی ورودی به مازندران مهم‌ترین چالش استان و باعث تشدید بیماری کرونا شده، دستوری مبنی بر عدم ورود مسافران اتخاذ نشده و کماکان شاهد حجم بیشمار مسافر و خودروهای غیربومی در استان هستیم؟

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: استانی اجتماعی استان مازندران وضعیت قرمز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۵۷۱۹۵۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.