کشف آنزیمی که طول عمر انسان را افزایش می دهد
تاریخ انتشار: ۱۴ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۵۶۳۹۷
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، تحقیق جدید پژوهشگران انستیتو KAIST در کره جنوبی چشم اندازی نوین به گذرگاه انرژی سلولی فراهم می کند که به عمر طولانی تر مرتبط هستند.
این تحقیق که روی سلول های انسانی و کرم های گرد (roundworm) انجام شده، نویدبخش توسعه روش های درمانی ضد پیری است که می توانند با فعال کردن گذرگاه های مذکور عمر افراد را طولانی تر کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گفته این محققان AMPK نوعی آنزیم است که به عنوان سوییچ اصلی متابولیک بدن عمل می کند. این آنزیم در حقیقت یک پروتئین جادویی توصیف شده که تاثیرات سودمندی بر سلامتی دارد و می تواند به بهبود سلامت قلب یا افزایش طول عمر منجر شود. AMPK در واکنش به سطح اندک انرژی سلولی و بیشتر اوقات هنگام ورزش کردن یا دوره های کاهش مصرف کالری فعال می شود.
پژوهش های متعددی نیز نشان دادند این آنزیم در مدل های حیوانی به افزایش قابل توجه طول عمر منجر می شود. درهمین راستا تحقیق پژوهشگران انستیتوKAIST روی گذرگاه های انرژی سلولی بر نوع خاصی کرم های گرد به نام C.elegans برای بررسی ها درباره طول عمر متمرکز بود. محققان طی این پژوهش متوجه شدند آنزیمی به نام VRK-1 در کنار AMPK فرایندهای انرژی سلولی را تنظیم می کند.
افزایش فعالیتVRK-1 در کرم های گرد به تحریک فعالیتAMPK و در نتیجه افزایش عمر ارگانیسم منجر می شد. انجام آزمایش روی سلول های آزمایشگاهی نیز تایید کرد مکانیسم VRK-1 وAMPK در سلول های انسان نیز اتفاق می افتد. بنابراین می توان با کمک این آنزیم ها طول عمر انسان را نیز افزایش داد.
سونگ جا وی لی محقق ارشد این پژوهش می گوید: تحقیق ما پتانسیل استفاده از VRK-1 به عنوان عامل نظارتی در افزایش طول عمر انسان را نشان می دهد. همچنین با توجه به این امر شاید بتوان داروهایی برای افزایش عمر انسان نیز توسعه داد که فعالیت VRK-1 را دگرگون می کند.
کد خبر 4990531منبع: مهر
کلیدواژه: تحقیقات علمی طول عمر کره جنوبی ویروس کرونا تحقیقات علمی شرکت دانش بنیان واکسن کرونا گوگل فناوری نانو هوش مصنوعی اینترنت حاکمیت سایبری توییتر معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری موبایل ایالات متحده آمریکا فناوری فضایی انرژی سلولی عمر انسان طول عمر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۵۶۳۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فقط یکی از معلم‌ها می‌داند
خبرگزاری مهر، گروه مجله _ مرتضی درخشان: اینکه یک پسر در آینده چه‌کاره میشود را می‌توان اول از همه از خودش پرسید و پاسخی که دریافت می‌کنید اغلب خلبان، پزشک یا مهندس است. البته ضمن احترام به صنف «لاستیک فروشان»، این قاعده، استثنائاتی مثل آن لاستیک فروش محترم هم دارد؛ اما این پاسخ اصلاً معتبر نیست، شما باید از افراد دیگر هم بپرسید، هرچند، در آنها هم پاسخ کلیشه‌ای بسیار دیده میشود.
مثلاً در زمان ما پدر و مادرها مصرّاََ معتقد بودند که ضمن احترام به شغل شریف «حمالی»، ما نهایتاً حمال می‌شویم که البته بعضی اعتقاد داشتند که همان موقع حمال هستیم که البته با پیشرفت تکنولوژی و آشنایی پدر و مادرها با مشاغل جدید امروزه این رویه تغییر کرده و بخصوص مادرها معتقدند که بچه‌ها «یک چیزی» می‌شوند که آن یک چیز حتماً حمال نیست.
