گفت‌وگوهای صلح افغانستان و آینده پیش رو

گفت‌وگوهای صلح افغانستان امروز به صورت مجازی برگزار خواهد شد و وزیر امور خارجه از طرف ایران در آن شرکت خواهد کرد.

ابوالفضل زهره‌وند، سفیر اسبق ایران در کابل

گفت‌وگوهای صلح افغانستان امروز به صورت مجازی برگزار خواهد شد و وزیر امور خارجه از طرف ایران در آن شرکت خواهد کرد. در این نشست که اشرف غنی بحث پیوستن طالبان به فرایند دموکراتیک نظام سیاسی را مطرح می‌کند، با آنچه که مد نظر طالبان است، فاصله زیادی دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آن‌ها به تازگی در مذاکرات بین‌الافغانی موضع قبلی مبنی بر اینکه دولت، یکی از گروه‌هایی خواهد بود که بر سر میز مذاکره می‌نشیند را تکرار کرده‌اند. از طرف دیگر، دولت نیز در موضعی اعلام کرده طالبان در مذاکرات، تنها یک گروه است و طرف اصلی نیست. آن‌ها باید به حکومت بپیوندند، مشارکت کنند و فرایندهای پیش بینی شده در ساختار سیاسی از جمله انتخابات را دنبال کنند تا اینکه وزن خود در میان مردم را بسنجند و اگر می‌توانند آن را ارتقا دهند. پس از نگاهی کلی مسئله مقداری پیچیده است.

حال، این دومین نشست مجازی است که قرار است برگزار شود. دولت اشرف غنی امروز تلاش می‌کند که موقعیت خود را برای نشست احتمالی با طالبان در حوزه منطقه‌ای و بین‌المللی تقویت کند. در نشست قبلی تعداد بیشتری از کشورها حاضر بودند و ایران هم در آن نشست مجازی شرکت داشت. در باب علل دعوت ایران به این نشست، واقعیت این است که ایران به دلیل موقعیت ژئوپلتیکی، نقش تاریخی در تلاش‌های صلح‌آمیز و همچنین میزبانی بیش از ۲میلیون مهاجر نقش غیر قابل انکاری در این فرایند دارد. نکته مهم‌تر، تأثیر ایران از تنش‌ها در صحنه داخلی افغانستان است؛ بنابراین در هر نوع مذاکره در سطح منطقه‌ای، نقش ایران درمقایسه با کشوری مانند چین باید در اولویت باشد. کشوری که از جنبه سیاسی ورودی در صحنه افغانستان ندارد و مرز کوچکی در شمال شرقی دارد که فعال هم نیست. به علاوه اینکه در تحولات افغانستان از جنبه نظامی و امنیتی و حتی سرمایه‌گذاری سابقه‌ای ندارد؛ اما به عنوان یک قدرت اثرگذار در حوزه روابط بین‌الملل دعوت شده است.

نفش کشورهای پیرامونی در صلح

واقعیت این است که هدف اصلی صلح باید ملت افغانستان و نظام سیاسی برخاسته از آن باشد و کشورهای پیرامونی چه منطقه‌ای و چه فرامنطقه‌ای باید نقشی تسهیل کننده را ایفا کنند. صلح پایدار و امنیت مردم افغانستان بر منافع فرضی هر کشوری در منطقه و فرامنطقه اولی است. البته بحثی که وجود دارد، این است که باید سابقه کشورها را هم ملاحظه کرد. کشورهایی که کمترین مداخله را در افغانستان داشته و نقش مثبت و مؤثری در روند صلح ایفا کرده‌اند، قطعاً این‌ها می‌توانند مورد اعتماد مردم و دولت افغانستان باشند، این مسئله نکته مهمی است و در این مسیر صلح که مردم افغانستان خواهان آن هستند، هر کشوری که بتواند به این مردم و استقرار صلح پایدار به دور از ملاحظات فرضی خود کمک کند، مردم افغانستان هم به روی آن‌ها آغوش باز می‌کنند. مسئله دیگر این است که ثبات و رشد افغانستان چه تأثیری بر کشورهای منطقه دارد. هر کشوری که رشد و توسعه افغانستان بر آن مؤثر باشد، مردم هم باید بیشتر به آن توجه کنند و این شاخص بسیار مهمی است. هستند کشورهایی که ناامنی و تداوم بحران در افغانستان -بی‌توجه به اینکه چه فرجامی سر مردم می‌آید- در راستای اهداف آن‌هاست.

