به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

راهکار‌های ۷ گانه اقتصاددانان برای مدیریت اقتصاد در نامه به روحانی / چاپلوسان ندانم‌کار را از خود برانید

تاریخ انتشار: ۲۸ تیر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۶۷۰۹۰۹

۲۴ اقتصاددان و پژوهشگر اقتصادی در نامه‌ای به حسن روحانی رئیس دولت دوازدهم ۷ راهکار را برای خروج اقتصاد از نابسامانی فعلی ارائه کردند.

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، جمعی از اقتصاددانان و پژوهشگران اقتصادی در نامه‌ای به حسن روحانی رئیس دولت دوازدهم ۷ راهکار را برای خروج اقتصاد از نابسامانی فعلی ارائه کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! این اقتصاددانان چند ماه پیش نیز ۱۰ راهکار برای حل مشکلات اقتصاد ایران ارائه کرده بودند. در نامه ۲۴ اقتصاددان به رئیس‌جمهور آمده است:

جناب حجه الاسلام والمسلمین روحانی

رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران

سلام علیکم.

شش ماه پیش وقتی در بانک مرکزی فرمودید بلد نیستم با تکیه بر داخل، مشکلات اقتصاد ایران را حل کنم، ۱۰ راهکار روشن اجرایی به شما پیشنهاد دادیم، اما توجهی نکردید و شد آنچه نباید می‌­شد. هرچند ابعاد خسارت‌ها به اقتصاد ایران بسیار وسیع است، اما خوشبختانه هنوز هم می­توان با اجرای سیاست‌های درست، اقتصاد ایران را نجات داد.

در نامه ۲۷ دی ۹۸، از شما خواهش کردیم: صدور مجوز‌های کسب وکار را سهل کنید، سفارتخانه‌های ایران را درخدمت صادرکنندگان قراردهید، بانک‌ها را از خرید و نگهداری املاک منع کنید، بازار سرمایه را مامور هدایت نقدینگی بسوی تولید کنید. به سازمان تامین اجتماعی دستور دهید برای تامین مخارجش بجای فشار غیرقانونی بر کارآفرینان، هزینه‌های زایدش را مهار کند، به بانک مرکزی دستور دهید با روش‌های نوین جایگزین سوئیفت نظیر رمزارزها، پیمان‌های پولی دوجانبه و... تحریم‌های بانکی کشور را کم اثر کند، وزارت کشور را مامور کنید برای تولیدکنندگان کوچک، مکان فروش ایجادکند، به وزارت نفت دستور دهید سهمیه بنزین را بجای هر خودرو، به هر کارت ملی تخصیص دهد و نرخ بنزین خارج از سهمیه را سازوکار عرضه و تقاضای سهمیه‌ها تعیین کند، با شناسنامه دار کردن همه تراکنش‌های بانکی و تلفیق بانک‌های اطلاعاتی موجود، از فرارمالیاتی ثروتمندان جلوگیری و کسر بودجه موجود را جبران کنید و با تصویب و اجرای قوانبن مالیاتی جدید، تقاضای سوداگری را از بازار‌های خودرو، مسکن، طلا و ارز بیرون کنید تا سرمایه‌های مردم فقط بسوی تولید هدایت شوند.

جناب آقای روحانی، اگر به این ده راهکار عمل میکردید، وضعیت اقتصادی و ارزش پول ملی به این حد سقوط نمیکرد. راه برون رفت از بحران کنونی مردمی سازی اقتصاد است. اکنون و در شرایطی که رکود ناشی از کرونا و تورم بی سابقه، فشار بی­رحمانه‌ای بر مردم و کارآفرینان واردکرده، از شما میخواهیم بدون فوت وقت، دستور فرمایید علاوه بر اجرای ۱۰ راهکار فوق و در ادامه آنها، این ۷ راهکار نیز اجرا شوند:

۱. حذف مجوز برای تولید ماسک و افزایش تولید آن تا رفع کمبود و حتی صادرات، نشان داد حذف مجوز‌های زاید چقدر در رشد فوری سرمایه گذاری و تولید موثر است. بر همین اساس دستور فرمایید حداقل تا پایان کرونا، شروع کسب وکار بجز در امور مربوط به امنیت، سلامت و محیط زیست، نیاز به دریافت مجوز از دولت نداشته و صرفا اعلامی باشد.

۲. تا وقتی دولت کنترلی بر مبادلات پولی درشت و به عبارتی حاکمیت بر ریال ندارد، اداره اقتصادایران ممکن نیست. بانک مرکزی را مامور کنید با استفاده از همه بانک‌های اطلاعاتی موجود و تفکیک حساب‌های شخصی و تجاری، حاکمیت بر ریال را محقق کند و اجازه ندهد صاحبان پول‌های درشت و فراریان مالیاتی، به منافع ملی و بازار‌های مختلف خسارت بزنند.

