به نقل از «ایران اکونومیست»

تست های مختلف ویروس کرونا چه تفاوتی دارند؟

تاریخ انتشار: ۱۵ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۸۸۶۷۴۲۸

ایران اکونومیست-یک متخصص داخلی درباره انواع تست‌های تشخیص بیماری کرونا توضیحاتی را ارائه کرد.

انواع تست‌های کرونا را بشناسیدبه گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمانگروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، پیرصالحی متخصص داخلی بیمارستان طالقانی درباره انواع تست‌های کرونا اظهار کرد: ۳ نوع تست آزمایشگاهی برای تشخیص ابتلای افراد به بیماری کرونا وجود دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او افزود: تست پی سی آر به بررسی ویروس کرونا می‌پردازد و تست آنتی بادی یا پادتن‌هایی که علیه ویروس ترشح می‌شوند به دو دسته IGM و IGG تقسیم بندی می‌شوند.

پیرصالحی تصریح کرد: دقیق‌ترین تست برای تشخیص و شناسایی ویروس کرونا به خصوص در مراحل ابتدایی تست پی سی آر است. در این روش متخصصان به نمونه گیری ترشحات از طریق حلق می‌پردازند که برای این منظور از طریق دهان و بینی ترشحات بررسی می‌شوند.

او گفت: سریع‌ترین روش شناسایی ابتلا به کرونا انجام تست پی سی آر است. از همان روزهای اول آنتی ژن در بدن وجود دارد که از طریق این تست آن را می‌توان مشخص کرد و با گذشت زمان درصد شناسایی بالا می‌رود.

متخصص داخلی بیمارستان طالقانی ادامه داد: از روز هفتم به بعد بدن شروع به ترشح IGM می‌کند، در واقع IGM پروتئین یا آنتی بادی است که بدن علیه ویروس کرونا ترشح می‌کند. میزان این آنتی بادی در مرحله ابتدایی افزایش پیدا می‌کند و بالا بودن آن نشان دهنده مرحله ابتدایی و حاد بیماری است؛ بنابراین از هفته اول به بعد IGM شناسایی می‌شود و از هفته دوم به بعد تست IGG در بدن شناسایی خواهد شد.

پیرصالحی ادامه داد: تست IGG که اندازه گیری می‌شود مربوط به ایمنی بدن بر علیه ویروس کروناست که پایدارتر خواهد بود، در واقع بدن از روز چهاردهم به بعد علیه ویروس به ترشح یک آنتی بادی ب نام IGG اقدام می‌کند که تا حدودی ایمنی نسبی را ایجاد خواهد کرد. این دو تست در هفته اول خیلی کمک کننده نیستند و نهایتا ۳۰ درصد از بیماران را شناسایی خواهند کرد، اما از هفته دوم به بعد تقریبا حدود ۷۰ درصد دقت شناسایی آنتی بادی‌ها افزایش پیدا می‌کند. همچنین این دو تست از هفته سوم به بعد حدود ۹۰ درصد دقت پیدا خواهند کرد.

او گفت: خیلی توصیه نمی‌شود که در مراحل اول IGG و IGM چک شود در تست پی سی آر هم میزان منفی کاذب‌هایی گزارش شده است، یعنی از ۵ الی ۴۵ درصد این تست‌ها به این صورت خواهد بود و ممکن است بیمار باشیم، اما جواب این تست منفی باشد؛ بنابراین این عوامل به تفسیر پزشک بستگی دارد. برای بیماران حاد منتظر این تست‌ها نمی‌مانیم و با یک مجموعه‌ای از علائم بالینی، آزمایش خون، آزمایش پی سی آر و آنتی بادی به درمان سرپایی یا بستری بیماران می‌پردازیم و به طور کلی تصمیم گیری ما بالینی است.

باشگاه خبرنگاران جوان

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: تست پی سی آر علیه ویروس آنتی بادی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۸۸۶۷۴۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انسان نخستین بار کی سرما خورد؟

ایتنا - انسان خردمند (هومو ساپینس) چه زمانی در تاریخ برای اولین بار سرما خورد؟
پاسخ به این سوال دشوار است؛ تا حدی به این دلیل که از میان ویروس‌های متعددی که باعث سرماخوردگی می‌شوند، تنها تعداد کمی از آن‌ها در بقایای به‌جا مانده از انسان‌ها کشف می‌شوند چرا که ویروس سرماخوردگی اغلب در بافت‌های نرم مانند ریه وجود دارد و کم‌تر در استخوان و دندان قابل ردیابی است. با این حال این امکان وجود دارد که برخی از اولین انسان‌های خردمند دست‌کم ۳۰۰ هزار سال پیش به سرماخوردگی مبتلا شده‌ باشند. 

