منابع آب زیرزمینی در شرایط بحرانی
تاریخ انتشار: ۲۵ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۳۶۸۵۷
حسین رفیع درباره نقش خشک شدن منابع آب زیرزمینی بر فرونشست زمین اظهار کرد: اکنون بیشتر دشتهای کشور با مشکل خشکسالی مواجه هستند و این مساله باعث حفر بیش از اندازه چاه آب و در نتیجه تخلیه منابع آب زیرزمینی و ایجاد فضای خالی در زیر زمین شده است. فضای خالی زیرزمین کم کم با فشارهایی که به آن وارد میشود، نشست میکند و در زمینهای شیبدار باعث رانش زمین میشود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی برداشت بیرویه کشاورزان از آبهای زیرزمینی را یکی از اصلیترین دلایل خشکی سفرههای آبهای زیرزمینی و در نتیجه فرونشست زمین دانست و گفت: متاسفانه بیشتر برداشتها بهدلایل مختلف توسط کشاورزان اتفاق میافتد که از دلایل آن را میتوان به خشکسالیهای پی درپی سالهای گذشته، انتقال آب از سرحوزهها به حوزههای دیگر و سدسازیهایی که باعث میشود آبهای بالادستی به اندازه کافی به زمینهای کشاورزی نرسد، اشاره کرد.
رفیع با اشاره به اینکه برخی کشاورزان به منظور تامین آب مورد نیاز خود چاههای غیر مجاز حفر میکنند و گاهی نیز از چاههای مجاز بیش از اندازه مجاز و مورد نیاز خود آب برداشت میکنند، تصریح کرد: این دسته اقدامات که نظارت و مدیریتی بر آنها نیست باعث هدر رفت آب میشود این در حالیست که در دولت دهم قانونی به تصویب مجلس رسید که بسیاری از چاههای غیرمجازی که حفر شده بودند را دارای جواز رسمی و سند میکرد. این موضوع مدیریت آبهای زیرزمینی را با چالشهای بیشتری روبه رو کرد چراکه هر شخصی این اجازه را به خود میداد که تخلف کند.
این فعال حوزه آب ضمن اشاره به اینکه تعدد و کوچک مقیاس بودن زمینهای کشاورزی کشور نظارت و مدیریت بر آنها را دشوار کرده است، گفت: زمینهای کشاورزی باید در ابعاد بزرگی باشند تا بتوان آبیاری آنها را مدیریت کرد در حالیکه مدیریت و آبیاری زمینهای کشاورزی متعدد و کوچک مقیاس و با مشکلات و چالشهای زیادی مواجه است و هدر رفت آب در این زمینها بسیار بالاست. متاسفانه طی ۶۰ سال گذشته سلسله اتفاقاتی در ایران باعث کوچک شدن زمینهای کشاورزی شده است که اولین آنها در زمان پهلوی دوم با قانون اصلاح اراضی اتفاق افتاد. در آن دوره بدون ایجاد زیرساختهای لازم، زمینها بین روستاییان تقسیم شد همچنین پس از انقلاب اسلامی نیز مجدد این اتفاق افتاد و زمینها کوچکتر و مدیریت آنها دشوارتر شدند.
وی با اشاره به اینکه طبق قانون مدیریت حوزه آب در کل کشور بر عهده وزارت نیرو و شرکت مدیریت منابع آب ایران است، تصریح کرد: بالاترین مقامهای سیاسی و حکومتی کشور تا پایینترین بهرهبرداران و ذینفعان که کشاورزان، مردم بومی و محلی هستند باید درمدیریت حوزه آب کمک کنند. لازم است این کار با یک برنامه درست و براساس ظرفیت مناطق مختلف انجام شود اما در حال حاضر برنامه مشخصی برای حفظ منابع آب بویژه آبهای زیرزمینی وجود ندارد و امیدوارم قوای سهگانه کشور این را در نظر داشته باشند که وضعیت منابع آب زیرزمینی کشور در شرایط حادی است و اگر فکری به حال آن نشود شاید هیچگاه احیا و خسارات آن جبران نشود.
