به نقل از «خبرگزاری دانشجو»

اکثریتی که آمریکا را در شورای امنیت شکست دادند در ادامه چه خواهند کرد؟

تاریخ انتشار: ۲۸ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۱۲۸۴۰

نشریه آمریکایی به پیش‌بینی موضع‌گیری و اقدامات آتی کشور‌های اروپایی، روسیه و چین در مقابله با ادامه تلاش‌های دولت آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی علیه ایران پرداخت.

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، نشریه آمریکایی «فارین پالیسی» در گزارشی به بررسی تلاش آمریکا برای تمدید تحریم تسلیحاتی ایران و پیش‌بینی اقدامات بیشتر آمریکا پس از شکست در شورای امنیت، در هفته‌های پیش‌رو پرداخت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در این گزارش آمده است: به تازگی تلاش آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل برای تمدید تحریم تسلیحاتی علیه ایران با شکست مواجه و ایالات متحده به طرز خجالت‌آوری به انزوا کشیده شد. اما این مانع دولت ترامپ نشده و رئیس‌جمهور آمریکا تهدید کرده از طریق اسنپ‌بک (مکانیسم ماشه) به سرعت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران را برمی‌گرداند.

به نوشته فارین پالیسی، مانور آمریکا حول تحریم تسلیحاتی همیشه مقدمه‌ای بوده برای هدفی بزرگتر: خراب کردن پل‌های باقی مانده که به توافق هسته‌ای ایران می‌رسند. دولت ترامپ به دنبال بازگرداندن تحریم‌ها از طریق بندی در توافق هسته‌ای ایران است، در حالی که دو سال قبل از این توافق خارج شد. از همین رو، این ادعای دولت ترامپ همانطور که انتظارش می‌رفت از سوی قدرت‌های دیگر جهان به چالش کشیده شده است.

از یک طرف، روسیه و چین بحثی فنی و قانونی را علیه حرکت آمریکا مطرح کرده و می‌گویند، آمریکا با خروج از توافق هسته‌ای ایران حق خود برای اعمال مکانیسم ماشه را از بین برده است. این استدلال بر اساس قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت است که در برجام ذکر شده و بر اساس آن تنها کشوری که عضو توافق هسته‌ای باشد، می‌تواند از مکانیسم ماشه استفاده کند. این موضعی قانونی است که حتی «جان بولتون» مشاور امنیت ملی سابق آمریکا که از مخالفان توافق هسته‌ای ایران است و در دوره او آمریکا از توافق خارج شد، اخیراً آن را تایید کرد.

بنابر این مطلب، در نهایت، اما این مسئله بیشتر از این که دعوایی قانونی باشد، سیاسی است. جنبه سیاسی آن که به نظر می‌رسد بیشتر مورد حمایت کشور‌های اروپایی است، این است که ایالات متحده فاقد مشروعیت توسل به این مکانیسم است، زیرا انگیزه آمریکا در درجه اول صدمه زدن به توافق چند جانبه با ایران است و واشنگتن در دو سال گذشته تلاش کرده پایه‌های این توافق را تضعیف کند.

به گزارش این نشریه، مهمترین طرفی که سرنوشت این توافق را مشخص می‌کند، خود ایران است. ایران پیش از این به کارزار فشار حداکثری آمریکا با افزایش سطح غنی‌سازی اورانیوم و فراتر رفتن از سایر محدودیت‌ها و همچین از طریق اقدامات دیگر پاسخ گفته است. اما واقعیت‌های سیاسی و عملی ناشی از اسنپ‌بک (بازگشت سریع تحریم‌ها) بر محاسبات تصمیم‌گیرندگان در ایران اثر خواهد گذاشت و همینطور واکنش اعضای باقی مانده این توافق شامل فرانسه، انگلیس، آلمان، چین و روسیه بسیار مهم خواهد بود. این کشور‌ها همچنان متعهد به حمایت از توافق برای حفظ آن، دست‌کم تا انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در ماه نوامبر هستند.