خاله‌ها و دایی‌ها معتقد بودند که این بچه هوش سرشاری دارد و ضمن احترام به «یک جایی»، یک روز این بچه به یک جایی می‌رسد! البته اگر شما رقیب فرزندان آنها بودید ضمن احترام به «هیچ جا» شما به هیچ جا نمی‌رسیدید.
عموها و عمه‌ها خیلی متأثر از رفتار پدر و مادر شما آینده شما را ترسیم می‌کردند و اگر شما را دوست داشتند می‌گفتند که این بچه خیلی «باهوش» است و ضمن احترام به مقام شامخ «پدر»، یک روزی مثل پدرش یک چیزی میشود، اما اگر پدر شما و همسرش را دوست نداشتند، ضمن احترام مجدد به مقام شامخ «پدر» می‌گفتند، این هم مثل پدرش هیچ چیز نمی‌شود.
بهترین روش برای فهمیدن آینده فرزندان، جست‌وجو در بین معلم‌های مدرسه بود. نه اینکه معلم‌ها بدانند؛ اما یکی از معلم‌ها معمولاً می‌فهمید. شما باید بگردید و برای هر دانش‌آموز آن معلم خاص را پیدا کنید.
از نظر مشاوران مدرسه که همه دانش‌آموزان اگر با همین روند ادامه بدهند ضمن احترام به «مشکلات جدی»، در آخر سال به مشکلات جدی بر می‌خورند. معلم‌ها هم اغلب معتقدند که ضمن احترام به «زندانیان و خلافکاران»، دانش‌آموزان آخرش از راه به‌در می‌شوند و از این حرف‌ها! اما یک معلم هست که انگار همه‌چیز را می‌فهمد، یکی که هر دانش‌آموز یکی برای خودش دارد و مال من «علیرضا افخمی» بود؛ معلم ریاضی سال اول دبیرستان.
من استعداد خاصی در فیزیک، هندسه و ورزش داشتم، خودم در کودکی فکر می‌کردم که فضانورد بشوم، در راهنمایی تصورم این بود که مدیر یک جایی خواهم شد، اما در دبیرستان، وقتی آقای افخمی به ما موضوع تحقیق داد که یک جوان چه خصوصیاتی باید داشته باشد، وقتی نتیجه کارها را بررسی کرد و به کلاس برگشت از یک ساعت و نیم زمان کلاس، حدود یک ساعت در مورد تحقیق من صحبت کرد. نه اینکه از تحقیق خوشش آمده باشد، نه! از یک جمله خوشش آمده بود. من یک جایی از این تحقیق برای نقل قول از پدرم نوشته بودم: «پدرم می‌گوید…» و همین جمله شده بود موضوع کلاس ما!
اصلاً قواعد تحقیق را رعایت نکرده بودم، حتی حرف مهمی هم در تحقیقات من نبود. علیرضا افخمیِ جوان، که خیلی لاغر بود و ریش کوتاه یک دستی داشت از این شکل نقل قول من خوشش آمده بود. او همان معلم من بود که فهمید قرار است چه‌کاره شوم، اما من همیشه با او «ارّه بده و تیشه بگیر» بودم. نهایتاً روزی که فهمیدم او درست فهمیده بود، دوست داشتم اینها را برایش بنویسم و بخوانم، اما سرطان این حسرت را به دل من گذاشت و آقای افخمی را توی بیمارستان پیدا کرد و با خودش برد.
خیلی دوست نبودیم، اما می‌توانستیم در پیری دوستان خوبی باشیم. مثل بعضی‌ها که این روزها دوستان خوبی برای هم شدیم. «علیرضا افخمی» خیلی شاگرد داشت، حتی شاید وقتی بعد از مدت‌ها من را می‌دید نمی‌شناخت، اما من فقط و فقط یک افخمی داشتم…
کد خبر 6094247
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت