به نقل از «فارس»

همه گیری کرونا و تاثیر مخرب آن بر بازارهای در حال ظهور

تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۳۰۷۴۹

اثرات اقتصادی این همه گیری در بازارهای در حال ظهور و اقتصادهای در حال توسعه بدتر از کشورهای ثروتمندتر بوده است. علاوه بر اثرات مستقیم بیماری و تعطیلی ها، کووید19 درآمدهای صادراتی این اقتصادها (به خصوص در مورد صادرکنندگان نفتی)، پذیرش گردشگران و وجوه ارسالی از کارگران شاغل در خارج از کشور را کاهش داده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: پیامدهای همه گیری کووید19 از نظر سلامت عمومی و اقتصادی در کشورهای مختلف با هم فرق دارد. حقیقت این است که حتی در بازارهای در حال ظهور و اقتصادهای در حال توسعه در مقایسه با اقتصادهای پیشرفته از نرخ های فقر بالاتر، مراقبت های درمانی ضعیف تر و سهم مشاغل کمتری برخوردارند که ممکن است کمتر خود را نشان دهند.
با این حال همانطور که پنه لوپه گلدبرگ و تریستان رید (و البته راگوران راجان) اشاره کرده اند، جای تعجب دارد که نرخ های ابتلا به کووید19 و مرگ و میر ناشی از آن در اکثر بازارهای در حال ظهور و اقتصادهای در حال توسعه بسیار کمتر از ایالات متحده و اروپا بوده است. اما بخشی از این تفاوت ممکن است نتیجه محاسبه کمتر از میزان واقعی مبتلایان باشد که در این مورد وضعیت به سرعت در حال تغییر است.
بازارهای در حال ظهور و اقتصادهای در حال توسعه در آمریکای لاتین در معرض بدترین ضربات از ناحیه کرونا قرار داشته اند، اما همین نوع از کشورها در جنوب شرق آسیا کمترین تاثیر را از این بیماری پذیرفته اند. برای مثال ویتنام و تایلند تاکنون موارد بسیار اندکی از مبتلایان را در کشورهای خود گزارش کرده اند.
از جمله دلایل روشن احتمالی که چرا ویروس کرونا در آمریکای لاتین به این شدت اثر گذاشته، می توان به نابرابری ها در این منطقه، شهرهای بسیار بزرگ و پرجمعیت، بخش های غیررسمی بزرگ، سیستم های مراقبت های درمانی ناکافی و سطوح بالایی از مهاجرت داخلی اشاره کرد. یک عامل کمتر مشهود این است که آمریکای لاتین به نسبت شرق آسیا یا آفریقا که سارس و ابولا مردم را بیشتر نسبت به خطرات ویروس های مرگبار و لزوم فاصله گیری اجتماعی آگاه کرده، در مورد همه گیری ها در گذشته نزدیک تجربه کمتری داشته اند.
تصویر موجود در آفریقای زیر صحرا زیاد روشن نیست. هر چند تعداد موارد ابتلا به کووید19 و مرگ و میرها تا این تاریخ نسبتا پایین بوده که شاید یکی از دلایل این اتفاق جوان بودن جمعیت این منطقه باشد، با این حال وضعیت آفریقای جنوبی به سرعت رو به وخامت دارد. روشن است که کانون های بحرانی کووید19 بیشتر در کلان شهرها ظاهر شده که دارای فرودگاه های بین المللی پر رفت و آمد هستند – نظیر لندن، نیویورک و اکنون ژوهانسبورگ- و بعد با کمی تاخیر به مناطق مجاور تسری پیدا کرده است.
همچنین تفاوت های مهمی بین مناطق مختلف وجود دارد. در آمریکای لاتین، برزیل و مکزیک  به طور خاص وضعیت وخیمی در این مورد دارند: برزیل گزارش کرده که بیشتر از هر کشور دیگری جز آمریکا شاهد موارد ابتلا و مرگ و میر ناشی از کووید19 بوده است. اوروگونه به نظر می آید که بهتر از بقیه در حال کنترل مشکل است، ولی نه با دنبال کردن منطق رئیس جمهور آمریکا دونالد ترامپ، یعنی انجام آزمایش های کمتر به منظور گزارش موارد ابتلای کمتر. این کشور نرخ پایین تری از نتایج مثبت در آزمایش ها را گزارش کرده که  از نظر آماری معنادارتر است.
برزیل و مکزیک مشکلات زیادی در این باره دارند که عمدتا به دلیل رهبری ضعیف این کشورهاست. روسای جمهور این کشورها در واکنش به همه گیری راهبردی را دنبال می کنند که ترامپ پیشگام آن بوده است: یعنی انکار جدی بودن وضعیت و سپس سست کردن پایه  توصیه های کارشناسان سلامت همگانی نظیر استفاده از ماسک.
سپس به مورد پرو می رسیم. دشوار می توان گفت که  دولت کدام کشور در واکنش به این همه گیری اشتباه عمل کرده است، با این حال سرانه مرگ و میر کووید 19 به نسبت سرانه هم در برزیل و هم آمریکا بالاتر است. به همین ترتیب این مسئله نیز گیج کننده است که چرا شیلی تقریبا از هر کشور دیگری موارد کمتری از افراد مبتلا به نسبت سرانه را گزارش کرده است.

