«کاش برگردی» به «پویش دل‌تکانی» رسید
تاریخ انتشار: ۴ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۳۹۳۹۰
محمد رسول ملاحسنی دبیر پویش «دل تکانی» و نویسنده کتاب «کاش برگردی» و «یادت باشد» در گفت و گو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،درباره روند برگزاری این پویش گفت: ما قبلاً با محوریت کتاب «یادت باشد» پویش مسابقه کتابخوانی را برگزار کردیم. این بار نیز تصمیم به برگزاری مسابقه کتابخوانی دیگری با همکاری انتشارات شهید کاظمی و خادمان افتخاری شهدای شهرستان قزوین گرفتیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
او در خصوص هدف «پویش دل‌تکانی» افزود: در راستای ترویج فرهنگ کتابخوانی، معرفی آثار مکتوب ادبیات مقاومت این پویش را شروع کردیم. در گام اول، این کتاب با قیمت مناسب و سهولت به دست اهالی مسابقه می‌رسد.
ملاحسنی ادامه داد: هدف ما از «پویش دل‌تکانی»، معرفی کتاب‌های ادبیات پایداری هر ۶ ماه یک بار است. «پویش دل‌تکانی» با کتاب «کاش برگردی» آغاز شده است. این پویش از اردیبهشت ۹۹ آغاز شده و تا ۶ ماه دیگر ادامه دارد. نگاهمان به حوزه‌های مختلف رسانه هم بود. بنابراین، فراخوان همه‌جانبه‌ای برای تولید محتوا در تولید نماهنگ، عکس، دل نوشته و نقاشی کودک به دوستان اهل هنر دادیم؛ هر بخش، جایزه مخصوص خود را دارد. مسابقه نقاشی کودکان زیر ۱۰ سال از شهیدان مدافع حرم نیز بخش ویژه این پویش است. آثار ارسالی در سایت www.deltekani.ir دریافت می‌شود. هر ماه برندگان پویش معرفی شده و در پایان پویش جوایز ارسال می شود، در مجموع تا به حال ۲۰۰ اثر را دریافت کرده‌ایم.
وی از دلیل انتخاب کتاب «کاش برگردی» درباره شهید مدافع حرم زکریا شیری گفت: «پویش دل‌تکانی»، کتاب محور است. «کتاب یادت باشد» درباره شهید مدافع حرم سیاه کلی، هم رزم شهید زکریا شیری است. این دو شهید در یک شب و در یک مکان با هم به شهادت می‌رسند. رهبر معظم انقلاب نیز کتاب «یادت باشد» را مطالعه کرده است و در جلسه خبرگان در شهریور ماه ۹۶ درباره این کتاب فرمودند: «وقایع این کتاب و زندگی‌نامه شهید بزرگوار باید در تاریخ ثبت شود.»
ملاحسنی از استقبال زیاد مردم از این دو کتاب گفت: کتاب «یادت باشد»، به چاپ ۱۲۶ و کتاب «کاش برگردی» در مدت دو ماه به چاپ دهم رسیده است. با وجود اوضاع کرونا تا به حال ۱۰ هزار نسخه از آن توسط مردم خریداری شده است. کودکی و نحوه تربیت خانواده باعث تربیت فرزند برای رسیدن به مقام والای شهادت است.
او دلیل استقبال مردم از «کاش برگردی» را نوآوری در روایت آن دانست و افزود: اکثر راویان زندگی‌نامه‌های شهدای مدافع حرم و همسران شهدا هستند. روایت مادرانه از دوران کودکی باعث شناخت هر چه بیشتر مخاطبان از مسائل تربیتی و چگونگی تربیت مادر شهید می‌شود. اساس کتاب ما را با این آشنا می‌کند که چگونه می‌شود فردی را در قد وقواره شهید تربیت کرد؟ در زندگی شهدا چه چیزی وجود داشته؟ این کتاب زندگی شهید را از دوران کودکی درباره رعایت حقوق همسایه، رعایت حلال و حرام و ارتباط با اهل بیت و ... بررسی می‌کند.
ملاحسنی ادامه داد:نکته جالب این است که مادر شهید فرزندانش را در فضای کوچک در حاشیه شهر قزوین در شرایط سخت و با وجود مشکلات، بزرگ می‌کند. داستان در یک خانه کارگری اتفاق می‌افتد و کارگر از صبح تا شب در خانه نیست و فضای تربیتی بزرگ کردن شهید روی دوش مادر می‌افتد. نقش مادر پررنگ شده و تاثیر لقمه حلال پدر مشاهده می‌شود. راوی کتاب، زندگی ساده از کودکی تا بعد از شهادت را با لحن قابل پذیرش و روان روایت می‌کند.
ملاحسنی ویژگی شاخص شهید شیری را کمک و مساعدت به افراد بی بضاعت می‌داند. او باوجود اوضاع مالی نه چندان خوب خود، برای حل مشکل مالی مردم برای تهیه جهیزیه، از شخصی قرض گرفت و قرض خود را ماهیانه از حقوق خود پرداخت کرد. او در سال ۹۴ که هنوز رزمایش همدلی وجود نداشت، برای خانواده‌های بی بضاعت روستایی ماهانه خوارو بار و مواد غذایی تهیه می‌کرد.
نویسنده کتاب «کاش برگردی» از ادامه دار بودن این مجموعه گفت: در حال حاضر روی زندگی‌نامه «شهید حمید محمدرضایی»، فرمانده هر دو شهید کار می‌کنم. پیکر این شهید بعد از چهار سال برمی‌گردد. اسمی هنوز برای این کتاب انتخاب نشده و برای نوشتن این کتاب با همه اعضای خانواده آن مصاحبه شده است. «کاش برگردی» و «یادت باشد» هر یک از زاویه دید خود زندگی دو شهید هم رزم را روایت می‌کند
وی از چگونگی نوشتن کتاب گفت: خود خانواده‌ها پیگیری و هماهنگی می‌کردند و در اجرای کار نهاد‌ها آمدند. من با مجموعه خادمان افتخاری شهر قزوین همکاری می‌کردم و از آن طریق برای نوشتن کتاب ارتباط و هماهنگی انجام شد. «کاش برگردی»، مجموعه خاطرات شهید شیری درباره شخصیت اجتماعی و خانوادگی و عاطفی است.
ملاحسنی درباره وضعیت خانوادگی شهید شیری تصریح کرد: شهید پسر بزرگ خانواده بود. او ۷ خواهر و برادر داشت. پیکر شهید تا چند ماه پس از شهادت برنمی‌گردد. مادر به راحتی مرگ فرزندش را قبول نمی‌کند. صمیمیت خانوادگی شهید در حدی بود که عروس و مادرشوهر با هم در یک واحد مسکونی زندگی می‌کردند از این رو تمام سعی من نشان دادن صمیمیت مادر و شهید بود.
نویسنده کتاب «کاش برگردی» گفت: این دو کتاب، ما را با رفتار و سلوک شهدا آشنا می‌کند. کتاب «یادت باشد» که درباره شهید سیاه کلی، هم رزم شهید شیری است، داستان جالبی دارد. شهید سیاه کلی که متولد ۶۷ است، هر بار که به ماموریت ۲۰ روزه می‌رفته به همسرش می‌گوید: «من میخواهم به تو بگویم دوستت دارم، ولی به علت حضور دوستانم خجالت می‌کشم.» همسر جوانش به او می‌گوید که بگوید «یادت باشه»؛ این یعنی دوستت دارم. در صحنه‌ای دیگر، می‌خوانیم که او به علت اینکه همسایه‌ها صبح زود از خواب بیدار نشوند، موتورش را تا سر خیابان پیاده می‌برده است.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: کتاب کاش برگردی خانواده شهدا کاش برگردی شهید شیری مدافع حرم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۳۹۳۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زندگی با آل‌احمد در شیوه نگارش سیمین دانشور تاثیر نگذاشت
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ در شیراز زاده شد. او سومین فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت بود. دوره ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی‌زبان مهرآیین گذراند.
در سال ۱۳۱۶ اولین مقاله‌اش را با نام «زمستان بی‌شباهت به زندگی ما نیست» در نشریه‌ای محلی چاپ کرد. در سال ۱۳۱۷ به تهران آمد و مدتی در شبانه‌روزی آمریکایی تهران ساکن شد و آموزش زبان انگلیسی را پی گرفت. بعد در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد.
در سال ۱۳۲۰ به‌عنوان معاون اداره تبلیغات خارجی در رادیو تهران استخدام شد. علی‌اکبر کسمایی و احمد شاملو از همکاران او در رادیو بودند. سیمین دو سال بعد، یعنی در سال ۱۳۲۲ از کار رادیو کناره‌گیری کرد و در روزنامه ایران مشغول به کار شد. از این زمان به بعد، او با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» برای نشریات مختلف مقاله نوشت و ترجمه کرد.
در ۱۳۲۷، اولین کتاب خود را با نام «آتش خاموش» نوشت. این اثر نخستین مجموعه داستانی بود که به قلم زنی ایرانی چاپ شد. داستان‌های این مجموعه با نقدهای منفی بسیاری مواجه شد. در ۱۳۲۸ با مدرک دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد با جلال آل‌احمد، نویسنده و مبارز اجتماعی مطرح آن سال‌ها ازدواج کرد. این ازدواج تا مرگ نابه‌هنگام آل احمد در سال ۱۳۴۸، به‌مدت ۲۰ سال دوام داشت.
همزمان با سالروز تولد سیمین دانشور در گزارشی به مرور زندگی این نویسنده پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛
تحصیل در آمریکا
دانشور در شهریور ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی از مؤسسه فولبرایت به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در رشته زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. در این سفر نامه‌هایی که بین او و جلال رد و بدل شد که بعدها در کتابی به نام «نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد» توسط انتشارات نیلوفر منتشر شد. در مدت تحصیل در آمریکا «باغ آلبالو»، دشمنان چخوف»، «بئاتریس آرتور شنیتسلر» و «رمز موفق زیستن» دیل کارنگی را هم ترجمه و منتشر کرد.
بازگشت به ایران و ادامه کار نویسندگی
دانشور در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و در هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران مشغول تدریس شد. سپس مدیریت مجله نقش و نگار را پذیرفت و «کمدی انسانی» سارویان و «داغ ننگ» ناتانیل هاتورن را ترجمه کرد.
در ۱۳۳۷ کتاب «همراه آفتاب» نوشته هارولد کورلندر را ترجمه و منتشر کرد. تا اینکه در سال ۱۳۳۸ به‌عنوان دانشیار کلنل علینقی وزیری در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران مشغول به کار شد. کار تدریس او در دانشگاه تهران تا بیست سال بعد، یعنی سال ۱۳۵۸ که از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه یافت.
در سال ۱۳۴۰، دومین مجموعه داستان خود با نام «شهری چون بهشت» را منتشر کرد. دانشور، همراهِ همسرش جلال آل‌احمد، عضو کانون نویسندگان ایران بود. و در نخستین انتخابات، فروردین ۱۳۴۷ به‌عنوان رئیس کانون نویسندگان ایران برگزیده شد. در تیر ۱۳۴۸ رمان «سووشون» را منتشر کرد که مشهورترین رمان او است و تا به حال به هفده زبان ترجمه شده‌است. بسیاری از منتقدان این اثر را یکی از ماندگارترین آثار ادبی فارسی می‌دانند. دو ماه بعد از انتشار «سووشون»، در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸، جلال آل‌احمد درگذشت.
دانشور در سال ۱۳۵۱ کتاب «چهل طوطی» را منتشر کرد. این کتاب ترجمه‌ای است از مجموعه‌ای از حکایت‌های هندی که لین یوتانک، نویسنده چینی، در کتابی به نام The Wisdom of Indiaجمع‌آوری کرده‌است. این کتاب که تنها همکاری آل‌احمد و دانشور به حساب می‌آید که توسط انتشارات موج به چاپ رسید.
در سال ۱۳۶۱ کتابی را به نام «غروب جلال» را منتشر کرد. این کتاب از دو بخش تشکیل شده‌است: بخش اول کتاب، با نام «شوهرم جلال» در سال ۱۳۴۱ و در زمان حیات آل‌احمد نوشته شده‌است. دانشور این کتاب را با وصف آل‌احمدِ نویسنده آغاز می‌کند، افکار و ویژگی‌های اخلاقی او را از منظر خود توصیف می‌کند و به جنبه‌های فردی، اجتماعی و سیاسی زندگی او می‌پردازد. بخش دوم کتاب، تقریباً بیست و یک سال بعد نوشته شده‌است. در این بخش، دانشور خاطره روز درگذشت آل‌احمد را روایت می‌کند. نام کتاب، از همین بخش دوم گرفته شده‌است.
در سال ۱۳۷۲، اولین کتاب از سه‌گانه سیمین دانشور، به نام «جزیره سرگردانی» منتشر شد که به دغدغه‌های روشنفکران ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ می‌پرداخت. در ۱۳۷۶ مجموعه داستان «از پرنده‌های مهاجر بپرس» با همکاری نشر نو و نشر کانون چاپ شد. در سال ۱۳۷۸ یادنامه جلال آل‌احمد توسط علی دهباشی منتشر شد که گفت‌وگویی مفصل با دانشور را شامل می‌شد. جلد دوم تریلوژی دانشور، «ساربان سرگردان»، در سال ۱۳۸۰ را چاپ کرد.
دانشور در گفت‌وگو با ناصر حریری گفته‌است او و جلال آل‌احمد هر چه می‌نوشتند، به هم نشان می‌دادند اما او هرگز اجازه نمی‌داده جلال در نوشته‌هایش دست ببرد. همچنین دانشور هیچ‌گاه از نثر آل‌احمد که دست‌کم سه دهه یکه‌تاز میدان نویسندگی بود، تأثیر نپذیرفت و زندگی مشترک در شیوه نگارش او اثر نگذاشت و استقلال خود را حفظ کرد.
درگذشت
سیمین دانشور در ۳۰ تیر ۱۳۸۶ به‌علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس تهران بستری شد. با بستری شدن او شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد. او در ۲۲ مرداد ۱۳۸۶ با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. دانشور پس از یک دوره بیماری آنفولانزا، عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ برابر در ۹۰ سالگی در خانه‌اش در تهران درگذشت. قبر سیمین دانشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا است.
الهام قاسمی
کد خبر 6089822
پلمب بیمارستان محب مهر به دلیل کشف حجاب صحت ندارد