در ادامه گزارش فارین پالیسی آمده است: آمریکا اکنون ادعا می‌کند می‌تواند ساعت را روی شمارش معکوس ۳۰ روزه تنظیم کند (مهلتی که آمریکا با فعال کردن مکانیسم ماشه در اختیار سازمان ملل قرار می‌دهد) و بعد از آن تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران که به موجب برجام برداشته شده بود، باز می‌گردد. این شمارش عمداً طوری زمانبندی می‌شود که پایان مهلت ۳۰ روزه قبل از اکتبر یعنی زمان انقضای تحریم‌های تسلیحاتی ایران و قبل از آن باشد که روسیه ریاست شورای امنیت را عهده‌دار می‌شود. ریاستی که می‌تواند موانع رویه‌ای بیشتری مقابل واشنگتن قرار دهد.

موضع کشور‌ها در صورت فعال شدن مکانیسم ماشه

چیزی که احتمالاً بعد از اسنپ‌بک اتفاق خواهد افتاد، صحنه‌ای آشفته در سازمان ملل است که در آن اعضای شورای امنیت به سه گروه تقسیم می‌شوند:

اول، ایالات متحده به دنبال یافتن جلب حمایت از طریق اعمال فشار سیاسی و اقتصادی خواهد بود، طوری که در پایان دوره ۳۰ روزه برخی اعضای شورای امنیت با اعمال تحریم‌ها موافقت خواهند کرد. آمریکا احتمالاً از حربه تهدید به استفاده از تحریم‌های ثانویه مانند ۱۸ ماه گذشته در مقابله با عدم اقدام کشور‌ها برای اعمال اسنپ‌بک، استفاده خواهد کرد. حتی اگر اغلب کشور‌های جهان با این موضوع مخالف باشند که آمریکا حق اعمال تحریم‌ها از طریق اسنپ‌بک را ندارد، برخی کشور‌ها ممکن است از ترس فشار اقتصادی آمریکا طرف این کشور را بگیرند.

گروه دوم را چین و روسیه هدایت می‌کنند، دو کشوری که هم‌اکنون هم در مقابل آمریکا موضع گرفته‌اند. این کشور‌ها نه تنها با اجرای تحریم‌ها مخالفت خواهند کرد، بلکه موانعی را هم مانند مسدود کردن انتصاب دوباره کمیته‌های مرتبط سازمان ملل که بر اجرای چنین تحریم‌هایی نظارت دارند، ایجاد خواهند کرد. این گروه همچنین ممکن است به دنبال کشاندن این بحث به دیوان بین‌المللی دادگستری در خصوص جنبه قانونی ادعای آمریکا باشد.

گروه سوم را فرانسه، انگلیس و آلمان هدایت می‌کنند که همگی اتفاق نظر دارند که توافق ایران باید در بیشترین حد ممکن حفظ شود. در بیانه این گروه در ماه ژوئن، هر سه کشور تاکید کردند که بازگشت تحریم‌ها از سوی آمریکا را حمایت نخواهند کرد. اما مشخص نیست که آیا این به معنای مخالفت فعال آن‌ها با تحریم‌هاست؛ قطعاً رویکرد آن‌ها مانند موضع انسدادی احتمالی که روسیه و چین اتخاذ می‌کنند، نخواهد بود.

بنابر این گزارش، این گروه تلاش خواهد کرد تا از تصمیمات درباره انجام اقدامات لازم برای اجرای تحریم‌های سازمان ملل ممانعت کند. اما این کاری خیلی حساس است، زیرا کشور‌های اروپایی عادت ندارند آشکارا چارچوب الزام‌آور دستورالعمل‌های سازمان ملل را نادیده بگیرند و مایلند اقداماتشان را در مقابل خطر بیشتر از بین بردن اعتبار شورای امنیت متعادل کنند. اما در عین حال از هر راهکار موجود برای به تاخیر انداختن اجرای کامل تحریم‌ها استفاده خواهند کرد تا برای متقاعد کردن ایران به خویشتن‌داری در واکنش به اقدامات آمریکا زمان بخرند. کشور‌های هند، کره جنوبی و ژاپن احتمالاً از حامیان این رویکرد خواهند بود. کشور‌های این گروه حتی ممکن است تا جایی پیش بروند که سیگنال سیاسی به ایران فرستاده و در بیانیه‌ای مشترک از سوی اغلب اعضای شورای امنیت بگویند که تحریم‌های بازگشته به صورت یکجانبه از سوی آمریکا بر اثر فعال شدن مکانیسم ماشه را به رسمیت نمی‌شناسند.

