به نقل از «عصر ایران»

تاثیر کرونا در تولد نوزادان کوچک

تاریخ انتشار: ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۰۶۵۱۰

محققان انگلیسی مدعی شدند که استرس مزمن ناشی از پاندمی "کووید-۱۹" به تولد نسلی از نوزادان منجر می‌شود که کوچک‌تر به دنیا می‌آیند.

به گزارش ایسنا به نقل از دیلی‌میل، محققان دانشگاه " لافبورو"(Loughborough) انگلیس هشت مطالعه که بیش از هشت هزار و دویست مادر باردار و بیش از یک میلیون کودک در آن حضور داشتند را تجزیه و تحلیل کردند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یافته‌های آن‌ها نشان داد که استرس در دوران بارداری ارتباط قابل توجهی با کاهش وزن نوزادان به هنگام تولد دارد. این کاهش وزن، وزن کمتر از ۲.۲۶ کیلوگرم برای یک نوزاد 9 ماهه تعریف می‌شود.

اینکه نوزاد کوچک متولد شود، سبب ایجاد مشکلات طولانی مدت می‌شود. زیرا این مشکل با مشکلاتی چون عملکرد ضعیف در مدرسه، اضافه وزنی در بزرگسالی و مرگ زودرس همراه می‌شود.

دوران بارداری به خودی خود استرس‌زا است. نگرانی در مورد پول، امنیت شغلی، حمایت از کودکان در خانه و یا مسائل خانوادگی همگی می‌توانند به بروز "استرس مزمن" منجر شوند و انتظار می رود که این استرس در نتیجه شیوع کروناویروس بدتر نیز شود.

محققان به عنوان مثال، به بحران مالی سال ۲۰۰۸ میلادی در اسپانیا اشاره کردند که سبب شد تولد نوزادان با وزن کم دو درصد افزایش یابد.

دهه‌هاست که تاثیرات ناشی از استرس مزمن احساسی توسط دانشمندان مورد بررسی قرار گرفته است.

در مقاله‌ای که در مجله "Human Biology" آمده ، گفته شده که ممکن است کروناویروس یک مادر خوشحال و شاد را به مادری نگران همراه با احساس ترس تبدیل کند.

بر اساس این یافته‌ها، دو نسل یا بیشتر طول می‌کشد تا محققان دقیقا متوجه شوند کرونا چگونه روی تولد نوزادان تاثیر می‌گذارد.

یکی از فرضیه‌های این مطالعه نشان از افزایش جهانی استرس عاطفی مادران و کاهش وزن نوزادان هنگام تولد دارد.

یک مطالعه که در سال ۲۰۱۲ میلادی منتشر شد، سطح هورمون استرس در بزاق ۴۸۸ مادر در فیلیپین را اندازه‌گیری کرد.

نتایج نشان داد مادرانی که سطح هورمون کورتیزول در آن‌ها بیشتر بود، پسرانی به دنیا آوردند که وزن کمی داشتند. اما نوزادان دختر خیلی تحت تاثیر قرار نگرفتند.

"بری بوگین"(Barry Bogin) محقق پروژه از دانشگاه " لافبورو" در توضیحات خود گفت که استرس مزمن می‌تواند باعث ایجاد تغییرات بیولوژیکی در بدن، تغییر سطح هورمون و رفتار سلولی شود.

استرس مادر و تاثیر آن روی نوزاد نیز ممکن است ناشی از رفتارهای غیرمستقیم مانند رژیم غذایی ضعیف، رفتارهای اعتیادآور مانند استعمال دخانیات، و عدم مراجعه به پزشک قبل از تولد نوزاد باشد.

محققان گفتند که ترس ناشی از پاندمی "کووید-۱۹" کل جامعه را فرا گرفته و مادران باردار نیز در معرض این ترس و آسیب‌های ناشی از آن هستند.

نتایج این پژوهش در شماره آتی مجله "American Journal of Human Biology" منتشر خواهد شد.

لینک کوتاه: asriran.com/0037HW

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: کرونا استرس مزمن تولد نوزاد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۰۶۵۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ویروس کرونا در بدن این مرد هلندی بیش از ۵۰ بار جهش داشت

مورد تاسف‌بار مرد هلندی که بیش از یک سال‌ونیم به کووید-۱۹ مبتلا بود، در گزارش جدیدی مستند شده است. این مورد با ۶۱۳ روز ابتلا، طولانی‌ترین عفونت کووید است که از آن اطلاع داریم. درواقع این عفونت به‌قدری طولانی بود که ویروس فرصت داشت تا در بدن این مرد به واریانت جدیدی تبدیل شود.

به گزارش خبرآنلاین، مرد ۷۲ ساله‌ی هلندی سابقه‌ی سلامتی پیچیده‌ای داشت. او قبلا برای درمان نوعی سرطان خون، پیوند سلول‌های بنیادی انجام داده بود؛ اما بعد‌ها سرطان دیگری به‌نام لنفوم بزرگ سلول بی منتشر (DLBL) در او تشخیص داده شد. این مرد در نتیجه‌ی دارو‌هایی که برای درمان بیماری خود مصرف می‌کرد به‌شدت دچار نقص سیستم ایمنی شد؛ به این معنی که مورد جدی ابتلا به کووید-۱۹ همیشه برای او به عنوان خطری بالقوه به‌شمار می‌رفت.

مرد هلندی در فوریه‌ی ۲۰۲۲ به کووید مبتلا شد و با ترکیبی از آنتی‌بادی‌های مونوکلونال و استروئید‌ها تحت درمان قرار گرفت؛ اما متاسفانه دارو‌ها اثر نکردند و عفونت او ماندگار شد. اگرچه این مرد پیش از ابتلا به بیماری چندین دوز واکسن کووید دریافت کرده بود، هیچ شواهدی مبنی‌بر پاسخ آنتی‌بادی در بدن او مشاهده نشد.

بیمار برای بیش‌از ۶۰۰ روز آلوده به ویروس باقی ماند و مجبور شد چندین‌بار در بیمارستان بستری شود؛ اما خیلی زود و تنها ۲۱ روز پس از نخستین درمان، علائم جهش ویروس در او مشاهده شد. در ابتدا تعیین توالی نشان داد که ویروس در بدن مرد جهشی پیدا کرده که با سوتروویماب (یکی از دارو‌هایی که بیمار با آن تحت درمان قرار گرفته بود) مرتبط است.

ویروس در بدن بیمار بیش از ۵۰ بار جهش داشت

تجزیه‌وتحلیل‌های بیشتر ۲۷ سواب بینی جمع‌آوری‌شده بین فوریه‌ی ۲۰۲۲ تا سپتامبر ۲۰۲۳ حکایت از این داشت که ویروس در بدن این مرد بیش از ۵۰ بار جهش داشته است. برخی از این جهش‌ها در پروتئین اسپایک رخ داده بود؛ اتفاقی که نشان می‌دهد ویروس درحال سازگاری برای فرار از سیستم ایمنی بدن انسان است.

مشکلات سلامتی اساسی در مورد مرد هلندی به این معنی بود که سیستم ایمنی بدن او درواقع هرگز فرصتی برای پاکسازی ویروس نداشت. بستری‌شدن طولانی مدت در بیمارستان، همراه با نیاز به انجام اقدامات احتیاطی بیشتر برای جلوگیری از آلوده‌شدن دیگران، کیفیت زندگی مرد را تحت‌تاثیر قرار داده بود. به‌گفته‌ی تیم پزشکی، هیچ مدرکی وجود ندارد که واریانت جهش‌یافته در بدن این مرد، افراد دیگری را در جامعه آلوده کرده باشد.

بیمار در ماه اکتبر ۲۰۲۳ و در نتیجه‌ی عود بیماری زمینه‌ای خود از دنیا رفت. تاکنون هیچ موردی مشاهده نشده که تا این حد طولانی‌مدت دوام آورده باشد و از طرفی عفونت‌های پایدار پدیده‌ی شناخته‌شده‌ای هستند که با ویروس کرونای عامل کووید ۱۹ ارتباط دارند. برخی از تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که از هر ۱۰۰ عفونت، تنها سه مورد ممکن است بیش از یک ماه باقی بماند.

مشکل این است که هرچه ویروس به‌مدت طولانی‌تری در بدن انسان تکثیر شود و تکامل یابد، شانس بیشتری برای ایجاد جهش‌های فرار ایمنی وجود دارد. این یکی از تئوری‌های مطرح‌شده در مورد چگونگی پیدایش اومیکرون است. باید توجه داشت که هر گونه‌ی جهش‌یافته به واریانتی نگران‌کننده تبدیل نمی‌شود؛ اما همچنان مهم است که عفونت‌های مداوم تحت نظر قرار گیرند و بیمارانی که از قبل با سایر مسایل پزشکی درگیر بوده‌اند، بهترین مراقبت‌های ممکن را دریافت کنند.

نویسندگان مقاله در بیانیه‌ای می‌گویند: «مدت زمان عفونت کووید در مورد مرد هلندی بسیار زیاد بود؛ اما عفونت‌های طولانی‌مدت در بیماران دارای نقص ایمنی در مقایسه با عموم افراد جامعه شایع‌تر است. کار بیشتر تیم ما شامل توصیف گروهی از عفونت‌های طولانی‌مدت بین یک ماه تا دوسال در بیماران نقص ایمنی بستری در بیمارستان بود. بااین‌حال به‌طور کلی عفونت‌های طولانی‌مدت اتفاق نادری است؛ چراکه افراد دارای نقص ایمنی تنها درصد بسیار کمی از کل جمعیت را تشکیل می‌دهند.»

مورد مرد هلندی در کنفرانس جهانی ESCMID ارائه خواهد شد.