به نظر می‌رسد نشستی که قرار است امروز برگزار شود، مسیر درستی است. اگر صلحی قرار است تحقق یابد، باید دولت و ملت افغانستان به همراه دولت‌های اثرگذار مثبت آماده شده و در صحنه حضور پیدا کنند. طالبان، جریانی نامشخص و متغیری وابسته است. اگر قرار باشد که جایگاهی برای طالبان در نظر گرفته شود، به معنای دور باطل و تداوم بحران در این کشور است. مردم افغانستان، خود و گروه‌های ریشه‌دار و با شناسنامه روشن باید امنیت را تأمین کنند ... کشوری که توان داخلی بالایی دارد، چرا باید ۵/۳میلیون نفر گرسنه داشته باشد. این نشان دهنده مسیر غلط طی شده تا به کنون است. ظرفیت امنیت سازی مردم در افغانستان بسیار بالاست و نیازی به اتکا به ناتو و یا نیروهای نظامی آمریکایی که با اهداف سوء در منطقه هستند، نیست. بسیج مردم می‌تواند امنیت را سامان داده و امنیت را در کل جغرافیای افغانستان تأمین کند. در همین راستا، تجربه فاطمیون بسیار گرانبهاست. تجربه ژنرال دوستم بسیار مؤثر است. بنابراین، جریان‌های سیاسی باید با مشارکت یکدیگر به نیروهای نظامی افغانستان کمک کنند. یعنی نوعی از تجربه عراق که در قامت پربرکت حشدالشعبی خود را نشان داد، می‌تواند در راستای تأمین امنیت افغانستان راهگشا باشد. دولت باید امنیت را به جای آنکه از ناتو و آمریکا درخواست کند، خود از این تجربه‌ها استفاده کرده و ما باید این مسئله را یادآور شویم.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: افغانستان مذاکرات صلح افغانستان مردم افغانستان منطقه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۱۱۴۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

افغانستانی‌ها بمانند یا بروند؟!/ ردّ پای 20 ساله لیدر اصلاح‌طلبان در مشکلات مردم و ایران

بر اساس منطق حکمرانی و عقلانیت اقتصادی؛ ظرفیت‌های یک کشور در حالتی که نیاز به نیروی کار یا تشکّل‌های جمعیتی نیست، باید تبدیل به ارزش افزوده شود.

سرویس سیاست مشرق - «وبلاگ مشرق» خوانشی روزانه در لابه‌لای اخبار و اتفاقات کشور است. ما درباره این خوانش البته تحلیل‌ها و پیشینه‌هایی را نیز در اختیار مخاطبان محترم می‌گذاریم. ۷:۳۰ هر روز با بسته ویژه خبری-تحلیلی مشرق همراه باشید.

***

ردّ پای 20 ساله لیدر اصلاح‌طلبان در مشکلات مردم و ایران

محمد خاتمی، لیدر جبهه اصلاحات به تازگی در سخنانی که سایت جماران آنها را منتشر کرد با طرح این کنایه که امیدواریم بزرگان کشور نگرانی این را داشته باشند که مشکلات را حل کنند(!) گفته است:

"تنها یک سال از برنامه چشم‌انداز ۲۰ ساله مانده است، باید ببینیم چرا به شاخص‌های نهایی آن نزدیک نشده‌ایم."[1]

*اگرچه ایران اسلامی توانسته است به برخی اهداف خود در سند چشم‌اندازه 20 ساله برسد و برخی از آنها هم نزدیک شود لکن سؤال خاتمی درباره برخی از شاخص‌ها همچنان موجه است و باید به آن پاسخ داد...

نکته اول در قبال پاسخ به سؤال خاتمی این است که بخش زیادی از مجموع 20 سال متعلق به تحقق سند چشم انداز در اختیار مدیریت دولتی اصلاح‌طلبان بوده است و جا دارد آنها بیشتر از هر کس دیگری به مردم درباره میزان پیشرفت در سند چشم‌انداز گزارش بدهند.

نکته دوم این است که نمی‌شود از مسیر پیشرفت حرف زد اما از طوفان‌ها و بلایا و دره‌های خطرناک دستکند شده در طول مسیر چیزی نگفت!

