راهبرد فشار حداکثری کاملاً شکست خورده است/ کاخ سفید توانایی ایران در ایستادگی را دست‌کم گرفت

تحلیلگر یک اندیشکده آمریکایی معتقد است با کنار رفتن برایان هوک نماینده ترامپ در امور ایران، تغییر راهبرد واشنگتن در قبال تهران ضروری است.

سرویس جهان مشرق - نیوزویک در یادداشتی به قلم دانیل دیپتریس عضو اندیشکده آمریکایی اولویت‌های دفاعی نوشت: مایک پمپئو وزیر امور خارجه آمریکا روز ۱۸ اوت ۲۰۱۸ برایان هوک از مشاوران ارشد وزارت امور خارجه را به‌عنوان مسئول امور ایران معرفی کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اکنون پس از دو سال، هوک از سِمت خود کنار می‌رود و شرایط سیاست واشنگتن در قبال ایران حتی ناگوارتر از زمانی است که وی پای به میدان گذاشت. روابط میان آمریکا و ایران به‌قدری متلاطم است که این دو کشور ماه ژانویه تا آستانه جنگ پیش رفتند.

این تحلیلگر آمریکایی می‌نویسد: با اینکه به آسانی می‌توان هوک را مقصر برهم خوردن روابط دیپلماتیک با ایران دانست، اما واقعیت آن است که ناکامی‌های واشنگتن در قبال تهران نه حاصل عملکرد یک فرد، بلکه پیامد سیاستی است که ثمره آن دقیقاً برعکس آن چیزی بوده که حامیانش پیش‌بینی می‌کردند. تا وقتی که دولت ترامپ اشتباهاتش را نپذیرد و شیوه برخورد با ایران را اصلاح نکند، این ناکامی‌ها صرفاً شکل بغرنج‌تری به خود می‌گیرند.

پایه‌گذاری سیاست فشار حداکثری بر اساس فرضیات اشتباه

در ادامه این یادداشت آمده است: سیاست فشار حداکثری دو ساله‌ای که هوک به اجرا گذاشت بر پایه یک فرضیه بسیار مبهم بنا نهاده شده بود: هرچه که منابع مالی ایران بیشتر ته بکشد، احتمال بیشتری وجود دارد که رهبران این کشور برای دور جدیدی از مذاکرات بر سر میز حاضر شوند. این مذاکرات جدید به نوبه خود به یک توافق جامع‌تر خواهد انجامید که در قالب آن ایران امتیازات بسیار گسترده‌تری به طرف مقابل می‌دهد و از جمله سیاست خارجی چنددهه‌ای خود را بطور کامل دگرگون می‌سازد و به قابلیت غنی‌سازی اورانیوم خود پایان می‌دهد.

متأسفانه، حامیان تحریم نه تنها درباره قدرت قهری واشنگتن اغراق کرده‌اند، بلکه توانایی ایران در زمینه تلافی‌جویی و ایستادگی را دست‌کم گرفته‌اند.

آمریکا خود را در چاه انداخته است

نیوزویک در بخش دیگری از این یادداشت اذعان کرد: اگر راهبرد فشار حداکثری با هدف وادارسازی ایران به پذیرش تمام و کمال خواسته‌های آمریکا طراحی شده باشد، در آن صورت این راهبرد کاملاً شکست خورده و موجب بالا گرفتن تنش میان دو دشمن شده است بدون آنکه پایانی برای آن قابل تصور باشد.

این نشریه آمریکایی در پایان پیشنهاد داد: هرگونه معامله بزرگ میان آمریکا و ایران بعید به نظر می‌رسد ــ البته با فرض بر اینکه چنین معامله‌ای اصلاً امکان‌پذیر باشد. در حال حاضر، آمریکا باید از میزان تنش‌هایی که طی دو سال گذشته تجمیع شده‌اند، بکاهد و به‌تدریج فضایی برای مقامات هر دو طرف به وجود بیاورد تا به سراغ دیپلماسی سنتی مبتنی بر بده‌بستان بروند. چنین امری در کانون کشورداری خوب قرار دارد. واشنگتن شاید خود را در چاه انداخته باشد، اما هنوز برای خارج شدن از آن وقت دارد.

منبع: مشرق

کلیدواژه: کرونا اعتراضات آمریکا انفجار بیروت قرارداد ایران و چین برایان هوک فشار حداکثری سیاست فشار حداکثری نیوزویک نشریه آمریکایی دولت ترامپ فشار حداکثری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۱۲۸۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درخواست آمریکا از چین برای مهار ایران، پکن اهرم فشار علیه تهران دارد؟

واشنگتن خواهان مهار پکن در تهران است، اما کارشناسان می‌گویند این موضوع به این سادگی‌ها هم نیست.

به گزارش خبرآنلاین نشریه فارن پالیسی در مقاله‌ای با عنوان «چین واقعاً چقدر بر ایران اهرم دارد؟» نوشت: حتی قبل از اینکه ایران صدها هواپیما بدون سرنشین و موشک را به سمت اسرائیل پرتاب کند، مقامات آمریکایی از چین خواسته بودند تا از نفوذ خود برای متقاعد کردن تهران برای مهار اقدامات تحریک‌آمیز خود و گروه‌های مقاومت در سراسر خاورمیانه استفاده کند.

