آداب و رسوم محرم در میان مردمان کردستان/ اهل سنت و تشیع دوشادوش هم عزادار امام حسین (ع) می شوند
تاریخ انتشار: ۲ شهریور ۱۳۹۹ | کد خبر: ۲۹۰۵۸۳۷۰
مراسمات ماه محرم در کردستان نمایش بارز ارادت ویژه مسلمانان این استان به خاندان و اهل بیت رسول الله(ص) است که در این ایام تابلویی از ارادت عاشقانه پیروان اهل سنت کردستان به سالار شهیدان ترسیم میشود.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به گزارش کُردتودی، شروع حماسه های عاشورایی است. حماسه های که هر ماه را محرم، هر سرزمین را کربلا و هر روز را عاشورا می کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
محرم حکایت غریبی است که ریشهای 1400 ساله در تاریخ دارد و هر سال تازهتر از سال قبل با حضور پرشور عاشقان مکتب ابا عبدالله الحسین رخ مینمایاند.
امام حسین(ع) حقیقتی انکارناپذیر است و در این میان، ارادت مردم اهل سنت استان کردستان در ماه محرم در سوگ سرور و سالار شهیدان در قالب مراسمات و ویژه برنامه های عزاداری تجلی می یابد و مردم آن مانند دیگر استان های کشور در بزرگداشت مناسبت های مذهبی دارای آداب و رسوم ویژه ای از جمله عزاداری در ماه محرم هستند و همه ساله در کنار هم اقدام به برگزاری آیین های مختلف می کنند.
با آغاز ماه محرم دلهای سوخته بهسوی کعبه و میکده عشق حسینی رهسپار میشود و لحظه به لحظه و ثانیه به ثانیه به یاد شهید دشت کربلا خون میگریند.
گوی مردم کردستان ناله و فغان مادران و خواهران دشت کربلا را در این ماه با تمام وجود حس کرده و با آنان همنوا میشوند؛ در این میان عزاداران اهل سنت و اهل تشیع کردستانی که دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت(ع) هستند در کنار هم در سوگ حسین و مظلومیت تمام شهدای کربلا به غم و ماتم مینشینند.
این استان دارای دو بافت قومی کورد و ترک و مذاهب شیعه و سنی است که تمامی آنها هر ساله در ایام محرم در قالب دستههای سینهزنی و زنجیرزنی به عزاداری سرور و سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) میپردازند که برگزاری این آیین ها توسط محبان اهل بیت نمادی از وحدت مذاهب در ایران اسلامی است.
مردم شهرهای مختلف کردستان از اواخر روزهای ماه ذیالحجه تا پایان دهه نخست محرم با آداب و رسوم خاصی همچون طشتگذاری در شهر سریش آباد، تشکیل حلقهی عزا در مقابل مساجد تکایا و حسینیهها با ذکر یا حسین، مراسم گلگیران بیجاریها و مجالس روضهخوانی و تعزیهخوانی به عزاداری میپردازند.
آتشزدن خیمهها و چرخیدن عزاداران به دور آنها، سینهزنی، زنجیرزنی و همچنین قربانی کردن گوسفند در جلوی دستههای عزاداری و توزیع شیر، شربت و خرما از دیگر مراسمهای استان کردستان در ایام محرم است.
آئین ین حلیم پزی در روز تاسوعا
در مناطق مختلف این استان از جمله شهر قروه، سریشآباد و بیجار پخت حلیم در شب تاسوعا توسط بسیاری از زنان از جمله رسومی است که توسط مردم در این ماه انجام میگیرد.
در ماه محرم هر بانوی کردستانی که نذر دارد در شب تاسوعا با جمع کردن بانوان و محبان اهل بیت با قرائت قرآن و دعا مشغول درست کردن نذورات خود می شوند و به ماتم قافله سالار دشت کربلا می پردازند.
پس از سپری شدن زمانی از حرکت دستههای عزاداری در روز عاشورا به یاد واپسین تکبیرهای کاروانیان کربلا و ندای «هل من ناصر ینصرنی» قافلهسالار دشت کربلا مؤذنان اذان میگویند و به طرف میادین شهرها میروند.
حرکت علَمها و بیرقهای عزاداری که بزرگترین آن علَم بلندی منسوب به قمر بنیهاشم حضرت ابالفضل (ع) است و نشان دهنده در زمین نماندن علَم آن امام همام بوده، در شهرهایی همچون بیجار، سنندج، سریشآباد و قروه انجام میشود.
طشتگذاری در سریشآباد
آئین طشتگذاری با الهام از حماسه سالار شهیدان و یادآور رفتار جوانمردانه امام حسین(ع) یکی دیگر از قدیمیترین سنتها و مناسک در این ماه است آئینی که به یاد لبان تشنه امام حسین(ع) و یاران باوفایش برگزار میشود. بر اساس روایتها، عزاداران در روز ۲۷ ذی الحجه آب مشکها را در طشتها ریخته و لشکر حر و اسبان سپاه او را سیراب میکنند.
محبان اهل بیت و عاشقان سرور و سالار شهیدان در این آئین با قرار دادن طشت آب در مساجد، تکایا و حسینیهها و مدیحهسرایی به استقبال ماه محرم میروند. روشن کردن شمع، نوشیدن آب متبرک از این طشتها، صحنهسازی حالات طفلان لب تشنه دشت نینوا و مداحی و سوگواری از اعمال این مراسم است.
مراسم این آیین بدین شکل است که در روز نخست ماه محرم در داخل یک طشت بزرگ، آب ریخته میشود و سپس ۷۲ سیب به نماد ۷۲ یار امام حسین (ع) در کربلا، درون این طشت ریخته شده و روی آن با یک پارچه سبز پوشانده میشود؛ این طشت در همهی مراسم عزاداریهای منطقه سریش آباد وجود دارد و در روز هفتم، این سیبها برای تبرک بین مردم پخش میشود.
در این آئین، طشتها و تعدادی مشک پر از آب بر دوش ریش سفیدان و عاشقان حسینی وارد مسجد شده و در حالی که به احترام طشتها، همه حاضران در مسجد به پا میخیزند و در جلو آنها دسته سینهزنی با شور و شوق خاص و با شعار «الدخیل یا اباالفضل» سینه زده و حرکت میکنند؛ بعد از دور زدن مسجد، طشتها در جای مخصوص خود قرار داده میشوند و بلافاصله از آبی که در مشکها است پر میشوند و دعای مخصوص طشتگذاری در میان حزن و اندوه حاضران قرائت میشود. آیین طشت گذاری به عنوان آثار معنوی سریشآباد به شماره ۶۸۸ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
گِلگیران بیجاری به سوگ حسین عزاداری میکنند
اما مراسم ماه محرم در شهرستان بیجار متفاوت تر از هر هر جای دیگری در بین مردمان این مناطق برگزار می شود عزاداران حسینی در این روز با مراسم گِلگیران، غربت اهل بیت امام حسین (ع) و یاران با وفایش را در صحرای کربلا روایت میکنند.
آئین گِلگیران در روز عاشورای حسینی از صبح و با حضور مردم در خیابانهای اصلی شهر بیجار آغاز میشود و هیاتهای مذهبی و دستههای عزاداری با نظم و ترتیب خاصی در برگزاری هرچه باشکوهتر آن با هم متحد و یکدل هستند.
مقدمات برگزاری این مراسم دو هفته قبل از روز عاشورا آغاز می شود، عزاداران اهل بیت با تهیه خاک رس از دشتهای اطراف شهر و الک کردن آن آغاز میشود و در روز عاشورا گِل مخصوص این آیین در داخل ظرفهای مختلف، تهیه و عزاداران با گِل به سر کردن به سوگ سرور و سالار شهیدان اباعبدالله الحسین(ع) مینشینند.
حاضران در این آئین با عبور از خیابان های اصلی با زنجیر زدن و سینه زدن وبا به سوگ نشیتن در عزاری سرور و سالار شهیدان باسر دادن صدای یا حسین (ع) راهی حسینیه بیجار میشوند. آئین گلگیران شهرستان بیجار در چهارمین همایش ثبت ملی آثار، در فهرست میراث معنوی به ثبت رسید.
حرکت گهواره حضرت علی اصغر در میان عزاداران
در روز شهادت حضرت علی اصغر(ع) و روز عاشورا، به یاد طفل شهید دشت کربلا گهوارهایی بین عزاداران به گردش در میآید و مادران برای شفای کودکان مریض خود نذر میکنند و صدقات خود را در این گهوارهها میاندازند.
در روزی که منقش به نام حضرت علی اصغر(ع) کوچکترین سرباز امام حسین(ع) در صحرای کربلا است، مادران با گریههای که برای مظلومیت امام حسین(ع) و یاران باوفای آن حضرت از گونههایشان جاری میشود با زمزمه «یا حضرت علی اصغر» در گوش شیرخواران و کودکان خود آنها را نذر یاری رسان صاحبالزمان(عج) میکنند.
اجرای برخی آئینهای سنتی مانند دسته اعراب هاشمی که در آن کودکان و نوجوانان با پوشیدن لباس ویژه اعراب به منزله کودکان کاروان کربلا گرداگرد اسبی که نماد ذوالجناح است بر سر و سینهزنان ندای «یا حسین مظلوم، حسین وای، ذوالجناح کو بابایم» سر میدهند و پیشاپیش دستههای عزاداری حرکت میکنند نیز در این استان به اجرا در میآید. پخش نذورات نیز که بیشتر به صورت پذیرایی با غذای گرم در هیئتها انجام میشود، از شب هفتم ماه محرم آغاز شده و حاجتمندان و نیازمندان درگاه اهل بیت (ع) به قصد تبرک به این مجالس میروند.
در ایام محرم مردم شیعه و سنی استان کردستان در کنار یکدیگر برای امام حسین(ع) عزاداری میکنند و ارادات خود را به آن امام بزرگوار نشان میدهند، زنان اهل سنت کردستان در غم مصیبتهای وارده به امام حسین اشک میریزند و به فرزندان خود توصیه میکنند تا راه ایشان را ادامه دهند و برای امام حسین(ع) سینه بزنند.
مردمان شهرهای مختلف استان کردستان از جمله بانه، سقز، مریوان و کامیاران، دهگلان، دیواندره و سنندج اهل سنت هستند اما با این وجود هنگامی که در ایام ماه محرم در خیابانهای این شهرها راه میرویم در و دیوار در ماتم حسینی سیاهپوش شده است و آنها نیز آیینهای خاصی را در این ایام برگزار میکنند؛ گرفتن روزه تاسوعا و عاشورا نزد مردم این دیار جایگاه خاصی دارد و بیشتر آنها این دو روز را روزه دار هستند.
انتهای پیام/
منبع: دانا
کلیدواژه: سرور و سالار شهیدان دسته های عزاداری استان کردستان حضرت علی اصغر امام حسین ع ماه محرم روز عاشورا طشت گذاری سریش آباد دشت کربلا ل گیران اهل بیت اهل سنت طشت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۹۰۵۸۳۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نوه امام خمینی در خارج از کشور چه شغلی دارد؟
خانم معصومه حائری یزدی همسر آیتالله سید مصطفی خمینی و دختر آیتالله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.
آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجتالاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصههای رسمی و رسانهای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی میکند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).
از نکات شگفتآور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.
او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان میکرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب میکردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.
با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانهها نبود، اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهلوچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفتوگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم میکرد.
درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آنها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی ماندهاند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما شدند و هول و هراس ایجاد کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.
دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من میگفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»