مشکلات ناشنوایان در روزگار کرونایی

رویداد۲۴  ناشنوایان، نیمه‌شنوایان و کم‌شنوایان در کشور با شیوع ویروس کرونا و رواج ماسک زدن مردم با مشکل «ارتباط‌گیری» و «از دست دادن توانایی لبخوانی» مواجه شدند؛ مشکلی که هر روز آن‌ها در زندگی روزمره از خرید در سوپرمارکت‌ها تا مواقع اضطراری مانند بستری در بیمارستان‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

 طبق آمار بهزیستی حدود ۱۵۰ هزار نفر از ناشنوایان، نیمه‌شنوایان و کم‌شنوایان در کشور تحت پوشش بهزیستی هستند که در شرایط کنونی شیوع کرونا با مشکلات ارتباطی نیز روبرو هستند و بیم آن می‌رود که دچار انزوای اجتماعی شوند، زیرا بسیاری از ناشنوایان برای برقراری ارتباط موثر با دیگران از لب‌خوانی استفاده می‌کنند و این روز‌ها با قرمز شدن وضعیت کرونا در بسیاری از استان‌های کشور، مردم هر روز بیشتر از گذشته از ماسک استفاده می‌کنند و ناشنوایان نیز بیش از گذشته به برقراری ارتباط نیاز دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این احتمال وجود دارد که ناشنوایان در بیمارستان بستری شوند که آنگاه مشکلات آنان دو چندان می‌شود، زیرا تجهیزات حفاظتی کادردرمانی بسیار بیشتر از مردم عادی است و اغلب نیز با زبان اشاره آشنایی ندارند.

قوانینی مانند فاصله اجتماعی کار ناشنوایان را برای برقراری ارتباط بسیار سخت کرده است، ناشنوایان با شیوع کرونا و رواج ماسک زدن، ناگهان، قدرت لبخوانی خود را از دست دادند و زندگی آن‌ها بسیار سخت شد.

مردم به ویژه در اماکن عمومی، ادارات و شلوغ می‌ترسند ماسک خود را بردارند و البته حق هم دارند، اما فرد ناشنوا در این شرایط شاید به شدت برای انجام کار‌های خود نیازمند به ارتباط‌گیری باشند، اما شاید مردم از آن‌ها توقع برقراری ارتباط از طریق تله‌پاتی را داشته باشند یا اینکه غرولند کنند که چرا آن‌ها با خود، یک نفر همراه شنوا نیاورده اند.

ماسک‌های شفاف یا شیشه‌ای در این روز‌ها راه‌حلی برای برقراری ارتباط ناشنوایان با افراد شنوا عنوان شده و در ایران نیز حتی کارگاه‌هایی برای تولید ماسک ویژه نابینایان با استفاده از طلق شفاف، فعالیت خود را آغاز کرده‌اند، اما اینکه وضعیت و کیفیت این ماسک‌ها چگونه است را یکی از فعالان حوزه ناشنوایی در ایران در گفتگو با خبرنگار ایرنا توضیح داده است.

جمع شدن بخار در ماسک‌های شیشه‌ای ایرانی

مدیر روابط عمومی کانون ناشنوایان ایران می‌گوید: ناشنوایان در کنار به کارگرفتن زبان اشاره، از لبخوانی هم برای برقراری ارتباط، استفاده می‌کنند. ماسک زدن امکان برقراری ارتباط را برای ناشنوایان ناممکن می‌کند و کم شنوایان و نیمه شنوایان نیز ممکن است صدا را از زیر ماسک خیلی ضعیف دریافت کنند یا اینکه سمعک آن‌ها خراب باشد و متوجه صحبت‌های طرف مقابل نشوند.

سمیرا بهرامی در گفتگو با خبرنگار ایرنا با اشاره به امتیاز ماسک‌های شیشه‌ای ویژه ناشنوایان می‌افزاید: تعدادی از این ماسک‌های شیشه‌ای به بازار آمد و من به عنوان مترجم زبان اشاره از این ماسک‌های شیشه‌ای استفاده کردم، اما متاسفانه زیر این ماسک‌ها، بخار جمع می‌شد و شخصا نتوانستم از این ماسک‌ها استفاده کنم.

