به نقل از «خبرگزاری برنا»

ماجرای پول های کثیف سینما فاش شد

تاریخ انتشار: ۹ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۰۰۵۱۴

ورود پول‌های مشکوک به سینما که بعدها با عنوان پول‌های کثیف در بین اهالی سینما مطرح شد، سال‌هاست که آسیب‌هایی جدی به اقتصاد سینمای ایران وارد کرده است اما این آسیب‌ها تنها مربوط به اقتصاد نمی‌شود، بلکه به لحاظ فرهنگی نیز کشور ما از ورود این پول‌های مشکوک و کثیف به سینما آسیب‌هایی جدی دیده است.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، طی یک سال گذشته فعالیت‌هایی از سوی کانون تهیه‌کنندگان، خانه سینما، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، رسانه‌های مختلف و در نهایت قوه‌قضاییه علیه پول‌های کثیف در سینما با جدیتی بیشتر صورت گرفته که حال پس از گذشت بیش از یک سال می‌توان یک ارزیابی مشخص بر میزان تأثیر این فعالیت‌ها داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از طرفی با گذشت چند سال از ورود پول‌های مشکوک و کثیف می‌توان تأثیر این سرمایه‌ها را در سینما و به طور کل فرهنگ کشور به وضوح دید. تأثیراتی که بسیار مخرب هستند و در مدتی کوتاه قطعاً وجود آن‌ها را در بخش‌های مختلف به راحتی می‌توان حس کرد اما از بین بردن آثار این تخریب قطعاً زمانی طولانی نیاز دارد که باید پس از ریشه‌کن کردن فساد در فرهنگ و به خصوص سینما باید به فکر ترمیم آسیب‌ها بود.

در ادامه گفت‌وگوی خبرگزاری برنا با چند سینماگر درباره این موضوع را می‌خوانید:

سیروس الوند: فساد اقتصادی، سانسور اقتصادی را به سینما آورده و دستمزدها را چندبرابر کرده / ناصر ملک‌مطیعی برای فیلمی که شکست خورد با تهیه‌کننده قرارداد بدون دستمزد بست

سیروس الوند کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: سینماگران ابزار و قدرت تشخیص پول تمیز و پول کثیف را ندارند، هر کارگردان یا تهیه‌کننده‌ای سعی می‌کند برای ساخت فیلمش بودجه‌ای فراهم کند و هر بودجه‌ای که وارد سینما می‌شود اگر به ارتقای کیفی سینما کمک کند می‌تواند اتفاقی مثبت باشد که به فرهنگ و هنر این کشور نیز کمک می‌کند.

الوند خاطرنشان کرد: مشکل از جایی شروع می‌شود که پول‌های وارد شده به سینما برای توجیه بیزینس‌های دیگر است و افراد از طریق انجام کار فرهنگی در سینما پولشویی می‌کنند و به راحتی از مالیات نیز معاف می‌شوند. این پول‌های بلاتکلیف و اصطلاحاً کثیف مشکلات بسیاری را برای سینماگران ایجاد کرده‌اند.

این کارگردان تصریح کرد: یکی از این مشکلات بالا رفتن بی منطق دستمزدها است. افراد با پول بادآورده به عواملشان بدون حساب و کتاب دستمزد می‌دهند و این در حالی است که بخش خصوصی توان پرداخت این دستمزد را ندارد و در نتیجه کم‌کم کنار می‌رود. پول‌های کثیف اکوسیستم اقتصادی سینمای ایران را به هم ریخته و پس از تلاش‌هایی که در جهت مبارزه با فساد صورت گرفت هم وضعیت به حالت عادی برنگشت و سینمای ما همچنان آسیب دیده از ضربه‌ای است که از پول‌های کثیف خورده است.

کارگردان فیلم سینمایی «پرتقال خونی» در ادامه گفت: در وضعیت عجیبی به سر می‌بریم که پول‌های کثیف عامل اصلی شکل‌گیری این وضعیت هستند. در همه جای دنیا اگر یک بازیگر فیلمش فروش نداشته باشد دستمزدش کمتر می‌شود اما در کشور ما اینگونه نیست و بازیگران هر بار بدون توجه به میزان فروش فیلم‌هایشان دستمزد بالایی طلب می‌کنند. اگر یک فیلم خوب بفروشد بازیگر خود را عامل فروش و اگر کم بفروشد ضعف کارگردان و فیلمنامه‌نویس را عامل شکست می‌داند و به همین دلیل به هیچ‌وجه دستمزد کمتر را نمی‌پذیرد.