رفیع یکی دیگر از دلایل خشک شدن و پر نشدن سفرههای آب زیرزمینی و در نتیجه فرونشست زمین را کاهش پوشش گیاهی سطح زمین دانست و گفت: طی سالهای گذشته براثر تخریب جنگلها و مراتع و تغییر کاربری اراضی مختلف میزان نفوذپذیری خاک نیز کاهش پیدا کرده است و در نتیجه آبی که باید براثر بارندگیها به اعماق زمین نفوذ کند و وارد سفرههای آب زیرزمینی شود با مشکل روبهرو شده است. این مساله میتواند گاهی باعث جاری شدن سیل و تخریب گسترده شود.
وی در ادامه اظهار کرد: یکی از مباحث چالش برانگیز در حوزه برداشت بیرویه از سفرههای آب زیرزمینی برداشت از این منابع برای تامین مصارف شرب در شهرها و برخی از روستاها است که از طریق حفر چاههای متعددی در محدوده شهرهایی از جمله تهران،مشهد، شیراز، اصفهان و سایر شهرهای کشور صورت میگیرد و نباید از آن ساده گذشت.
مرجع ملی سازمانهای مردم نهاد در کنوانسیون حفاظت از تالابها در پاسخ به این پرسش ایسنا که برداشت بیرویه از آبهای زیرزمینی علاوهبر فرونشست زمین چه پیامدهای زیستمحیطی دیگری دارد، گفت: برداشت بیرویه از آبهای زیرزمینی در مناطقی که در مجاورت دریاچههای شور یا دریا باشند میتواند باعث ورود آب شور به منابع آب زیرزمینی و در نتیجه تلخی یا شوری آب شود همچنین برداشت بیرویه از منابع آب زیرزمینی میتواند باعث کاهش کیفیت آب شود تا حدی که دیگر برای کشاورزی هم مناسب نباشد.
وی ضمن بیان اینکه سفرههای آب زیرزمینی طی سالهای زیادی شکل گرفتهاند، تاکید کرد: جبران برداشتهای بیرویه از منابع آب زیرزمینی نیاز به زمان بسیار زیادی دارد و شاید در برخی موارد هیچگاه جبران نشوند همچنین لازم به ذکر است که خشک شدن سفرههای آب زیرزمینی میتواند در خشکسالی و گرمایش منطقه، کاهش کیفیت گیاهان و در نتیجه تنوع زیستی و حتی کاهش کیفیت زندگی انسانها موثر باشد.
این فعال حوزه آب درباره راهکارهای حفظ منابع آب زیرزمینی ضمن بیان اینکه شرایط اقلیمی هر منطقه متفاوت و حفظ منابع آب زیرزمینی هر منطقه نیازمند نسخه خاص خود است، اظهار کرد: مهمترین مساله نوع مدیریتی است که یک نظام سیاسی باید برای کشور تعریف کند. برنامهریزی برای توسعه باید براساس آمایش سرزمین صورت گیرد اما با وجود اینکه این مبحث سالها است که مطرح شده اما آمایش سرزمین هنوز بهدرستی بررسی نشده است و تا زمانی که این بررسی بهدرستی انجام نشود و ظرفیتهای موجود در مناطق مختلف به خوبی دیده نشود نمیتوان سند توسعه مناسبی تدوین کرد که قابل اجرا باشد.
رفیع در پایان با اشاره به اینکه تزریق مصنوعی آب به سفرههای زیرزمینی و مدیریت برداشت از آبهای زیرزمینی از دیگر راهکارهای مطرح شده در زمینه حفظ منابع آب زیرزمینی است، گفت: روشهای مختلفی برای تزریق مصنوعی آب به زیرزمین مطرح و در برخی مناطق اجرا شده است که یکی از آنها تصفیه فاضلابها و پسآبها و تزریق آن به سفرههای زیرزمینی و دیگری تزریق آب به کمک برنامههای آبخیزداری و آبخوانداری است همچنین کنترل برداشت از آبهای زیرزمینی میتواند در این زمینه موثر باشد اما جبران برداشتی که در حال حاضر از منابع زیرزمینی صورت میگیرد کاری بسیار دشوار است.
۲۳۵۲۳۷
منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: کم آبی خشکسالی سفره های آب زیرزمینی آب های زیرزمینی منابع آب زیرزمینی برداشت بی رویه زمین های کشاورزی فرونشست زمین حفظ منابع آب زمین ها حوزه آب سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۳۶۸۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آبهای خاکستری؛ نجاتبخش حیات زمین
امروزه بسیاری از شهرهای جهان در معرض خطر بحران آب قرار دارند، بحرانی که با کاهش منابع آب زیرزمینی و سطحی به دلایل مختلف، در بسیاری از نقاط دنیا به اکوسیستمها آسیب میزند، اما در این بین استفاده از آبهای خاکستری در کشاورزی، صنایع و مصارف، یکی راههای مقابله با نگرانی فزاینده کمبود آب در دنیا است.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، آب یکی از عناصر ضروری و اولیه حیات روی زمین، هسته اصلی توسعه پایدار و لازمه توسعه اجتماعی_اقتصادی، تولید انرژی، غذا و سالم ماندن اکوسیستم است؛ اما کمبود آب نگرانی فزایندهای در سراسر جهان به حساب میآید که همه را به تلاش برای رفع این بحران واداشته است، از این رو محدود بودن منابع آب شیرین، تغییرات آب و هوایی به ویژه گرمایش زمین، انفجار جمعیت و افزایش تقاضا تا چهار برابر در بعضی مناطق، کمبود آب شیرین را به یکی از مهمترین چالشهای جوامع بشری تبدیل کرده و استفاده از آبهای خاکستری در کشاورزی، صنایع و مصارف، یکی راههای مقابله با این بحران است، آب خاکستری، به آبهای ضایعاتی (پساب) که دربرگیرنده تمام جریانها به استثنای فاضلاب خروجی از سرویسهای بهداشتی استحصال شده از فعالیتهای معمول روزانه مانند رختشویی، شستوشوی ظروف و حمام کردن است که میتواند برای اموری مانند آبیاری فضاهای سبز و ساختمانهای نیازمند رطوبت زیاد مانند گلخانهها به مصرف مجدد برسد، اما آبهای سیاه دارای نوعی باکتری هستند که برای سلامتی انسان ضرر دارد و نمیتوان به راحتی و به سرعت آن را از آب جدا کرد تا بتوان برای بعضی استفادههای روزمره مانند کشاورزی استفاده کرد، از سویی آب خاکستری حاوی چنین مادهای نیست و خطر استفاده از آن بسیار کمتر است.
دانشمندان با ارزیابی دادهها معتقدند؛ آب خاکستری ۵۰ تا ۸۰ درصد فاضلاب شهری و صنایع را تشکیل میدهد، فاضلاب را میتوان به دو دسته آب سیاه و خاکستری طبقهبندی کرد، اگرچه هر دو فاضلاب هستند، اما سطح آلودگی آنها متفاوت است، آب خاکستری بیش از ۸۰ درصد فاضلاب تولیدی در ساختمانهای مسکونی و اداری را تشکیل میدهد که ناشی از شستوشوی لباس، استحمام، روشویی و آشپزخانه است، میتوان این آب را به جای انتقال به شبکه فاضلاب به آبیاری فضاهای سبز، پر کردن فلاشتانکها و شستوشوی محوطهها اختصاص داد، همچنین در صنایعی نظیر لباسشوییها، شستوشوی خودرو و بعضی سیستمهای آتشنشانی امکان استفاده فراهم است.
بر اساس اعلام سازمان ملل، در ۱۰۰ سال اخیر مصرف آب در سراسر جهان شش برابر بیشتر شده است، کارشناسان میگویند با افزایش جمعیت، تولیدات صنعتی و کالاهای مصرفی باز هم سالی یک درصد به مصرف آب افزوده خواهد شد، این در حالی است که تغییرات اقلیمی تأثیر بهسزایی بر وضعیت آب خواهد داشت و بر بحران آن دامن خواهد زد، به گزارش یونیسف دو میلیارد و ۲۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان به آب سالم دسترسی ندارند، اکنون سه میلیارد و ۶۰۰ میلیون نفر در مناطقی زندگی میکنند که حداقل یک ماه در سال با کمبود آب مواجه هستند و از سوی دیگر میلیونها نفر دیگر نیز در ماههای بارندگی و سیل با آلودگی چشمهها و منابع آب مواجه میشوند.
امروزه بسیاری از شهرهای بزرگ جهان در معرض خطر بحران آب قرار دارند، وضعیت منابع آبی کشور ایران نیز بهطور خاص، موضوع بحث و بررسی بسیاری از مسئولان حوزه آب و زیست محیطی قرار دارد و نگرانیهایی ناشی از بحران آب، دغدغه اصلی برنامهریزیهای سالهای اخیر در این حوزه بوده است، زیرا ایران کشوری با اقلیم گرم و خشک است و در کمربند بیابانی و نیمهبیابانی کره زمین قرار دارد؛ از ویژگیهای این منطقه محدودیت منابع آب سطحی، تبخیر بالا، وابستگی به منابع آب زیرزمینی و نیز بارندگی کم است، به طوری که میانگین بارندگی در کشور حدود یکسوم میانگین جهانی است.
به این ترتیب استفاده از آب خاکستری باعث میشود نیاز برداشت کمتری از منابع آب زیرزمینی و سطحی وجود داشته باشد که این کار علاوه بر حفظ منابع آب، به حفاظت از محیط زیست هم کمک میکند، زیرا استفاده از آب خاکستری سبب کاهش بار آلی فاضلاب و آلودگی مجاری فاضلابروها شده و مقدار فاضلاب تولیدی را تا حد بسیار زیادی کاهش میدهد که منجر به کاهش مصرف انرژی هم خواهد شد، گرچه کم شدن مقدار بار هیدرولیکی فاضلاب ناشی از این اقدام خود به عنوان عاملی نامطلوب در تغییر پارامترهای اولیه طراحی خطوط، کلکتورها و تصفیه فاضلاب مطرح است، اما به هر حال تفکیک فاضلاب در مبدا و بازچرخانی آن در محل از جمله راهکارهای مؤثر در کاهش نیاز آبی در دنیا است.
بر این اساس، اهداف و برنامههای مربوط به توسعه پایدار با تمرکز بر مدیریت منابع طبیعی، به دنبال شناخت و برطرف کردن نیاز نسلهای آینده است، مشکلات جهانی به دلیل محدودیت دسترسی همیشگی به منابع آب سالم و مناسب شرب و بهداشتی به خصوص در مناطق خشک و کم باران، دولتها را به چارهاندیشی و بهرهمندی از منابع جایگزین آب تازه و همچنین توسعه استراتژیهای بازیافت هدایت کرده است که یکی از مهمترین جایگزینها برای محدودیت است، در این میان که حفظ محیط زیست از مباحث مهم در پایداری حیات طبیعی و انسانی در شهرنشینی امروزی است و توسعه فضای سبز، بخش جدانشدنی شهرسازی و نیازهای اولیه زندگی شهری و یکی از شاخصهای مناسب شهرها برای زندگی تعریف میشود؛ تفکر استفاده مجدد از منبع عظیم پساب تصفیهخانهها مطابق با استانداردها به عنوان راهکاری پایدار جهت مقابله با کمآبی با اهداف توسعه فضای سبز و حفظ محیط زیست است.
نتایج تحقیقات نشان داده است که جمعیت ایران طی هشت دهه اخیر، از حدود هشت میلیون نفر در سال ۱۳۰۰ به ۸۳ میلیون نفر تا پایان سال ۱۳۹۸ رسیده است، بر این اساس میزان سرانه آب تجدیدپذیر سالانه کشور از میزان حدود ۱۳ هزار متر مکعب در سال ۱۳۰۰ به حدود ۱۴۰۰ متر مکعب در سال ۱۳۹۲ تقلیل یافته است و در صورت ادامه این روند، وضعیت در آینده به مراتب بدتر خواهد شد، در این راستا با قنبر احدزاده، فعال و کارشناس محیطزیست گفتوگویی داشتیم که مشروح آن را در ادامه میخوانید:
ایمنا: آب خاکستری با آب سیاه چه تفاوتی دارد؟
احدزاده: آب خاکستری، آبی است که از مصارف خانگی جمعآوری میشود، البته این آب به استثنای فاضلاب خانگی است و به آن آب سیاه میگویند، این نوع پسابها پس از استفاده آلوده میشوند و استفاده از آن برای سلامت انسان ضرر دارد، اما برخلاف آب سیاه یا همان فاضلاب خانگی آب خاکستری میتواند دوباره به حالت قبل بازگردد، حدود سرانه تأمین آب خاکستری از کشوری به کشور دیگر تفاوت دارد و با توجه به استانداردهای زندگی، عادات، سبک زندگی و درجه در دسترس بودن آب بین ۹۰ تا ۱۵۰ لیتر در روز متغیر است.
تفاوت آب خاکستری با آب سیاه باعث شده تا در کشورهای مختلف روی آن برنامهریزی متفاوتی انجام دهند و از آن به عنوان یکی از راهکارهای کاهش مصرف آب و مقابله با کمبود آب استفاده کنند، به طوری که آب و هوا نیز بر تولید آب خاکستری تأثیر میگذارد، به عنوان مثال در یک کشور گرم، متوسط تولید آب خاکستری حدود ۱۵۰ لیتر برای هر نفر در روز است، معادل ۸۲ درصد کل مصرف آب شیرین است، ۵۶ درصد آن از دوش گرفتن، ۳۰ درصد از آشپزخانه، هشت درصد از لباسهای شسته شده و شش درصد از مصارف دیگر مانند آبکشی است.
ایمنا: بازچرخانی آبهای صنعتی و پساب چگونه بر کاهش استفاده از منابع آب تأثیر میگذارد؟
احدزاده: مسئله بازچرخانی آب از جمله مواردی است که در سیاستهای کلی برنامه هفتم توسعه نیز به آن به طور ویژه اشاره شد، بر این اساس در ماده ۷ سیاستهای کلی برنامه هفتم توسعه آمده است تا «برنامهریزی برای دستیابی به سایر آبها و بازچرخانی آبهای صنعتی و پساب» در دستور کار قرار گیرد.
نکته قابل توجه در مسئله پسابها نداشتن اطلاع کافی مردم نسبت به این صنعت است، بر اساس پژوهش انجام شده توسط یکی از مراکز افکارسنجی رسمی در کشور که در دو استان انجام شده است، ۴۷.۵۵ درصد از مردم این دو استان اطلاعی از تعریف پساب ندارند و تنها ۲۲.۷ درصد به طور دقیق پساب را با تعاریف اصلی معرفی کردهاند، علاوه بر این ۳.۴۵ درصد از شهروندان این دو استان فکر میکنند، پساب همان آب آلوده جاری در سطح شهرهای کشور است.
بر اساس آخرین آمارنامه ماهانه صنعت آب و برق طی مرداد سال ۱۴۰۱، تعداد ۲۵۸ تصفیهخانه فاضلاب در مدار فعالیت قرار دارند که به طور روزانه ۵۷۵۴ مترمکعب آب تولید میکنند، با فرض ثابت بودن این عدد در طول ۳۶۵ روز سال، ۲.۱ میلیارد متر مکعب پساب در هر سال از طریق تصفیهخانههای فاضلاب در کشور مهیا استفاده دوباره خواهد شد، بر این مبنا استفاده مجدد در شرایطی که ۵۳ درصد از مشترکان کشور تحت پوشش شبکه فاضلاب قرار دارند، میتواند زمینه کاهش ۱.۵ درصد استفاده از آب تجدیدپذیر در کشور را فراهم کند.
ایمنا: ظرفیتهای استفاده صحیح از آبهای خاکستری در حفاظت از محیط زیست چیست؟
احدزاده: امروزه با بحران کمبود منابع آبی و تأمل انسانها به صنعتی شدن شهرها با حفظ محیط زیست و توسعه فضای سبز، بازچرخانی پساب تصفیهخانههای فاضلاب بهعنوان راهی برای گریز از شرایط کمآبی و خشکسالی با کارایی بیشتر و استفاده از هر قطره آن برای نسلهای آینده، لزوم برنامهریزی جهت بهرهوری بهینه از منابع آب متعارف و نامتعارف را از اهمیت فراوانی برخوردار کرده است.
از آنجا که کمبود آب در ایران یکی از عوامل محدودکننده اصلی توسعه فعالیتهای اقتصادی در دهههای آینده به شمار میرود و امنیت و توسعه پایدار با استفاده از روش بازچرخانی آب برای کاهش آسیبهای کمآبی در مناطق کمآب کشور میتواند در توسعه صنعت و فضای سبز نقش بسیار مؤثری را ایفا کند؛ جمعآوری و تصفیه جداگانه و متمرکز یا نیمه متمرکز آب خاکستری و فاضلاب در گسترههای بزرگ مانند یک شهر کاری بسیار پرهزینه و فاقد توجیه اقتصادی است، اما استفاده از آب خاکستری در مقیاس یک ساختمان یا مجتمع یا گسترههای کوچک میتواند مورد توجه قرار گیرد و به طور قطع بر کاهش مصرف آب مؤثر خواهد بود.
حفظ محیط زیست از مباحث مهم در پایداری حیات طبیعی و انسانی در شهرنشینی امروزی است و توسعه فضای سبز، بخش جدانشدنی شهرسازی و نیازهای اولیه زندگی شهری و یکی از شاخصهای مناسب شهرها برای زندگی تعریف میشود؛ بنابراین کاربرد فاضلابهای تصفیه شده با احداث تصفیهخانههای بزرگ و رعایت ضوابط زیست محیطی برای بهرهبرداری از بخشی از آن برای مصرف در توسعه و آبیاری فضای سبز با انجام مراحلی با کنترل و کیفیت استانداردهای لازم مورد بهرهبرداری بوده است که محور این قوانین بر حفظ سلامتی انسان، حفاظت از محیط زیست و جلوگیری از آلودگی خاک و آب استوار است که در دورههای زمانی مشخصی مورد بازنگری قرار میگیرد.
بر این اساس در کنار اقداماتی نظیر تغییر الگوی کاشت، مدیریت توزیع و مصرف آب، بازچرخانی آب و تصفیه فاضلابهای شهری به منظور استفاده متعارف و غیرمتعارف با مناسبسازی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی، توسعه فضای سبز تصفیهخانهها با شیوههای آبیاری غرقابی و پساب کاملاً با کیفیت و مطابق با استانداردهای سازمان حفاظت محیط زیست از دغدغهها در تأمین منابع آبی پایدار در کشور است.
ایمنا: مدیریت ضعیف آب خاکستری چه خطراتی را به همراه دارد؟
احدزاده: تفکر استفاده مجدد از منبع عظیم پساب تصفیهخانهها مطابق با استانداردها به عنوان راهکاری پایدار جهت مقابله با کمآبی با اهداف توسعه فضای سبز و حفظ محیط زیست است و استفاده مجدد از آب خاکستری برای آبیاری باغهای خانگی یا زمینهای کشاورزی رایج است، به ویژه در مناطقی که آب کمیاب یا قیمت منابع آبی بالا است، این اقدام انجام میشود، از این رو اهمیت و ارزش آب خاکستری چندین برابر خواهد شد، در بعضی مواقع اغلب از اثرات منفی بالقوه استفاده از منابع آب خاکستری غفلت میکنیم، زیرا آب خاکستری تصفیه نشده، اگر چه حاوی کمترین درصد آلایندهها است، اما حاوی عوامل بیماریزا، مواد شیمیایی، نمکها، روغنها، چربیها و ذرات جامد است که امکان دارد بر سلامت انسان و کیفیت خاکها و آبهای زیرزمینی اثر بگذارد، با این حال میتوانیم با رعایت قوانین اساسی، خطرات آلودگی این آبها را کاهش دهیم تا با مدیریت صحیح از آبهای خاکستری به عنوان راهکاری پایدار جهت مقابله با کمآبی با اهداف توسعه فضای سبز و حفظ محیط زیست استفاده کنیم و از بروز خطرات در این زمینه پیشگیری کنیم.
ایمنا: اهمیت بهرهمندی از آبهای خاکستری برای سازگاری با تغییرات اقلیم چیست؟
احدزاده: امروزه تغییر اقلیم، یکی از مؤثرترین عوامل مؤثر بر رشد و نمو گیاهان، چرخه زندگی گیاهان را دستخوش تغییر خواهد کرد و حتی ممکن است بسیاری از گونههای گیاهی که از دیرباز و در حال حاضر در فضای سبز استفاده شدهاند، تناسب خود را در اقلیم کنونی از دست دهند، سیلابهای گاه و بیگاه در کشور به راحتی قابل مدیریت و استفاده هستند، نه اینکه وارد دریا شوند و ضمن شستن خاکهای مرغوب، آب زیادی را از سرزمین خارج و خسارت وارد شده به منابع طبیعی را دو چندان کنند؛ در حالی که میتوان این چرخه را با مدیریت درست استفاده از این منابع آب و جلوگیری از ایجاد خسارتها، متوقف کرد و از این آبهای نامتعارف برای آبیاری درختان دست کاشت بهره برد.
لازم است بدانیم تغییر اقلیم از محیطزیست جدا نیست و اگر بارندگی کم و هوا گرمتر شود، تحت تأثیر سناریوهای مختلف، تغییر اقلیم رخ میدهد، مطابق پیشبینیها با تغییرات اقلیم مناطق خشک، خشکتر میشود و طی روند کاهش بارندگیها و افزایش دما در جهان با دسترسی آب کمتر در آن سرزمینها، پوشش گیاهی و سبزینگی از بین میرود و با افزایش گردوخاک و رشد پدیدههایی مانند آتشسوزی و سیلهای فراوان و ناگهانی محیطزیست آسیب میبیند و تخریب خواهد شد، در این شرایط طی دهههای اخیر با افزایش مصارف بیرویه آب و بهتبع آن روند رو به رشد تولید فاضلاب و توجه به استفاده غیراصولی در وضع موجود ایجاب میکند، برای جلوگیری از گسترش مشکلات محیط زیستی و تأمین بخشی از آب مورد نیاز مصارف مختلف از طریق بازچرخانی و استفاده مجدد از پسابها و آبهای برگشتی اقدامات اساسی اجرایی شود.
در این شرایط چنانچه با مشکل کمبود آب نیز مواجه نباشیم، باز هم استفاده از پساب برای حفظ منابع آبی بسیار لازم است، زیرا توجه به این مهم زمینهساز توسعه پایدار است، همچنین نقش آمایش سرزمینی در مسیر توسعه پایدار کشور، بازچرخانی پساب و تبدیل شدن اقلیم از نیمه خشک به خشک باید مورد توجه همگان قرار گیرد.
کد خبر 750825