«سرماخوردگی معمولی» یک اصطلاح کلی برای گروهی از عفونت‌‌های تنفسی است که افراد با سیستم ایمنی سالم، به صورت خفیف به آن‌ مبتلا می‌شوند. راینوویروس‌ها، کروناویروس‌ها و ویروس سین‌سیشیال تنفسی (RSV/ ویروس پیوسته‌یاخته‌ای تنفسی) اغلب عوامل اصلی‌اند. البته این عوامل بیماری‌زا (پاتوژن‌ها) قبل از آنکه بین مردم شیوع پیدا کنند، احتمالا از سایر مهره‌داران به انسان منتقل شده‌اند.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس تکاملی از دانشگاه کالیفرنیا به لایو‌ساینس گفت، باتوجه به زندگی انسان خردمند با حیوانات، قرار گرفتن بشر در معرض ویروس‌های جدید اجتناب‌ناپذیر بوده است.

معمولا زمانی که ویروس حیوانی به بدن انسان وارد می‌شود، قادر به ایجاد عفونت و آلودگی نیست، زیرا با میزبان جدید سازگار نیست، با این حال ویروس‌ها گاه برای جهش موفقیت‌آمیز و حتی انتشار بین انسان‌ها مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب دارند؛ مانند ویروس‌هایی که در همه‌گیری کووید‌ــ۱۹ یا آنفلوانزای خوکی ظهور کردند.

البته دانشمندان درباره زمان اولین شیوع ویروس‌های سرماخوردگی نظرهای متفاوتی دارند. به عقیده برخی دانشمندان، این ویروس‌ها می‌توانند هم‌زمان با طلوع تمدن بشری یعنی پنج تا شش هزار سال قبل، از حیوانات به انسان‌ها منتقل شده‌ باشند؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در مناطقی نزدیک به هم را آغاز کردند که عوامل بیماری‌زا به‌راحتی می‌توانستند بین آن‌ها گسترش یابند و هم‌زمان پرورش حیوانات حامل این ویروس‌ها را نیز آغاز کردند.

اما همه دانشمندان با این فرضیه موافق نیستند. فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس دانشگاه کالج لندن، می‌گوید انسا‌ن‌های «شکارچی‌ــ‌گردآورنده» که کشاورزی نمی‌کردند یا دام پرورش نمی‌دادند هم می‌توانستند از طریق شکار در معرض این ویروس‌های حیوانی قرار بگیرند. انسان شکارچی‌ پیش از انسان خردمند وجود داشت و به نظر این زیست‌شناس، ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول دوران تکامل انسان در زمان‌های مختلف پدیدار می‌شدند و از بین می‌رفتند.

او می‌گوید: «من فکر می‌کنم احتمالا یکی از رویدادهایی که به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان منجر شد، پخش شدن آن‌ها در خارج آفریقا بود که طی آن احتمالا به ویروس‌های سرماخوردگی جدید مبتلا شدند. بقایای قدیمی‌ترین انسان‌ خردمندی که در خارج از آفریقا کشف شد، متعلق به ۲۱۰ هزار سال قبل بود.»

دانشمندان برای کشف پیدایش این ویروس سراغ حفاری‌های باستان‌شناسی رفتند. به گفته کارشناسان، ویروس‌های سرماخوردگی زیاد خوبی باقی نمی‌مانند. این ویروس‌ها به طور معمول در بافت‌های نرم مانند ریه که پس از مرگ از بین می‌روند، اثر باقی می‌گذارند و در بافت‌های مقاوم مانند استخوان و دندان یافت نمی‌شوند.

البته ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده‌اند اما فقط ویروس‌های مبتنی بر دی‌ان‌ای بوده‌اند نه ویروس‌های حاوی آران‌آی (RNA) اما محققان یک کروناویروس متعلق به قرن شانزدهم را در پالپ دندان یک اسکلت‌ انسان در فرانسه پیدا کردند. این آران‌ای با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و نشان می‌دهد که این عوامل بیماری‌زای تاریخی احتمالا یا از بین رفته‌اند یا بدون آنکه شناسایی شوند، تکامل یافته‌اند.

بالوکس می‌گوید: «احتمالا در آینده از ویروس‌هایی که کمتر از ۲۰۰ سال پیش با ما بودند، تصویر جمعی مناسب‌تری خواهیم داشت. این امر ردیابی تاریخچه ویروس‌ها در گذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر می‌کند.»