استخراج مس از معدن طلا
تاریخ انتشار: ۲۹ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۲۲۲۶۰
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، اخبار تکرار می‌شود، حرف‌ها هم همینطور. نخستین مدال تاریخی آسیا بر گردن دختر دونده، نخستین مدال تاریخی آسیا بر گردن دختر پرتابگر و... . تاریخ‌ساز می‌شوند، مدال می‌گیرند و همه از آرزوها می‌گویند، از رفتن به المپیک، از سکوهای جهانی، اما خیلی زود با همان آرزوهایشان فراموش می‌شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این چند ساله که دختران دوومیدانی‌‌کار می‌توانند با پوشش اسلامی در مسابقات شرکت کنند، چند نفر در سطح آسیا مدال گرفته‌اند، اما این مدال‌ها در گروه‌های سنی نوجوانان و جوانان بوده. بعد از مدتی دیگر خبری از این دختران نشده. توانشان در همان حد مدال نوجوانان و جوانان است یا مشکلات دیگری وجود دارد؟
در نوجوانان همانطور که ما در کشتی قهرمان جهان می‌شویم، در تکواندو و کاراته قهرمان می‌شویم و ده‌ها مدال می‌گیریم، در دوومیدانی هم خوب هستیم. این اتفاق بخشی از زندگی ورزشی ماست. در سنین پایین به‌خاطر شرایط خاصی که داریم نتایج بچه‌ها خوب است، ولی متأسفانه وقتی پا به عرصه بزرگسالی می‌گذارند، ضعف‌هایمان آشکار می‌شود. حالا این ضعف‌ها می‌تواند در بخش مربیگری باشد یا در بخش مدیریت و امکانات ویا دلیلش توان مالی فدراسیون باشد. همه اینها دست به‌دست هم می‌دهند تا متأسفانه ورزشکاران ما در بیشتر رشته‌ها دچار توقف می‌شوند. در بعضی از موارد هم چون زیرساخت‌های مدیریتی ما حرفه‌ای نیست، در سن پایین فشار بی‌مورد به ورزشکار می‌آورند تا نتیجه به‌دست بیاید. به هر حال باید قبول کنیم که ما نتیجه‌گرا هستیم، استعدادها را به شرطی می‌خواهیم که در نوجوانی برای ما مدال بگیرند. اینها در سن پایین هرچه در توان دارند، می‌گذارند تا مدال بگیرند، اما به سن بالاتر که می‌رسند، رمقی برایشان نمی‌ماند. تیم‌های آمریکا را ببینید؛ شاید در مسابقات نوجوانان آن‌قدر موفق نیستند که در جوانان موفقند و در جوانان آن‌قدر موفق نیستند که در بزرگسالان هستند. آنها روی کسانی که بااستعداد هستند سرمایه‌گذاری می‌کنند نه اینکه از آنها مدال بخواهند.
مدال‌های ردههای سنی برایشان مهم نیست؟ نمی‌خواهند مثل رؤسای فدراسیون ما با این مدال‌ها بدهند؟
نه. آنها در این سنین به مدال فکر نمی‌کنند و برایشان مهم این است که استعداد را پرورش دهند. ما اینجا می‌گوییم آقای رئیس فدراسیون! این ورزشکار 2رکورد نوجوانان ایران را شکسته یا رکورد جوانان را شکسته، بیا به ورزشکار و مربیاش توجه کن، می‌گوید در آسیا چه مدالی می‌گیرد؟ ای بابا مگر ما چین، ژاپن یا آمریکا هستیم که این انتظار را داریم. مگر ما برای آنها چه کار کرده‌ایم؟ آیا فدراسیون جز برگزاری مسابقات ریالی برایشان هزینه کرده؟ نه. هیأت‌ها هم که اصلا توان مالی ندارند که بخواهند به این ورزشکاران رسیدگی کنند. برای همین است که بین هزار ورزشکار ما چهار پنج ورزشکار خودشان را بالا می‌کشند و یکی می‌شود ریحانه آرانی یا یکی می‌شود بهاره جهان‌تیغ؛ جهان‌تیغی که در نوجوانان برای ما ستاره بود، در جوانان افت محسوسی کرد و در بزرگسالی اصلا محو شد. متأسفانه نگرش ما به ورزش قهرمانی و حرفه‌ای، درست نیست. چه‌کسی مسئولان را میخواهد متوجه این موضوع کند، نمی‌دانم. متأسفانه در رشته‌های دیگر هم همین روال را می‌بینیم. در وزنه‌برداری در جوانان قهرمان جهان می‌شویم، ولی جلوتر که می‌آییم، می‌بینیم که ورودی المپیک را هم نمی‌توانیم کسب کنیم. المپیک 8 ماه دیگر برگزار می‌شود، ولی ما هنوز سهمیه ورودی برای شرکت در این بازی‌ها را نداریم. این برای ورزش ما شکست است.