نشریه آمریکایی در ادامه اینطور پیش‌بینی می‌کند: به عنوان بخشی از این رویکرد، ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا ممکن است فرایند مشورتی طولانی را درباره چگونگی و اصولاً اجرا یا عدم اجرای سریع تحریم‌ها آغاز کنند. تحریم‌های مجزای مرتبط با اروپا هم بعید است که تا زمانی که ایران رویکرد معمول را دنبال می‌کند، دوباره اعمال شوند. در این روند، اتحادیه اروپا باید تا جای ممکن فضا را برای نجات توافق ایران و ممانعت از اجرای دوباره تحریم‌ها علیه ایران—دست‌کم تا مشخص شدن نتیجه انتخابات آمریکا باز بگذارد.

بنابر این گزارش، تاکنون، طرف‌های باقی مانده در برجام توانسته‌ند معماری توافق را حفظ کنند، گرچه این بنا از درون خالی شده است.

این نشریه در ادامه مدعی شد: هدف این بوده که تا زمان انتخابات آمریکا این توافق لنگ لنگان به راه خود ادامه بدهد تا مشخص شود که آیا گشایشی برای احیای این توافق با دولت احتمالی بایدن وجود خواهد داشت؟ در عین حال که انتخاب دوباره ترامپ می‌تواند پایانی بر این توافق باشد و چشم‌انداز دیپلماسی بین ایالات متحده و ایران را تیره‌تر کند، ممکن است دو طرف در مقطعی از دور دوم حضور ترامپ در قدرت به درک جدیدی در خصوص برنامه هسته‌ای ایران برسند که مبنای آن همان توافق اصلی (برجام) خواهد بود. البته قضاوت بر اساس دیپلماسی هسته‌ای دولت ترامپ در قبال کره شمالی نشان می‌دهد این روند دشوار و در عین حال بدون نتیجه مشخص خواهد بود. در تهران هم ممکن است واکنش سریع به اسنپ‌بک نشان داده شود که به احتمال زیاد گسترش فعالیت‌های هسته‌ای خواهد بود و در نتیجه آن حفظ توافق تقریباً غیر ممکن می‌شود. هرچند این امکان هم وجود دارد که ایران تصمیم بگیرد صبر استراتژیک خود را چند هفته بیشتر و تا انتخابات آمریکا حفظ کند.

منبع: خبرگزاری دانشجو

کلیدواژه: تحریم تسلیحاتی دشمنی آمریکا مکانیسم ماشه شورای امنیت سازمان ملل توافق هسته ای ایران تحریم تسلیحاتی سازمان ملل ایالات متحده مکانیسم ماشه شورای امنیت دولت ترامپ علیه ایران تحریم ها اسنپ بک کشور ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۱۲۸۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا ایران تحریم‌ناپذیر است؟

ایران تحریم‌ناپذیر است. این گزاره قابل تامل و مهمی است که رئیس‌جمهوری روز یکشنبه در افتتاحیه نمایشگاه توانمندی‌های صادراتی (ایران اکسپو ۲۰۲۴) بیان و در تبیین چرایی آن هم به این موضوع اشاره کرد که جوانان و متخصصان داخلی، در سال‌های گذشته توانسته‌اند با نوآوری و ابتکار‌های خاص علاوه بر تامین نیاز‌های ضروری کشور، دریچه‌های صادراتی جدید به روی دنیا باز کنند. رئیس‌جمهوری همچنین با تاکید بر اینکه برگزاری نمایشگاه توانمندی‌های صادراتی گواه تحریم‌ناپذیر‌بودن جمهوری اسلامی ایران است، گفت: «تحریم در ایران اسلامی با اراده پولادین مردم هرگز به نتیجه نرسیده و پس از این هم نخواهد رسید. برگزاری این نمایشگاه همچنین نشان‌دهنده آن است که طرح‌های شیطانی منزوی‌کردن ایران هرگز به نتیجه نرسیده و نخواهد رسید.»

