61 درصد مخاطبان نمایشگاه مجازی غیرتهرانی بودند / معرفی تولیدات یک سال گذشته سوره مهر
تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۰۳۹۶۶
مدیرعامل انتشارات سوره مهر گفت: 39 درصد مخاطبان غرفه مجازی از شهر تهران و 61 درصد از شهرهای دیگر بودند که این آمار ظرفیت فضای مجازی را برای عدالت توزیع در سراسر کشور نشان می‌دهد.
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، کتاب و کتاب‌خوانی پیش از شیوع ویروس جهان‌گیر کرونا هم با مشکلات زیادی مواجه بود و به تبع فروش کتاب هم آنچنان که شایسته جامعه ایرانی باشد، بالا نبود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یکی از برنامه‌ها و طرح‌های مناسبی که از طرف ناشران و کتاب‌فروشان در این ایام اجرا شد برپایی غرفه مجازی انتشارات سوره مهر با عنوان «انتهای راهرو ۲۷» بود. عبدالحمید قره‌داغی، مدیرعامل انتشارات سوره مهر در گفتگوی تفصیلی با خبرنگار خبرگزاری آنا درباره این طرح توضیحاتی ارائه داد که در ادامه می‌خوانید.
آنا: چه اتفاقی افتاد که به فکر برپایی غرفه مجازی افتادید؟
قره‌داغی: نمایشگاه مجازی برگزار نکردیم، بلکه غرفه سوره مهر در نمایشگاه کتاب را به شکل مجازی برپا کردیم. امسال وقتی نمایشگاه کتاب برگزار نشد و ما هم در فضای حقیقی غرفه نداشتیم، بلکه عین غرفه سال گذشته خود را به شکل مجازی برپا کردیم. در حقیقت ما میگوییم «غرفه مجازی سوره مهر در نمایشگاه کتاب». موقعی که حرف از نمایشگاه کتاب است باید چند ناشر و غرفه‌های مختلف در کنار هم باشند؛ ولی ما اینجا غرفه مجازی داشتیم، میزبان مخاطبان خود بودیم و اتفاق خوبی برایمان رقم خورد.
آنا: با اجرای این طرح یک زیرساخت و تجربیاتی کسب شده است، آیا این تجربیات برای آینده و موقعیت‌های بعدی و حتی بعد از بحران کرونا حفظ می‌شود؟
قره‌داغی: این نکته کاملاً به‌جا و درستی است. یک ناشر کوچک برای ایجاد چنین بستری باید هزینه های زیادی متحمل شود؛ ولی ما از داشته‌های خود استفاده کردیم. ما وبسایت را داشتیم و تور مجازی را به آن اضافه کردیم. تقریباً پنج سال است که همه محصولات خود را روی وبسایت اصلی سوره مهر برای خرید گذاشته‌ایم و در حقیقت از گذشته فروش برخط داشتیم و از قبل هم برای اینکه عدالت خرید برای مخاطبان سراسر کشور برقرار شود، ارسال رایگان داشته و داریم. منتهی وقتی میگوییم غرفه مجازی سوره مهر در نمایشگاه کتاب تهران، باید ویژگی‌هایش خیلی نزدیک به آنچه که ما در نمایشگاه کتاب تهران دیده ایم باشد و این ویژگی‌ها فقط عرضه و خرید کتاب نبود.
آنا: در طول برگزاری غرفه مجازی ایده‌های خوبی هم اجرا شد؛ درباره این ایده‌ها و خدمات توضیحاتی بفرمایید؟
قره‌داغی: ما در کنار عرضه کتاب، معرفی نویسنده‌هایمان را هم داشتیم. هر شب گفتگوی با نویسنده داشتیم. هر روز که نویسنده‌ای به غرفه مجازی می‌آمد و گفتگویش به صورت مجازی پخش می‌شد، کتاب‌هایش نیز با امضای خودش برای مخاطب ارسال می‌شد. در کنار ارسال رایگان برای کل کشور، ارسال سریع را برای تهران برقرار کردیم. به‌طوری که در خیلی از موارد کتاب زیر سه تا چهار ساعت به دست مخاطب می‌رسید. این ویژگی نمایشگاهی ما بود. برای شهرستان‌ها هم همه را با پست سفارشی می‌فرستادیم منتهی وضعیت پست در این شرایط که بعضی از استان‌ها به شکل خاص قرنطینه می‌شدند گاهی تا هفت، هشت روز هم طول می‌کشید، ولی در هر صورت ما بابت ارسال حتی به دورترین روستاهای ایران یک ریال هم از مخاطب خود دریافت نکردیم.