وی ادامه می‌دهد: تعدادی ماسک‌های دیگر نیز از آمریکا یا کانادا آمده است که کلا شیشه‌ای است و بخار جمع نمی‌کند و ناشنوایان راحت می‌توانند آن را استفاده کنند، اما متاسفانه تا الان که به دست ما نرسیده است. نمی‌دانم این ماسک‌ها وارد ایران شده یا نه، اما اگر وارد شده باشد، صد در صد بسیار گران است و مورد استفاده آن به ویژه برای مترجم‌های زبان اشاره است که می‌خواهند به ناشنوا خدمات بدهند.

مدیر روابط عمومی کانون ناشنوایان ایران می‌گوید: همچنین پزشکان و پرستاران در مراکز پزشکی هنگامیکه فرد ناشنوا آنجا بیاید، باید ماسک شیشه‌ای داشته باشند تا ناشنوایان متوجه لبخوانی آن‌ها شوند.

بهرامی از مسئولان سازمان بهزیستی خواست تا نسبت به تامین اینگونه ماسک‌ها برای ناشنوایان اقدام کنند و می‌افزاید: شنیده ایم که هزینه این ماسک‌ها خیلی زیاد است و هرکسی نمی‌تواند از آن استفاده کند. وضعیت معیشتی اغلب ناشنوایان نیز طوری نیست که بتوانند این ماسک‌های گران را تهیه کنند. بیشتر بخوانید: ۴۵ مرکز بهزیستی به ویروس کرونا آلوده شده‌اند ۴۵ مرکز بهزیستی به ویروس کرونا آلوده شده‌اند
از دست دادن امکان لب‌خوانی با زدنِ‌ماسک و افسردگی ناشنوایان

آلاء معیری یکی دیگری از اعضای کانون ناشنوایان ایران نیز در این باره به خبرنگار ایرنا می‌گوید: گذاشتن ماسک مانع ارتباط و برقراری با افراد ناشنوا است به خاطر اینکه حس شنیداری ناشنوایان در حقیقت از طریق لبخوانی است درغیراینصورت صحبت‌های دیگران را متوجه نمی‌شوند، چون افراد عادی (شنوا) زبان اشاره را بلد نیستند.

وی ادامه می‌دهد: بیشتر ناشنوایان با شیوع کرونا، علاوه بر تاثیر محیط بیرونی یعنی همان روزمرگی زندگی، دچار افسردگی حاد نیز شده‌اند و این تاثیر بسیار زیادی در ضعف سیستم ایمنی بدن ایجاد می‌کند. ناشنوایان نمی‌توانند با وجود ماسک‌هایی که جلوی لب‌های دیگران گرفته می‌شود، ارتباط برقرار کنند.

این عضو کانون ناشنوایان ایران می‌گوید: یکی از نیمه ناشنوایان کار فوری درمورد بیمه داشت، اما هنگامیکه به اداره بیمه مراجعه کرد با این صحنه مواجه شد که همه افراد پشت باجه با ماسک نشسته اند؛ وقتی به باجه مورد نظر رسیدم باید خودم را کم شنوا معرفی کردم و از آنان خواستم از همان فاصله دور، ماسک را مقداری پایین بیاورند تا بتوانم لبخوانی کنم یا اینکه برایم بنویسند تا متوجه شوم.

معیری تاکید می‌کند: متاسفانه، چون اغلب افراد در مورد افراد ناشنوا آگاهی لازم را ندارند، صدا را بلند می‌کنند که این هیچ فایده‌ای ندارد به خاطر اینکه ناشنوا و کم شنوا باید لبخوانی کند.

ضرورت تولید ماسک شفاف برای ارتباط با ناشنوایان

رییس سازمان بهزیستی در پاسخ به سوال خبرنگار سلامت ایرنا درباره مشکلات ویروس کرونا برای ناشنوایان می‌گوید: از استانداران خواستیم شرایطی فراهم شود که ماسک‌های شفاف تولید شود تا افرادی که با ناشنوایان در ارتباط هستند استفاده کنند.