رئیسی همچنین این نمایشگاه را رونمایی از دستاورد‌ها و توانمندی‌های جوانان کشورمان در تلاش برای تبدیل تحریم‌ها و تهدید‌ها به فرصت، توصیف و تصریح کرد: «به تعبیر دیگر ترجمان این نمایشگاه و رویداد بزرگ اقتصادی آن است که ما توانستیم و باز نیز می‌توانیم.» بر این اساس، اظهارات رئیسی را می‌توان بازتاب تغییر و تحولات سرنوشت‌ساز سال‌های اخیر اقتصاد ایران دانست، یعنی دقیقا همان نقطه عطفی که طراحان و معماران تحریم‌های یکجانبه و حداکثری گمان می‌کردند با به راه انداختن آنچه کارزار فشار حداکثری نام گذاشتند، می‌توانند جریان تولید و تجارت را در کشور به کلی فلج کنند و درنهایت به خواسته خود که همان از بین بردن توان سیاسی و نظامی کشور بود، دست پیدا کنند و مردم را در برابر حاکمیت قرار دهند، اما کارنامه سال‌های اخیر نشانگر شکست ابرتحریم‌هایی است که به گمان تحلیلگران بین‌المللی اگر نسبت به هر کشوری اعمال شده بود، فروپاشی ساختار اقتصادی آن کشور ظرف چندماه قطعی بود.

هدف‌گذاری ایران برای اقتصاد عاری از نفت

برهمین اساس، رهبر انقلاب نیز در سال ۹۸ و در اوج فشار‌های تحریمی در یکی از بیانات خود فرمودند: همین تحریم می‌تواند یک فرصت باشد که [پیش از این هم]بوده و بعد از این هم می‌تواند فرصت باشد. می‌تواند اقتصاد کشور را از اتکا به نفت نجات دهد و بند ناف اقتصاد را از نفت قطع کند. عمده مشکلات اقتصادی ما به خاطر وابستگی به نفت است. وابستگی به نفت باعث شده که برای پیشرفت کشور، استعداد و نیروی داخل توجه چندانی نشود اگر بتوانیم این کار را بکنیم، بهترین فرصت را به دست آورده‌ایم. باهوش‌های آمریکایی‌ها هم توجه به این نکته دارند و دیدم در گزارشی توصیه کرده بودند که نگذاریم ایران اقتصاد بدون نفت را تجربه کند، یک راه پشتی درست کنید که ایران به‌کلی از نفت منقطع نشود، چون می‌رود به‌کلی دنبال اقتصاد غیرنفتی.

ناکامی نقشه فروپاشی با وجود کاهش کیفیت زندگی مردم

به باور کارشناسان، هرچند ایران در طول ۴۵ سال گذشته عملا زیر شدیدترین فشار‌های تحریمی آمریکا و اروپا قرار داشته است، اما از سال ۲۰۱۱ و اعمال تحریم‌های نفتی که سودای صفرشدن صادرات نفت را داشت، این استراتژی دنبال می‌شد که قطع کامل درآمد‌های ارزی حاصل از فروش نفت آن هم در شرایطی که بیش از ٩٠درصد بودجه وابسته به آن بود، حتی امور روزمره مردم هم دچار آسیب جدی شود تا در سایه وقوع آشوب‌های داخلی و سرخوردگی از ناتوانی در تهیه دارو و غذا، خواسته‌های نامشروع غرب از جمهوری اسلامی پای میز مذاکره تحمیلی وصول شود. در هر صورت با عبور از سال‌های سخت تحمل فشار‌های بیرونی، نقشه شوم طراحان تحریم آنطور که انتظار داشتند پیش نرفت و ایران توانست با بهره‌گیری از توان داخلی و ایجاد فرصت‌های جدید نیاز‌های فوری را برطرف کند.

برای نمونه طراحان تحریم بنا داشتند صنایع مادر کشور نظیر نفت، پتروشیمی، خودروسازی، فولاد، لوازم خانگی، سیمان و... را از کار بیندازند، اما در نقطه مقابل پیش گرفتن راهبرد‌های جدید نه‌تنها این صنایع را از کار نینداخت که حتی برآیند یک دهه گذشته نشان می‌دهد در برخی از حوزه‌ها تحریم به جای نغمت به نعمت تبدیل شد و استعداد‌هایی بروز پیدا کرد که در شرایط عادی هیچگاه مجال بروز آن پیدا نمی‌شد. البته ناگفته پیداست که هرچند آرزوی خام‌فروپاشی اقتصاد ایران نقش بر آب شده، اما تحریم اساسا آسیب‌هایی به کیفیت زندگی مردم هم زده و رشد اقتصادی کشور هم به ویژه در دهه ٩٠ برمبنای برنامه‌های توسعه و سند چشم‌انداز پیش نرفته که این مسئله در واقع همان محروم‌ماندن کشور از درآمد‌های ارزی مناسب و یا بسیاری از تکنولوژی‌های جدید جهانی در بخش صنعت است. برای مثال مطابق آمار‌ها در سال ٢٠٢١ رقم درآمد سرانه ملی مردم ایران ٥٣٤٣ دلار اعلام شده بود که مطمئنا اگر جریان تحریم‌های یکجانبه نبود رفاه ایرانیان در وضعیت دیگری قرار داشت. به‌علاوه در دیگر شاخص‌های کلان مانند نرخ ارز، تورم، بیکاری و تشکیل سرمایه جدید هم اوضاع باب میل مردم و سیاست‌گذاران نبوده است. البته بخش بزرگی از شوک‌های وارد شده به اقتصاد ایران زیرپوست تحریم‌ها، همان مصیبت تک‌محصولی و نفتی بودن اقتصاد کشور بوده که چالش‌های بزرگی برای کشور ایجاد کرده است.

تنوع بخشیدن به محصولات صادراتی ناجی کشور شد

در این میان، تغییر ریل سیاست‌گذاری و تنوع‌بخشیدن به سبد محصولات صادراتی توانسته تا حدود زیادی ضربه‌گیر تحریم‌ها باشد، ضمن اینکه روند بودجه‌نویسی در سال‌های اخیر و پس از روی کار آمدن دولت سیزدهم هم تغییرات شگرفی داشته که در آن سهم درآمد‌های نفتی از بودجه بسیار کمتر از سال‌های قبل شده و حتی دولت با اتخاذ تصمیمات شجاعانه مانند ایجاد پایه‌های مالیاتی جدید، اصلاح نظام اداری، بهبود محیط کسب‌وکار و مقابله با فساد که برخی ناظران و تحلیلگران آنها را غیرممکن می‌دانستند، توانسته دیوار بلند تحریم‌ها را از سر راه بردارد.

 ضمن آنکه نمی‌توان این تغییر رویه بزرگ را نادیده گرفت که سیاست مذاکره با امید به رفع تحریم تبدیل به آخرین و کم‌اهمیت‌ترین راهبرد دولت سیزدهم شده و این باور به وجود آمده که با اتکا به امکانات داخلی و بهره‌گیری از دانش متخصصان داخلی می‌توان منافعی برای کشور کسب کرد که پای میز هیچ مذاکره‌ای پیدا نشده و نخواهد شد. می‌توان اینگونه تعبیر کرد که اجرای سیاست اقتصاد مقاومتی و قطع‌کردن نفت از بند ناف اقتصاد و حذف خودتحریمی‌ها می‌تواند سفره مردم را هم دچار تغییر کند که این مسئله در صدر اولویت‌های کشور قرار گرفته است.