امتیاز ویژه دیگری که به کار بردیم این بود که گفتیم با توجه به اینکه امسال هزینه اجرای غرفه مجازی نسبت به غرفه فیزیکی به مراتب پایین‌تر است، تخفیف 25 درصد در نظر گرفتیم که هیچ‌موقع نتوانسته بودیم 25 درصد تخفیف برای تمام محصولات خود قرار بدهیم و همین نکته برای مخاطب خیلی جذابیت داشت. مخصوصاً در شرایط اقتصادی فعلی رغبت زیادی برای خرید ایجاد کرد و به طور کلی باید بگویم ما زیرساخت فروش آنلاین را داشتیم و آن را با تور مجازی ترکیب کردیم. شاید مهم‌ترین ویژگی فروش ما تور مجازی بود. یعنی آنچه که ظاهر فضای غرفه ما در سال‌های گذشته در محیط نمایشگاه کتاب تهران بود، به شکل سه بُعدی در اختیار مخاطب قرار گرفت. با این تفاوت که کتاب‌های جدید امسال در آن دیده شده بود و مخاطب می‌توانست برود در آن محیط قدم بزند، کتاب‌ها را ببیند و در نهایت خرید کند.
آنا: هزینه‌ای که برای این پروسه و پروژه خرج شده آیا ارزشش را داشت؟
قره‌داغی: بله. چرا می‌گویم ارزشش را داشت، به خاطر اینکه ما ناشر فعالی هستیم و حجم فعالیت ما در طول سال زیاد است. تقریباً آنچه که استفاده کردیم از توان و زیرساخت‌های خودمان بود. ممکن است ناشری که در سال 30 تا 40 عنوان کتاب منتشر می‌کند زیرساخت کافی در اختیارش نیست، برای ایجاد چنین بستری هزینه زیادی متحمل شود، ولی ما از داشته‌های خود استفاده کردیم. ما زیرساخت توزیع و پخش را داشتیم، فقط برای یک زمان خاص، سازماندهی و تنظیمش کردیم. به این دلایل است که می‌توانیم بگوییم به نسبت نمایشگاه که ما حضوری گسترده و فیزیکی پرسروصدا می‌داشتیم، طبیعتاً اینجا هزینه‌هایش برای ما کمتر بود. ولی نمی‌توانم بگویم لزوماً هر ناشر کوچکی بخواهد چنین زیرساختی را ایجاد کند، هزینه‌اش برای او به‌صرفه باشد. برای ما خیلی به‌صرفه بود ولی ممکن است برای ناشر دیگری مقرون به صرفه نباشد.
آنا: در شرایط کنونی و شیوع ویروس کرونا الان همه ناشران و کتابفروشیها یا متضرر شده‌اند یا فروش آنها کم شده است، این نمایشگاه آن فروش مقطعی بالا را برای سوره مهر ایجاد کرد و به نتایج پیش‌بینی شده دست یافتید؟
قره‌داغی: استقبال مخاطب با توجه به جمیع شرایطی که برای شما توضیح دادم، از معرفی نویسنده، دیدار با نویسنده، ارسال رایگان، تخفیف و ... خوب بود و ما فکر نمی‌کردیم این‌قدر استقبال شود. چیزی نزدیک به سی و پنج هزار نفر از تور مجازی ما بازدید کردند. چیزی قریب به 10 درصد از این افراد خرید کردند که این اعداد به نسبت فعالیت در فضای مجازی اعداد قابل توجهی هستند. ولی اینکه شما بخواهید بگویید این غرفه مجازی جای نمایشگاه تهران که به شکل فیزیکی برگزار می‌شد را برای ما پر کرد، قطعاً نه! ما یک هدف دیگر از این کار داشتیم که به نظرم 100 درصد به آن هدف رسیدیم و آن معرفی کتاب‌هایمان بود. به خاطر اینکه بالاخره نمایشگاه کتاب سالی یک بار به ما فرصت می‌دهد آنچه را که در طول سال تولید کرده‌ایم در محیط نمایشگاهی معرفی کنیم و مخاطب آنها را بشناسند. خوشبختانه در ایام برگزاری غرفه مجازی توانستیم همه کتاب‌هایی را که در طول سال تولید کرده بودیم به گونه‌ای معرفی کنیم که بازار هم آن را بشناسند. نه‌تنها مواجهه مخاطب‌مان از این طریق، بلکه معرفی‌ها و اخبار مرتبط با هر کتاب و خود نمایشگاه که در فضای مجازی کار شد، اخباری که روی وب‌سایت‌ها و تلکس‌های خبری قرار گرفت و در بخش‌های خبر تلویزیون هم پخش شد، همه و همه به ما کمک کرد که هدف نمایشگاه که معرفی محصول و فروش آن اتفاق بیفتد. یعنی از 15 عنوان پرفروش‌مان، هفت، هشت عنوانش کتاب‌های جدیدی بود که در نمایشگاه رونمایی کردیم. این برای ما رکورد خیلی خوبی بود.