۳. تورم شدید این دو سال، میلیون‌ها ایرانی را به زیر خط فقر برده و ارزش دارایی معدودی ثروتمند را چند برابر کرده است. دستور فرمایید لایحه اصلاح قانون مالیات‌های مستقیم با محوریت اخذ مالیات بر مجموع درآمد اشخاص و مالیات از ثروت‌های کلان، به فوریت تدوین و اجراشود و با منافع حاصله، یارانه چهار دهک فقیر را افزایش دهید.

۴. تاوقتی سود فعالیت‌های نامولد نظیر معاملات مکرر مسکن، خودرو، ارز، سهام و... از سود تولید بیشتر باشد، سرمایه گذاری و رشد اشتغال محقق نخواهد شد. وزارت اقتصاد را مامور کنید همزمان با لایحه مالیات بر مجموع درآمد اشخاص (PIT)، لایحه مالیات بر عایدی سرمایه (CGT) را نیز تهیه و تمهید اجرای آن‌ها را فراهم کند تا جلوی فرارسرمایه و فعالیت‌های نامولد گرفته شود.

۵. رشد اخیر بورس با رشد اقتصادی ایران سازگار نیست. لازم است مالیات بر خرید و فروش سهام را افزایش و کارمزد ارکان بازار را کاهش دهید تا بورس بازی مهارشود و نیز، شرایط ورود شرکت‌های جدید به بازار سرمایه و شرایط افزایش سرمایه شرکت‌های موجود را سهل کنید تا پول‌های وارده به بورس، واقعا به سوی تولید هدایت شوند.

۶. ماموریت اصلی دیپلماسی ایران، باید تسهیل صادرات و بازگشت ارز حاصله به داخل کشور باشد. سفیر و دیپلمات‌هایی که نمی‌توانند این ماموریت را درست انجام دهند را به تهران فرابخوانید و پرداخت حق ماموریت همه دیپلمات‌ها در خارج را به رشد منطقی و ماهانه صادرات در حوزه ماموریت آن‌ها و بازگشت ارز آن به کشور مشروط کنید.

۷. تخصیص ارز ترجیحی به واردات کالا‌های اساسی منجر به هدررفت منابع ارزی، فساد و رانت شده و قیمت این کالا‌ها نیز در بازار افزایش یافته است. ادامه تأمین ارز از بازار برای تامین ارز ترجیحی واردات، به افزایش پایه پولی منجر میشود و به هیچ عنوان توصیه نمیشود. به عنوان راهکار جایگزین، لطفا دستور فرمایید دولت معیشت طبقات ضعیف را از طریق اختصاص کارت رفاه الکترونیک برای خرید کالا‌های اساسی تضمین کند.

جناب آقای روحانی، در پایان مجددا از شما تقاضا می‌کنیم چاپلوسان ندانم‌کار را که اوضاع اقتصادی را به اینجا رسانده اند، از اطراف خود برانید و بجای انتظار بیهوده برای نتایج انتخابات آمریکا وبه جای اصرار بر طرح‌های مفسده زایی نظیر انتزاع وزارت بازرگانی از وزارت صمت یا گسترش مناطق آزاد، به توصیه‌های دلسوزان اقتصادایران توجه بفرمایید.

ما صادقانه و بدون چشمداشت آماده ایم درصورت نیاز، ادله و مستندات هریک از راهکار‌های فوق را حضوری تقدیم کنیم تا ان شاالله با اجرای آن‌ها هم فشار اقتصادی بر مردم کاهش پیداکند و هم برای جویندگان کار، شغل ایجادشود.

با آرزوی ایرانی سربلند و مقتدر

۲۸ تیرماه ۱۳۹۹

امضا کنندگان:

دکتر میثم پیله فروش، پژوهشگر اقتصاد ایران

دکتر محمدرضا حسینی، پژوهشگر بازار‌های مالی

دکتر سیدمجتبی حسینی، پژوهشگر اقتصاد و مدرس دانشگاه

دکتر سید مرتضی حسینی، پژوهشگر اقتصادی

دکتر محمد جلیلی، پژوهشگر اقتصاد مالی و اعتبارسنجی

دکتر پیمان حدادی، پژوهشگر مالی

دکتر محمدجواد رضائی، عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد

دکتر محسن رضائی صدرآبادی، آینده پژوه اقتصاد فضای مجازی

سیدحسین رضوی پور، پژوهشگر اقتصاد ایران

دکتر مهدی زریباف، رییس مرکز تحقیقات مدل‌ها و مبانی اقتصاد

دکتر مصطفی زمانیان، پژوهشگر سیاستگذاری و مدیر پژوهشکده آیندگان

دکتر سیدمحمدهادی سبحانیان، عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی

دکتر سیدامیر سیاح، پژوهشگر محیط کسب وکار

دکتر موسی شهبازی غیاثی، پژوهشگر اقتصادی و مدرس دانشگاه

دکتر محمد شیرجیان، پژوهشگر اقتصادی

دکتر هادی طالبیان مقدم، پژوهشگر صنعت و انرژی

دکتر صمد عزیزنژاد، پژوهشگر اقتصاد ایران

دکتر احمد کارگر مطلق، پژوهشگر و فعال حوزه پولی و بانکی

دکتر علی کاشمری، پژوهشگر اقتصاد مالی

دکتر میثم لطیفی، رئیس دانشکده مدیریت دانشگاه امام صادق علیه السلام

دکتر مهدی موحدی بکنظر، عضو هیأت علمی دانشگاه شاهد

دکتر جواد نامجومنش، پژوهشگر اقتصاد کشاورزی

دکتر محمدجواد نظرزاده، پژوهشگر اقتصاد ایران

دکتر ناصر یارمحمدیان، عضو هیات علمی دانشگاه اصفهان

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: نامه اقتصاددانان به روحانی رشد بورس پژوهشگر اقتصادی دستور فرمایید علمی دانشگاه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۶۷۰۹۰۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پشت پرده تصمیم رئیس جمهور چین برای ملاقات با وزیر خارجه آمریکا / توسعه و تقویت اقتصادی، راهکار چین برای مقابله با تحریکات آمریکا / چین بر جذب سرمایه گذاری خصوصی از آمریکا متمرکز است

به گزارش جماران،  ایان آرتور برمر (متولد 12 نوامبر 1969) دانشمند علوم سیاسی، نویسنده و کارآفرین آمریکایی است که بر ریسک سیاسی جهانی متمرکز است. او بنیانگذار و رئیس گروه اوراسیا، یک شرکت مشاوره و تحقیقات ریسک سیاسی است . برمر 11 کتاب در مورد مسائل جهانی منتشر کرده است. او در تازه ترین نوشتار به بررسی رابطه ایالات متحده و چین به بهانه سفر اخیر وزیر خارجه ایالات متحده به این کشور پرداخته و می نویسد:

آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا  به تازگی از چین ( پکن و شانگهای) بازگشته است. رابطه این دو کشور در حال حاضر در چه وضعیتی است؟ مدیریت تنش بهتر و پایدارتر از آنچه در مدت زمان طولانی پیش از آن دیده ایم، ادامه دارد. البته با توجه به تعداد مسائلی که ما بین این دو کشور اصطکاک ایجاد کرده، مشخص نیست که لزوماً چنین وضعیتی ادامه پیدا خواهد کرد یا خیر؟

درست در طول دو هفته گذشته، رئیس جمهور آمریکا، تعرفه های جدیدی بر فولاد چین وضع و تحقیقات جدیدی را در مورد کشتی سازی چین آغاز کرده است. مخالفت های کنگره ایالات متحده با تیک تاک ادامه دارد.  شما خبر 2 میلیارد دلار کمک نظامی اضافی برای تایوان از جانب ایالات متحده را شنیده اید.  انتقادات زیادی از سوی آمریکایی‌ها در مورد حمایت مداوم چین از روسیه در جنگ اوکراین با ارائه فن‌آوری‌های با استفاده دوگانه به گوش رسیده است.

با توجه به همه این اختلاف ها آیا رابطه به سمت تقابل بیشتر حرکت خواهدکرد؟ پاسخ واقعا مشخص نیست.  وزیر امور خارجه چین گفت که آمریکایی ها باید بین داشتن یک رابطه محدود و یک رابطه مشارکتی یکی را انتخاب کنند و مطمئناً آمریکایی ها ترجیح می دهند هر دو طرف را داشته باشند. آنها می خواهند در زمینه هایی که برای آمریکایی ها مناسب است، مشارکت داشته باشند و در مناطقی که برای آمریکایی ها مناسب است، چین و قدرت این کشور را مهار کنند.

آمریکایی‌ها بیش از سایر کشورها می توانند چنین سیاست دوگانه ای را پیش ببرند زیرا ایالات متحده قدرتمندترین کشور جهان است و در نهایت چینی‌ها بیشتر از آمریکایی‌ها به چین نیاز دارند. با این حال، وابستگی متقابل زیادی میان واشنگتن و پکن  وجود دارد و چین هم از توانایی پاسخگویی به سیاست های آمریکا برخوردار است. اما سوال اینجاست که چین تا چه اندازه وارد این بازی تلافی کردن شده است؟ واقعیت این است که پکن عکس العمل مستقیم کمی از خود نشان داده است.