او افزود: این در حالی است که پیش از انقلاب اینگونه نبود. به یاد دارم ناصر ملک‌مطیعی در یک فیلم به تهیه‌کنندگی مهدی ژورک ایفای نقش کرد، این فیلم فروش خوبی نداشت و ناصر ملک‌مطیعی پس از شکست فیلم در گیشه به خواست خودش قراردادی با مهدی ژورک نوشت که در فیلم بعدی‌اش بدون دریافت دستمزد ایفای نقش کند. هر چند که مهدی ژورک این قرارداد را نپذیرفت و در فیلم بعدی دستمزد ناصر ملک‌مطیعی را پرداخت کرد اما ملک‌مطیعی به عنوان یک ستاره در آن زمان حاضر شد به دلیل شکست فیلمش با ژورک بدون دستمزد در فیلم بعدی او بازی کند اما امروز هیچ بازیگری حاضر به انجام این کار نیست.

الوند در ادامه تصریح کرد: یکی دیگر از مشکلاتی که پول‌های کثیف برای سینمای ایران به وجود آورده مربوط به اعمال سلیقه‌ سرمایه‌گذارها است. در سینمای ما هر فیلم که ساخته می‌شود برای دریافت پروانه ساخت و پروانه نمایش از فیلترهایی می‌گذرد و در بسیاری مواقع سانسور می‌شود و حتی پس از اکران هم شاهد بودیم که با مخالفت سازمان‌ها و نهادهایی فیلم با وجود همه سانسورها از پرده سینما پایین کشیده شده یا دوباره اصلاحاتی به آن وارد می‌شود. پس از ورود پول کثیف شاهد سانسور جدیدی هستیم که من به آن سانسور اقتصادی می‌گویم. سرمایه‌گذارها پول بادآورده‌شان را می‌آورند و اظهارنظرهایی دارند که به هیچ‌وجه تخصصی نیست و به فیلمنامه‌، گروه بازیگری و... چیزهایی تحمیل می‌کنند که آسیبی جدی به آثار می‌زند و به نظر من این سانسور اقتصادی به مراتب از سانسور قانونی خطرناک‌تر است.

این کارگردان در پایان گفت: چنین وضعیتی را در طول تاریخ سینمای ایران شاهد نبودیم. شاید امروز با تلاش قوه‌قضاییه، رسانه‌ها و... فساد در سینمای ایران کمتر شده باشد اما به نظر می‌رسد که همچنان وجود دارد و برای از بین بردن این فساد نیاز به زمان بیشتری داریم.

سیدامیر سیدزاده: سازمان بازرسی کل کشور و قوه قضاییه به معضل پولشویی در سینما رسیدگی کنند / صاحبان پول‌های کثیف همه چیز را قربانی پول می‌کنند

سید امیر سیدزاده تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: بر خلاف نظر اکثریت دوستانم معتقدم پدیده پولشویی در سینمای ایران به شدت رخنه کرده و هم در بخش خصوصی و هم بخش دولتی این مشکل وجود دارد.

سیدزاده تصریح کرد: وقتی سریالی در شبکه نمایش خانگی ساخته می‌شود که باید بیش از 60 یا 70 میلیارد تومان بفروشد تا به بازگشت سرمایه برسد و همه از جمله سرمایه‌گذارها می‌دانند قطعاً این اتفاق رخ نمی‌دهد مگر می‌شود به وجود پدیده پولشویی شک نکرد؟ در این شرایط اقتصادی کسی که با پولش چنین کاری می‌کند که احتمال شکستش بسیار بالاست قطعاً هدفی دیگر غیر از موفقیت در فروش دارد.