آنا: برگزاری نمایشگاه کتاب تهران به صورت قطعی لغو شده است و به نظر می‌رسد مهم‌ترین برنامه معاونت فرهنگی وزارت ارشاد این است که یک نمایشگاه مجازی برگزار کند. تجربه شما می‌تواند به وزارت ارشاد و معاونت فرهنگی آن کمک کند.
قره‌داغی: خوشبختانه ما با دوستان وزارت ارشاد یک رابطه دوستانه و خوب و خیلی نزدیک داریم. از همان قبل از برگزاری نمایشگاه با آنها در ارتباط بودیم و هم از نظرات و راهنمایی‌های آنها استفاده کردیم و هم بعد از اینکه شروع به انجام کار کردیم، با این دوستان جلساتی داشته و تجربیات خود را به آنها منتقل کردیم. طبیعتاً تجربه کردن هم نکاتی داشت که ما آنها را انتقال دادیم. لذا فکر می‌کنم کاری که وزارت ارشاد می‌تواند انجام دهد، کار مهم و مؤثری است. اما طبیعتاً با کاری که ما انجام دادیم تفاوت‌های زیادی خواهد داشت. به خاطر اینکه ما یک ناشر بودیم و در این کار تمام مسئولیت‌ها را می‌توانستیم خودمان بپذیریم، ولی وقتی نهادی مثل وزارت ارشاد متولی این امر می‌شود، نمی‌تواند مسئولیت تمام ناشران را به عهده بگیرد و طبیعتاً با موضوعی که ما پیگیری کردیم تفاوت‌های جدی خواهد داشت.
آنا: این طرح به لحاظ تمرکززدایی از شهر تهران هم قابل توجه بود و از تمام کشور می‌توانستند از خدمات شما استفاده کنند.
قره‌داغی: دو مسئله در روند اجرای غرفه مجازی برای ما خیلی جالب توجه بود. یکی همان‌طور که گفتم استقبال خیلی ویژه بود. دوم، تفاوتی بود که این غرفه مجازی در مقایسه با نمایشگاه فیزیکی به لحاظ عدد و رقم و آمار مخاطبان برای ما داشت. ما در نمایشگاه کتاب تهران تقریباً در سه چهار سال اخیر هر سال تحلیل آماری انجام دادیم. این تحلیل ها نشان می داد چیزی حدود 90 درصد بازدیدکننده‌های ما تهرانی و تنها 10 درصد از شهرستان‌ها هستند؛ بعضی سال‌ها 11 تا 12 درصد و بعضی سال‌ها هم 8 و 9 درصد. ولی در این نمایشگاه مجازی که برگزار کردیم و عددش امروز دقیق و مشخص شد، 39 درصد مخاطبان از شهر تهران و 61 درصد از شهرهای دیگر بودند که این خودش به نظر من ظرفیت فضای مجازی را برای عدالت توزیع در سراسر کشور نشان می‌دهد و جا دارد که تقویت شود.
انتهای پیام/4028/
منبع: آنا
کلیدواژه: انتشارات سوره مهر نمایشگاه کتاب تهران نمایشگاه کتاب نمایشگاه مجازی استفاده کردیم وزارت ارشاد سوره مهر فضای مجازی غرفه مجازی تور مجازی قره داغی برای ما کتاب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۰۳۹۶۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نق‌نق‌‌نویسی داستان اجتماعی نیست
این رمان توانسته است با روایتی جذاب و توجه به جزئیات، مخاطب را به خوبی با حال و هوای سال‌های پیش از انقلاب آشنا کند. فصل توت‌های سفید از انتشارات شهرستان ادب به‌عنوان رمان برگزیده سومین دوره جایزه کتاب سال شهید اندرزگو و یکی از آثار مرحله پایانی جایزه ادبی جلال آل احمد و از کتاب‌های موفق سال گذشته بود. سیده عذرا موسوی، نویسنده کتاب در این گفت‌وگو درباره کتابش و چند و چون نگارش آن صحبت کرده است.