روایت طراحان و معماران تحریم از ناکارآمدی فشار‌ها

در کتاب «تحریم‌ها چطور کار می‌کند؟ ایران و آثار جنگ اقتصادی» که اخیرا منتشر شده، آمده است: باراک اوباما با ممانعت از تجـــارت ســایر کشور‌ها با ایران در سال۲۰۱۱ ماهیت تحریم‌های ایالات متحده را تغییر داد. تحریم‌های اوباما منبع اصلی درآمد ارزی ایران یعنی فروش نفت را مختل کرد. این تحریم‌ها همچنین موجب قطع ارتباط بانک‌های ایرانی از جمله بانک مرکزی با سیستم مالی بین‌المللی شد. تا به امروز، تاثیر اقتصادی تحریم‌ها با آنچه تشکیلات محافظه‌کار جنگ‌طلب آمریکا پیش‌بینی می‌کردند فاصله زیادی داشته است. به‌طور قطع، تحریم‌ها به دو دهه رشد اقتصادی ثابت پایان داد، اما تحریم نه باعث فروپاشی اقتصاد شد و نه قیام‌های توده‌ای برای فشار جدی بر دولت را به وجود آورد.

 انعطاف نسبی اقتصاد و تصمیم برای اجازه دادن به کاهش ارزش پول، به شروع -تاکنون بسیار کم- بازسازی اقتصادی به دور از صادرات نفت و به سمت تولید داخلی کمک کرد. به‌رغم کاهش منابع، دولت از مکانیسم حمایت اجتماعی خود برای محافظت از فقیرترین خانوار‌ها در برابر گرسنگی و سقوط به فقر شدید استفاده کرد. همچنین ریچارد نفیو، مقام سابق وزارت‌خارجه آمریکا که به عنوان معمار تحریم‌های هسته‌ای علیه ایران شناخته می‌شود، با اشاره به پیش‌بینی‌های نادرست دولت ترامپ مبنی بر فروپاشی ایران طی چند ماه تاکید کرد: «دولت ترامپ از ثبات نسبی حکومت ایران سرخورده شد». نفیو نوشته است: «سال ۲۰۱۸، اظهارنظر‌های گسترده‌ای از مقام‌های ارشد آمریکایی با این مضمون شنیده می‌شد که ایران تنها چند ماه و چند ضربت شدید برای فروپاشی فاصله دارد. اعتراضات و آشفتگی‌های سیاسی در این کشور ادامه دارند، اما هیچ نشانه معقولی از وجود ناآرامی‌های استثنایی در آن دیده نمی‌شود.»

در ادامه یادداشت مقام سابق آمریکایی آمده است: «حکومت، از لحاظ سیاسی، استحکام معقولی دارد و هیچ نشانه‌ای از جدایی نیرو‌های امنیتی از آن دیده نمی‌شود.» نفیو در کتاب «هنر تحریم‌ها؛ نگاهی از درون میدان» می‌نویسید: «استقامت در برابر درد تحریم اقتصادی، همان توانایی است که یک اقتصاد در عین از دست دادن بسیاری از ظرفیت‌های تولیدی خود برای ادامه حیات دارد. مانند گروهان نظامی که حتی در صورت از دست رفتن آن، یک ارتش می‌تواند کار خود را پیش ببرد. اهمیت داشتن روش و راهبرد برای استقامت در کشور هدف این است که وقتی راهبرد‌هایی برای حفظ استقامت وجود داشته باشد، کشور‌هایی که در معرض تحریم قرار می‌گیرند، عزم خود را بالاتر برده و جایگاه خود را در این زمینه تقویت می‌کنند.»

ایران در برابر تحریم واکسینه شده است

یک کارشناس برجسته ایتالیایی در حوزه اقتصاد نیز با اشاره به پویایی و رشد اقتصادی ایران طی سال‌های اخیر تصریح کرد که تحریم‌های یکجانبه غرب علیه ایران به اقتصاد این بلوک آسیب زده و موجب شده است تا شرکت‌های غربی از بازار بزرگ ایران محروم شود. وضعیتی که به گفته او، شرکت‌های غربی را شاکی کرده است.