او افزود: مفسدان اقتصادی و افرادی که پول کثیف به سینما می‌آورند به اقتصاد و سرمایه کشور لطمه می‌زنند و در تلویزیون هم به شکل دیگری شاهد نابودی سرمایه کشور هستیم. تلویزیون باید نسبت به ساخت سریال‌های بی کیفیتی که هیچ مخاطبی ندارد پاسخگو باشد و بگوید که چرا بودجه‌هایش را برای ساخت سریال‌های ضعیفی چون «سرباز»، «دوپینگ»، «کامیون» و... هدر می‌دهد. تلویزیون برای ساخت سریال‌ها هزینه بسیاری صرف می‌کند و این سریال‌ها از کمترین کیفیت هم برخوردار نیستند و باید این رسانه درباره هدر دادن پول بیت‌المال پاسخگو باشد.

این تهیه‌کننده تصریح کرد: اقدامات قوه قضاییه در چند ماه اخیر میمون و ارزش‌مند است اما ما هنوز آثار ملموسی از مبارزه با فساد ندیدیم و امیدواریم مبارزه با فساد با جدیتی دو چندان ادامه پیدا کند و این بدعت خطرناک که از سریال «شهرزاد» در عرصه فیلم و سریال‌سازی گذاشته شد با قاطعیت قوه‌ قضاییه نابود و عاملانش مجازات شوند.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «مادر قلب اتمی» در ادامه تأکید کرد: در حال حاضر که سینماها تعطیل هستند چطور یک تهیه‌کننده حاضر می‌شود 8 تا 9 میلیارد تومان برای ساخت فیلمش هزینه کند؟ چرا برخی تهیه‌کننده‌ها در هر شرایطی فیلم می‌سازند و ترسی از عدم بازگشت سرمایه ندارند؟ فیلمی که با 9 میلیارد تومان ساخته می‌شود باید در شرایط عادی حدود 30 میلیارد فروش داشته باشد، در حال حاضر که همه می‌دانند چنین اتفاقی ممکن نیست و در شرایطی که سینماها به فعالیت خود ادامه می‌دادند نیز این اتفاق برای 1 یا 2 فیلم در طول سال رخ می‌داد، پس چرا هنوز برخی بدون هیچ ترسی فیلم می‌سازند؟

سیدزاده اظهار داشت: انتظار ما این است که این مسائل با جدیت پیگیری شوند. از سازمان بازرسی کل کشور و قوه قضاییه می‌خواهیم به این مسأله ورود کنند تا بیشتر از این به سینما که تنها جنازه‌ای از آن باقی مانده بی حرمتی نشود. بخش خصوصی در شرایطی که این وضعیت ادامه‌دار باشد بدون شک محکوم به شکست است و بخش فاسدی که فعالیت می‌کند بدون هیچ دلسوزی و دغدغه‌ای برای فرهنگ و هنر کشور آسیب‌هایی جدی به فرهنگ ما خواهد زد.

او در پایان اظهاراتش گفت: صاحبان پول‌های کثیف برای توجیه فروش مناسب آثارشان دست به هر کاری می‌زنند، در کار کارگردان دخالت کرده و بازیگر انتخاب می‌کنند و در آثارشان بی اخلاقی را ترویج می‌دهند و همه چیز را قربانی پول می‌کنند. باید نهادهای فرهنگی، سازمان بازرسی کل کشور و قوه قضاییه برابر این اتفاق شوم بایستند و با جدیت با آن برخورد کنند تا مسیر سلامتی در سینمای ما برای سریال و فیلمسازی فراهم شود.

بیتا منصوری: با پول‌های افراد فاسد، هنوز فیلم و سریال ساخته می‌شود / فضای کار برای تهیه‌کنندگان مستقل وجود ندارد

بیتا منصوری تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری برنا، اظهار داشت: وضعیت اقتصادی در سینمای ما شرایطی را به وجود آورده که فقط نهادهای دولتی یا سازمان‌هایی مثل اوج می‌توانند فیلم بسازند و برای تهیه‌کننده‌‌های مستقل فضای کار وجود ندارد.

منصوری خاطرنشان کرد: با ورود پول‌های بادآورده و اصطلاحاً کثیف هزینه‌های ساخت فیلم چند برابر شد و دستمزدها به حدی افزایش پیدا کرد که دیگر تهیه‌کننده‌های مستقل امکان کار ندارند. در این شرایط اقتصادی بد که هر روز قیمت ارز دچار نوسان‌های شدید می‌شود تهیه‌کننده‌های مستقل امکان کار ندارند و در این شرایط، فضا برای کار کردن تهیه‌کننده‌هایی فراهم می‌شود که با پولشویی و پول‌های کثیف وارد سینما شده‌اند.

این تهیه‌کننده در ادامه تصریح کرد: سینمای ما مدت‌هاست که در شرایط اقتصادی بسیار بدی وجود دارد و تعطیلی سینماها به دلیل شیوع ویروس کرونا این شرایط را به مراتب بدتر کرد و دیگر کمتر تهیه‌کننده‌ای که با پول خودش می‌خواهد در این سینما فیلم بسازد توان فیلمسازی دارد و عجیب است که در این بین افرادی هستند که بدون توجه به وضعیت موجود و عدم موفقیت در گیشه همچنان فیلم می‌سازند و به فروش توجهی ندارند.

او افزود: پول‌های کثیف به لحاظ حرفه‌ای و فرهنگی آسیب‌های جدی به سینما زده است. به لحاظ حرفه‌ای دستمزدها و به طور کل هزینه تولید را بالا برده‌اند و به لحاظ فرهنگی از آنجا که افراد وارد شده به سینما دغدغه فرهنگ و هنر ندارند در فیلم‌هایشان مضامینی می‌بینیم که به واقعاً آسیب‌زننده است. چند وقت پیش فردی برای همکاری به دفتر ما مراجعه کرد و وقتی جویای منبع پول شدیم متوجه شدیم که پول از جایی تأمین می‌شود که مربوط به یک کار بی ربط به سینما می‌شود. این افراد با دغدغه‌های دیگری وارد این عرصه می‌شوند و وقتی از دوستانمان که با این افراد کار کرده‌اند دلیل همکاری‌شان را می‌پرسیم تأکید دارند که بازار کار ایجاد کرده‌اند اما واقعاً این بازار کار آسیبی جدی به سینما می‌زند و نباید به این بهانه اجازه ورود هر تفکری به سینما را بدهیم.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی «رخ دیوانه» در پایان گفت: در یک سال اخیر شاهد پیگیری‌هایی از سوی قوه‌قضاییه بودیم اما واقعاً هیچ اتفاق ملموسی در حوزه ورود پول‌های کثیف در سینمای ما رخ نداده و می‌بینیم همچنان در سینما و به خصوص شبکه نمایش خانگی آثاری تولید می‌شوند که منبع پولی‌شان مشکوک است و به نظر به همان پول‌هایی مربوط می‌شوند که افرادی برایشان دادگاهی می‌شوند. این افراد اگر چه امروز حضور فیزیکی در تولیدات ندارند اما می‌بینیم که قدرت و پولشان همچنان کار می‌کند و در تولیدات سینمای ما حضور دارد.

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: بیتا منصوری سیروس الوند پول های کثیف ناصر ملک مطیعی تهیه کننده ها سینمای ایران ساخته می شود سینمای ما پول های کثیف ورود پول قوه قضاییه برای ساخت سریال ها آسیب ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۰۰۵۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بدهکاری سینما و تلویزیون به روز معلم

سهم مدیوم سینما در مورد پرداختن به شغل یا شخصیت معلم مانند دیگر مشاغل است و فیلم مشخصی که به این قشر مهم و ابعاد کاری و فعالیتی آن‌ها بپردازد به تعداد انگشت‌های یک دست هم نمی‌رسد. - اخبار رسانه ها -

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، پرداختن به کسوت و جایگاه معلم در آثار سینمایی و تلویزیونی طی چند دهه اخیر در کشورمان فراز و فرود‌های زیادی داشته، اما واقعیت این است که هر چقدر تلویزیون در این مسیر با تولید آثار متنوع عملکرد بهتری دارد، سینما کمتر اثر شاخصی با محوریت شخصیت معلمان داشته و صرفاً در برخی تولیداتش به عنوان یک کاراکتر پیش‌برنده قصه و درام خودنمایی کرده است. 