با توجه به اینکه در پایان کتاب تاریخ‌هایی درباره نگارش و بازنگارش کتاب ذکر کرده‌اید، لطفا از فرآیند رسیدن به این داستان و نهایی شدن کتاب بگویید.
راستش زمانی که تاریخ‌ها را ثبت می‌کردم، هرگز فکر نمی‌کردم این‌قدر درباره آنها در معرض پرسش قرار بگیرم. حقیقت این است که هدفم از ذکر آنها ماندن در تاریخ (اگر ماندنی اتفاق بیفتد) بود و اینکه مخاطب را متوجه کنم که نوشتن «فصل توت‌های سفید»، چه زمانی دغدغه من بوده و حاصل چه زمانی از زندگی من است. مسأله این است که نسخه اولیه این اثر از تابستان تا زمستان ۱۳۹۳ نگارش یافت، ولی پیش آمدن برنامه‌هایی در زندگی شخصی و اشتغال به نگارش آثار دیگر، باعث شد تا فصل توت‌های سفید کمی از مرکز توجهم دور شود. در سال‌های ۹۴ تا ۹۶ مشغول تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد بودم و تا زمان انتشار این اثر، دو رمان نوجوان از من منتشر شد. پس از فراغت از تحصیل، فرصتی فراهم شد تا دوباره به فصل توت‌های سفید رجوع و آن را بازنویسی کنم، ولی روند کند انتشار، موجب شد تا کتاب در بهمن ۱۴۰۱ منتشر شود.
داستان سوژه ملتهبی دارد. نوشتن درباره موضوعی مثل «شهر نو» که نوعی تابوست و حتی نویسندگان روشنفکر کمتر جسارت نوشتن از آن را دارند، شجاعت می‌خواهد. چرا به‌دنبال این سوژه پردردسر رفتید؟
می‌توانم فرمایش شما را به خود بگیرم و بگویم که برای نوشتن این داستان، شجاعت و شهامت به خرج داده‌ام، ولی اگر بخواهم صادقانه برخورد کنم، می‌گویم شجاعتی در کار نبوده و من فقط به تعهد حرفه‌ای خود عمل کرده‌ام. شهر نو برای من بستری برای روایتگری و قصه‌گویی بود. قرار بر رفتن به شهر نو و باقی ماندن در آن نبود. من قصد نداشتم به‌واسطه ایجاد جاذبه‌های کاذب، مخاطب خود را سرگرم و به‌عبارتی دست‌به‌سر کنم. قصد نداشتم یک داستان زرد و تاریخ‌مصرف‌دار بنویسم. همچنین باید بپذیریم که شهر نو بخشی از ساختار اجتماعی ما در جغرافیای پیش از بهمن ۵۷ بود که در فرآیند انقلاب دستخوش تحول شد و نسبت به آن واکنش نشان داد. نادیده گرفتن و بی‌توجهی به پدیده‌هایی از این دست، بی‌فایده است.
ضمن اینکه تجربه سال‌ها نوشتن به من آموخته چطور بنویسم که به ورطه پرده‌دری نیفتم؛ حرمت کلمه را نشکنم و آن را به ابتذال نکشانم. بنابراین واهمه‌ای از نوشتن داستان خود نداشتم.