در دختران این مسئله بیشتر نمود پیدا می‌کند.
ورزش، دختر و پسر ندارد و نباید داشته باشد. الان هم وضعیت همه همین است، ولی به هر حال وضعیت دختران بدتر است، چون آنها محدودتر هستند و در هر شرایطی نمی‌توانند تمرین کنند و امکاناتشان بسیار محدود است. خیلی وقت‌ها خانواده‌ها هم راضی نمی‌شوند که دخترشان به ورزش قهرمانی رو بیاورد. این محدودیت‌هایی که در دوومیدانی دختران وجود دارد، باعث می‌شود این مسائل بیشتر خودش را نشان بدهد. ریحانه آرانی در نوجوانان و جوانان برنز آسیا را گرفت، اما در بزرگسالی حذف می‌شود، چرا؟ چون ما انتظار داریم همین مدال را در بزرگسالی هم برای ما بگیرد. چنین چیزی امکان‌پذیر نیست. آرانی نمونه است. نه‌تنها او که همه این دخترانی که در نوجوانی می‌درخشند باید سال‌ها تلاش و تمرین کنند تا بتوانند در رده بزرگسالان هم خودشان را نشان دهند. ولی در سیستم ورزش ما اینطور است که وقتی اینها به سنی می‌رسند که می‌توانند نتیجه‌ای بگیرند، می‌گویند پیر شده‌اند و باید آنها را کنار بگذاریم. اینها پیر نیستند، ورزش قهرمانی پیری ندارد و سن و سال نمی‌شناسد، اما وقتی مسئولان این نگاه را دارند، ورزشکاران ما هم خیلی زود خودشان را بازنشسته می‌کنند، چون می‌بینند به آنها دیگر توجهی نمی‌شود.
آرانی را مثال زدید؛ چطور می‌شود ورزشکاری مثل او در نوجوانی در حد مدال آسیا می‌تواند خودش را مطرح کند اما روند پیشرفتش یکباره قطع می‌شود؛ انگیزه‌اش را از دست می‌دهد یا اتفاقات دیگری می‌افتد؟
می‌دانید چرا این اتفاق می‌افتد؟ یکی مثل آرانی در نوجوانی و جوانی مدال آسیا می‌گیرد، اما وقتی میخواهد ورودی المپیک بگیرد، می‌بیند رکورد، 70متر است، اما آرانی که حالا به سن بزرگسالی رسیده چقدر پرتاب می‌کند؟ 55متر. اینجا می‌بیند کار نشدنی است. فدراسیون هم وقتی می‌بیند در آسیا 2پرتابگر چینی هستند که بالای 70متر پرتاب دارند و آرانی دیگر نمی‌تواند مدال بگیرد، توجهش را به سمت یک آدم خاص دیگر در یک ماده دیگر می‌برد. مسئولان ما همیشه به‌دنبال مدال هستند.