اثرات اقتصادی این همه گیری در بازارهای در حال ظهور و اقتصادهای در حال توسعه بدتر از کشورهای ثروتمندتر بوده است. علاوه بر اثرات مستقیم بیماری و تعطیلی ها، کووید19 درآمدهای صادراتی بازارهای در حال ظهور و اقتصادهای در حال توسعه را (به خصوص در مورد صادرکنندگان نفتی)، پذیرش گردشگران و وجوه ارسالی از کارگران شاغل در خارج از کشور کاهش داده است. در ماه مارس سرمایه گذاران جهانی از بازارهای در حال ظهور به طور گسترده ای خارج شدند. جریان های سرمایه از جمله به دلیل تمهیدات تشویقی فدرال رزرو آمریکا بعدا به برخی کشورها بازگشتند. شرایط آسان فعلی در بازارهای مالی جهانی به این معناست که قیاس کرونا با «توفان کامل» که بسیار به آن اشاره شده، به طور کامل در مورد شرایط موجود صدق نمی کند اما ضریب ریسک فعلی در بازارهای مالی ممکن است بیشتر از این نشود.
آمریکا و سایر اقتصادهای پیشرفته در داخل کشور نسبت به رکود ناشی از این همه گیری با بسته های کمک های مالی هنگفت دولتی واکنش نشان دادند. برعکس بازارهای در حال ظهور و اقتصادهای در حال توسعه  فاقد امکانات پولی لازم برای به اجراگذاشتن برنامه های  کمکی کلان حتی در حوزه سلامت همگانی و برای حمایت از خانواده های به شدت آسیب دیده بودند، حال مشوق های گسترده در حوزه اقتصادخرد به جای خود.
برخی از کشورهای بدهکار نظیر آرژانتین، اکوآدور، لبنان، نیجریه و ونزوئلا مشکلات بدهی شدیدی حتی پیش از این همه گیری داشته اند و مجبور شده اند  دیون یا معوقه های خود را از نو تنظیم کنند. سایر کشورها از جمله پرو با وضعیت نسبتا قدرتمندی از نظر دیون و ذخیره خارجی وارد سال 2020 شدند، اما این همه گیری و رکود  جهانی اثر بدی بر این موقعیت آنها زده است.
گروه 20 با به رسمیت شناختن این موانع مالی بزرگ در آوریل نسبت به تعلیق بازپرداخت رسمی دو جانبه برای 73 مورد از فقیرترین کشورها جهان تا پایان سال 2020 توافق کردند. ولی این گام از چند نظر  کارآیی کاملی ندارد.