راستش را بخواهید خیلی دنبال پیدا کردن اشتباهات تاریخی و فضاسازی بودم، ولی چیزی نیافتم. این نشان می‌دهد برای نوشتن داستان، پژوهش خوبی کرده‌اید. از فرآیند پژوهش و از سختی‌های آن در داستان‌نویسی بگویید. خوشحالم که این اتفاق افتاده و برداشت شما از مطالعه کتاب چنین است. این نکته برایم خوشحال‌کننده است و مرا در مسیر خود مصمم‌تر می‌کند. مسأله این است که پژوهش بخشی از فرآیند نوشتن است. هر اثری فارغ از گونه و موضوع، نیاز به یک پیشینه مطالعاتی و پژوهشی دارد ولی این پیشینه و بازه زمانی لازم برای اثری که به تاریخ پرداخته، گسترده‌تر است.یک اثر تاریخی به دو نوع پژوهش نیاز دارد؛ پژوهشی پیش از نگارش اثر و پژوهشی حین نگارش اثر. مطالعه آثار پژوهشی، تاریخ شفاهی، رجوع به مستندها، انجام مصاحبه، قرار گرفتن در مکان‌های مرتبط با موضوع داستان و مطالعه رمان‌ها و داستان‌هایی که با آن موضوع نوشته شده‌اند، می‌تواند بسیار کمک‌کننده و راهگشا باشد که البته بسیار زمانبر است و انجام آن کار ساده‌ای نیست. من هم برای نوشتن این اثر، ساعت‌ها مطالعه و تحقیق کرده و تلاش کرده‌ام تا جایی که ممکن است به موضوع نزدیک شوم. تا آنجاکه نزدیک‌تر شدن بیشتر به موضوع برایم مقدور نبوده. برای درک بهتر واقعه ۱۷شهریور، جز مطالعه تاریخ، بخشی از خاطرات شاهدان آن حادثه و روزهای پس از آن را رصد کردم و برای شناخت مؤثرتر شهرنو و ماجرای حضور لهستانی‌ها در ایران، به مستندها‌یی که در قالب فیلم، عکس، کتاب و مصاحبه تهیه و منتشر شده بود، رجوع کردم و به قبرستان مسیحیان در دولاب تهران رفتم.
قبول دارید که آپارتمانی شدن بسیاری از داستان‌های امروز نویسندگان به‌دلیل فرار از پژوهش و وقت گذاشتن برای ساختن جهان داستانی است؟
حقیقت این است که همواره شمار ورودی‌ها به مسیر نویسندگی بسیار زیاد است و افراد زیادی هستند که مایلند اقبال خود را در راه نوشتن محک بزنند ولی درصد کسانی که در این مسیر می‌مانند، بسیار کمتر است چون اساسا نوشتن و خلق کلمه، کار ساده‌ای نیست و اصلا مبتنی بر شانس نیست. شاید پاسخم به پرسش قبل شما تا حدود زیادی روشن کند که چرا تعداد نویسندگان رمان‌ها و داستان‌های تاریخی مانند داستان‌های آپارتمانی که داعیه داستان‌های اجتماعی را دارند، زیاد نیست. برخی تصور می‌کنند با نشستن در پشت رایانه و ثبت غرناله‌ها و نق‌نق‌هایی که گوش فلک از آنها پر است، یک داستان روشنفکرانه به‌روز و امروزی نوشته‌اند ولی این داستان‌ها نه اجتماعی‌اند، نه روان‌شناسانه زیرا در سطح باقی مانده‌اند و گاهی حتی از حقیقت اجتماع دورند.
کتاب درمورد دوران پیش از انقلاب اسلامی است، ضرورت ویژه‌ای برای نوشتن درباره این دوره تاریخی احساس می‌کردید؟
نخستین دلیلم برای پرداختن به این موضوع، خودخواهانه است. موضوع این است که به تاریخ علاقه‌مندم و همواره از خواندن آن لذت برده‌ام، بنابراین نوشتن از آن نیز برایم دلپذیرتر است ولی فارغ از این مسأله، آنچه مرا واداشت تا به حوادث دهه‌‌های ۴۰ و ۵۰ ایران و نیز وقایع پس از جنگ جهانی دوم بپردازم، این است که احساس کردم در این برهه از تاریخ، دستم برای قصه‌پردازی بازتر است. داستان‌هایی وجود دارد که نویسندگان نسبت به آنها غافل بوده‌اند، کمتر به آنها پرداخته‌اند و نخ‌نما و کلیشه‌ای نشده‌اند. اساسا تاریخ ایران سرشار از ناگفته‌هاست و شاید همان سختی نوشتن داستان تاریخی یا داستان انقلابی موجب شده نویسندگان در برابر آنها سکوت کنند. بنابراین زمینه برای نوشتن هر نویسنده، دغدغه‌مندی فراهم است.