عوامل دیگر چقدر تأثیرگذارند؟ مثلا اگر آرانی از 55متر بخواهد به 70متر برسد، امکانات، مربی خوب و جای تمرین مناسب دارد؟
همه این عوامل مهم هستند و دست به‌دست هم می‌دهند تا یک ورزشکار رشد کند، اما ما برای اینکه به رکورد 70متر برسیم باید منتظر یک استعداد دیگر باشیم که روزی ریحانه آرانی نام دیگری پیدا شود، بیاید و 70متر بیندازد. شاید 10نسل و شاید 5نسل طول بکشد تا این اتفاق بیفتد. همه کشورها پله پله بالا آمده‌اند اما ما می‌خواهیم آسانسوری بالا برویم. دوومیدانی ورزش زودبازده نیست. صبرو حوصله میخواهد. این صبر و حوصله را مربیان ما دارند، ولی مسئولان ما ندارند. شرکت در مسابقات آسیایی برای زنان ما آرزو بود و حالا ما از آنها انتظار مدال داریم. اگر می‌خواهیم در بزرگسالی دختران ما نتیجه بگیرند اول باید بیاییم زیرساخت‌ها را خوب بسازیم و تعداد زیادی از این استعدادها را تحت پوشش قرار دهیم. اگر این کارها را کردیم، از این تعداد، 4-3نفر در آسیا مدال می‌گیرند، یکی‌شان بعدا به المپیک می‌رود و یکی هم مدال جهانی می‌گیرد. رسیدن به این خواسته سال‌ها تلاش میخواهد که در صبر و حوصله مسئولانی که من دیده‌ام، نمی‌گنجد.
در این شرایط نباید انتظار هیچ پیشرفتی را داشته باشیم؟ مثلا آرانی نمی‌تواند رکوردش را به بالای 60متر هم برساند؟
به 60متر رساندن رکورد او هم چندین سال کار میخواهد، چه برسد به اینکه بخواهد به بالای 60متر برسد. نه فقط آرانی که ده‌ها ورزشکار دیگر هم شرایطشان مثل اوست. ورزشکار، مسابقه میخواهد. نمی‌شود که مدام من و شما با هم تمرین کنیم و مدام با هم مسابقه بدهیم. یکی از مشکلات، شرکت در مسابقات بین‌المللی است؛ مسابقاتی که ما اصلا برای دختران نداریم. 2سال در میان، چند دختر نوجوان را به مسابقات آسیایی می‌فرستیم، در یک مسابقه شرکت می‌کنند و در همان یک مسابقه هم از آنها انتظار مدال داریم. این انتظار در همان مسابقه هم مشکل‌ساز می‌شود. همه دخترانی هم که به مسابقات اعزام می‌شوند، توانایی مدال گرفتن را ندارند. وقتی می‌گوییم مدال می‌خواهیم فشار روانی زیادی به آنها وارد می‌شود و این مسئله روی کارشان تأثیر منفی می‌گذارد.
در این شرایط خیلی از دختران باید از دوومیدانی فراری شوند.
همین الان هم استعداد کم نداریم. حدیثه رئوف را در 1500، پریچهر شاهی را در 3000 و 5000متر، تکتم دستاربندان را در 800 و 1500متر، محدثه ابراهیم‌پور را در 400متر با مانع، زهرا نجفی در پرتاب دیسک و... داریم. بچه‌ها زیاد هستند، ولی به توجه نیاز دارند. ورزشکاری که 10سال کار قهرمانی انجام می‌دهد و 2ریالی از طرف فدراسیون به او پرداخت نمی‌شود، یعنی به او بی‌توجه هستند. کمک‌های دیگری هم نمی‌شود و ورزشکار انگیزه‌اش را از دست می‌دهد. ما 500ورزشکار دختر مسابقه‌ای داریم. از بین آنها 5نفر 2سال در میان به مسابقات اعزام می‌شوند. در این شرایط دیگر انگیزه‌ای نمی‌ماند. تیم‌های ژاپن را ببینید. 60نفره و 70نفره به مسابقات می‌آیند. مگر همه آنها مدال می‌گیرند؟ آنها آمده‌اند و باخته‌اند تا استعدادهایشان پرورش پیدا کرده و الان که به سن بزرگسالی رسیده‌اند در هر ماده‌ای مدال می‌گیرند یا چین هم همینطور. هزینه کردند. رایگان که نمی‌شود به جایی رسید.
