گاز سارین در جنگ جهانی دوم؛ از توسعه تا عدم تمایل هیتلر به استفاده از آن! (+تصاویر)
تاریخ انتشار: ۹ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۷۹۹۸۶۰
عصرایران؛ مجله تصويري سلاح- شاید متعجب شوید اما هیتلر قطعا فرصت استفاده از گاز سارین را در جنگ جهانی دوم در اختیار داشت اما چنین تصمیمی را اتخاذ نکرد! در واقع نازي ها اولين گروهي بودند كه به طور تصادفي موفق به توسعه اين تركيب شيميايي فسفري مخرب سيستم اعصاب و در عين حال بسيار مرگبار شدند.
در اواخر سال 1938، گرهارد شرادر دانشمند و شيمي دان آلماني در تلاش براي اختراع آفت كشي مقرون به صرفه بود كه بتواند با كارايي بالا از مزارع و باغ هاي اين كشور محافظت كند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پس از اقدام اوليه و اصلي شرادر، شركت خوشه اي شيميايي و دارويي I.G. فاربن ارتش آلمان را از اين اكتشاف مهم آگاه ساخت. برخي از دانشمندان آلماني كه تحت تاثير اين رويداد قابل ملاحظه قرار گرفته بودند، با الهام از واژه تابو مايع به دست آمده را "تابون" نام گذاري كردند. همانطور كه اشاره شد شرادر تركيب توليد شده خود را "سارين" مي خواند. گفتني است كه عنوان سارين به افتخار چهار كاشف اصلي آن انتخاب شد: Schrader، Ambros، Gerhard Ritter و von der Linde
تاريخ چه مي گويد؟با پايان يافتن جنگ جهاني دوم، آلمان نازي نزديك به 12000 تن تركيب شيميايي كشنده -كه براي كشتار ميليون ها انسان كافي بود- را توليد كرد. با توجه به اين مسئله كه منتج به ايجاد نوعي برتري نظامي قطعي مي شد، از همان اوايل شروع جنگ افسران آلماني بلند پايه به هيتلر فشار مي آوردند تا از سارين در برابر مخالفان خود استفاده كند. اما با اين حال هيتلر از اجراي چنين عملياتي عليه نيروهاي متفقين كه مستلزم به كار گيري تسليحات شيميايي بود، خودداري مي كرد.
همانطور كه در گزارشي از روزنامه واشینگتن پست آمده است، برخي از مورخان اين عدم تمايل هيتلر به استفاده از گازهاي شيميايي خطرناك مانند سارين را به تجربه شخصي وي به عنوان سرباز در جنگ جهاني اول مرتبط مي دانند. هرچند آلمان اولين كشوري بود كه موفق به رها سازي گاز كلر به سوي سربازان فرانسوي در دومين نبرد ایپر در آوريل سال 1915 شد، اما بريتانيا و فرانسه نيز اين حمله شيميايي را طي جنگ بزرگ با گازهاي سمي خردل و همچنين كلر تلافي كردند. اين جنايات جنگي ضمن برافروختن خشم عمومي، جنگ جهاني اول را به مسير وحشتناك تري سوق مي دادند.
ایان کرشاو تاريخ نگار بريتانيايي و نويسنده "هيتلر: يك بيوگرافي" در كتاب خود توضيح مي دهد كه چگونه رهبر نازي خود قرباني يك حمله شيميايي با گاز خردل در نزديكي ايپر در شب 13 يا 14 اكتبر سال 1918 شد. وي به همراه چند تن از رفقايش كه به علت حمله شيميايي توسط گازهاي سمي به طور نسبي بينايي خود را از دست داده بودند، تنها با چسبيدن به يكديگر و پيروي از دوستي كه وضعيت بهتري داشت موفق به عقب نشيني شدند. پس از حمله هيتلر به يك بيمارستان نظامي در پومِرانیا (منطقه اي تاريخي در كرانه جنوبي درياي بالتيك كه امروزه ميان دو كشور آلمان و لهستان تقسيم شده است) همان جايي كه اخبار تكان دهنده تسليم آلمان به گوش وي مي رسيد، انتقال يافت.
البته اين فرضيه كه هيتلر را مخالف سرسخت استفاده از گازهاي سمي در ميدان جنگ آن هم به دلايل اخلاقي نشان مي دهد، ممكن است آشكارا با مصرف منظم سيكلون ب (نوعي گاز مرگبار و برگرفته از سم سيانور كه آلمان نازي از آن براي نسل كشي اسيران در اردوگاه هاي مرگ هولوكاست استفاده كرده است) و ديگر مواد شيميايي توسط نازي ها براي كشتار ميليون ها نفر در محفظه هاي گازي مغايرت داشته باشد. اما به عقيده بسياري از محققان حتي اگر اتاق هاي گاز را هم كنار بگذاريم، هيچ مدرك محكمي وجود ندارد كه تجربه نظامي هيتلر را به عدم تمايل او در استفاده از سارين عليه متفقين ربط دهد.
علاوه بر موارد فوق، فاكتورهاي ديگري نيز در وحشت هيتلر از حمله با گازهاي شيميايي موثر بودند كه از جمله مهم ترين آنها مي توان به مهارت بلیتسکریگ بالاي ارتش آلمان اشاره كرد. بلیتسکریگ واژه آلماني به معناي جنگ برق آسا است و شامل اجزاي مختلفي مانند حمله بدون خبر، استقرار نيروي تسليحاتي كوبنده، به كار گيري بمب افكن هاي شيرجه زن، بمباران پناهندگان غير نظامي، به ميدان آوردن تانك ها، ورود پياده نظام و اشغال پايتخت دشمن مي شود. بدين ترتيب اگر بمب افكن هاي نازي از سارين يا تسليحات شيميايي ديگري استفاده مي كردند، همزمان با كشتار نيروهاي دشمن منطقه خودي استقرار سربازان را نيز آلوده مي كردند و اين موضوع به هيچ عنوان مطلوب نبود.
از طرفي ديگر هيتلر به احتمال زياد مي دانست كه در صورت تكيه بر تسليحات شيميايي در حملات خود، مخالفانش اين اقدام را تلافي خواهند كرد. وینستون چرچیل سياست مدار و نخست وزير بريتانيا براي مدت زماني طولاني در جبهه دفاع از سلاح هاي شيميايي تلاش مي كرد. وي در يادداشتي مربوط به سال 1919 موقعي كه وزير جنگ انگليس بود نوشته است: من نمي توانم اين سخت گيري شديد در مورد استفاده از گازهاي شيميايي را درك كنم! لازم نيست فقط از كشنده ترين نمونه ها استفاده شود. مي توان گازهايي را منتشر ساخت كه باعث ناتواني نيروهاي نظامي در كوتاه مدت مي شوند و هيچ تاثير جدي و خطرناكي در دراز مدت بر مبتلايان نخواهند گذاشت"
مورخان متعددي از جمله Richard M. Langworth تاكيد كرده اند كه چرچيل معتقد بود استفاده از سلاح هاي شيميايي غير كشنده مي تواند روشي انساني تر براي انجام جنگ باشد. او در يادداشتي ديگر آورده است كه گاز سلاحي بسيار مهربان تر از مهمات انفجاري است و دشمن را وادار مي سازد تا با تعداد تلفات كمتري تصميمي عاقلانه تر بگيرد.
مطالب مجله تصویری سلاح را در این لینک دنبال کنید.
بیشتر بخوانید:
*10 واقعیت درباره گازهای شیمیایی طی جنگ جهانی اول(+تصاویر) *تنها تانک آلمانی جنگ جهانی اول! (+تصاویر) *تصاویری کمیاب از جنگ جهانی اول(سال 1914 الی 1916) *خواندنی هایی درباره جنگ جهانی اول: از ماسک ادرار تا راز سبیل هیتلر!(+تصاویر)لینک کوتاه: asriran.com/0036Wk
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: گاز سارین هیتلر استفاده از گاز جنگ جهانی اول
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۷۹۹۸۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این ملحفهها باعث اگزما در پوست میشوند
به گزارش خبرآنلاین، اگزما نوعی بیماری پوستی است که به دلایل مختلف ایجاد میشود و خارش، قرمزی، تورم و پوستهپوسته شدن لایه خارجی پوست را به دنبال دارد. این بیماری مزمن پوستی که به نام درماتیت آتوپیک نیز شناخته میشود، در کشورهای صنعتی از هر پنج کودک یک نفر را مبتلا میکند.
سلامت نیوز در خبری نوشت: عواملی مانند رژیم غذایی سرشار از مواد فرآوریشده و قرار گرفتن در معرض مواد شوینده و مواد شیمیایی خاص خطر ابتلا به اگزما را افزایش میدهند. زندگی در کنار کارخانهها، جادههای اصلی، یا آتشسوزیهای جنگلی نیز از عواملیاند که احتمال ابتلا به این بیماری را بالا میبرند. در محیط خانه هم قرار گرفتن در معرض رنگ، مواد پلاستیکی، دود سیگار یا پارچههای مصنوعی مانند اسپندکس (نوعی فیبر مصنوعی)، نایلون و پلیاستر میتواند ابتلا به این عارضه را به دنبال داشته باشد.
محققان بیشتر به نقش ژنتیک در این بیماری پرداختهاند، اما برای پیشبینی ابتلای کودک به اگزما ژنها بهترین گزینه نیستند، بلکه محیطی که کودک چند سال اول زندگی را آنجا سپری میکند، بسیار حائز اهمیت است.
محققان در آمریکا برای اینکه پی ببرند چه تغییرات محیطی موجب اگزما میشود، به سراغ نقاطی از این کشور رفتند که میزان اگزما آنجا بسیار بالاتر از میانگین ملی بود. سپس دادههای پایگاههای اطلاعاتی سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده را بررسی کردند تا ببینند کدام مواد شیمیایی در آن مناطق رایجترند.
در بروز اگزما، در کنار بیماریهای آلرژیکی که معمولا همراه آن ایجاد میشود (حساسیت به کره بادامزمینی و آسم) دو دسته مواد شیمیایی بسیار موثرند: دی ایزوسیاناتها و زایلین.
دی ایزوسیناتها اولین بار سال ۱۹۷۰ در ایالات متحده برای تولید اسپندکس (نوعی فیبر مصنووعی)، فوم غیرلاتکس، رنگ و پلی اورتان (پلیمیر) ساخته شدند. تولید زایلین هم در همان زمان همراه با افزایش تولید پلیاستر و سایر موارد افزایش یافت.
بخش فعال شیمیایی دی ایزوسیاناتها و مولکولهای زایلن در دود سیگار و آتشسوزیهای جنگلی هم یافت میشود. پس از سال ۱۹۷۵، زمانی که تمام خودروهای جدید به فناوری جدیدی مجهز شدند که دود خروجی از اگزوز را به مواد شیمیایی کمتر سمی تبدیل میکرد، ایزوسیانات و زایلن به دود اگزوز خودروها نیز راه یافتند.
طبق تحقیقات، قرار گرفتن موشها در معرض ایزوسیاناتها و زایلن میتواند مستقیم به افزایش فعالیت گیرندههای دخیل در خارش، درد و احساس دما، منجر و باعث اگزما، خارش و التهاب شود. این گیرندهها در موشهایی که رژیم غذایی ناسالم داشتند فعالتر بود.
بدن انسان با میلیونها میکرواورگانیسمی که روی پوست زندگی میکنند، پوشیده شده است که به آن میکروبیوم پوست میگویند. این میکروارگانیسمها انواع خاصی از چربی (لیپید) یا روغنها را تولید کنند که پوست را در محیطی پوشیده نگه میدارد و مانع ورود آلودگی به آن میشوند. سرامیدها از خانواده لیپیدها نقش محافظتی مهمی در پوست دارند.
مقدار سرامیدها و ترکیبات مربوط به آن روی پوست کودک در چند هفته اول زندگی میتواند یک پیشبینیکننده ثابت و قابلتوجه باشد که نشان میدهد آیا او دچار اگزما خواهد شد یا خیر. هرچه میزان سرامیدها روی پوست کمتر باشد، احتمال ابتلا به اگزما بیشتر میشود.
محققان باکتریهای مفید پوست را که مستقیم سرامید میسازند، در معرض ایزوسیاناتها یا زایلن قرار دادند و متوجه شدند که این باکتریها دیگر سرامید نمیسازند و در عوض اسیدآمینههایی مانند لیزین تولید میکنند که به باکتریها در برابر مضرات سموم کمک میکند، اما برای حفظ سلامتی سرامیدها مزایایی ندارد.
محققان سپس ملحفههای تولیدشده از ایزوسیانات یا زایلن و تاثیر آنها را بر باکتریهای پوست بررسی کردند و دریافتند که باکتریهای مضر روی نایلون، اسپندکس و پلیاستر تکثیر میشوند اما روی پنبه یا بامبو نمیتوانند زنده بمانند. باکتریهایی که به حفظ سلامتی پوست کمک میکنند، میتوانند روی هر پارچهای زندگی کنند اما درست مانند آلودگی هوا، میزان چربیهای مفید آنها در مقایسه با رشدشان روی پارچههای پنبهای، نصف میشود.
برای افزایش تعادل میکروبیوم (باکتری مفید) پوست باید از محصولاتی که مانع رشد باکتریهای سالم پوست میشوند، اجتناب کرد. برخی محصولات خاص مراقبت از پوست، شویندهها و پاککنندهها از جمله این مواردند. برای کودکان زیر چهار سال، بهخصوص اجتناب از دود سیگار، پارچههای مصنوعی، فومهای غیرلاتکس، پلی یورتانها و برخی رنگها توصیه میشود.
۲۳۳۲۱۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1903120