وحید قبادی دانا می‌افزاید: هنگامیکه کسی ماسک می‌زند، امکان لب خوانی برای ناشنوایان وجود ندارد و در نتیجه افرادی که با ناشنوایان در ارتباط هستند باید از ماسک‌هایی استفاده کنند که در قسمت دهان شفاف باشد.

مشکلات ناشنوایان در ارتباط با کادر درمانی

گیتا موللی عضو هیات علمی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی نیز از اهمیت ارتباط بین ناشنوایان و کادر درمانی می‌گوید: تاکنون افراد ناشنوا و کم شنوا هم در میان بیماران کرونایی بوده‌اند که برقراری ارتباط بین آنان و کادر درمانی بیمارستان‌ها از ضروریات درمان محسوب می‌شود.

وی با اشاره به لزوم استفاده از ماسک‌های شفاف از سوی کادر درمانی می‌افزاید: درحال حاضر، بسیاری از ناشنوایان و کم شنوایان از روش زبان اشاره برای صحبت کردن با دیگران استفاده می‌کنند و ممکن است که از روش گفتاری هم استفاده کنند، اما ضمن آنکه کاملا به زبان گفتاری مسلط نیستند، شرایط سخت شنیداری مانند وجود سرو صدای مزاحم در محیط، فاصله فیزیکی با فرد مقابل یا عدم توانایی در لب خوانی به دلیل وجود ماسک بر روی دهان اعضای کادر درمانی، سبب می‌شود تا در برقراری ارتباط با کادر درمانی دچار مشکل شوند.

ضرورت رواج ماسک‌های شفاف در ادارات

با توجه به اینکه نظر به وضعیت قرمز کرونا در کشور، بهترین راه پیشگیری از شیوع ویروس کرونا، ماسک عنوان شده، برداشتن آن می‌تواند خطراتی را متوجه همه اقشار کند بنابراین بهترین راه رفعن مشکلات کرونا، ترویج استفاده از ماسک‌های شیشه‌ای به ویژه در ادارات و مراکز درمانی است یا اینکه حداقل یک نفر در اداره‌هایی که مراجعه کننده زیاد دارد یا در مراکز درمانی این ماسک‌ها را داشته باشد تا بتواند در صورت لزوم از آن‌ها استفاده کند.

البته با توجه به هزینه‌های ماسک در مکان‌های دیگر فعلا که مردم از ماسک‌های شیشه‌ای استفاده نمی‌کنند، می‌توان از «نوشتن» استفاده کرد.

راه حل بهتر این است که سازمان‌های دست اندرکار و خیران هزینه‌های تامین ماسک‌های شیشه‌ای و شفاف باکیفیت را برای ناشنوایان، افراد شنوا در اداره‌ها و اماکن عمومی، کادر درمان و مترجمان زبان اشاره را برعهده گیرند. منبع: ایرنا لینک کوتاه: کپی در کلیپ بورد کپی لینک خبر های مرتبط

منبع: رویداد24

کلیدواژه: رویداد24 ویروس کرونا ناشنوایان کانون ناشنوایان ایران برای برقراری ارتباط استفاده می کنند برای ناشنوایان ماسک های شفاف استفاده کنند کم شنوایان ویروس کرونا کادر درمانی ماسک ها زبان اشاره کم شنوا لب خوانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rouydad24.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رویداد24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۵۵۷۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شارژ رفاه با دورکاری؛ کرونا با زندگی ما چه کرد؟!