روز معلم برای خیلی‌ها مترادف با خاطرات نوستالژیک دوران مدرسه است. آثاری در سینما و تلویزیون پخش شده که کسوت معلمی را به اشکال مختلف نمایش دادند و ثبت کردند. از همین ابتدا باید این نکته را مورد توجه قرار داد که سینمای کشورمان برای گرامیداشت مقام معلم، اثر درخوری تولید نکرده است. البته در خصوص این کم‌کاری در سینما برخی معتقدند نفس غیرقابل پیش‌بینی بودن زمان اکران فیلم‌ها کمتر این اجازه را می‌دهد که در این رابطه اثری شکل بگیرد. اگرچه این جمله بیشتر بهانه است تا استدلال، ولی مسئولیت‌پذیری تلویزیون در این زمینه بیشتر از سینما بوده و گواه آن هم تولید سریال‌های متعددی است که به برخی از شاخص‌های آن اشاره می‌کنیم. 

معلمان در سریال‌های نوستالژیک

سریال «دبیرستان خضراء» ساخته اکبر خواجویی، محصول سال 1374 از جمله آثار تلویزیونی است که با محور قرار دادن رابطه معلمان با دانش‌آموزان برای بسیاری از مخاطبان خاطره‌سازی کرده است. هسته اصلی این سریال مدرسه دخترانه‌ای بود که با پی گرفتن دغدغه‌ها و مشکلات دانش‌آموزان دختر نوجوان سعی داشت مشکلات این گروه سنی را به تصویر بکشد. با این حال محوریت خاص قصه روی شخصیت شکیبه با بازی «آزیتا حاجیان» متمرکز است که سعی می‌کند ضمن برطرف کردن دغدغه‌های خاص این قشر از جامعه دانش‌آموزی با انجام فعالیت‌های مثبت و ثمربخش خود چهره‌ای مناسب برای مخاطب به نمایش بگذارد. 

سریال «قصه‌های مجید» به کارگردانی مرحوم کیومرث پوراحمد، محصول سال 1369 تلویزیون نیز یکی از خاطره‌انگیزترین سریال‌هاست که براساس کتابی با همین نام (قصه‌های مجید) از هوشنگ مرادی‌کرمانی ساخته شد. «قصه‌های مجید» روایتگر لحظه‌های کودکی یک نوجوان به نام مجید است که با مادربزرگش (بی‌بی) تنها در یک خانه قدیمی زندگی می‌کند. این سریال که در دهه 70 از تلویزیون پخش شد و همچنان هم از شبکه‌های مختلف سیما از جمله آی فیلم در حال بازپخش مجدد است در بخش‌های زیادی به اتفاقات و موضوعاتی می‌پردازد که برای شخصیت مجید در مدرسه رخ می‌دهد یا ریشه دارد که انصافاً بخش‌های خاطره‌انگیزی از سریال به نحوه تعامل و شیوه برخورد مسئولان مدرسه اعم از مدیر، ناظم و معلمان با دانش‌آموزان می‌پردازد. این سریال آنقدر مورد توجه مخاطبان و مدیران تلویزیون قرار گرفت که چهار ماجرای آن به چهار فیلم سینمایی تبدیل شد و روی آنتن شبکه‌های مختلف سیما رفت. 

سریال «بچه‌های مدرسه همت» به کارگردانی رضا میرکریمی، محصول سال 1376 تلویزیون هم یکی دیگر از این آثار است که محتوای آن درباره تعدادی دانش‌آموز است که در مدرسه شبانه‌روزی «همت» همزمان تحصیل و زندگی می‌کنند و هر بار با ماجرایی تازه روبه‌رو می‌شوند. سریال «مدرسه ما» به کارگردانی داریوش یاری، محصول سال 1388 هم درباره دانش‌آموزان یک مدرسه راهنمایی است که کار‌های دانش‌آموزان باعث ایجاد جنجال و مشکلاتی می‌شود. شخصیت «کیهان» با بازی علی اوسیوند، معلم جدید ادبیات است که در میانه سال تحصیلی جایگزین معلم دیگری می‌شود و با ورودش تغییرات مثبتی در مدرسه ایجاد می‌کند. سریال «مدرسه مادربزرگ‌ها» به کارگردانی غلامرضا رمضانی، تولید سال 1375 از جمله آثار تلویزیونی است که به بحث نهضت سوادآموزی می‌پردازد. قصه اصلی این سریال در مورد تعدادی خانم میانسال است که خانم معلم جوانی با بازی الهام پاوه‌نژاد دارند و در هر قسمت ماجرا‌های جالبی را به وجود می‌آورند. 