نکته دیگر این است که من خود را در برابر پرداختن به موضوع انقلاب، متعهد و مسئول می‌دانم و از بیان آن هیچ ابایی ندارم. تصورم این است که بخشی از سهم خود در برابر انقلاب را با نوشتن می‌پردازم، هرچند ناچیز باشد. شاید این حرف از نظر برخی شعار باشد، ولی من از این تصور هم ابایی ندارم. نادر ابراهیمی در یک عاشقانه آرام می‌گوید: «شعاردادن و شعارها را برنامه کاری قرار دادن، دوای تمام دردهای ماست. آنها که شعار نمی‌دهند، فقط به‌خاطر آن است که می‌ترسند پای شعارهای‌شان بمانند و نسبت به شعارهای خود وظیفه‌مند شوند. هر شعار اخلاقی، یک تعهد است نسبت به جهان. بزدل‌ها و معتادان جرأت نمی‌کنند هیچ تعهدی را نسبت به جهان بپذیرند و به همین علت هم شعاردهندگان را مورد بی‌حرمتی قرار می‌دهند.»ادبیات در ماندگار کردن ارزش‌ها و اندیشه‌ها سهم بزرگی بر دوش دارد و در این میان داستان و رمان از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. شاید برای اینکه داستان برشی از زندگی است و مخاطب می‌تواند آنچه را که بر شخصیت اصلی و قهرمان داستان رفته است، در خیال تجربه کند. بنابراین امکان بسیار مناسبی است تا فرد (نویسنده) بتواند آرمان، اندیشه و نوع نگاهش به هستی را با او به اشتراک بگذارد.
برخلاف بسیاری از کتاب‌هایی که درباره دوران قبل از انقلاب نوشته شده، داستان شما سیاسی نیست و به روابط میان گروه‌های سیاسی، مبارزات و خط‌کشی‌های مبارزان قبل از انقلاب نپرداخته است. چه شد که ترجیح دادید وارد این فضا نشوید؟
مساله من در اینجا انتخاب میان ورود یا وارد نشدن به سیاست و خط‌کشی‌های سیاسی نبود. فروغ هیچ نسبتی با سیاست ندارد. او یک مبارز با آرمان‌های بلند انقلابی، سیاسی، دینی و اجتماعی نیست. او یک قربانی است. بااین‌حال فردی منفعل و واداده نیست تا دست روزگار او را به هر طرف که می‌خواهد بکشد. امیر نیز نماینده مردم انقلابی در معنای عام خودش است. او متعلق به هیچ دسته و گروهی نیست. بنابراین داستان درگیر خط‌کشی‌های سیاسی نمی‌شود.
داستان شما تصویری عریان، تلخ و درعین‌حال باورپذیر از فقر در برابر چشم مخاطب می‌آورد؛ درصورتی‌که شاید در ذهن برخی مخاطبان که دوران قبل از انقلاب را ندیده‌اند، آن زمان دوران رفاه اقتصادی تصویر شده است. آیا از نشان‌دادن این فقر و آسیب‌هایش تعمدی داشته‌اید؟
تاریخ، زمین بازی مستبدان وقدرت‌های استعمارگراست. منفعت ایشان در قطع رابطه ملت‌ها با تاریخ و «انهدام هویت تاریخی»شان است. آنها نخست حافظه تاریخی ملت‌ها را پاک می‌کنند و سپس آنچه را که مایلند و می‌پسندند، می‌نویسند. درواقع تاریخ را جعل می‌کنند و با بزک کردن چهره ظالمان و جنایتکاران، صورت دیگری از آنها تصویر می‌کنند. دلیل تصور عده‌ای درباره رفاه اقتصادی در دوران پهلوی دقیقا همین است.البته نمی‌توان نادیده گرفت که بخشی از تصور اشتباه مردم به تصویر فانتزی و کاریکاتوری‌ای برمی‌گردد که در فیلم‌ها و سریال‌ها از گذشته ارائه شده است. معتقدم که اطلاع ناآگاهان از تاریخ، درک آنها را از گذشته و حال و دیدشان را درباره آینده اصلاح می‌کند. گزاف نیست اگر ادعا کنم که برای هر گزاره‌ای که در فصل توت‌های سفید مطرح کرده‌ام، «بودک» تاریخی دارم. من در برابر آنچه که مربوط به تاریخ است، عمیقا صادق بوده و برای کشف حقیقت ساعت‌ها مطالعه کرده‌ام. حقیقت این است که فقر و بیچارگی مردم در سال‌های جنگ جهانی دوم و پس از آن به‌هیچ‌وجه انکارپذیر نیست. من برای ساخت عقبه فروغ و حال مادر و ماجان، ناگزیر از پرداخت به آن برهه تاریخی بودم و بخشی از این تاریخ، فقر و فلاکت فراگیر ملت ایران بود، وگرنه قصد انتقام‌کشی از کسی یا تلخ‌کردن کام مخاطب را نداشتم.