«جیانکارلو الیا والوری» طی یادداشتی تحلیلی می‌نویسد: «در حالی که اینجا در ایتالیا برای پیروی از دستورات ایالات متحده آمریکا مغزمان را کار می‌گیریم، فرقی هم نمی‌کند که روسای‌جمهورش خوب، بد یا حتی خواب‌آلوده باشد، اقتصاد ایران به توسعه خود ادامه می‌دهد.» والوری در گزارش خود نتیجه‌گیری کرده است: «تحریم‌ها و محدودیت‌های یک‌جانبه برخی کشور‌های غربی علیه ایران به اقتصاد غرب آسیب وارد کرده است، زیرا این تصمیم موجب گردیده تا شرکت‌های غربی از بازار ایران دور شوند. این وضعیت به طور خاص بسیاری از کارآفرینان و شرکت‌های اسپانیایی را شاکی کرده است.

 این درحالی است که جمهوری اسلامی ایران پس از اعمال تحریم‌ها، جایگزین‌هایی برای شرکت‌های غربی پیدا کرده و از کشور‌های دیگر کالا می‌خرد، اما بحران اقتصادی در کشور‌های اروپایی باعث شده است که شرکت‌های اروپایی از تصمیم‌های سیاسی برخی دولت‌های اروپایی تحت هدایت دیگران (eterodiretti)، ناراضی باشند.»

 آگاته دمارایس، دانش‌آموخته اقتصاد و عضو ارشد اندیشکده «شورای اروپایی روابط خارجی»، نیز در تازه‌ترین کتاب خود تشریح می‌کند که چرا تحریم در بیشتر موارد اثر معکوس بر جای می‌گذارد. به گفته دمارایس، اثر استفاده بی‌رویه از تحریم مانند استفاده بی‌رویه از آنتی‌بیوتیک است و موجب افت اثرگذاری آن می‌شود و مقاومت‌ها نسبت به آن را افزایش می‌دهد. در صورت عدم‌رعایت این پنج عامل، کشور‌های تحریم‌شونده با تدابیری که می‌اندیشند، علاج را قبل از وقوع حادثه می یابند و با ایجاد شبکه‌های مالی مستقل، کار خود را پیش می‌برند. دمارایس این رفتار را به واکسیناسیون تشبیه می‌کند و معتقد است روسیه و ایران تا حد زیادی دچار چنین وضعیتی هستند. به گفته او، کشور‌های تحت تحریم به سه طریق می‌توانند تحریم‌های آمریکا را دور بزنند. در وهله نخست آنها می‌توانند دلار را را کنار بگذارند که با توجه به گستردگی استفاده از آن در معاملات، اقدام دشواری است.

در وهله دوم، آنها می‌توانند ساخت یک شبکه جایگزین سوئیفت را پیگیری کنند. چین این راه‌حل را از طریق راه‌اندازی شبکه «سیپس» پیگیری کرده است و حجم معاملات آن به یک‌صدم شبکه سوئیفت می‌رسد. درنهایت رمزارز بانک‌های مرکزی آخرین ابزاری است که کشور‌های تحریم‌شده می‌توانند از آن استفاده کنند.

مسیر خنثی‌سازی کامل تحریم‌ها چیست؟

در یک‌جمع‌بندی کلی می‌توان اینطور بیان کرد که با عبور از جنگ اقتصادی یکجانبه علیه ایران حالا فرصتی فراهم شده است که می‌توان در بستر انجام اصلاحات اقتصادی و تقویت تولید ملی، به تحقق رشد اقتصادی بالا در سال‌های آینده خوشبین بود.

در واقع اگر کج‌روی‌های مزمن گذشته نظیر خام‌فروشی منابع و ثروت‌های بین‌نسلی، ولنگاری نظام بانکی و بی‌توجهی به بخش‌های مولد برطرف شود، این انتظار واقع‌بینانه وجود دارد که شرایط معیشتی مردم و اهداف ذکرشده در برنامه جدید توسعه هم محقق شود.

گذشته از اعتراف سناریونویسان تحریمی به ناتوانی در ویران‌کردن بنیه اقتصادی کشور، به طور کلی مهم‌ترین محور‌های پیگیری‌شده در دولت سیزدهم برای خنثی‌سازی کامل تحریم را هم می‌توان در این محور‌ها جست‌وجو کرد که لازم است با ارزیابی و کنترل دائمی، به شکل ویژه از سوی نظام تصمیم‌گیری و اجرایی دنبال شود:

- رفع ناترازی‌های موجود در اقتصاد از جمله ناترازی در شبکه بانکی، ناترازی انرژی و ناترازی در صندوق‌های بازنشستگی

 - تقویت بازار‌های صادراتی جدید و استفاده از فرصت پیوستن به اتحادیه‌های منطقه‌ای و جهانی اوراسیا و بریکس

 - تقویت اقتصاد دانش‌بنیان و ایجاد انگیزه برای نخبگان

- کنترل جدی بازار‌های دارایی و حذف انگیزه‌های سفته‌بازانه از طریق خرید و فروش طلا و ارز

 – تقویت روابط تجاری با کشور‌های همسایه، آفریقا، آمریکای جنوبی و ایجاد قرارداد‌های دائمی برای صادرات محصول غیرنفتی و دارای ارزش افزوده

 - مقابله با ابرچالش کم‌آبی و احیای محیط‌زیست

 - بهبود محیط کسب‌وکار با هدف افزایش مشارکت مردم و بخش خصوصی در اقتصاد

 - پیگیری مبارزه با جریان‌های مافیایی و ذی‌نفوذ به قصد حذف کامل موریانه فساد از بدنه اقتصاد کشور.

جغرافیای اقتصادی ایران تحریم‌ناپذیر است

 یک کارشناس اقتصادی در مورد تحریم‌ناپذیر بودن اقتصاد ایران گفت: «اقتصاد ایران در دوران تحریم دچار افول و کاهش چشمگیر رشد اقتصادی شد، اما هیچگاه سقوط نکرد؛ دلیل این مسئله تنوع بالای محصولات تولیدی در داخل کشور است که حتی نسبت به کشور‌های همسایه و کشور‌های حوزه خلیج‌فارس دارای تفاوت‌های بسیاری هستیم، چراکه این کشور‌ها تنها به نفت متکی هستند، اما ایران با کشاورزی، معادن، صنعت پتروشیمی و دیگر صنایع توانسته روی پای خود بایستد و علاوه بر تامین نیاز‌های داخلی، توسعه صادرات و کشف مقاصد جدید صادراتی را دنبال کند.»

علی حیات‌نیا بیان کرد: «شرایط اقلیمی و جغرافیای اقتصادی ایران باعث شده تحریم‌ها و جنگ اقتصادی آمریکا و اروپا به نتیجه نرسد، برای مثال ایران در برخی محصولات کشاورزی جزو برترین کشور‌های جهان است یا در حوزه محصولات معدنی پیشرو هستیم، بنابراین با چنین ویژگی‌هایی نمی‌توان تصور کرد اقتصاد ایران زمینگیر شود.» این کارشناس اقتصادی افزود: «البته باید به این نکته توجه کرد که برای به حداقل رساندن اثر تحریم‌ها، باید زنجیره ارزش محصولات را تکمیل و نفت را از بودجه کشور تا حد ممکن حذف کرد، همچنین اصلاحات ساختاری را در نظام اقتصادی و صنایع کشور انجام داد.» حیات‌نیا تاکید کرد: «با انجام اصلاحات عمیق اقتصادی و رفع نقاط آسیب‌پذیر می‌توان به این موضوع خوشبین بود که دیگر با اعمال تحریم دچار نوسانات در سطح بازار و کلیت اقتصاد نباشیم.»

منبع: شهروند

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی