محرم در دل کوهستانهای تالش
تاریخ انتشار: ۳۱ مرداد ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۴۲۴۷۵
تالشان، قومی بزرگ و با تاریخی کهن است که وحدت و برادری در آن ریشهای به طول تاریخ دارد.
این روزها از دل کوهستانهای تالش بزرگ، نوایی آشنا به گوش میرسد و اهالی روستایی کوچک در حال برپایی چادرهایی هستند.
روستا حال و هوای عجیبی دارد، بویی آشنا به مشام میرسد، آسمان دلش گرفته و هوای باریدن دارد و اهالی روستا همچون کوههای استوار تالش پای اعتقادات و رسومات پدرشان ایستادهاند
این روستای قدیمی خاطرات زیادی را در دل خود جایداده و کودکان دیروز روستا اکنون مردان پا به سن گذاشتهای شدهاند که هرگز آن روزها و خاطرات را فراموش نکردهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
مردمان روستای ولی بیگ یوردی (طول گیلان) صدها سال است حدود ۶ ماه از سال را در روستای پدریشان به سر میبرند، آنها به دامداری مشغولاند و با پایان فصل کشاورزی به جلگه بازمیگردند.
اما در دو سال گذشته پس ۴۰ سال حضورشان در ییلاق مصادف شده با آغاز ماه محرم و اهالی این روستای کوچک در اقدامی جالب بهرسم پدرانشان با برپایی چادرهایی که در گویش محلی به آن "پورو" میگویند به استقبال ایام سوگواری سید و سالار و شهیدان رفتهاند.
حدود ۵۰ کیلومتر جاده سخت و پرپیچوخم کوهستانی را طی کردیم تا به روستای ولی بیگ یوردی (طول گیلان) برسیم، دیدن چادرهای سادهای که عاشقانه برای زنده نگهداشتن یاد شهدای کربلا برپاشدهاند حس غریبی به آدمی میدهند.
راست گفتهاند که اگر کربلا نبود مشام هیچ انسان آزادهای بوی حقیقت را استشمام نمیکرد و امروز باگذشت بیش از هزار سال مردمانی که هزاران فرسنگ از کربلا دورند، در دل کوهستانهای تالش فریاد آزاد خواهی حسین (ع) را فریاد میزنند.
اینجا نه دوربینی است و نه کسی برای نمایش دسته عزاداری به راه انداخته است، اینجا صدها سال است که مردمانش دل در گروه حسین (ع) دارند.
اینجا در روستاهای "داش دیبی" و "بیگ یوردی" منطقه طول گیلان در شهرستان تالش شیعه و سنی بهرسم و سنت پدرانشان در کنار یکدیگر و دست در دست هم پرچم سیاه عزای حسینی را بلند کردهاند تا این رسم دیرینه در سرزمین مادریشان فراموش نشود.
مردمان این دیار بهرسم دیرینه در آستانه آغاز ماه محرم با برگزاری مراسم طشت گذاری به استقبال محرم میروند.
آئین طشت گذاری یکی از قدیمیترین آئینهای عاشورایی در میان مردم ترکزبان کشور است که بنا بر برخی روایات تاریخی، برگزاری آن ریشه در عصر صفوی دارد و این آئین با شماره ۶۸۵ در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسیده است.
این فرهنگ و وحدت تنها مختص این دو روستا نیست و در بسیاری از روستاهای بزرگ و کوچک سرزمین تالش این فرهنگ و سنت ریشه عمیقی دارد و اهل سنت در کنار شیعیان در مراسمات عزاداری و برنامههای مذهبی در این ماه حضور فعالی دارند.
در "طشتگذاری" ، طشتهای مسی روی زمین گذاشتهشده و بعد از عزاداری، ریشسفیدان و عاشقان حسین(ع) آنها را بر دوش حمل کرده و وارد مساجد میشوند و پسازآن، ریشسفیدان با دور زدن در مسجد و یا منزل فردی که نذر داشته است، طشتها را از آب پر میکنند و سپس بعد از خواندن دعایی مخصوص، مردم برای حاج گرفتن، از آب داخل طشتها به نشانه تبرک برمیدارند.
تالش را میشود نماد وحدت شیعه و سنی در کشور نامید، اینجا شیعه و سنی برادرانه در کنار یکدیگر زندگی میکنند، اینجا سرزمین برداری و صفاست و چادرهای برپا شده در روستاهای داش دیبی و ولی بیگ یوردی که نیمی از مردمانش از اهل سنت هستند مشت محکمی است بر دهان یاوهگویان و خاری است در چشم آنانی که چشم دیدن این وحدت را ندارند.
* فارس
منبع: اکوفارس
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۴۲۴۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«در پا به ماه» نسخه نپیچیدیم بچهدار شوید/ تولد ۲۰ نوزاد را دیدیم
امیرحسین اسیوند کارگردان مستند «کر کوهستان» از مجموعه مستند «پا به ماه» درباره این اثر به خبرنگار مهر گفت: «کر کوهستان» اولین سوژه و اولین قسمت از فصل دوم مجموعه «پا به ماه» است. این مستند روایتگر قصه زوجی از عشایر است که در انتظار تولد فرزند خود، با مسایل و مشکلاتی مواجه هستند.
این کارگردان مطرح کرد: از آنجایی که من پیش از این چند مستند در منطقه بازُفت استان چهار محال بختیاری ساخته بودم، از طریق ارتباطاتی که داشتم و آدمهای محلی که میشناختم، با زوج سوژه «کر کوهستان» آشنا شدم. در آن مقطع مادری که سوژه این مستند بود، قرار بود ۱۰ روز دیگر زایمان کند، به همین دلیل ما زودتر راهی محل زندگی آنها شدیم تا با این خانواده آشنا شویم. روزی که به آنجا رسیدم، حوالی ساعت ۲ بعد از ظهر بود که متوجه شدیم درد زایمان این خانم آغاز شده است. در همین شرایط کار ساخت مستند را آغاز کردیم و توانستیم مقداری تصویر بگیریم. البته از این دست موارد پیشبینی نشده در همه قسمتهای این مجموعه مستند داشتهایم.