حمله انتقام جویانه ایران که اولین حمله مستقیم این کشور به خاک اسرائیل بود، ایالات متحده را به استفاده بیشتر از اهرم بالقوه پکن در خاورمیانه ترغیب کرده است. چین مدت‌هاست که بزرگترین شریک تجاری ایران است و مقامات ارشد ایالات متحده از جمله رئیس جمهور جو بایدن، به طور علنی از پکن خواسته‌اند تا به کنترل تهران کمک کند، به ویژه در حالی که ماه‌ها حملات گروه انصارالله در دریای سرخ که توسط ایران تشویق می‌شوند، حمل و نقل جهانی را مختل کرده است. جان آلترمن، مدیر برنامه خاورمیانه در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی گفت: «حدود یک سوم از کل تجارت ایران با چین شکل می‌گیرد و این کشور به یک محافظ مهم برای منافع ایران در شورای امنیت تبدیل شده است. به نظر من چین تنها کشوری است که بیشترین توانایی را برای نفوذ بر ایران دارد، اگر بخواهد.»

با افزایش تنش بین اسرائیل و ایران، قانونگذاران آمریکا فشار را بیشتر می‌کنند. در تازه‌ترین اقدام، مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت قریب به اتفاق قانون تحریم‌های انرژی ایران و چین را تصویب کرد. این قانون برای هدف قرار دادن شرکت‌های چینی که نفت خام ایران را خریداری می‌کنند و در نتیجه پول را به اقتصاد ایران پمپاژ می‌کنند، طراحی شده است. این لایحه برای تصویب نهایی به سنا منتقل شده است.

جاش گوتهایمر، نماینده دموکرات کنگره گفت: «در حالی که ما اینجا هستیم، ایران از تجارت نفتی خود با چین برای آوردن درآمد ۱۵۰ میلیون دلاری در روز استفاده می‌کند. چین با واردات میلیون‌ها بشکه نفت در روز، ایران را در تجارت نگه می‌دارد و بودجه‌های مهمی را برای برنامه‌هایی چون توسعه موشکی و تسلیحات هسته‌ای فراهم می‌کند.

اگرچه ایالات متحده به طور فزاینده‌ای به دنبال چین برای تحت تأثیر قرار دادن ایران است، برخی کارشناسان هشدار می‌دهند که این موضوع به این سادگی‌ها نیست.

کمتر کشوری به اندازه چین با ایران روابط اقتصادی قابل توجهی دارد. چین برای بیش از یک دهه بزرگترین شریک تجاری ایران بوده است، یک رابطه طولانی مدت که عمدتا حول محور تجارت نفت بوده است. بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، شرکت‌های چینی واردات نفت ایران را بیش از سه برابر کردند و فروش را به بالاترین حد در ۱۰ سال اخیر رساندند.

اما روابط اقتصادی آن‌ها به لحاظ نفوذ نابرابر است. به عنوان مثال، سال گذشته بیش از ۹۰ درصد صادرات نفت خام ایران به چین بوده است. با این حال، چین تامین‌کنندگان بسیار دیگری فراتر از ایران دارد و عرضه تهران تنها ۱۰ درصد از کل واردات چین را تشکیل می‌دهد.

پاتریشیا کیم، یکی از همکاران موسسه بروکینگز، به فارین پالیسی گفت: پکن به‌عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری و حامی قدرت بزرگ ایران، از کانال‌های ارتباطی ممتاز با تهران برخوردار است و بدون شک نفوذ بیشتری بر این کشور نسبت به ایالات متحده یا متحدانش دارد.

او افزود: «اگر رهبران چین تصمیم بگیرند رویکرد مداخله جویانه‌تری اتخاذ کنند، سخت است بگوییم که پکن چقدر می‌تواند تهران را مهار کند.»

ویلیام فیگوروآ، کارشناس روابط چین و ایران در دانشگاه گرونینگن هلند، گفت: در حالی که چین از نظر فروش و تجارت نفت دارای اهرمی است، استفاده از این اهرم هم از نظر سیاسی و هم از نظر لجستیکی چالش برانگیز است.

به عنوان مثال، پالایشگاه‌های خصوصی چین که در بازار سیاه فعالیت می‌کنند، به طور غیرقانونی بیشتر نفت ایران را خریداری می‌کنند، نه پالایشگاه‌های دولتی. او گفت که این پالایشگاه‌های خصوصی «به‌شدت دشوار است که کنترل شوند» و کنترل مستقیم واردات نفت ایران از چین را برای پکن چالش‌برانگیز می‌کند.

مقیاس سرمایه‌گذاری چینی‌ها در ایران که عمدتاً توسط شرکت‌های خصوصی هدایت می‌شود، همچنان یک موضوع آزاردهنده در روابط بین دو کشور است. فیگوئروا گفت که چین به طور مزمن در ایران سرمایه‌گذاری ناکافی کرده است، که شکایت‌هایی را از سوی تهران برانگیخته و بر تمایل آن‌ها برای تن دادن به فشار چین تأثیر می‌گذارد.