شوک کرونا باعث گسترش دورکاری در اکثر کشور‌ها شد. حال پس از گذر از این همه‌گیری، اندکی از حجم دورکاری‌ها کم شده است؛ اما مزیت‌های آن باعث شده است که تعادل جدیدی میان کار و زندگی ایجاد شود. مطالعات جدید نیز نشان می‌دهد، می‌توان تعطیلات یا دورکاری نیروی کار را به نحوی تنظیم کرد که نه تنها اثر منفی در عملکرد اقتصادی نداشته باشد، بلکه باعث بهبود رفاه خانوار‌ها شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ یک مطالعه جدید از صندوق بین‌المللی پول، اثرات کاهش زمان رفت و آمد بر افزایش رفاه را تایید کرده است. همچنین یک گزارش در اکونومیست نیز شکل جدید دورکاری در اقتصاد آمریکا را مورد بررسی قرار داده که باعث بهبود وضعیت زندگی افراد شده است.

در هفته‌های اخیر، بحث تعطیلات دو روزه در ایران مطرح شده است که بسیاری از کارشناسان بر مزایای اجرایی شدن آن تاکید می‌کنند؛ بنابراین می‌توان همسو با عصر جدید پساکرونا، در اقتصاد ایران نیز تعادل جدیدی میان کار و زندگی تعریف کرد.

یک پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول نشان داده است که کاهش ساعات رفت‌وآمد برای کار یکی از والدین می‌تواند اثری مثبت معادل ۱.۵ تا ۴.۵ درصد میزان مصارف خانوار برای آن خانواده داشته باشد. این پژوهش در زمانی که مباحثه در رابطه با ویکند دو روزه در کشور بالا گرفته است، می‌تواند دلالت‌های مثبتی را در حمایت از این طرح داشته باشد. پژوهش صندوق بین‌المللی پول اثر مثبت رفاهی انواع دورکاری را که می‌تواند رفت‌وآمد افراد را کاهش دهد، ارزیابی کرده است.

اثر کرونا بر کاهش زمان رفت‌وآمد‌ها

همه‌گیری کووید-۱۹ به روش‌های بی‌سابقه‌ای دنیای کار را تغییر داده است؛ به‌طوری که کار از راه دور یا دورکاری به‌عنوان یک نوع مهم کار در بازار‌های کاری دنیا مورد توجه قرار گرفته است. با گسترش دورکاری، شیوه کار، مکان انجام کار و ساختار آن تغییر داده شده و هنجار‌های سنتی در مورد زمان کار، رفت‌وآمد و تعادل بین کار و زندگی به چالش کشیده شده است.

توانایی دورکاری به‌طور قابل توجهی زمان رفت‌وآمد را کاهش می‌دهد یا حتی به‌طور کامل آن را حذف می‌کند، یک جزء تقریبا بزرگ از روز کاری که می‌تواند به فعالیت‌های دیگر اختصاص یابد. این تغییر در الگو‌های کار و رفت‌وآمد به تنهایی بر کارگران تاثیر نمی‌گذارد؛ اما می‌تواند تصمیمات کل خانواده را تغییر دهد.

دورکاری یکی از والدین می‌تواند به‌طور قابل توجهی بر تخصیص زمان دیگری تاثیر بگذارد؛ میزان اثرگذاری این زمان ذخیره‌شده بستگی به این دارد که زمان پس‌انداز شده، چگونه صرف می‌شود. با وجود مطالعات بسیاری که در مورد تغییرات در الگو‌های کاری و تخصیص زمان به دلیل همه‌گیری انجام شده است، پویایی‌های مرتبط بین همسران و پیامد‌های رفاهی گسترده‌تر این پویایی‌ها نسبتا ناشناخته باقی مانده است.

هدف پژوهش انجام‌شده توسط صندوق بین‌المللی پول این بوده است که با تحلیل چگونگی تغییر تخصیص زمان در دوران پس از همه‌گیری، با در نظر گرفتن تغییرات بر اساس جنسیت و شغل افراد، به این حوزه مطالعاتی توسعه‌نیافته کمک کند.

در این پژوهش از داده‌های نظرسنجی استفاده از زمان آمریکا (ATUS) استفاده شده است، یک نظرسنجی جامع که توسط اداره آمار کار ایالات‌متحده انجام شده است و نحوه تخصیص زمان افراد در ایالات‌متحده را در فعالیت‌های مختلف ارزیابی می‌کند. داده‌های ATUS نشان می‌دهد قبل از همه‌گیری تفاوت‌های قابل‌توجهی در تخصیص زمان بین مردان و زنان وجود دارد.