اسیوند ادامه داد: در «کر کوهستان» مسیر رسیدن به محل زندگی این زوج بسیار سخت بود؛ مسیری که در طی آن ما باید از رودخانه عبور و در ادامه یازده کیلومتر در دامنه کوه حرکت میکردیم تا به محل زندگی آنها برسیم چون سوژه ما جزو عشایر بودند. ضمن اینکه محل استقرار آنها حتی برق نداشت و ما امکاناتی برای کپی کردن راشها نداشتیم. همین موضوع فرایند ساخت اثر را سخت میکرد اما خداراشکر زن و شوهری که سوژه «کر کوهستان» بودند همکاری خوبی با ما داشتند.
این کارگردان با اشاره به اتفاقات پیشبینینشده در طول ساخت این مستند بیان کرد: ما یک شب مشغول فیلمبرداری بودیم که یکی از آشنایان این زوج وارد محل فیلمبرداری شد و به ما گفت اجازه کار ندارید. با توجه به اینکه این زن و شوهر آدمهای سادهای بودند این شخص مدام به آنها میگفت چرا اجازه میدهید از زندگی شما تصویر بگیرند. آن شب بسیار سخت بود. ما کار را رها کردیم. فردای آن روز اما توانستیم از طریق بهیار و افرادی که میشناختیم مسأله را به صورت رفاقتی حل کنیم. این خانواده با آنکه راضی بودند اما گویا نمیتوانستند جلوی آن شخص چیزی بگویند. مسایل این چنینی زیاد داشتیم و «پا به ماه» جزو مجموعه مستندهایی است که تولید سختی داشت.
این کارگردان عنوان کرد: هرچند محل زندگی این زوج یک راه سخت و صعبالعبور داشت اما این موضوع برای این خانواده مسأله خیلی غریب و پیچیدهای نبود یعنی برای این زن عشایر، اینکه بخواهد یک مسیر خیلی طولانی را برای زایمان طی کند، سخت نبود. چون به طور کلی ماهیت زندگی عشایری همین است و بر اساس همین سختیها پیش میرود. با این حال حضور گروه فیلمسازی هم باعث میشد آنها احساس تنهایی نکنند و به آنها قوت قلب میداد. البته بر اساس آنچه شنیدیم، متوجه شدیم به دلیل همین راه سخت و برای انتقال یک زن دیگر به بیمارستان به منظور زایمان، یکبار بالگرد آمده بود اما این خانواده نخواستند این اتفاق بیفتد و سوژه ما خودش خواست تا این مسیر سخت را طی کند و به بیمارستان برسد.
اسیوند با اشاره به مسأله فرزندآوری اظهار کرد: در این مستند ما نمیخواستیم درباره فرزندآوری سفیدنمایی کنیم و بگوییم همه چیز خیلی عالی است، پس به زودی صاحب فرزند شوید! ما همه میدانیم شرایط اقتصادی خوب نیست اما به هر حال فرزندآوری وجه مهمی از امید به زندگی است. یعنی اینکه انسان به نسل خود ادامه دهد و فرزندی به دنیا بیاورد بارقهای از امید و روشنی را در زندگی ایجاد میکند.
وی افزود: ما در طول ساخت این مجموعه مستند تولد بیست بچه را از نزدیک دیدیم؛ لحظهای که پدر و مادر برای اولین بار بچه را میدیدند یا آن لحظهای که پدر برای اولین بار با بچه روبهرو میشد، ما با دیدن ذوق و احوال خوب والدین متوجه میشدیم چقدر حس جذابی دارند. باید بگویم وقتی مستند «همیشه با هم» بهعنوان یکی از قسمتهای این مستند پخش شد علیرغم اینکه فکرش را هم نمیکردم، اما پیامها و کامنتهای بسیاری مبنیبر این داشتم که میگفتند چقدر این لحظات جذاب و شیرین است. آنهایی که نمیتوانستند صاحب فرزندی شوند، میگفتند کاش ما هم میتوانستیم این لحظات را تجربه کنیم.
این مستدساز در ادامه تأکید کرد: ما نمیخواستیم نسخهای بپیچیم و به مردم بگوییم بروید و صاحب فرزند شوید بلکه ما با یک درام و بر اساس واقعیتی که در زندگی وجود دارد، خواستیم لحظاتی را که خیلیها در زندگی از نزدیک ندیدهاند، به تصویر بکشیم تا شاید برایشان ملموس شود.
اسیوند در پایان درباره فرم ساده این مستند اظهار کرد: قصه و سوژه «کر کوهستان» آنقدر جذاب و شیرین بود که نخواستیم چیز پیچیدهای به ماجرا اضافه کنیم، ما فقط سعی کردیم گروه، داستان و سوژه را هدایت کنیم، کناری بایستیم و اتفاقات را مشاهده کنیم. مثلاً آن سکانسی که این مادر با بچه خود با کلک (نوعی قایق) به روستا و آن زندگی عشایری برمیگردد برای من بینظیر بود، چون خانوادهای را میدیدم که به اصالت خود و جایی که به آن تعلق داشتند به همراه یک کودک برمیگشت؛ کودکی که قرار بود یک زندگی دیگر را در آنجا آغاز کند.
این مستند که به تازگی روی آنتن شبکه دو سیما رفته در جشنواره فیلم مستند «سینماحقیقت» نیز حضور داشته است.
کد خبر 6090646 عطیه موذن