اول آنکه تعلیق بازپرداخت است و نه بخشودگی دیون. دلیل چندانی برای این خوشبینی وجود ندارد که به وضعیت اقتصادی تا پایان سال بهتر خواهد شد. بعلاوه در برخی موارد بازتنظیم دیون الزامی خواهد شد.
دوم آنکه روشن نیست چین در این ابتکار چقدر مشارکت دارد. همانطور که کارمن راینهارت، کریستوف تربسکو و سباستین هورن دریافته اند، چین صرفا بزرگ ترین اعتبار دهنده رسمی جهان نیست؛ مطالبات هنگفت این کشور از مجموع دیون صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و 22 دولت دیگر باشگاه پاریس روی هم دیگر تجاوز کرده است.
سوم آنکه این ابتکار گروه 20 شامل اعتباردهندگان خصوصی نمی شود. بسیاری از کشورهای بدهکار نسبت به قبول پیشنهاد تاخیر بازپرداخت دیون خود اکراه دارند، چرا که بیم دارند این کار آنها را از بازارهای سرمایه خصوصی بیرون براند.
در بحران های بدهی پیشین، جامعه بین المللی از بخش خصوصی می خواست تا مثل صندوق بین المللی پول و دولت های کشورهای ثروتمند مشارکت کنند. بسته های کمکی ذیل برنامه های صندوق بین المللی پول گام هایی را برداشته تا تبادل خارجی از وام های دولتی جدید به کشورهای بدهکار که برای اصلاحات داخلی یک شرط محسوب می شود رها شود و فقط برای بازپرداخت به اعتباردهندگان خصوصی مصرف شود. در بحران پولی دهه 1990 این اقدام به «مشارکت بخش خصوصی» موسوم شد. به همین ترتیب در بحران بدهی بین المللی سال 1982 بانک های کشورهای ثروتمند در اقدام های مشارکت مالی شرکت کردند و به جای برداشت از وجوه در نظر گرفته شده برای این اقدامات، به آنها کمک کردند. در جایی که بازتنظیم دیون ضرورت دارد، اعتباردهندگان خصوصی باید  سهم خود را انجام دهند.
سرانجام آنکه ابتکار گروه 20 به کشورهای با درآمد متوسط که برخی از آنها نیز نیازمند کمک هستند تسری پیدا نمی کند.
چه کار دیگری می توان انجام داد؟ بازارهای در حال ظهور و اقتصادهای در حال توسعه به منظور از سرگیری رشد و کسب ارز خارجی کافی برای  انجام خدمات لازم جهت بازپرداخت دیون بین المللی خود، باید بتوانند به بقیه جهان صادرات کنند. اما تجارت جهانی به دلیل بدترین جنگ تعرفه ها از دهه 1930 تاکنون که به دنبال بدترین رکود جهانی بعد از سال 1930  رخ داده، دچار سقوط شده است.
در حالی که کووید19 همچنان به پیشروی خود در جهان ادامه می دهد، سراسر جهان در حال پرداخت بهای سهل انگاری برخی کشورها و رهبران سیاسی نالایق و سقوط عملی نظم چندجانبه مبتنی بر قواعد هستند ولی در این میان احتمالا بازارهای در حال ظهور و اقتصادهای در حال توسعه بیش از دیگران زیان خواهند دید.
نویسنده: جفری فرانکل (Jeffrey Frankel) استاد آرایش سرمایه و رشد در دانشگاه هاروارد
منبع: https://b2n.ir/446640

انتهای پیام.

منبع: فارس

کلیدواژه: توسعه سلامت عمومی بیماری سلامت آمریکای لاتین همه گیری گزارش کرده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۳۰۷۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مردی که ۶۱۳ روز کرونا داشت، فوت کرد

نادیا زکالوند: این مرد ۷۲ ساله هلندی، که نام او فاش نشده است، به نقص ایمنی شدیدی مبتلا بود و سال ۲۰۲۲ گرفتار یکی از گونه‌های ویروس کرونای اُ-میکرون شد. او پیش از ابتلا چند بار واکسن کوید۱۹ هم زده بود. از همان زمان او هر بار که آزمایش کرونا می‌داد، مثبت می‌شد و این بیماری آنقدر ادامه یافت تا سرانجام مرد نگون‌بخت اکتبر سال گذشته فوت کرد.

بیماری کرونای این مرد ۲۰ ماه طول کشید که طولانی‌ترین مورد در نوع خود بوده است. پزشکان برای کمک به او درمان‌های گوناگونی را پیشنهاد داده بودند که متاسفانه هیچ‌کدام فایده نداشت.

سیستم ایمنی بدن او آنقدر قوی نبود تا بتواند با ویروس کرونا مبارزه کند. حتی داروهای پادتن هم به‌کارش نیامدند.

بیماران مبتلا به کرونا معمولا پس از گذشت چند روز یا نهایت چند هفته درمان می‌شوند اما این مرد ۷۲ ساله، ۶۱۳ روز گرفتار این بیماری بود.

محققان در بررسی‌های این بیمار متوجه وجود حدود ۵۰ جهش ویروس کرونا در بدن شده بودند. این جهش‌ها توانسته بودند در سیستم ایمنی بدن این مرد اختلال ایجاد کنند که در نهایت جان او را گرفتند.

منبع:

odditycentral

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899244