«کندوی عسل» مجموعه‌ای از داستان‌های پندآموز
تاریخ انتشار: ۶ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۵۹۹۷۵
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، کتاب «مجموعه داستان‌های کندوی عسل» نوشته علیرضا باقری، شامل داستان‌هایی با محتوای اخلاقی و آموزنده است که لحن و بیان شیوا و دلنشینی دارند.
داستان‌هایی که هر انسانی می‌شنود و یا می‌خواند، می‌تواند تأثیر عمیقی بر افکار و روحیه او بگذارد. علاوه بر این، فرد برای مقابله با مسائل گوناگون و ارتباط با دیگران آمادگی بیشتر و همچنین درک و فهم بالاتری از مشکلات پیدا می‌کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
همه انسان‌ها به طور غریزی عاشق کتاب و داستان هستند؛ زیرا با ایده‌ها، مکان‌ها و موجوداتی که قبلاً با آنها روبرو نشده‌اند، آشنا می‌شوند. داستان‌ها با قلب و روح شما در سنین مختلف به شکل بخشی از باور‌ها و دروس زندگی عجین می‌گردند و درس‌های ساده خود را در قالب تصاویری به یادماندنی در ناخودآگاه حک می‌نمایند. این داستان‌ها برای سن خاصی گفته نشده، بلکه برای روح انسانی که آماده دریافت نور و حقیقت است، جاری شده است.
در بخشی از کتاب «مجموعه داستان‌های کندوی عسل» می‌خوانیم:
«آنها پشت سر طاووس مغرور بسیار غیبت می‌کردند، گراز که بیشتر از بقیۀ حیوانات برای خوردن آب به کنار برکه می‌رفت می‌گفت:«این طاووس خودستا در خلوت کنار برکه ساعت‌ها می‌نشیند و دیوانه‌وار به خورشید خیره می‌شود، او عاشق شمس شده است.» حیوانات پچ‌پچ‌کنان می‌خندیدند و پنهانی از کار‌ها و رفتار‌های طاووس ایراد می‌گرفتند و این باعث سرگرمی پوچی در بین آنها شده بود. اما طاووس که حقیقتاً دلباختۀ شمس شده بود اهمیتی به صحبت‌های آنها نمی‌داد بلکه بیشتر از همیشه در سکوت به نور درخشان خورشید دل‌فریب خیره می‌شد و با همۀ وجود او را می‌ستود. طاووس زیبا و مغرور هیچ‌کس را به‌جز خورشید لایق شنیدن صحبت‌هایش نمی‌دانست و تنها می‌نشست و در خیالش تا آغوش شمس پرواز می‌کرد. تا اینکه یک روز هنگام طلوع خورشید نوای دلنشینی در جان و روح او شروع به نواختن کرد، این نوا همچون نغمۀ فلوتی سحرآمیز برگرفته از سکوت جنگل و صدای آبشار‌های اعماق کوهستان بود.طاووس مغرور با شنیدن این نوا ظرفیت جانش لبریز شد برآشفت و بالا و پایین پرید او که تمام جانش از شعفی وصف‌ناپذیر سرشار شده بود. سپس بال‌هایش را گشود، چشم‌هایش را بست، سرش را به سمت آسمان گرفت و در تابش نور برای خورشید شروع به چرخیدن کرد.»
گفتنی است کتاب «مجموعه داستان‌های کندوی عسل» نوشته علیرضا باقری از سوی انتشارات جالیز راهی بازار کتاب شده است.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: معرفی کتاب ادبیات داستانی داستان ها کندوی عسل
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۵۹۹۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سیاهچاله چیست و چگونه نور را می‌بلعد؟!
احتمالا این پرسش ممکن است ایجاد شود که اگر نور ماده نیست و یا اینکه به صورت خط مستقیم در فضا حرکت می‌کند سیاهچاله چگونه می‌تواند آن را به سمت خود بکشد؟
به گزارش «زیسان» به نقل از راز بقا، برای پاسخ به این سوال ابتدا باید سه چیز را توضیح دهیم: ۱) نور چیست، ۲) گرانش یا جاذبه چیست و ۳) سیاهچاله چیست؟
۱) نور چیست؟نور فقط نوعی انرژی است که در فضا حرکت می‌کند. انواع مختلفی از نور وجود دارد که ما به صورت فیزیکی نمی‌توانیم آنها را ببینیم، اما می‌توانیم آنها را تشخیص دهیم و حتی از آنها استفاده کنیم. نمونه آن نور ماوراء بنفش خورشید است که به سمت ما می‌آید و به همین دلیل باید از کرم ضد آفتاب استفاده کنید تا نور به پوست شما آسیب نرساند.
مهم است به یاد داشته باشیم که فقط به دلیل اینکه جرم ندارد، اما همچنان یک چیز فیزیکی در جهان ماست و از قوانین فیزیکی پیروی می‌کند. نکته دقیقا اینجاست که مهم نیست چه نوع نوری، همه از قوانین فیزیکی یکسانی در جهان پیروی می‌کنند. یک قانون این است که نور همیشه می‌خواهد در یک خط مستقیم در فضا حرکت کند.