فیلم‌های انگشت‌شمار سینما

سهم مدیوم سینما در مورد پرداختن به شغل یا شخصیت معلم مانند دیگر مشاغل است و فیلم مشخصی که به این قشر مهم و ابعاد کاری و فعالیتی آن‌ها بپردازد به تعداد انگشت‌های یک دست هم نمی‌رسد. 

«جنگ اطهر» اولین اثر سینمایی پس از انقلاب است که در آن به معلم، مدرسه و دانش‌آموز پرداخته می‌شود. این فیلم یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی به کارگردانی محمدعلی نجفی ساخته شد. این فیلم قصه آموزگار جوان و فداکاری به نام اطهر را روایت می‌کند که وارد مدرسه‌ای می‌شود و سعی می‌کند روابط دوستانه‌ای با شاگردانش برقرار کند. رابطه او با یکی از شاگردان به نام فتاح که وضع خانوادگی نامناسبی دارد بیشتر می‌شود. اطهر در تدارک اجرای یک نمایشنامه توسط دانش‌آموزان است، اما مدیر مدرسه مشکلاتی برای او فراهم می‌کند. اطهر می‌کوشد فتاح را با واقعیت‌های سیاسی و اجتماعی جامعه آشنا کند، اما جانش را بر سر هدفش می‌گذارد. 

«خانه دوست کجاست؟» عباس کیارستمی را که تولید سال 1365 است، می‌توان یکی از موفق‌ترین آثار سینمایی در این حوزه دانست که موفقیت‌های بین‌المللی بسیاری کسب کرد. این فیلم قصه پسربچه‌ای را روایت می‌کند که متوجه می‌شود دفتر دوستش را به اشتباه برداشته است. بنابراین از خانه بیرون می‌رود تا او را پیدا کند و دفتر را به او پس بدهد، اما راهی دشوار و دراز در پیش است و فرصتی اندک. کیارستمی در این فیلم به ترس دانش‌آموزان از تنبیه معلمان می‌پردازد. 

کارگردان‌های زیادی در مدیوم سینما تصویرگر معلمان بودند، اما تنها برخی از این سریال‌ها و فیلم‌ها در ذهن مخاطبان ماندگار شده‌اند. یکی از کارگردان‌هایی که بیشترین تعداد پرداخت به این قشر از جامعه را در کارنامه کاریش دارد، پوران درخشنده است. این بانوی فیلمساز کشورمان در بسیاری از آثارش کاراکتر معلم دیده می‌شود صرف‌نظر از خوب و بد یا درست و غلط بودن شخصیت‌پردازی که نسبت به آن‌ها صورت گرفته است. فیلم سینمایی «پرنده کوچک خوشبختی»، تولید سال 1366 به کارگردانی این بانوی فیلمساز کشورمان است که با نگاهی متفاوت به دنیای معلمان و دانش‌آموزان می‌پردازد. 

فیلم سینمایی «بمب؛ یک عاشقانه»، تولید سال 1396 نزدیک‌ترین تجربه سینما در پرداختن به این قشر با کارگردانی پیمان معادی است که قصه اصلی‌اش به دوران هشت سال دفاع مقدس و اوج بمباران‌ها مربوط می‌شود، اما بسیاری از سکانس‌های این فیلم در یک مدرسه می‌گذرد و به نوعی روایتگر وضعیت مدرسه‌ها و تحصیل در آن دوران است. 

با این حال به نظر می‌رسد هنوز فیلم شاخصی درباره مقام معلم در سینما ساخته نشده، در حالی که اهمیت این قشر در جامعه قابل کتمان نیست.

منبع: جوان

انتهای پیام/