آقای خاتمی آیا می‌داند که اثر فتنه او و دوستانش در سال 88 بر سرعت پیشرفت کشور و زیاد شدن تحریم‌ها علیه مردم ایران چه بود؟

3 دوره "تحریم انتخابات" که خاتمی حامی آن بود چه؟ آیا تحریم انتخابات که عملا به معنی هدف گرفتن شقیقه نظام سیاسی کشور است هیچ تأثیری در کاهش سرعت پیشرفت کشور نداشته است؟

"سیاه‌نمایی از اوضاع کشور و دعوت دائم مردم به خیابان" که قاتق نان اصلاح‌طلبان در شب و روز بود را چطور باید ارزیابی کرد؟

خاتمی باید بداند که بخش اعظمی از وقت و انرژی و تدبیر کشور طی 20 سال گذشته صرف مقابله با این توطئه‌های خانمانسوزی شده است که هر یک به تنهایی می‌توانست تمام ابعاد زندگی و اقتصاد و معیشت و امنیت مردم را با مخاطره مواجه کند. اما نظام اسلامی در مقابل تمام این دسیسه‌های خطرناک ایستاد و در عین حال به یک هژمونی جهانی تبدیل شد که امروز نه تنها از معیشت مردمش دفاع کرده است بلکه همپیمانان خود در اقصی نقاط جهان را نیز زیر چتر حمایت خود دارد. و ایضا درخشش موشک‌های ایران در آسمان تلاویو نیز که حتما به سمع و نظر آقای خاتمی رسیده است.

ملاحظه می‌شود که ایران علیرغم تمام توطئه‌هایی که بخش بزرگی از آنها نیز عامل داخلی داشته؛ اما به جایگاه امروزینی رسیده است که عده کثیری در جهان با اطلاق هژمونی به ایران موافقت یافته‌اند.

پس باید واقعیت مطلوب ایران را دید و البته سؤالات فوق‌الذکر را هم از آقای خاتمی و دوستانش پرسید!

درباره وضعیت پیشرفت ایران در سند چشم‌انداز 20 ساله همچنین خوانش این تحلیل 2 سال قبل مشرق که با عنوان "اشک‌ها و لبخندهای سند چشم انداز ۱۴۰۴؛ امروز کجا هستیم!؟" منتشر شد نیز خالی از لطف نیست.

***

کارنامه‌هایی که باید آنها را به مردم معرفی کرد

آیت‌ا... محمدجواد فاضل لنکرانی، رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) طی سخنانی در مراسم تجلیل از استادان منتخب این مرکز گفته است:‌ استادان حوزوی باید از جهت معیشت تأمین شوند.

به گزارش شفقنا، او در عین حال تصریح کرده است: برخی از تلاش های آیت الله اعرافی در تأمین معیشت استادان به ثمر رسیده است.[2]

*اذعان آیت‌ا... فاضل لنکرانی به کارآمدی مدیریت حوزه‌های علمیه یک اذعان باارزش و حاوی این معناست که کارآمدی نصب‌العین برنامه‌های مدیریت حوزه‌های علمیه است.

کارآمدی موثر و دور از شعارزدگی و نمایش که می‌بینیم مورد اشاره استادان حوزه نیز قرار گرفته است و همگان وظیفه داریم برای معرفی آنها به مردم تلاش کنیم.

دقت شود که معنای "کارآمدی" و مدیریت اصولی همین است و باید اثرات چنین مدیریتی آنچنان ملموس باشد که جامعه هدف نیز بتواند دقیقا بدان‌ها اشاره کند.

آیت‌ا... علیرضا اعرافی که از اعضای مجلس خبرگان نیز هست؛ مدتی قبل در نامه‌ای سرگشاده به رئیس‌جمهور با برشمردن ایرادات طرح نهضت ملی مسکن به عدم توانایی عمده مردم برای بازپرداخت اقساط این طرح اشاره کرده بود.[3]

***

نگاهی به الزامات "حکمرانی پیشرفته اسلامی" برای مهاجرین خارجی

افغانستانی‌ها بمانند یا بروند؟!

محمد کرمی، استاندار سیستان و بلوچستان به تازگی طی سخنانی در دیدار با جمعی از مدیران استانی و شهرستانی پیرامون ظرفیت‌های صنعتی و پیشرفت این استان گفته است: همکاری ایران با کشورهای همسایه و برعکس باید در یک چرخه مثبت باشد تا موفقیت متقابل را ممکن سازد چون همه این کشورها مکمل یکدیگر هستند و باید از ظرفیت‌های یکدیگر استفاده کنند.
به گزارش ایرنا، او به ارتباط ایران با افغانستان اشاره کرد و افزود: افغانستان درخواست کرده با کارخانه‌های فرآوری ایران به صورت مشترک سرمایه گذاری کند و از آن طرف بخشی از استخراج معادنشان را به این طرف بیاورند و از این طریق می‌توانند از معادنشان استفاده کنند.
کرمی تصریح می‌کند: اگر اقتصاد افغانستان را درست کنیم قطعا اقتصاد ایران نیز بهره می‌برد. از آن طرف نیاز نیست افغانستانی‌ها را از ایران خارج کنیم"![4]

*سخنان استاندار محترم کاملا صحیح است الّا در بخش آخر که می‌گوید با عنایت به پیشرفت ایران و توسعه همکاری با کشورهای همسایه از جمله افغانستان آنگاه نیازی نیست افغانستانی‌ها را از ایران خارج کنیم!

باید دانست که بر اساس منطق حکمرانی و عقلانیت اقتصادی؛ ظرفیت‌های یک کشور در حالتی که نیاز به نیروی کار یا تشکّل‌های جمعیتی نیست؛ باید تبدیل به ارزش افزوده شود نه اینکه در اختیار اتباع خارجی قرار گیرد.

زیرا در این حالت مفهوم مرز و ملت و حکمرانی و پرچم مورد استشکال قرار می‌گیرد.

بله! ما با افغانستانی‌ها برادریم و همدرد آنها در مصائب و مشکلات افغانستان هستیم. و ایضا بر اساس همین برادری و هم‌کیشی بود که مهاجران جنگ‌زده افغانستان را پذیرفتیم و همچنان نیز میزبان آنها (اعم از شیعه و سنی) هستیم.

اما به لحاظ منطق حکمرانی؛ افغانستانی‌ها باید به کشورشان بازگردند و در خاک خودشان نموّ داشته باشند.

چه در این حالت است که سطح همکاری‌های دو کشور نیز می‌تواند ارتقای بیشتری بیابد چون بخشی از جمعیت بازگشته؛ دارای استعداد و تخصصی هستند که در ایران اسلامی به دست آورده‌اند و لذا اکنون که در سنین ثمردهی هستند، می‌توانند کمک‌کار کشور و حکومتشان باشند.

از سوی دیگر ایران اسلامی نه تنها در گستره جمعیت فعلی خود بلکه در گستره جمعیت بسیار بیشتر (که نیازمند آن است) نیز نیازمند تمام ظرفیت‌های خویش است و هر توجیهی برای اختصاص بخشی از این ظرفیت به اتباع خارجی مسموع نیست. مگر همانطور که اشاره شد در حالت نیاز به نیروی کاری که مشاغلی را در داخل کشور میزبان بر عهده بگیرد که شهروندان بنا به هر دلیلی در آن شغل‌ها نیستند. پدیده‌ای که البته در ابعادی از اقتصاد ایران هم بروز کرده و برای جبران آن می‌توان در کنار افغانستانی‌ها به اتباع کشورهای دیگری غیر از افغانستان هم نگریست.

من‌حیث‌المجموع باید این مسئله نصب‌العین مدیران حکمرانی خاصّه در وزارت کشور باشد که ترتیباتی اتخاذ کنند تا اتباع محترم افغانستانی نه تنها فی‌الفور به کشور مادر بازگردند بلکه تدابیری هم برای حاضرین افغانستانی در ایران (اعم از مجاز و غیر مجاز) لحاظ شود تا هم حضور معیشت و کارکرد آنها برای خودشان و برای حاکمیت ایران بهینه شود و هم اگر نیازی به کار یا تخصص آنان در بازار کار ایران وجود دارد؛ فی‌الفور به سمت آن شغل راهنمایی شوند.

این الزامات "حکمرانی پیشرفته اسلامی" بایستی مد نظر تمام مسئولان و مدیران کشور باشد و هرگز از آنها تخطی نکنند.

***

1_https://www.jamaran.news/fa/tiny/news-1630446

2_https://fa.shafaqna.com/?p=1788220

3_khabaronline.ir/xk5dz

4_https://irna.ir/xjQrZz