درست است که وزارت خارجه چین اعلام کرد که اگر حمایت تکمیلی از تایوان که خط قرمز چینی هاست امضا شود، اقدامات قاطعانه ای صورت خواهد گرفت و من گمان می کنم که به این معنی است که ما شاهد تحریم های بیشتری از سوی چین علیه پیمانکاران دفاعی ایالات متحده خواهیم بود اما این تا حد زیادی نمادین است. به نوعی مصداق اینکه زدی ضربتی ، ضربه ای نوش کن.

اما در مقابل همه سیاست‌های دیگری که آمریکایی‌ها به تازگی علیه چین اعمال کرده‌اند، ما شاهد تمرکز چینی‌ها بر مقاوم‌تر کردن کشور و اقتصادشان در برابر تلاش‌های آمریکا برای مهار آن بوده‌ایم، اما نه ضربه زدن مستقیم به آمریکایی ها. در واقع وضعیت چینی ها کاملا پایدار به نظر می رسد.

دیدیم که شی جین پینگ ، رئیس جمهور چین همچنان مستقیماً با وزیر امور خارجه آمریکا آنتونی بلینکن ملاقات کرد، دیداری که حذف آن برای دولت چین بسیار آسان بود و از سوی دیگر از نظر تاریخی در شرایط پرتنش رابطه چنین دیداری مرسوم هم نیست اما آنها ترجیح دادند که این دیدار انجام شود.

وزیر خارجه آمریکا به یک فروشگاه موسیقی رفت و می دانیم که او هم به خوبی گیتار می نوازد و هم به موسیقی علاقه مند است.  پوشش رسانه های دولتی چین از آن سفر بسیار انسانی، دوستانه و بی تکلف بود. در حقیقت برای چینی ها کاری ندارد که دکمه رفتار متقابل را فشار دهند تا نشان بدهند که از این وضعیت راضی نیستند اما این انتخاب آنها در جریان سفر بلینکن نبود. ما شاهد یک رفتار فوق العاده از سوی دولت چین بودیم و این بسیار مهم است.

با گفتن همه اینها، باز هم باید بگوییم که مدیریت رابطه با چین چالش برانگیزتر می شود زیرا در ایالات متحده، چه دموکرات یا جمهوری خواه، یکی از معدود مواردی که در سیاست خارجی می توانید روی آن توافق کنید این است که حواستان باید به چینی ها باشد. بنابراین فقط بایدن نمی تواند درباره سیاست واشنگتن در قبال پکن تصمیم بگیرد بلکه کنگره هم نقش خود را دارد.

در مورد رسانه های آمریکایی نیز وضع به همین منوال است و هرکدام ساز خود را درباره این رابطه می زنند و این در حالی است که در چین اگر رئیس جمهور اراده کند همه رسانه ها یک خط را دنبال خواهند کرد.  در حال حاضر، تعداد زیادی از شرکت ها و بانک های آمریکایی وجود دارند که مدیران عامل خود را برای سفر به چین می فرستند. تعامل میان مردم دو کشور بسیار زیاد است و این چیزی که مقامات چینی به شدت روی آن متمرکز هستند.

ارتباطات و همکاری های بسیار بیشتری در مورد مواردی مانند آب و هوا و برخی مسائل دیگر میان دو کشور وجود دارد.  همچنین در بالاترین سطح ایالات متحده تمایل زیادی برای ارائه اطلاعات بیشتر به چین وجود دارد آنهم در شرایطی که وضعیت جاری در خاورمیانه را می بینیم و چین هم مایل به برقراری آتش بس در غزه است و البته این تمایل میان پکن و واشنگتن در این مقطع مشترک محسوب می شود.

چینی ها دیپلمات های سطح بالا و توانایی زیادی برای جمع آوری اطلاعات که آمریکایی ها دارند، ندارند و به همین دلیل زمانی که مقام های سطح بالای آمریکایی با همتاهای چینی خود درباره خاورمیانه صحبت می کنند چینی ها به یادداشت برداری مشغول شده و البته از این روند راضی و قدردان هم هستند.

بنابراین به طور کلی، من همچنان شاهد تعاملات سطح بالا میان دو کشور هستم که بسیار سازنده است  اما همزمان شما در مقابل رابطه ای قرار می گیرید که هیچ اعتمادی در آن وجود  ندارد و  خط اصلی درگیری در آن به روش‌های مختلف و در مکان‌های مختلف در سراسر جهان ظاهر می‌شود. با گذشت زمان، حفظ این سطح پایدار در روابط ایالات متحده و چین دشوارتر خواهد شد. اما در حال حاضر، من فکر می کنم که ما احتمالاً به این روند حداقل تا زمان انتخابات در نوامبر ادامه خواهیم داد.