به‌طور کلی مردان ساعت‌های بیشتری کار می‌کنند و بیشتر از زنان در رفت‌وآمد هستند. پس از همه‌گیری، کاهش قابل توجهی در زمان رفت‌وآمد کارگران در مشاغل دورکار شناسایی شده است که به ۱.۷ ساعت در هفته برای مردان و ۱.۲ ساعت در هفته برای زنان می‌رسد. علاوه بر این، بررسی‌های این پژوهش حاکی از کاهش بیش از یک‌ساعت در هفته در ساعات کاری مردان است، با این حال تغییر قابل توجهی در ساعات کاری زنان مشاهده نمی‌شود.

نتایج پژوهش چه می‌گوید؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد دستاورد‌های رفاهی قابل توجهی با کاهش زمان رفت‌وآمد به‌دست می‌آید و این دستاورد‌ها برای خانواده‌هایی که کاهش بیشتری را تجربه می‌کنند، بیشتر است. هنگامی که حداقل یکی از همسران در یک شغل از راه دور کار می‌کند، سود کل رفاه از ۱.۵ تا ۴.۵ درصد در معادل مصرف متغیر است.

این سود مخصوصا برای زوج‌هایی که هر دو طرف در مشاغل دورکار، کار می‌کنند مشهود است؛ زیرا زن و شوهر هر دو از این تغییر سود می‌برند. دومین سود بزرگ را زوج‌هایی در یافت می‌کنند که شوهر در شغلی از راه دور کار می‌کند و کمترین سود زمانی مشاهده می‌شود که زن در یک شغل دورکار مشغول شده است.

دلالت‌های این پژوهش برای ایران چه می‌تواند باشد؟

دورکاری به‌عنوان یک گزینه کاری در بسیاری از محیط‌های کاری ایران نیز در دوران همه‌گیری به‌صورت گسترده اجرایی شد. کسب‌وکار‌های فراوانی به صورت دورکار به پیشبرد اهداف خود پرداختند؛ با این حال، با پایان همه‌گیری و بازگشایی پس از آن، اغلب کسب‌وکار‌ها به شیوه حضوری کار کردن بازگشتند.

بررسی‌های این پژوهش نشان می‌دهد دورکاری در بسیاری از کسب‌و‌کار‌ها می‌تواند مازاد رفاهی را برای کارکنان شرکت‌ها ایجاد کند که بدون هزینه مشخص مالی برای کارفرماست. البته این مساله در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته که دورکاری چه اثری بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها می‌گذارد، با این حال اثر رفاهی این شیوه کار و جذابیت آن برای نیروی کار اثبات شده است.

به‌خصوص در شرایطی که رفت‌وآمد در شهر‌های بزرگ هزینه‌های زیادی را چه به لحاظ زمانی و چه به لحاظ مالی بر افراد تحمیل می‌کند.

دلالت مهم دیگر این پژوهش را می‌توان اهمیت کاهش رفت‌وآمد‌ها و فراغت کارکنان از کار، با کاهش ساعت کاری دانست. مدت‌هاست در کشور ما، صحبت‌ها در رابطه با ویکند یا آخر هفته دوروزه بالا گرفته است. به نظر می‌رسد دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته، حتی اگر منجر به کاهش ساعات کاری نیروی کار نیز شود، اثر رفاهی مثبتی را برای جامعه خواهد داشت.

پژوهش‌هایی که در رابطه با اثر ویکند دوروزه بر میزان بهره‌وری کسب‌وکار‌ها انجام شده است، تاکید دارند که این شیوه از توزیع روز‌های تعطیل اثر منفی بر بهره‌وری کسب‌وکار‌ها ندارد و چه بسا با تقویت وضعیت روحی نیروی کار، منجر به رشد بهره‌وری کسب‌وکار‌ها نیز بشود.