برای یک دختر در دوومیدانی چقدر هزینه می‌شود؟
هیچ هزینه‌ای نمی‌شود.
چقدر امکانات دارند؟
هیچ‌چیزی به آنها داده نمی‌شود. از خانواده دورشان می‌کنیم، یک اردوی معمولی بی‌کیفیت هم برایشان می‌گذاریم، غذا و جای خواب نامناسب هم می‌دهیم و بعد انتظار داریم مدال برایمان بگیرند. اینطور نمی‌شود. ورزشکار باید در طول سال تحت پوشش باشد. باید ورزشکار، مربیاش، مسابقه‌اش، تغذیه‌اش و... همیشه مورد توجه باشد تا بتواند به جایی برسد. مگر احسان حدادی همان سال اولی که آمد برای ما مدال گرفت؟ احسان باخت و باخت تا به یک جایی رسید. احسان نفر ششم نوجوانان ایران بود. در مسابقاتی که در سنندج برگزار شد ششم شده بود. دیدیم استعداد خوبی است، فدراسیون روی او سرمایه‌گذاری کرد؛ اردوهای بلندمدت خارجی، داخلی و... خیلی برایش هزینه شد. نه فقط برای احسان، برای بقیه که نتیجه گرفتند هم هزینه شد؛ برای هادی سپهرزاد، محسن ربانی، سجاد مرادی و... .
هیچ وقت این هزینه‌ها برای دخترها نشده. این هزینه‌کردن‌ها را دختران در خواب هم نمی‌بینند.
جواب سؤال خودتان را خودتان دادید. هزینه نمی‌کنند و وضعیت می‌شود همینی که هست. واقعا برای دختران هیچ هزینه‌ای نمی‌شود.
سالی یک‌میلیون تومان که برایشان هزینه می‌شود؟
اینکه ما ورزشکار را از شهرش به تهران بیاوریم و برایش یک هفته یا 2 هفته اردو بگذاریم، این هزینه کردن نیست. ورزشکار نیاز به توجه دارد. مربی و خانواده‌اش توجه می‌خواهند.
این توجه چه تعریفی دارد؟
اول مکان مناسب و استاندارد برای تمرین، دوم مسابقه داخلی، سوم شرکت در مسابقات خارجی. خیلی رسیدگی‌های دیگر هم نیاز است. اینها حداقل‌هایی است که ورزشکار باید داشته باشد و ندارد. در مسابقه اول، دوم و سوم از ورزشکار مدال نخواهیم. ورزشکاری که تشخیص داده‌شده مستعد است، هر قدر برایش هزینه کنیم، کم است. همه کشورها هزینه می‌کنند. چطور در کشورمان برای استعدادهای درخشان علمی هزینه می‌شود، ولی در ورزش هزینه نمی‌کنیم؟ برای المپیین‌های ریاضی، فیزیک، شیمی و... چقدر هزینه می‌کنیم؟ ماه‌ها و سال‌ها تحت پوشش هستند. چطور در ورزش نمی‌توانیم؟ آیا مدیر نداریم؟
نداریم؟
داریم. اگر از مدیر استفاده شود، مدیر داریم. هرکسی که رئیس فدراسیون شد، مدیر نیست.
ما هم به فصیحی امیدواریم ولی کار سخت است
شما می‌گویید باید چند نسل عوض شود تا دختران ما بتوانند رکوردهای ورودی المپیک و جهانی را بیاورند، اما همین چند‌ماه پیش فرزانه فصیحی ورودی مسابقات جهانی را آورد.
فصیحی در مسابقات داخل سالن ورودی جهانی را آورد. مسابقات داخل سالن را با هوای آزاد نباید مقایسه کرد. فصیحی هم برای اینکه به این رکورد برسد پانزده‌شانزده سال است که دارد تمرین می‌کند. بله با این مدت تمرین می‌شود به رکورد ورودی جهانی رسید. اما باز هم می‌گویم داخل سالن و هوای آزاد متفاوت است. داخل سالن 60متر است و هوای آزاد 100متر. رسیدن به عددی که در 100متر است کار خیلی سختی است.
اما هم خود فصیحی و هم مربیاش در صربستان، خیلی امیدواربودند که به رکورد المپیک برسد.
همه امیدواریم. من هم امیدوارم، ولی می‌گویم کار خیلی سختی است. باید مربی باشی تا بدانی هر صدم ثانیه چقدر ارزش دارد و چقدر برای رسیدن به این عددها باید تلاش کنی و زحمت بکشی. مربیان هم همیشه با امید حرف می‌زنند. مصاحبه‌های همه مربیان را بخوانید، چه آنهایی که در ایران با بچه‌ها کار کرده‌اند و چه آنهایی که مثل مربی فصیحی بیرون از ایران به او تمرین داده، همه گفته‌اند که شاگردانشان رکورد ورودی را می‌آورند. همه به رکورد رسیدند؟ نه.
ولی این حرف، فصیحی یا هر دوومیدانی کار دیگری را ناامید می‌کند.
من نمی‌خواهم ناامید شوند، می‌خواهم واقعیت را بدانند؛ اینکه دست‌یافتن به این عددها کار راحتی نیست و زحمت و تلاش خیلی زیادی میخواهد. فاصله 60متر و 100متر خیلی زیاد است و فصیحی باید این را بداند. او برای رسیدن به رکورد باید خیلی تمرین کند.
چون زیرساخت‌های مدیریتی ما حرفه‌ای نیست، در سن پایین فشار بی‌مورد به ورزشکار می‌آورند تا نتیجه به دست بیاید، استعدادها را به شرطی می‌خواهیم که در نوجوانی برای ما مدال بگیرند. اینها در سن پایین هر چه در توان دارند، می‌گذارند تا مدال بگیرند اما به سن بالاتر که می‌رسند، رمقی برایشان نمی‌ماند
پربیننده ترین استوری قلعه‌نویی برای شماره هفت آبی‌ها +عکس دیاباته: شاید در تیم ملی ایران بازی کنم عکسی متفاوت از علی دایی علی کریمی از خواهران منصوریان حمایت کرد +عکس از بند طلایی قرار داد ویلموتس چه خبر؟ +عکسمنبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: المپیک تکواندو دوومیدانی ورزش ورزش زنان مدال نقره ورزش بانوان زنان ورزشکار قیمت طلا قیمت لوازم خانگی سهام عدالت نوجوانان و جوانان مدال می گیرند مدال بگیرند سن پایین داخل سالن مدال ها برای ما
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۲۲۲۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ارز دیجیتال می‌تواند به عنوان مهریه تعیین شود؟
رمزارز (یا ارز رمزپایه) گونه‌ای پول دیجیتال است که در آن تولید واحد پول و تأیید اصالت تراکنش پول با استفاده از الگوریتم‌های رمزگذاری کنترل می‌شود و معمولاً به صورت نامتمرکز (بدون وابستگی به یک مرجعیت مرکزی) کار می‌کند. با توجه به تعدد تعاریف و تغییرات در مصادیق رایج رمزارز این عبارت از نظر حقوقی دقت کافی ندارد.
در جایی دیگر، رمزارز به صورت «هرگونه ارزی که تنها به صورت دیجیتالی وجود دارد، معمولاً صادرکننده یا تنظیم کننده مرکزی ندارد اما از سامانه توزیع شده برای ذخیره تراکنش‌ها و مدیریت انتشار واحدهای جدید استفاده می‌کند و برای ممانعت از جعل و تراکنش‌های متقلبانه بر رمزنگاری تکیه دارد» تعریف شده‌است همچنین در واژه‌نامه آکسفورد ابتدا در سال ۲۰۱۴ رمزارز همان ارز دیجیتالی تعریف شده بود که در آن از فنون رمزنگاری برای قانونگذاری تولید واحدهای جدید ارز و تأیید انتقال وجوه استفاده می‌کند و مستقل از یک بانک مرکزی وجود دارد اما امروزه هر گونه سامانه پول الکترونیکی که برای خرید و فروش آنلاین استفاده می‌شود و نیازی به بانک مرکزی نداشته باشد را رمزارز تعریف می‌کنند.
استفاده از رمز ارز از پدیده‌های نوظهور اقتصادی در سال‌های اخیر است و حتی برخی از آن به‌عنوان راهی جایگزین برای تبادلات پولی به شیوه رایج در آینده نزدیک یاد کرده‌اند؛ همچنین دولت دوازدهم مصوباتی برای نحوه استفاده از رمر ارزها تعیین کرد و مراکز استخراج آن را جزو واحدهای تولیدی صنعتی دانست.
بر اساس مصوبه ۱۳ مرداد ۱۳۹۸ هیأت وزیران در زمینه استفاده از رمز ارزها، استخراج فرآورده‌های پردازشی رمزنگاری شده رمز ارزها (ماینینگ) با دریافت مجوز از وزارت صنعت، معدن و تجارت مجاز است اما استفاده از رمز ارز صرفاً با قبول مسئولیت خطرپذیری از سوی متعاملان در مبادلات خارجی صورت می‌گیرد و مشمول حمایت و ضمانت دولت و نظام بانکی نمی‌شود.
پیش از آن دولت تصویب کرده بود «رمز ارزهای استخراج شده بر اساس مجوزهای صادره صرفاً برای تأمین ارز واردات کشور و بر اساس مقرراتی که بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران تعیین می‌کند قابل مبادله خواهند بود» و «سقف مجاز رمز ارز استخراج شده و قابل مبادله توسط هر واحد استخراج کننده، بر اساس میزان انرژی مصرف شده توسط آن واحد و طبق دستورالعمل وزارت نیرو تعیین و به‌صورت دوره‌ای به بانک مرکزی اعلام می‌شود».
۱۶ خرداد ۱۴۰۲ نیز «سیداحسان خاندوزی» وزیر امور اقتصاد و دارایی در حاشیه مراسم افتتاح پانزدهمین نمایشگاه صنعت مالی در ادامه درباره استفاده از رمز ارزها گفت: از ابتدای شروع به کار دولت سیزدهم بر استفاده از ظرفیت‌های رمزارزها به شکل قانونی برای کمک به شرایط تجاری کشور اصرار داشتیم و متنی نیز با همکاری سایر اعضا به طور مشخص بانک مرکزی و وزارت نیرو در حوزه تولید رمز ارزها و دستگاه‌های مبادله رمز ارزها تهیه کردیم که در دست تصویب اعضای هیات دولت قرار دارد. امیدواریم با تصویب آن گامی در جهت استفاده از رمز ارزها برداریم و یکی از محورهای برنامه هفتم توسعه تعیین تکلیف رمز ارزها است.
هشدار دستگاه قضا به استفاده‌کنندگان رمز ارز در داخل کشور
دادگستری تهران با استناد به مصوبه هیأت دولت، به استفاده‌کنندگان از رمز ارز در مبادلات داخل کشور هشدار داد.
معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم دادگستری استان تهران ۲۰ آذر ۱۴۰۲ در پیامکی سراسری به شهروندان هشدار داد: «استفاده از رمز ارز در مبادلات داخل کشور مجاز نیست».
این معاونت با اشاره به مصوبه هیأت دولت، تأکید کرده «رمز ارزها مشمول حمایت و ضمانت دولت و نظام بانکی نیست».بر اساس آخرین آمار ثبتی سازمان ثبت احوال از ابتدای سال ۱۴۰۲ تا اول بهمن، آمار ۱۱ ماه ازدواج شامل ۴۰۳ هزار و ۸۱۵ بوده است و مطابق آخرین بررسی خبرنگار قضایی ایرنا و براساس اعلام سازمان ثبت اسناد و املاک کشور - به عنوان نهاد بالادستی در ثبت وقایع ازدواج و طلاق - ، تاکنون در هیچ یک از وقایع ازدواج، ارزهای دیجیتال به عنوان مهریه ثبت نشده است.
منبع: خبرگزاری ایرنا
امام جمعه بلوک براثر سانحه تصادف درگذشت