به نقل از «جام جم آنلاین»

میراثی خطرناک کرونا؛ چند ماه بعد از بهبودی / عوارضی خطرناک تر از سرطان

تاریخ انتشار: ۲۶ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۴۶۸۹۸

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از دیلی میل ، دکتر ساسان رفیع بیش از 15 سال آزمایشات و تحقیقات متعددی را در رابطه با بیماری های ریوی انجام داده است. حالا او می گوید ویروس کووید19 باعث می شود تا فرد حتی پس از اینکه بهبود پیدا کرد دچار عوارض خطرناکی شود. به عبارت بهتر بدن او نسبت به برخی از بیماری های دیگر به شدت آسیب پذیر می شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بنا بر اعتقاد این پزشک ، ریه فردی که بیماری کووید 19 را پشت سر گذاشته همانند یک عضو بالقوه برای کسب بیماری های جدید باقی خواهی ماند و فرد را دچار مشکلات تنفسی خواهد کرد.

افرادی که در بخش مراقبت های ویژه بستری شده اند و دستگاه ونتیلاتور به آنها نصب شده است اوضاع بدتری خواهند داشت و عوارضی در انتظار آنهاست که حتی این عوارض در میان بیماران سرطانی هم وجود ندارد.

نتایج این تحقیق در حالی ارائه شده است که تعداد افراد مبتلا به کرونا در شش هفته اخیر در سراسر ایالات متحده آمریکا افزایش پیدا کرده است.

موارد جدید و بستری شدن در بیمارستان ها در ایالات هایی مانند آریزونا ، تگزاس ، کالیفرنیا و فلوریدا بسیار زیاد بوده است.

 

فیبروز ریوی یک بیماری ریوی است که در صورت آسیب دیده شدن و زخم بافت ریه ایجاد می شود؛ این عارضه همچنین در اثر ویروس های تهاجمی مانند کرونا هم ایجاد می شود.

این بافت ضخیم باعث می شود ریه های فرد کار صحیح و تبادل اکسیژن را به درستی انجام ندهد که این خود  منجر به نارسایی تنفسی شود.

دکتر رفیع ، متخصص بیهوشی و بنیانگذار ارشد پزشکی شرکت داروسازی Uptight Inc  می گوید: بسیاری از بیماران مبتلا به کرونا حتی بعد از بهبودی در معرض خطر فیبروز ریوی قرار دارند و ممکن است جان خود را از دست بدهند.

وی گفت : فیبروز ریوی پیش بینی سه ساله دارد. این عارضه بدتر از بسیاری از سرطان ها است و در حال حاضر هیچ درمان بهینه برای آن یافت نشده است.

دکتر رفیع افزود: حتی اگر یک فرد در بیمارستان بستری شود باز هم امکان دارد به دلیل آسیب پذیرتر شدن ریه در آینده دچار مشکلات زیادتنفسی شود که مربوط به فیبروز ریوی می شود.

دکتر رفیع افزود: آنچه ما انجام می دهیم این است که ریه ها را اسکن کنیم و اگر فیبروز را در ریه ها مشاهده کنیم متوجه خواهیم شد که فرد شرایط بسیار خطرناکی دارد. شاید در این نقطه دیگر بازگشتی در کار نباشد. فیبروز اگر گسترش یابد دیگر نمی توان با آن کاری کرد.

این پزشک می گوید برخی از بیماران ممکن است تا آخر عمر به ونتیلاتور وابسته شوند در حالی که برخی دیگر ممکن است نیاز به پیوند ریه داشته باشند.

 

دکتر رفیع از سال 2005 در حالی که دکترای فیزیولوژی مولکولی ، سلولی و سیستمیک را از دانشگاه کالیفرنیا در دیویس گرفت روی پروژه گسترده فیبروز ریوی کار کرده است.

در حال حاضر شرکت  او در حال تهیه یک ترکیب برای مقابله با این بیماری است و آنها از طریق همکاری با داننشگاه دیویس ، دانشگاه میشیگان و دیگران به مطالعه فیبروز می پردازند.

دکتر رفیع ادعا می کند که اگر دولت آمریکا به این مسئله توجه نکند یک بحران سلامتی دیگر در آینده رقم خواهد خورد.

به هر حال مشخص است که میراث شومی از کرونا در بدن بسیاری از افراد باقی می ماند.

40 درصد از کل بیماران کرونایی که نیاز به مراقبت های ویژه پیدا می کنند بدنشان یک پاسخ ایمنی شدید به ویروس نشان می دهد که منجر به فیبروز ریوی می شود.

دکتر رفیع همچنان ادعا می کند که شرکت وی در حال کار کردن بر روی دارویی است که عوارض مربوط به فیبروز ریوی را از بین ببرد هر چند زمانی طولانی تا عرضه کردن این دارو باقی مانده است.

این دارو یک مهارکننده محلول اپوکسید هیدرولاز است. اپوکسید هیدرولاز محلول (sEH) آنزیمی در سلول است که از فیبروز جلوگیری می کند و همچنین ضد التهابی قوی به شمار می رود.

با این وجود هنوز این داروی ضدباکتریای از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید نشده است. دو تا سه سال دیگر برای تایید نهایی این دارو زمان نیاز است.

منبع: دیلی میل / مترجم: هیلدا حسینی خواه

 

 

 

 

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: کرونا عوارض ریه فیبروز ریوی دکتر رفیع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۴۶۸۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علل عمده آن | آیا خطرناک است؟

در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

به گزارش همشهری آنلاین، بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.