روماتیسم مفصلی با افزایش ریسک دیابت نوع ۲ ارتباطی ندارد
تاریخ انتشار: ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۰۹۳۷۶
نتایج مطالعه جدید نشان می‌دهد افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی در مقایسه با افراد مبتلا به سایر انواع آرتروز، با احتمال کمتر ابتلاء به دیابت نوع ۲ مواجه هستند.
به گزارش ایمنا، مطالعه محققان دانشگاه هاروارد بر روی حدود ۴۵۰ هزار نفر نشان می‌دهد افراد مبتلا به آرتروز مفصلی با خطر بالا ابتلاء به دیابت نوع ۲ مواجه نیستند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
محققان دریافتند خطر ابتلاء به دیابت نوع ۲ در افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی در مقایسه با افراد مبتلا به فشارخون بالا و پوکی استخوان، ۲۴ تا ۳۵ درصد کمتر است.
«سئو یانگ کیم»، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «اگر چه التهاب سیستماتیک با افزایش ریسک بیماری قلبی عروقی نظیر دیابت مرتبط است، اما داده‌های ما نشان می‌دهد آرتروز مفصلی به خودی خود بیمار را در معرض ریسک بالا ابتلاء به دیابت قرار نمی‌دهد.»
محققان معتقدند نتایج این مطالعه، نقش التهاب را در شروع بیماری دیابت نوع ۲ زیر سوال می‌برد. چرا که مطالعه سال ۲۰۱۸ نشان داده بود که شیوع بیماری دیابت در افراد مبتلا به روماتیسم مفصلی ۴۰ درصد بیشتر است.
بیماری روماتیسم مفصلی یک بیماری خود ایمنی است. در افراد مبتلا به این بیماری، سیستم ایمنی به اشتباه به سلول‌های خود بدن با مواد شیمیایی التهابی حمله می‌کند.
بنا به گزارش مهر، التهاب مزمن ناشی از روماتیسم مفصلی نه تنها بر مفاصل تأثیر می‌گذارد، بلکه به سایر سیستم‌های بدن نظیر پوست، چشم‌ها، ریه‌ها، قلب و عروق خونی نیز تأثیر می‌گذارد.
کد خبر 439579منبع: ایمنا
کلیدواژه: دیابت روماتیسم خطرات درد مفاصل تحقیقات جدید بیماری درمان بیماران شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق ابتلاء به دیابت روماتیسم مفصلی افراد مبتلا دیابت نوع ۲
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۰۹۳۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تاثیر آفت‌کش‌ها بر افزایش احتمال پارکینسون
ایتنا - مدت‌هاست که مشخص شده است که قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌های کشاورزی می‌تواند تا حد زیادی احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.
تحقیقات جدید ژنتیکی، اکنون افرادی را که ممکن است آسیب‌پذیرتر باشند را نشان می‌دهد. تیمی در دانشگاه کالیفرنیا، اطلاعات ژنتیکی 800 بیمار پارکینسونی را که در مرکز کشاورزی آن ایالت، زندگی و کار می‌کنند، بررسی کردند.
محققان در انتشار خبری خاطرنشان کردند که بسیاری از این افراد حداقل یک دهه قبل از ابتلا به این بیماری در معرض 10 آفت کش مورد استفاده در محصولات پنبه قرار داشتند و برخی از بیماران تا سال 1974 در معرض این بیماری قرار داشتند.
آنها انواع ژن‌های مرتبط با لیزوزوم‌ها، بخش‌هایی از سلول‌ها که ضایعات سلولی را تجزیه می‌کنند، تقویت کردند. گروهی به سرپرستی دکتر برنت فوگل، استاد نورولوژی و ژنتیک انسانی توضیح دادند که اختلال در عملکرد لیزوزومی مدت‌هاست با پیدایش پارکینسون مرتبط است. این مطالعه نشان داد که انواع فرآیندهای لیزوزومی در بیمارانی که مدت طولانی در معرض آفت‌کش‌ها قرار داشتند "غنی" شد.
این یافته‌ها در 25 آوریل در مجله NPJ Parkinson’s Disease منتشر شد.
به نظر می‌رسد که این گونه‌های ژنی با عملکرد مناسب پروتئین تداخل داشته باشند. به گفته محققان، این نشان می‌دهد که دفع نابهنجار متابولیت‌ها در سلول می‌تواند یکی از دلایل زمینه‌ای پارکینسون باشد که در کنار قرار گرفتن در معرض مزمن با آفت‌کش‌ها رخ می‌دهد.
همانطور که ترکیبات سمی - از جمله پروتئینی به نام آلفا سینوکلئین، که مدت‌هاست با پارکینسون مرتبط است - در سلول‌های مغز ساخته می‌شوند و می‌توانند اجسام لویی در بافت‌ها را تشکیل دهند. محققان خاطرنشان کردند که تجمع اجسام لوی یکی از مشخصه‌های پارکینسون در مغز است.
فوگل گفت:« این مطالعه از این فرضیه حمایت می‌کند که استعداد ژنتیکی ناشی از تغییرات جزئی در ژن‌هایی است که با عملکرد لیزوزومی مرتبط هستند. به صورت روزانه، این گونه‌ها تاثیر زیادی ندارند. اما تحت استرس مناسب، مانند قرار گرفتن در معرض برخی آفت‌کش‌ها، ممکن است از بین بروند و به مرور زمان منجر به توسعه بیماری پارکینسون شود که به آن تعامل ژن-محیط می‌گویند.»
آیا می‌تواند گونه‌های ژنی دیگری وجود داشته باشد که افراد را مستعد خطر کند و در مسیرهای عصبی دیگر عمل کند؟ دکتر کیمبرلی پاول، سرپرست تیم تحقیق، گفت که این بسیار ممکن است. پاول، استادیار عصب شناسی در UCLA گفت: «این بیماران به نوعی مستعد بودند و اگر بتوانیم بفهمیم که چرا آنها مستعد هستند، شاید بتوانیم در این مسیرها عمل کنیم.»
فوگل گفت: «داده‌هایی برای بسیاری از اختلالات رایج وجود دارد که نشان می‌دهد تأثیرات محیطی بر توسعه این بیماری‌ها تأثیر می‌گذارد، اما ما هنوز راه خوبی برای اندازه‌گیری این تأثیر یا تعیین اینکه چه کسی به‌طور خاص در معرض خطر است، نداریم. این یک گام رو به جلو در این مسیر است.»
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است