اینجاست که اکنون باید گرانش را تجزیه و تحلیل کنیم و اینکه بدانیم فضا از چه چیزی ساخته شده است.
۲) جاذبه چیست؟گرانش یا جاذبه نیرویی است که ما را اینجا روی زمین ایمن نگه می‌دارد. همچنین زمین را در حال چرخش به دور خورشید نگه می‌دارد. اما چه چیزی باعث گرانش می‌شود؟
بسیاری از دانشمندان در تاریخ به این سوال فکر کردند و انواع نظریه‌ها را ارائه کردند. اما زمانی که آلبرت انیشتین نظریه خود را در مورد نسبیت عام در سال ۱۹۱۵ ارائه کرد، دانشمندان شروع کردند به درک اینکه گرانش دقیقاً چیست و چگونه بر جهان ما تأثیر می‌گذارد.
انیشتین از نظر ریاضی فهمیده بود که ما درون چیزی به نام «فضا - زمان» وجود داریم. شما می‌توانید این تار و پود جهان ماست و مانند پارچه، می‌تواند خم شود و کشیده شود. در واقع فضا مانند ترامپولین است. وقتی چیزی سنگین (مانند توپ بولینگ) را در وسط ترامپولین قرار می‌دهید، پارچه زیر آن خم می‌شود و فرو می‌رود.
حالا یک ترامپولین به اندازه کیهان را تصور کنید و خورشید خود را روی آن قرار دهیم. شیبی که در ترامپولین (کیهان یا فضا زمان) به واسطه خورشید ایجاد می‌شود نشان دهنده گرانش خورشید است. ما می‌توانیم این کار را با هر جسمی که جرم دارد انجام دهیم.
وقتی «فضازمان» توسط آن جرم خم می‌شود، خطوطی که معمولاً مستقیم هستند کمی انحنا پیدا می‌کنند این را در تصویر زیر می‌بینید. شدیدترین حالت خمش در اطراف اجرام واقعاً عظیم اتفاق می‌افتد این خمش شدید و عمیق همان چیزیست که دانشمندان آن را سیاهچاله می‌نامند.
۳) سیاهچاله چیست؟
از نظر بسیاری از دانشمندان سیاهچاله‌ها یکی از جالب‌ترین چیز‌هایی هستند که تا به حال در جهان کشف شده است. سیاهچاله‌ها مناطقی از فضا هستند که به قدری متراکم هستند که هیچ چیز نمی‌تواند از آنها فرار کند.
آنها معمولاً زمانی تشکیل می‌شوند که ستارگان بسیار بزرگ بیش از حد سنگین شده و فرو می‌پاشند (منفجر می‌شوند). ستاره شناسان بر این باورند تمام جرم درون سیاه چاله در واقع در یک نقطه در وسط فشرده شده است.
سیاهچاله‌ها به دلیل اینکه «هر چیزی که در نزدیکی آنها باشد» را می‌بلعند، شهرت بدی پیدا کرده‌اند. این حرف درست نیست. سیاهچاله‌ها از مرکز خود فاصله دارند که ستاره‌شناسان آن را به عنوان نقطه بدون بازگشت مشخص می‌کنند. این «افق رویداد» نامیده می‌شود. اما دورتر از این نقطه (مرکز سیاهچاله)، نور و ماده می‌توانند برای مدت طولانی در اطراف سیاهچاله بچرخند؛ بنابراین چگونه یک سیاهچاله می‌تواند نور را جذب کند؟
در اینجا سه مفهوم کلیدی تجزیه و تحلیل شد و حالا می‌توان به سؤال بزرگ ابتدای این نوشته پاسخ داد: سیاهچاله چگونه می‌تواند نور را به سمت خود بکشد؟
هنگامی که نور در نزدیکی یک سیاهچاله حرکت می‌کند، همچنان سعی می‌کند در یک خط مستقیم حرکت کند. با نزدیک‌تر شدن به سیاه‌چاله‌ای که فضازمان خم می‌شود، نور آن خمیدگی‌ها را دنبال می‌کند. هنگامی که نور به سیاهچاله بسیار نزدیک می‌شود، می‌تواند در اطراف آن به دام بیفتد. این به این دلیل است که تار و پود فضازمان تا حد زیادی خم شده است. همانطور که قبلا گفته شد، نور در واقع یک چیز فیزیکی است و تحت تأثیر فضازمان است.
نکته مهم و جالب در مورد این واقعیت این است که این اتفاق فقط در مورد سیاهچاله‌ها صدق نمی‌کند. هر چیزی با جرم کافی می‌تواند نور را در اطراف خود خم کند، حتی خورشید. این همان راهی بود که دانشمندان برای اولین بار در سال ۱۹۱۹ تأیید کردند که نظریه گرانش اینشتین احتمالاً درست است.
چیزی واقعا سنگین، مانند یک گروه کلی کهکشان‌ها که در کنار هم قرار گرفته‌اند، می‌تواند فضا را بسیار خم کند، مانند یک ذره‌بین عمل می‌کند و تصاویر بزرگ‌نمایی شده (زوم شده) از ستارگان پشت آن را نشان دهد.
tags # سیاه چاله سایر اخبار
تصادف مرگبار در محور دره شهر-بدره ۴ کشته برجای گذاشت