داستان از نظر من با وجود اینکه تاریخی است و از عشق و مبارزه سخن می‌گوید، درون‌مایه‌ای به نام انتخاب دارد. جایی که فروغ از خانه دوستش فرار می‌کند، به نظر من نقطه اوج داستان است. خودتان با این برداشت چقدر موافقید؟ به‌نظر خودتان درون‌مایه اصلی داستان چیست؟
به‌نظرم برداشت درستی داشته‌اید. نقطه عمل فروغ برای خارج شدن از انفعال همین جاست. فروغ باید یک‌جا آن انرژی ذخیره شده در وجودش را بیرون می‌ریخت و خود را نجات می‌داد وگرنه می‌توانست مانند آنیا و زری و تمام زن‌های شهر نو که خود را دست‌بسته و ناچار می‌دانستند، در آن چاه بمانند و یکی از آنها شود. بهانه‌اش را هم داشت ولی انتخاب فروغ، آزادگی بود.
نظر شما درباره مخاطبان داستان امروز چیست؟ از دیده شدن و خوانده شدن داستان‌تان چقدر راضی هستید و فکر می‌کنید برای افزایش مخاطبان چه باید کرد؟
باید بپذیریم که در ایران، خرید کتاب و به‌دنبال آن مطالعه، جزو اولویت‌های اول مردم نیست. کتاب در سبد خرید خانوارها جایگاه کوچکی دارد و این موضوع برای نویسندگان که گاهی سال‌ها از عمر خود را صرف نوشتن کتاب کرده‌اند، راضی‌کننده نیست.
نکته دیگر این است که نویسنده یک وظیفه دارد و وابستگان به صنعت چاپ و سپس فروش و بازار کتاب، یک وظیفه. قرار نیست نویسنده هم نوشتن داشته باشد، هم چاپ و هم دغدغه فروش ولی می‌بینیم که برخی نویسندگان ناچارند بار تبلیغ کتاب را خودشان به دوش بکشند و آن را به جامعه معرفی کنند. این چرخه معیوب است. متولیان امر باید به وظیفه خود واقف شده و از طریق رسانه‌های مختلف به تبلیغ و معرفی کتاب بپردازند تا کتاب خوب جایگاه خود را بین مخاطبان بیابد.
مهم‌ترین تأثیر جایزه‌های ادبی
برگزیده شدن در جوایز ادبی، بخش عمده‌ای از تأثیر خود را درپرداخت منتقدان به اثروانتشار یادداشت ومعرفی کتاب،ساخت رسانه‌های تصویری و نیز انجام مصاحبه‌های گوناگون نشان داد.همچنین در میان گروه‌هایی جمع‌خوانی و بررسی شد. برخی از مخاطبان از طریق فضای مجازی و گاهی رودررو احساس خود درباره کتاب را به اشتراک می‌گذارند که اتفاق خوشایندی است. بیشتر منتظر دیده شدن کتاب در نمایشگاه کتاب امسال هستم.هر جایزه زمانی که بتواند با انتخاب‌های درست، اعتماد مخاطبان را به خود جلب کند، می‌تواند جریان‌ساز باشد. وقتی مخاطبان -چه نویسندگان و چه خوانندگان- ببینند اثری که برگزیده شده واجد امتیازات قابل‌توجه و قابل‌دفاع است، ترغیب می‌شوند از آن حمایت کرده و تأثیر بپذیرند. اگر جایزه‌ای بتواند به‌خوبی به معرفی و حمایت از آثار ارزشمند و برگزیده بپردازد، نویسندگان تشویق به خلق آثار هم‌راستا با اهداف جشنواره می‌شوند. به مرور این اتفاق باعث ارتقای سطح کیفی آثار و از طرف دیگر رضایت مخاطبان می‌شود. به‌نظرم مؤثرترین کار در این زمینه، تقویت پشتوانه علمی و ادبی جشنواره‌ها و جایزه‌های ادبی و انتخاب آثار خوب در یک بستر استاندارد است.
آرش شفاعی - گروه فرهنگ و هنر
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت